,,Kielich św. Bonifacego - dodatkowy kielich wina, usprawiedliwienie jeszcze jednego kielicha; legendarny papież Bonifacy VI, wybrany przez motłoch rzymski w 896 na dwa tygodnie, ustanowić miał odpust dla pijących jego zdrowie'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
,, [...] Ptak wg najdawniejszych tekstów wedycznych - sympatia bogów do ludzi. Ptak leci na niedostępną górę, aby odnaleźć tam somę, boską roślinę, której sokiem dzielili się wyznawcy, kapłani i bogowie (ulewano im kilka kropel w libacji). Atakując węże ptaki zapewniły zwycięstwo Ariów nad barbarzyńcami. Epopeja Ramajana wysławia wierność ptaka Jataju, który poświęca życie usiłując przeszkodzić demonowi Rawanie w porwaniu Sity. [...]
Król Nemrod miał latać w skrzyni niesionej przez sępy, król Salomon - na latającym dywanie, przy czym ptaki służyły mu jako parasole i wachlarze. Według mitu muzułmańskiego archanioł Gabriel zmienił się na 23 lata w gołębia, aby szeptać Mahometowi do ucha polecenia od Allacha. [...]
[...] utrzymywano, że albatrosy, mewy i burzyki krążące wokół statków na pełnym oceanie to dusze zatopionych marynarzy. [...]
Gdy Mahomet dostał się do nieba, zobaczył Drzewo Życia stojące pośrodku wielkiego placu, drzewo, którego owoce przywracają młodość. Wokół niego rosły rzędy drzew liściastych, a na ich gałęziach siedziały niezliczone, cudnie śpiewające ptaki o jaskrawo kolorowym upierzeniu; były to dusze wiernych. Dusze grzeszników natomiast wcieliły się w ptaki drapieżne. Indyjskie Upaniszady rozróżniają dwa rodzaje zaświatowych ptaków. Jeden je owoce Drzewa Życia - to symbol aktywnej, indywidualnej duszy; drugi ich nie kosztuje, tylko się przygląda - to symbol ducha absolutnego i czystego poznania (...). Oba rodzaje przedstawiane są niekiedy jako jeden dwugłowy ptak. [...]
Jeden z największych perskich poetów mistycznych, Farid un - Din Attar (ok. 1142 - ok. 1220), napisał poemat Mowa ptaków; ptaki postanawiają na wielkiej naradzie obrać sobie króla i wyruszają pod wodzą dudka na poszukiwanie mitycznego ptaka - króla, tajemniczego Simurgha (opiewanego przez irańską poezję epicką). [...]
Z rąk Achillesa zginął król Etiopii, Memnon, bohater wojny trojańskiej, sprzymierzeniec króla Priama; towarzysze Memnona rozpaczali po swoim wodzu tak gwałtownie, że zmienieni zostali w widmowe ptaki, memnony albo memnonidy, które co roku gromadziły się przy grobie Memnona i opłakiwały go. [...]''
- Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
,, [...] W antycznej Grecji i Rzymie [...] myślano, że pszczoły rodzą się z ciał gnijących lwów (związek ze słońcem) lub bydła (związek z bykiem księżycowym). [...]
Uważano (również Mahomet tak sądził), że roje pszczół mogą wzlatywać do Raju, skąd pochodzą, a także odwiedzać krainę zmarłych. [...]
Według folkloru nowożytnej Grecji, dusza po śmierci ulatuje w postaci pszczoły, odwiedzając niekiedy kwiaty na swym własnym grobie. [...]
Według legendy pszczoły karmiły miodem Zeusa, gdy był niemowlęciem, dlatego nazywano go królem pszczół. Wiele bohaterek mitów nazywano pszczołami, Melissę (siostrę Amaltei, opiekunkę Zeusa na górze Ida i kapłankę Demeter), która nie chciała zdradzić tajemnic misteriów bogini, rozszarpały towarzyszki. Demeter ukarała kraj zarazą i sprawiła, że z ciała Melissy zrodziły się pszczoły. [...]
Teokryt daje bajkę moralizującą: Gdy Kupidyn kradł plaster miodu, pokąsały go pszczoły; bożek pobiegł ze skargą do matki, Wenery, ona zaś powiedziała mu ostro, że rany zadawane przez niego, rany miłości, są znacznie boleśniejsze. [...]
Według legendy [pszczoła] nie sypia wcale, co ma świadczyć o jej chrześcijańskiej czujności i o zapale do poświęcania się cnocie; jest też atrybutem dziewictwa, a rój - obrazem Kościoła.
Pszczoła związana jest z czarownicami, czarodziejkami, wróżkami. [...]
Pszczołę uważano za króla owadów, tak jak lwa za króla zwierząt, wieloryba za króla ryb, orła - ptaków, a dąb i cedr - drzew. [...]
Według tradycji delfickiej pszczoły zbudowały w Delfach dwie świątynie. [...]
Niektórzy autorzy starożytni, jak Lucius Columella (I w.) czy Aelianus Tacitus (II w.), utrzymywali, że pszczoły mają dar rozpoznawania ludzi nieczystych moralnie i nieuczciwych; uważają ich za wrogów i tną bez litości. W Indiach uważano pszczołę za stwór eterycznie czysty, traktowany niekiedy jak bóstwo. [...]
