Boscy przodkowie germańskich królów

,,Większość królów anglosaskich wywodziła swe pochodzenie od Wodena [...]. Suwereni skandynawscy pochodzą od boga Yngve, utożsamianego z Freyem; według Pieśni o Rigu Heimdal (albo Rig) jest przodkiem wszystkich królów (...)'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform'' (przypis)

Chrystianizacja Wodana

,,Nawet po nawróceniu się na chrześcijaństwo genealogia suwerenów - to znaczy ich przynależność do linii Wodana - zachowała decydujące znaczenie.
  Tak jak wszędzie, hierarchia kościelna usiłowała włączyć te wierzenia w świętą historię chrześcijaństwa. Tak więc niektóre genealogie królewskie mieniły Wodana synem Noego urodzonym w Arce, bądź też wywodziły go do jakiejś krewnej Najświętszej Maryi Panny'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''

Legendy o dzieciństwie Mahometa

,,Narodziny i dzieciństwo Proroka dość wcześnie zostały przeobrażone zgodnie z mitologicznym scenariuszem wzorcowych zbawców. Jego matka, będąc przy nadziei, usłyszała głos zapowiadający, iż jej syn będzie panem i prorokiem swego ludu. W chwili jego narodzin jaskrawe światło rozbłysło nad całym świtem (por. narodziny Zaratusztry, Mahaviry, Buddy [...]). Urodził się czysty niczym jagnię, obrzezany i z przeciętą już pępowiną. Zaraz po narodzeniu wziął garść ziemi i spojrzał w niebo. Pewien Żyd z Medyny dowiedział się, że Paraklet przyszedł na świat, i przekazał wieść swym współwyznawcom. Czteroletniego Mahometa dwóch aniołów  rzuciło na ziemię, otworzyło mu pierś, wzięło z serca kroplę czarnej krwi i obmyło mu trzewia stopionym śniegiem przyniesionym w złotej filiżance (...). Mając 12 lat towarzyszył Abu Talibowi z karawaną do Syrii. W Basrze jakiś chrześcijański mnich rozpoznał na ramieniu Mahometa tajemnicze znaki jego prorockiego powołania. [...]'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform'' (przypis). 

Kubaiko

,,U Tatarów ze stepów Sajanu młoda odważna dziewczyna, Kubaiko, schodzi do piekieł, by przynieść stamtąd głowę swego brata, ściętą przez potwora. Po wielu przygodach, ujrzawszy rozmaite tortury będące karą za różne grzechy, Kubaiko staje przed królem piekieł we własnej osobie. Ten pozwala jej zabrać głowę brata pod warunkiem, że przejdzie ona zwycięsko pewną próbę'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''

,,A. Castrén zebrał u Tatarów z sajańskiego stepu historię o Kubajko, młodej, odważnej dziewczynie, która zstępuje do Piekieł, aby przynieść stamtąd głowę brata, odciętą przez potwora. Po wielu przygodach, będąc świadkiem rozmaitych tortur, które są karą za różne grzechy, Kubajko staje przed samym Królem Piekła, Irle Kanem. Ten pozwala jej zabrać głowę brata, jeśli wyjdzie zwycięsko z próby: należy wyrwać z ziemi barana z siedmioma rogami tak głęboko zakopanego, że widać już tylko rogi. Kubajko dokonuje bohaterskiego wyczynu i powraca na ziemię z głową brata oraz cudowną wodą daną jej przez boga, aby go wskrzesić'' - Mircea Eliade ,,Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy''

Mu - monto

,, [...] opowiadane są przygody buriackiego bohatera Mu - monto, który zstępuje do piekieł zamiast swego ojca i po powrocie na ziemię opisuje męki, jakie cierpią grzesznicy'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''

,,Serce śmiałka''

,,Bądź mężny i mocny, nie lękaj się, nie bój się ich, gdyż Pan, Bóg twój, idzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci’’ - Pwt 31, 6

W sierpniu 2019 r. obejrzałem sowiecką kreskówkę ,,Serce śmiałka’’ (ros. ,,Serdce chrabrieca’’) z 1951 r. zrealizowaną przez Giennadija Filippowa (1910 – 1952) i Borisa Diożkina (1914 – 1992). Podstawę literacką filmu stanowi ,,Siedem strachów’’ Dmitrija Nagiszkina (1909 – 1961) – utwór oparty na kanwie udehejskiej baśni ludowej.

Parą głównych bohaterów są żyjący na dawnej Syberii bracia Indyga i Sołondyga. Gdy wybrali się na polowanie, Sołondyga został zaatakowany przez tygrysa, zaś Indyga uciekł do domu. Dostał od matki burę za zostawienie brata bez pomocy i wyruszył na wyprawę ratunkową.

W jej trakcie napotkał istoty fantastyczne jak mówiące zwierzęta – jeża, wiewiórkę i orła. Od tego ostatniego otrzymał pióro wskazujące drogę.

Na bagnie Indyga spotkał Błotnego Króla Boko. Był to złośliwy stwór podobny do drzewa i mający tylko jedną rękę i jedną nogę. Zajmował się topieniem napotkanych ludzi i potrafił wysoko skakać.

Z kolei kamienny człowiek Kunzamu przypominał szarą skałę o ludzkich kształtach i był bardzo silny.

Ostatecznie Indyga odnalazł brata i zabił tygrysa. Bracia powrócili do domu, gdzie Indyga otrzymał do uradowanej matki oszczep należący niegdyś do ojca.

Jest to baśń o odwadze, wierności i miłości między rodzeństwem.