Strony

poniedziałek, 30 listopada 2020

Zoologicon






 1. Gerard Gepard

2. Ursula Pingwin

3. Neil Kajman i Sławomir Kajman






4. Kylie Minóg

5. Jacek Pekari

6. Janusz Kurczak i Kamil Kurczak






7. Jacek Turoń i Maciej Turoń

8. Dariusz Koati






9. Lech Wałęsak

10. Robert Biedronka

11. Andrzej Dodo






12. Edyta Nagórnik





13. Olga Goryl - enko

14. James Wielbłąd i James Bąk






15. Borys Jelec

16. Kobra Winfrey

17. Patryk Jak






18. Dolores Chart

19. Janusz Korwin Mickey Mouse

20. Mao Tse - Tse

21. Wojciech Modest Anakonda

22. Wojciech Mangusta






23. Antonio Villas Boa Dusiciel






24. Wojciech Ceratozaur

25. Bolesław Prusak






26. Magdalena Morski Ogórek (Strzykwa)

27. Włodzimierz Jeleń

28. Witold Gąbka

29. Stiepan Pantera

30. Kazimiera Szczupak

31. Robin Knur

32. Karaś Mustafa

33. Bartłomiej Grzegorz Skalar

34. Homar

35. Homar Chajjam

36. Jan Gęś

Oniricon cz. 661

 Śniło mi się, że:





 


- Voytakus ov Viernitis zgorszył się gdy powiedziałem: ,,Śmierć III RP!'', proponowałem Sławomirze lekturę bloga Pilipiuka oraz przechodziłem pod ścianą budynku, na którego dachu prowadzono roboty i odłamek wpadł mi do oka,






- rycerz Fedor Hołowaty używał swojego wielkiego hełmu jako doniczki na fiołki,






- postanowiłem w przyszłym roku opublikować jako posta o Konstytucji 3 Maja fragment tomu 13 ,,Encyklopedii Powszechnej Wydawnictwa Gutenberga'' w całości poświęcony Polsce,






- jakaś kobieta dała mi wykonany przez siebie rysunek przedstawiający min. diabelską, czerwoną karetę, z której okien buchały płomienie oraz legendę o człowieku, który zawarł pakt z diabłem o czterech oczach i ukazała mu się bogini mająca długą, rudą brodę,






- w Niemczech żyła czarownica Riri będąca matką Mirosława Hermaszewskiego, który jako dziecko poleciał w Kosmos i wystąpił w telewizji,






- w PRL - u rządzili Czerwoni Khmerowie,






- Alexandrus ov Cocelaise zgorszył się gdy powiedziałem, że wigilijna sałatka jarzynowa to niemiecka Kartoffelsalate,

- spotkałem Mateusza Kijowskiego i powiedziałem mu, że mam ochotę kopnąć go w pupę,






- w autobusie powiedziałem do Pavlasa ov Vidłara, że mam ochotę bić lewaków, lecz zaraz potem dodałem, że przemoc jest jak pierścień, który Frodo niósł do Mordoru, aby go zniszczyć,







- powiedziałem pani Casiyi ov Płutovej, że w ,,Tatrze'' pojawia się Skram - postać wzorowana na Karolu Marksie,







- chciałem kąpać się w złocie rozpuszczonym za pomocą kadmu tak jak król Eldorado, nie miałem własnej łazienki więc poszedłem do sąsiadki, lecz w jej łazience nie było sedesu, ani wanny, ani prysznica,






- w szafie w moim pokoju znajduje się przejście do mieszkania sąsiada, który wierzy, że ptaki są robotami z zainstalowanymi kamerami, długo obawiałem się, że sąsiad będzie mnie podglądał lub mnie okradnie, lecz gdy porozmawiałem z nim, zrozumiałem, że nie miał złych zamiarów i przeprosiłem go,







- moim dziadkiem był Sterkuliusz - rzymski bóg odchodów,







- Mama kupiła mi grę planszową o wikingach, w którą grałem w szkolnej świetlicy, nagle dostałem ataku szału i czułem nienawiść do Filipusa ov Falconiusa za to, że nie interesuje się moimi książkami,