Grecy sądzili, że pszczoły odróżniają osoby niewinne seksualnie; uważano za dowód niewinności dziewczyny, jeśli przeszła koło rojących się pszczół nie poniósłszy szwanku. Takaż próba uniewinniała mężczyznę posądzanego o spędzenie poprzedniej nocy z kobietą. Sądzono niekiedy, że pszczoły nie składają jaj, ale znajdują małe pszczółki w kielichach kwiatów. [...]
O wielu krasomówcach i kaznodziejach opowiadano, że w kolebce rój pszczół usiadł im na ustach (Platona nazywano dlatego 'pszczołą ateńską'). Mówiono tak o Ksenofoncie, Sofoklesie, Pindarze, św. Janie Chryzostomie, a także o św. Ambrożym (...) i o mnichu cysterskim, św. Bernardzie z Clairvaux. [...]
W Europie uważano, że pszczoły się obrażają, gdy rój czyni się przedmiotem handlu lub transakcji wymiennej, i że sprawiają za to szkody w polu i zagrodzie. Zapraszano pszczoły z własnych uli na pogrzeb członka rodziny i zdobiono ule czarną krepą. [...]''
- Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
,,Chichevache (fr., z chiche face 'chudogęba'), bajeczny potwór z satyry średniowiecznej, żywiący się wyłącznie cierpliwymi żonami i dlatego straszliwie wychudły, podczas gdy Bigorne (fr., z bicorne 'dwurogi', jedzący tylko poczciwych mężów, roztył się na nieprzebranych zasobach swej diety'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
,,Lemiesz rozgrzany do czerwoności - [...] sąd boży, próba gorącego metalu, sądowy środek dowodowy znany w staroż. i we wczesnym śrdw.: przejście boso po rozżarzonych lemieszach bez poparzenia stóp miało dowodzić niewinności oskarżonego. Atrybut św. Kunegundy, małżonki cesarza nm. Henryka II; wg legendy, oskarżona o zdradę małżeńską, przeszła bez szwanku boso po rozpalonych lemieszach; zmarła 1033'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
Śniło mi się, że:
- Waldemar Pawlaka powiedział, że Żydzi nie zasługują na szacunek, ponieważ boją się ciemności, UWAGA: To tylko sen, nic takiego się nie wydarzyło,
- poszedłem do pracy gdzie moją szefową była prostytutka, każdy pracownik miał na swoim komputerze dostęp do strony o prostytucji, dowiedziałem się z niej min., że w Bahrajnie działa tylko jedna prostytutka,
- zamierzałem napisać książkę historyczną, w której ostatnim rozdziale wyraziłbym swe zdanie (negatywne) o polskich politykach z lewicy i prawicy, rozmawiając ze Sławomirą powiedziałem, że bycie politykiem musi być straszne,
- na stronie ,,Oko press'' znalazłem linki do artykułów o tajnych policjantach w czarnych mundurach,
- Niebo ma kształt przezroczystej, spłaszczonej bańki, zawierającej Srebrne Miasto zamieszkane przez anioły i puste Habitaculum Dei,
- dowiedziałem się z tekstu źródłowego, który chciałem zrecenzować na blogu, że w 960 r. duńscy wikingowie króla Waldemara narzucili chrzest Mieszkowi I i zmusili Słowian do budowy kamiennego kościoła, w którym stało kilka posągów Maryi i jeden wyobrażający boginię Leto z zajęczymi nogami,
- z innego tekstu źródłowego dowiedziałem się, że w państwie Franków ostatnie gladiatorki zostały przyjęte do pierwszej loży masońskiej i odtąd nosiły kolorowe czapki frygijskie,
- pojechałem do Mieszkowic (Mechekone) gdzie chciał mnie zaatakować olbrzymi owczarek niemiecki, potem ze średniowiecznego tekstu dowiedziałem się o grasującym tam smokach i innych potworach,
- byłem rodzimowiercą i uważałem, że w czasie obrzędów należy używać drewnianych łyżek i malowanych misek zamiast plastikowych naczyń i sztućców, mówiłem swoim współwyznawcom o Gołębiej Księdze, czciłem Jana Husa, templariuszy i bł. Jerzego Popiełuszkę, UWAGA: To tylko sen, na jawie jestem katolikiem,
- powiedziałem Mariuszowi Pudzianowskiemu, że w starożytności byłby dobrym gladiatorem,
- prezydent Stanisław Szur wziął nago udział w święcie Dziadów i chciał składać słowiańskim bożkom ofiary z ludzi, bo tak wyczytał w powieści ,,Słowo i miecz'' Witolda Jabłońskiego,
- Harry Potter siłą woli lub wibrującym krzykiem rozbił szybę terrarium, w którym uwięziony był boa dusiciel, później młody czarodziej rozmawiał z Naginią - wężem Voldemorta,
- zacząłem pisać opowiadanie o dzieciństwie Semiramidy; córki króla Pandiona i morskiej nimfy Derketo mającej dwa rybie ogony,
- w równoległym świecie byłem młodą Murzynką, która utożsamiała się z asyryjską królową Semiramidą, w tej postaci chodziłem boso po widelcach i pływałem w ubraniu w jeziorze,
- w Świecie Dziesięciu Kontynentów panuje teraz czarnoskóry cesarz rzymski Muwasa Niger Africanus,
- goryle w dawnej polszczyźnie były nazywane dzwonkami; ,,iść do dzwonków'' znaczyło trafić do szpitala psychiatrycznego,
- poszedłem do Książnicy Pomorskiej, lecz pracownik kazał mi wyjść, bo przygotowywano się do święta Czarnych Welinów.