Oniricon cz. 699

Śniło mi się, że:

- w XXI wieku po rozpadzie Wielkiej Brytanii niepodległość uzyskają Bermudy, Kajmany oraz Turks i Coicos, Nowa Kaledonia uniezależni się od Francji, Aruba od Holandii, zaś Argentyna odbierze Anglii Falklandy, Georgię Południową i Angielskie Terytorium Antarktyczne (wymyślone na jawie),

- w kodzie Biblii został przewidziany zamach na ekwadorskiego prezydenta Gabriela Garcię Moreno,

- w ,Biblii'' raki - zarówno jako zwierzęta i znak Zodiaku- są lepsze od skorpionów, raki w przeciwieństwie do skorpionów wydają piskliwe dźwięki, zobaczyłem skorpiona, który nocą wszedł na człowieka śpiącego na pustyni i bronił go przed innymi skorpionami,

- przekonywałem rasistę, że Murzyni opisani w ,,Biblii'' odegrali ważną rolę w historii Zbawienia,

- św. Szczepan był królem i pomagał nieść krzyż Jezusowi, potem uczestnicy Drogi Krzyżowej, w tym św. Weronika chcieli go zasztyletować i ukamienować,

- byłem scytyjskim poetą i pokazałem Gabrieli - przyjaciółce Xeny mój epos o Scytach, w którym opisałem min. skalpowanie wrogów,

- wszedłem na polski portal społecznościowy Albicla, aby czytać na nim fanpejdż Andrzeja Pilipiuka,

- miejscowość Arges w Rumunii zawdzięcza swą nazwę imieniu żony Vlada Palownika,

- w Szczecinie zobaczyłem na ulicy drzwi prowadzące do Tajnej Pracowni Wódki, których pilnowało dwóch ochroniarzy,

- stary ksiądz tłumaczył, że lubił średniowiecze, ponieważ wówczas powstało prawosławie, a ja dodałem, że ówcześni ludzie fascynowali się seksem,

- byłem Daimonem Freyem i dostałem ataku szału gdy pielęgniarki chciały mnie uwięzić w szpitalu psychiatrycznym,

- młoda, sympatyczna polonistka o blond włosach pochwaliła napisaną przeze mnie kontynuację ,,Sagi o wiedźminie'',

- pojechałem na wycieczkę na tereny zamieszkane w XXI wieku przez Hunów razem z polonistką i Adamusem ov Handristiacusem, który wymógł, aby nasz pociąg czy autokar jechał w nocy w celu zaoszczędzenia czasu, jako jedyny uczestnik kąpałem się w basenie i miałem z tego powodu wyrzuty sumienia,

- pojechałem na wycieczkę do Czeczenii gdzie na dworcu w Groznym chodził słoń indyjski i baktrian, głos z megafonu cytował fragment ,,Koranu'' o zwierzętach (min. o potrzebie opieki nad ,,gołębiami o szlachetnych sercach''), mieszkańcy mówili po polsku i angielsku, zapytałem w tym ostatnim języku czy miasto, w którym się znalazłem to naprawdę Grozny, widziałem cerkwie i meczety o złotych kopułach, zaś na dalszym planie widniały zaniedbane kamienice, Czeczenia leżała nad ciepłym morzem i wszyscy poszliśmy na plażę,

- myślałem o tym jak niektórzy katolicy chcieliby zniszczyć islam podczas gdy Papieże prowadzą dialog z tą religią,

- we Francji spotkałem Emila Ciorana, który zlał mi się w jedno z Julianem Tuwimem i zapytałem go co miał na myśli mówiąc, że ,,zoo bez hien byłoby nudne'', a on odpowiedział, że miał na myśli dyktatorów,

- w XXI wieku Rosja zdecydowała się oddać Finlandii ziemie zagrabione w czasie wojny zimowej z lat 1939 - 1940 i odtąd przestała graniczyć z Norwegią,

- w XXI wieku uzyskają niepodległość Wyspy Dziewicze, Guam, Wyspy Cooka, Kraj Basków, Bretania, Korsyka i Tybet, zjednoczą się obie niepodległe Osetie, Samoa oraz cesarskie Chiny i Tajwan, zaś w Australii będą miały miejsce zamieszki urządzane przez Aborygenów porównywalne z BLM (wymyślone na jawie). 