- zobaczyłem nagiego karła o mocno pomarszczonej skórze,







- czytałem ,,Encyklopedię Krzyżaków'' szukając w niej informacji o św. Wojciechu i husytach, zaprzeczyłem gdy ktoś zapytał mnie czy Władysław Jagiełło został ogłoszony świętym,






- jakaś blondynka weszła do pokoju, którego ściany były wyłożone bekonem,






- powiedziałem, że to niedobrze, że Aleksander Jabłonowski vel Wojciech Olszański żartował o gwałceniu Klaudii Jachiry i Marty Lempart, bo jak mówił św. Maël ,,trzeba zawstydzić to co uczyniły, a nie to kim są'', że kiedyś były dziećmi Bożymi i wciąż mogą się nawrócić (na jawie też tak uważam),






- Anatol France założył Komunistyczną Partię Francji,






- rozmawiałem z Voytakusem ov Viernitisem o dawnych Litwinach,

- miałem ochotę zasztyletować Lecha Wałęsę, UWAGA: To tylko sen, na jawie nie namawiam do mordowania kogokolwiek. 

niedziela, 29 listopada 2020

Nimfy z Italii





 

 ,, [...] Egeria - nimfa i doradczyni króla rzymskiego Numy Pompiliusza. Odbierała cześć w gaju koło Arycji oraz w Rzymie, w dolinie obok Porta Capena. [...]





 

Juturna - nimfa wodna, według Wergiliusza siostra Turnusa. Łączono ją z Jowiszem lub Janusem. Miejscem jej kultu było Lawinium, nad rzeką Numicjusz oraz Forum Romanum w Rzymie. [...]





 

Kanenta (Canens) - nimfa, ukochana króla Pikusa, rozpłynęła się z żalu, gdy ten został zamieniony przez Kirke w dzięcioła. 






 

Karna (Carna) - nimfa, która zwodziła wielu mężczyzn, ukrywając się w ostatniej chwili, póki nie schwytał jej Janus. 





 

Kirke (Circe) - nimfa i czarodziejka, zamieniła młodego króla Pikusa w dzięcioła, ponieważ nie chciał jej ulec, wierny swej ukochanej. [...]





 

Wenilia (Venilia) - nimfa, matka Turnusa; łączono ją również z Janusem, a nawet z Neptunem. [...]'' - Aleksander Krawczuk ,,Mitologia starożytnej Italii''

Matka Larów





 

,,Nimfa Juturna wzbudziła namiętność Jowisza [...] lecz wciąż mu się wymykała. [...] bóg zwołał wszystkie nimfy Lacjum i zażądał od nich, by zastępowały swej siostrze drogę, ilekroć uciekając przed nim będzie chciała skoczyć w fale rzeczne. Lecz jedna z nimf imieniem Lala, co później - jak utrzymuje Owidiusz - zmieniono na Lara, jako bardzo gadatliwa nie umiała utrzymać sekretu; zdradziła wszystko nie tylko Juturnie, lecz i żonie Jowisza. Ten, słusznie rozgniewany, wydarł jej język i rozkazał Merkuremu, by zaprowadził ją do krainy zmarłych; będzie tam odtąd nimfą podziemnych rzek i moczarów. Jednakże w drodze do Hadesu posłaniec upodobał sobie skazaną, zmusił ją do uległości - i tak stała się ona [...] brzemienną. Urodziła bliźnięta, które od imienia jej nazwano Lares; zostali oni opiekunami rozdroży, ale także i domostw'' - Aleksander Krawczuk ,,Mitologia starożytnej Italii'' 




 

Aukcja żon





 

 ,, [...] dla historyka greckiego Herodota - który zresztą uważał Wenetów za odgałęzienie Ilirów, co powtarzało za nim wielu badaczy aż do wieku XX - najbardziej interesujący i godny zanotowania  był tamtejszy zwyczaj wydawania dziewcząt za mąż.





