Św. Stefan z Permu i Pam

,, [...] Z wpływami wołchwa  Pama musiał walczyć jeszcze w II poł. XIV w. wśród Zyrian (Komi) św. Stefan z Permu. Żywotopisarz poświadcza wyraźnie, że Pam umiejętnie wygrywał antymoskiewskie nastroje ludności zyriańskiej. Stefan musiał zgodzić się na próbę ognia i wody, której Pam, choć sam do niej dążył, nie sprostał, wobec czego został wraz z całym rodem wygnany z ziemi permskiej (według tradycji wywędrował aż nad rzekę Ob na Syberii). [...]'' - Jerzy Strzelczyk ,,Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian''

Czeskie Amazonki

,,Wlasta (Vlasta)  - legendarna postać z wczesnych dziejów Czech. Według Dalimila i Pulkawy (a za nim Długosza) była ona następczynią → Luboszy i władała 'grodem dziewic' (Dĕvín na Morawach) próbując stworzyć państwo dziewic (...). walczyła z → Przemysłem. Z jej podwładnych Dalimil wymienił Czastawę, Hodkę, Mladkę, Radkę, Swatawę i Vradkę (...). Zadbała o takie zorganizowanie swego niewieściego wojska (...), by mogło ono pokonać mężczyzn, dzieląc je na trzy części: dziewczyny mądre (im powierzyła zarząd grodu), piękne, oraz inne, najbardziej zdatne do bezpośredniej walki'' - Jerzy Strzelczyk ,,Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian''

Usład

,,Usład - rzekome bóstwo Słowian wschodnich. Pojawia się w kronice Macieja Stryjkowskiego (1582) w katalogu bogów pogańskich zainstalowanych przez Włodzimierza Wielkiego w Kijowie. Opisawszy (z nowymi, przez siebie wprowadzonymi szczegółami) posąg → Peruna, Stryjkowski dodał: 'drugie bałwany były mianowane Usład, Korssa, Dassuba, Striba, Symaergla, Makosz'. Korss to → Chors, Dassuba to → Dadźbóg, Striba → Strzybóg, Symaergla → Si(e)margł, Makosz → Mokosz. Rzekomy Usład to zniekształcone słowa użyte w Powieści minionych lat dla opisy posągu Peruna: 'a us zlat' ('a wąs złoty')'' - Jerzy Strzelczyk ,,Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian'' 

Od Dalimila do Anny Brzezińskiej, czyli rzecz o Szarce

,,U Dalimila (...) Szarka była jedną z dziewcząt → Wlasty. Jako, że była najpiękniejsza, towarzyszki przy jej udziale zorganizowały zasadzkę na mężczyzn: związano ją i położono w ciemnym lesie ('Jeszcze dzisiaj miejsce to swą Šárka'), położono przy niej róg i naczynie z miodem. Ujrzał dziewczynę Ctirad (w tejże samej chwili krakanie kruka zapowiedziało mu rychłą śmierć), uwolnił ją z więzów, siadł przy niej, zaczął pić miód, zadął w róg, przywołując w ten sposób własną śmierć. V. Karbusicky (...) przytacza analogię Sygurda i Sygrdrify z Eddy'' - Jerzy Strzelczyk ,,Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian''

To właśnie z tej średniowiecznej legendy pochodzi postać wojowniczki Szarki; bohaterki ,,Sagi o zbóju Twardokęsku'' Anny Brzezińskiej ;).