- Dlaczego Ferdynand Kiepski poszedł do urzędu patentowego?
- Bo chciał zostać leniem patentowanym!
piątek, 28 grudnia 2018
,,Podboje 4. Śmierć króla''
,,Nigdy
się nie poddam
Swoją
wartość znam
Wiesz
kobieta taka jak ja
Wojowniczki
duszę ma
Nigdy
się nie poddam
Swoją
wartość znam
Waleczne
serce w sobie mam’’
-
Gosia Andrzejewicz ,,Wojowniczka’’
W
grudniu
2018 r. przeczytałem komiks fantasy ,,Podboje.
Śmierć króla’’
(tyt. oryginału franc. ,,Reconquetes:
Le mort d’un roi’’)
autorstwa François
Miville – Deschenesa i Sylvaina Runberga. Jest to ostatnia część
tetralogii fantasy zabierającej w podróż do barwnego, zmysłowego
i okrutnego świata dawnych pogan. Akcja rozgrywa się w XVIII wieku
p. n. e. w miastach Mopul i Urar – stolicy Hetytów.
Dowiadujemy
się, że główna bohaterka; babilońska kronikarka Thusia nie była
półboginią – córką boga Mitry, ale jej ojcem był mag z
Atlantydy udający Mitrę. Po ojcu (który potem zresztą przeszedł
na stronę Hetytów) odziedziczyła magiczne zdolności. Z kolei
dzięki wiedzy zdobytej w babilońskiej bibliotece pomogła Hordzie
Żywych (Scytom, Sarmatkom i Kimerom) w pokonaniu Hetytów
(odniesienie zwycięstwa wymagało zabicia króla Hatusilisa i
królowej Tuduhepy). W tym celu Thusia poleciała na grzbiecie gryfa
do stolicy Hetytów razem ze scytyjskim królem Marakiem. Tymczasem
Tuduhepę zabił eunuch Mursilis. Marak pochwycił nagiego
Hatusilisa, uciął mu język, po czym z dużej wysokości zrzucił
go na oczach jego wojska. Wówczas Hetyci zakończyli wojnę, aby
wybrać nowego króla. Thusia została w nagrodę przyjęta do
plemienia Sarmatek złożonego z wojowniczych kobiet.