 

    W każdej wsi raz w roku zwykło dziać się, co następuje: Skoro dziewczęta dojrzeją do zamążpójścia, wszystkie zbiera się i prowadzi razem na jedno miejsce, a dokoła nich ustawia się tłum mężczyzn. Następnie każe herold jednej po drugiej powstać i kolejno je licytuje, naprzód najurodziwszą ze wszystkich, potem, gdy ta wiele zdobędzie złota i zostanie sprzedana, wywołuje inną, która po tamtej jest najurodziwsza. Tak sprzedaje się je dla współżycia małżeńskiego.





 


    Herodot chwali ten zwyczaj jako najmądrzejszy, nie wspomina jednak komu przypadało złoto ze sprzedaży. Tylko z kontekstu można się domyślić, że szło na posag dla niezbyt urodziwych, jako po prostu dopłata do dziewczyny. Przytoczyliśmy tutaj tę opowiastkę (Herodot przyznaje, iż rzecz zna tylko ze słyszenia), chyba bowiem i ów rzekomy obyczaj należy do mitów - folklorystycznych'' - Aleksander Krawczuk ,,Mitologia starożytnej Italii''


sobota, 28 listopada 2020

Refleksja polityczna cz. 23






 Ogromnie cenię twórczość literacką Czesława Białczyńskiego, czemu dałem wyraz na blogu, jednak stanowczo nie podzielam jego poglądów politycznych. Polska nie ma problemu z faszyzmem, ale z anarchią. Rozumiem, że gospodarka jest ważna, ale ludzkie życie liczy się bardziej. Znów daje o sobie znać polskie warcholstwo, które już raz zgubiło nasz kraj. 

Gnojek





 

 ,, [...] ojcem Pikusa był rolnik Sterces, czy też Sterkucjusz, nazwany tak od wielkiej swej zasługi; on to bowiem pierwszy zaczął nawozić i użyźniać  glebę gnojem, który po łacinie zwie się stercus; jego imię należałoby więc tłumaczyć  - Gnojek. Ponieważ jednak brzmiało to niezbyt dostojnie, zaczęto wskazywać jako ojca Pikusa istotę boską o nieco podobnym imieniu - właśnie Saturna'' - Aleksander Krawczuk ,,Mitologia starożytnej Italii''




 

Karna





 

 ,, [...] Karna występuje tylko w jednej opowieści mitycznej, i tylko w związku z Janusem. Opowiada o tej przygodzie Owidiusz w księdze Fasti:





 

    Nimfa Karna żyła wśród wzgórz i gajów tej ziemi, na której kiedyś miał powstać wielki Rzym, jego pałace, domy, świątynie. Najbardziej upodobała sobie gaj nad brzegiem rzeki, zwany później Lucus Helerni. Młodzi mężczyźni często usiłowali doścignąć ją w tych uroczyskach, ona jednak, pozornie chętna, zawsze potrafiła ukryć się niespodziewanie, zwodząc i wyśmiewając swych wielbicieli. Spodobała się także Janusowi. Jak zwykle, niby to przystała na schadzkę, prosiła tylko, aby poszedł pierwszy do groty. Sama skromnie i wstydliwie idąc za nim, w pewnej chwili uskoczyła w bok, w zarośla pod skałą. Lecz Janus miał dwie twarze i dwie pary oczu, widział więc doskonale, co dzieje się za jego plecami. Odnalazł dziewczynę natychmiast. W nagrodę za to czym musiała go obdarzyć, dał nimfie władzę nad zawiasami drzwi oraz gałązkę ciernistego głogu, aby odpędzała krwiożercze strzygi (łacińskie striges), chciwe krwi niemowląt'' - Aleksander Krawczuk ,,Mitologia starożytnej Italii''





 


Janus i Świętowit





 

 ,,Wzmianka o Janusie mającym cztery oblicza każe nam, rzecz prosta, myśleć o słowiańskich wyobrażeniach. Ale czy są one naprawdę dobrze poświadczone i autentyczne, oryginalne? Czy nie mamy tu do czynienia  z zapożyczeniem pewnych wzorów antycznych? Krótko mówiąc, czy to nie Janus odżył pod imieniem i postacią Światowida?'' - Aleksander Krawczuk ,,Mitologia starożytnej Italii''





 

piątek, 27 listopada 2020

,,Antygona''

