Mityczne potwory

W gimnazjum z wielkim zainteresowaniem czytałem geograficzne czasopismo ,,Wally zwiedza świat''. Oto co znalazłem w nim na temat mitologii greckiej:

,, [...] Wspaniali herosi

Grecy opowiadali legendy zwane mitami, o walecznych mężczyznach i kobietach. Herosi dzielnie stawiali czoła niebezpieczeństwom, walcząc ze złem. Musieli bić się z przerażającymi bestiami, które miały magiczną moc!

Pół na pół

Mityczne potwory wyglądały jak połączenie kilku istot - ciało pochodziło od jednej istoty, a głowa od drugiej! Na przykład wstrętne harpie miały ptasie ciała i szpetne kobiece głowy. Mityczne potwory nie zawsze były złe. Niektóre centaury, półludzie, półkonie, były odważne i mądre. Bardzo często pomagały wojownikom ćwiczyć się w walce i jeździe konnej. [...]

Gorgony

Gorgony były straszliwymi potworami. Miały wielkie skrzydła, wijące się węże zamiast włosów. Każdy, kto spojrzał w ich oczy, zmieniał się w kamień! Dzielnemu herosowi, Perseuszowi, udało się pokonać najgroźniejszą z Gorgon - Meduzę, której uciął głowę. Z jej szyi wyskoczyły dwie postacie - Chryzaor, wojownik uzbrojony w złoty miecz i Pegaz, piękny, skrzydlaty koń.

Potworny labirynt

Minotaur był potworem - człowiekiem o głowie byka, który pożerał ludzi! Co roku siedmiu chłopców i siedem dziewcząt składano bestii w ofierze. Dopiero Tezeusz, syn króla Aten, postanowił zabić Minotaura. Żeby się  nie zgubić w labiryncie, w którym żył potwór, rozwijał kłębek jedwabnych nici. Grecki heros odłamał róg Minotaura i zabił go nim jak sztyletem. Wracając, Tezeusz zwijał nić i w ten sposób cały i zdrowy dotarł do wyjścia!'' - ,,Wally zwiedza świat! część 31 Grecja''. 

Małpy w kulturach świata

,,Jak wiele innych zwierząt, [...] również małpy w niektórych kulturach cieszyły się szacunkiem człowieka. W starożytnym Egipcie oddawano im cześć boską. Wśród Hindusów zaś jeszcze i dzisiaj langur uchodzi za świętą małpę, a żaden człowiek - w myśl panującego w Indiach przesądu - nie może mieszkać w miejscu, gdzie zakończył życie hulman. Również w Indiach długo wierzono, że w ciałach małp żyją dusze zmarłych ludzi. W Benares do dziś stoi świątynia, w której licznie pod opieką kapłanów żyją 'święte małpy'. Co prawda dzisiaj nie buduje im się świątyń, ale już istniejące zaopatruje się w żywność i znosi cierpliwie wszelkie poczynania ich mieszkańców. Z Japonii pochodzą słynne trzy mądre małpy, których dewizą jest: nic nie słyszeć, nic nie widzieć, nic nie mówić. W Tybecie małpy uchodzą za potomków boga Haszumana - przedstawianego w postaci hulmana. Na Malajach za dobrego, opiekuńczego ducha uważa się najzręczniejszą z małp - gibbona. Na Borneo Dajakowie czczą rudobrązowego orangutana, uznając go za swego krewniaka. 

Inaczej do małp odnosi się świat zachodni, [...]. W kulturze europejskiej małpa symbolizuje to, co w człowieku jest zmysłowe, zwierzęce. Od tysięcy lat małpy uchodzą tu za śmieszne, nieprzyzwoite, owłosione monstra. [...].

W szeroko niegdyś rozpowszechnionych sennikach małpa zawsze symbolizowała złego, odrażającego i obrzydliwego człowieka. Jeśli np. kogoś we śnie pocałowała małpa, oznaczało to fałszywe pochlebstwo podstępnego człowieka. Kogo we śnie pogryzła, ten mógł na pewno oczekiwać poważnej szkody. W starożytnym Rzymie, by szczególnie upokorzyć skazanych za ojco - lub matkobójstwo, po karze chłosty pakowano zbrodniarzy do worka razem z małpą i topiono. Tylko to biedne zwierzę, jako najobrzydliwsza karykatura człowieka, wydawało się odpowiednim towarzystwem dla ojcobójcy. [...]'' - Hanna i Antoni Gucwińscy ,,Tajemnice zwierząt. Małpy. Od karzełka do olbrzyma''.