,,Iliada''

 

,,Troja (greck. Ilion, Ilios, łac. Ilium), prastara stolica Trojan w Troadzie w Azji Mniejszej. Sławę swa zawdzięcza T. wojnie trojańskiej (…), opiewanej przez epopeje Homera. W wojnie tej miała T. ulec zniszczeniu 1184 przed Chr. [...]’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 17 Szkocka literatura do Victor’’

O wojnie trojańskiej i jej największym bohaterze, Achillesie dowiedziałem się po raz pierwszy już w wieku przedszkolnym z recenzowanej na tym blogu książki Hany Doskočilovej ,,Diogenes w beczce’’.

W gimnazjum z własnej, nieprzymuszonej woli przeczytałem ,,Iliadę’’ - epos Homera z VIII – VII wieku p. n. e.

Akcja eposu rozgrywa się pod murami Troi i na Olimpie. Świat boski przeplata się ze światem ludzkim. Bogowie ingerują w przebieg wojny wspierając się swoich faworytów walczących po obu stronach. Ukazani są w sposób antropomorficzny; mają wiele wad, nie sposób ich nazwać ani bezstronnymi ani sprawiedliwymi, a ich nieśmiertelne ciała są podatne na zranienia.

Po stronie Greków stali Zeus, jego żona Hera, córka Atena, brat Posejdon i syn Hefajstos. Sam władca bogów zwodził Agamemnona przez sen. Jego córka Atena wspierała Achillesa i Odyseusza. Zeus jako jedynej bogini, pozwolił jej na osobistą interwencję. Hera i Atena domagały się zagłady Troi jako zemsty za niekorzystny dla nich sąd Parysa. W tym celu Atena doprowadziła do zerwania rozejmu namówiwszy trojańskiego łucznika Pandara do zranienia Menelaosa.

Trojanie mieli po swojej stronie Apolla, jego siostrę Artemidę, ich matkę Latonę, Afrodytę, Aresa i lokalnego boga rzeki Skamander. Afrodyta ocaliła Parysa zakrywając go obłokiem po przegranym pojedynku z Menelaosem, który miał rozstrzygnąć losy wojny. Bogini miłości została raniona w bitwie przez Ajasa, gdy osłoniła Enesza. Gdy ranna wróciła na Olimp, użaliła się nad nią jej matka, Dione, kochanka Zeusa. W innej, bardziej rozpowszechnionej wersji Afrodyta narodziła się z morskiej piany. Rannym w boju Eneaszem zaopiekowały się Artemida i jej matka Latona. Bóg rzeki Skamander próbował utopić Achillesa, lecz obronił go Hefajstos pod postacią ognia. Apollo karał Greków zarazą (symbolizowaną przez strzały z łuku), wspierał Hektora i ogłuszył Patroklesa.

W eposie pojawiają się też pomniejsze bóstwa jak: Tetyda i inne nimfy morskie Nereidy, a nawet … mówiący koń Ksantos, który przepowiedział śmierć Achillesa.

Świat ludzki dzielił się na dwie walczące ze sobą armię: Greków (od nazwy jednego z plemion nazywanych Achajami) i Trojan. Naczelnym wodzem armii greckiej był król Agamemnon z Myken, który uprowadził jako brankę Chryzejdę; córkę Chryzosa, kapłana Apolla i nie chciał zwrócić jej pokornie o to proszącemu ojcu. Apollo wysłuchał skargi swego kapłana i zagniewany zesłał na najeźdźców zarazę. Agamemnon był zmuszony oddać brankę jej ojcu, lecz postanowił wynagrodzić sobie jej stratę, zabierając Bryzejdę, która z kolei była ,,własnością’’ Achillesa. Oprócz Agamemnona, Troję oblegał również jego brat Menelaos; król Sparty i mąż Heleny uprowadzonej przez Parysa, przebiegły Odyseusz – król Itaki (w późniejszym eposie, ,,Odysei’’ został opisany jako pomysłodawca konia trojańskiego), mądry doradca Nestor – sędziwy król Pylos, Diomedes, Ajas Wielki i Ajas Mały, szpieg Dolon, oraz złośliwy szyderca Tersytes – najbrzydszy i najtchórzliwszy z Greków.