 

,,Sofokles, grecki poeta tragiczny, ur. 496 przed Chr. w attyckiej gminie Kolonos, um. 406, starannie wykształcony, po zwycięstwie pod Salaminą przewodził chórami chłopców, pierwszym jego wielkim sukcesem dramatycznym było w r. 468 pokonanie starszego o lat 30 Ajschylosa (…); brał też udział w życiu politycznem i piastował urzędy. S. rozwinął dramat grecki, wprowadzając trzeciego aktora i ograniczając rolę chóru. Jego tragedje są celowo zbudowanemi dziełami sztuki, o skończonej w sobie akcji i starannej charakterystyce postaci. Szlachetna prostota stylu skończonej stawia go pomiędzy patosem Ajschylosa a retorycznym artyzmem Eurypidesa. Oprócz peanów i elegij oraz pisma o chórze, z tytułów lub fragmentów wiadomo o 130 dramatach S., ale w całości dochowało się tylko 7: ‘Ajas’, ‘Antygona’ […], ‘Edyp król’, ‘Trachinki’ (Śmierć Heraklesa), ‘Elektra’, ‘Filoktet’ (…), ‘Edyp w Kolonie’; nadto około połowa dramatu satyrowego ‘Ichneutai’ (Wyżły). [...]’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 16 Serbowie do Szkocja’’





 

,,O ty przedwcześnie urodzona,

jako w Helladzie cię wezwali

wołając na cię Antygona,

przychodzisz do nas, by się żalić,

że brata ci nie pogrzebali,

gdy w walce z bratem zginął brat,

przychodzisz jako przed wiekami

skargą i groźbą, gniewem, łzami

walczyć o nowy, lepszy świat. [...]’’

- Ludwik Hieronim Morstin ,,Prolog do ‘Antygony’ Sofoklesa’’ (fragment)





 

W drugiej klasie gimnazjum przeczytałem jako lekturę starożytną grecką tragedię ,,Antygonę’’ Sofoklesa w przekładzie spolonizowanego Greka Nikosa Chadzinikolau (1935 – 2009).

Akcja rozgrywa się w czasach mitycznych w pałacu królewskim w Tebach.






Tytułowa bohaterka; królewna z rodu Labdakidów, była córką Edypa i Jokasty. Miała młodszą siostrę Ismenę, oraz braci: Eteoklesa i Polinejka. Bracia ci mieli dzielić się władzą sprawując ją na przemian, jednak Eteokles przywłaszczył sobie kadencję brata. Polinejkos dochodząc swych praw, walczył przeciw własnym rodakom po stronie najeźdźców znanych jako Siedmiu przeciw Tebom. W czasie walki obaj bracia zginęli, lecz najazd został odparty. Władzę w Tebach objął ich stryj, Kreon, który wyprawił Eteoklesowi uroczysty pogrzeb, zaś zwłoki Polinejka kazał zostawić niepogrzebane, co miało być karą za jego zdradę. Antygona złamała surowy zakaz Kreona (przysypała ciało wyklętego brata piaskiem) przedkładając prawa bogów i miłość do brata nad prawo stanowione. Została za to z rozkazu Kreona wtrącona do więzienia, gdzie powiesiła się (notabene: samobójstwo było czynem złym w większości dawnych kultur). Po niej zabił się Hajmon; syn Kreona i narzeczony Antygony, oraz żona władcy – Eurydyka (nie mylić z żoną Orfeusza o tym samym imieniu). Samego Kreona upomina wróżbita Tejrezjasz, w którego usta Sofokles włożył pochwałę demokracji ateńskiej.






,,Antygona’’ to ponadczasowy dramat ukazujący złożone dylematy moralne. Jego bohaterowie prześladowani przez Fatum byli skazani na porażkę. Każda ich decyzja prowadziła do opłakanych skutków. Wielu w postępowaniu głównej bohaterki dostrzega zapowiedź postawy chrześcijańskiej (,,Współkochać przyszłam, a nie współnienawidzić’’). Pamiętam jak sam w gimnazjum i liceum toczyłem o tę postać spory z polonistkami, które broniły racji Kreona.