Po stronie trojańskie zostali opisani: król Priam, królowa Hekuba, królewicze Parys i jego szlachetny i odważny brat Hektor wraz z żoną Andromachą i małym synkiem Astyanaksem (scena ich pożegnania należy do najbardziej wzruszających w literaturze światowej), oraz sojusznik Rezus – król Traków. Dla ciekawostki: w ,,Iliadzie’’ po raz pierwszy w języku greckim pojawia się słowo ,,barbaroi’’ (barbarzyńcy) na określenie Karów będących sojusznikami Trojan. Słowo to wówczas nie miało jeszcze wymowy pejoratywnej (nabrało jej dopiero po wojnach z Persami) i dotyczyło niewyraźnej mowy (podobnie jak słowiańskie słowo Niemcy). Dodać należy, że Homer samemu będąc Grekiem, nie wyróżnia żadnej ze stron konfliktu. Zarówno wśród jednych jak i drugich trafiają się jednostki szlachetne i podłe. Podobny obiektywizm jest nieosiągalnym ideałem dla wielu późniejszych autorów.

Głównym bohaterem jest grecki heros Achilles; syn króla Peleusa i nimfy morskiej Tetydy, a zarazem wódz – udzielny król plemienia Myrmidonów. Powodowany gniewem na Agamemnona, który odebrał mu brankę, Bryzejdę, odmówił dalszej walki. Trwał w uporze nawet gdy Grecy ponosili dotkliwe klęski. Dopiero śmierć jego najbliższego przyjaciela, Patroklesa skłoniła dumnego herosa do powrotu na pole bitwy. Kiedy podjął tę decyzję, otrzymał w darze od swej matki, Tetydy kunsztownie zdobioną zbroję i tarczę wykonane przez boga ognia Hefajstosa. Achilles zabił w pojedynku Hektora i żądny zemsty sprofanował jego ciało wlokąc je za swoim rydwanem. Król Priam udał się nocą do namiotu Achillesa i błagał o wydanie ciała syna. Ojcowska miłość i pokora władcy Troi, obudziły litość w sercu Achillesa. Wydał królowi sponiewierane ciało jego syna i na czas potrzebny do jego pogrzebu zarządzono rozejm. Można dodać, że ludziom średniowiecza bardziej niż pełen pychy najeźdźca zabijający dla zdobycia sławy jakim był Achilles podobał się właśnie szlachetny obrońca ojczyzny – Hektor, którego zaliczali nawet do Dziewięciu Godnych Rycerzy.

Na przestrzeni wieków ,,Iliada’’ stała się źródłem inspiracji dla takich dzieł jak: ,,Eneida’’ Wergiliusza (dalsze losy trojańskiego księcia Eneasza ukazanego jako protoplasta Rzymian ¹), ,,Troika’’ Nerona (szalony cesarz ponoć recytował swój poemat widząc płonący Rzym), pierwszy polski dramat ,,Odprawa posłów greckich’’ Jana Kochanowskiego, przeznaczone dla młodych czytelników adaptacje: ,,Czarne okręty pod Troją’’ Rosemary Sutcliff i ,,Wojnę trojańską’’ Jana Parandowskiego, film ,,Troja’’ (w 2004 r. obejrzałem go w kinie razem z Janesem ov Calcium), jeden z odcinków serialu o Xenie ² oraz trylogia fantasy ,,Troja’’ Davida i Stelli Gemmellów. W mitologii Czesława Białczyńskiego Trojanie byli Słowianami i nazywali swój gród Widłużą.

,,Iliada’’ wpłynęła również na moją twórczość; na dostępne na tym blogu opowiadania ,,Listy stawanoiskie’’ i ,,Słowianie pod Troją’’.

1 Odsyłam do posta: ,,Eneida’’.

2 Odsyłam do posta: ,,Xena – wojownicza księżniczka’’.

Tharu i Bhuksa

 ,, [...] wróćmy do puszczy nad Gangesem. Część tamtejszych mieszkańców uodporniła się na malarię i przetrwała na swej ojcowiźnie  do naszych czasów. Są to plemiona Tharu i Bhuksa zasiedlające siedem tysięcy kilometrów kwadratowych dżungli. Żyjąc w odosobnieniu od sąsiadów, ludzie ci święcie wierzą, iż pochodzą z królewskiego rodu Radżputów.

 

    Według tej wersji, przed wiekami, po przegranej bitwie, w której poległ król i rycerstwo, radżputańskie księżniczki schroniły się wraz ze swą służbą w puszczy. Z ich związków z mężczyznami z 'niedotykalnej' kasty Saisów powstało plemię Tharu, zaś z mężczyznami z równie niskiej kasty Czamarów - plemię Bhuksa.

    Zgodnie z tą tradycją są to społeczności, w których kobiety przewodzą. Wyraża się to nie tylko w panującej dotychczas, rzadkiej formie małżeństwa - poliandrii, czyli wielomęstwie. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu kobiety Tharu i Bhuksa zasiadały same do stołu uważając za despekt spożywanie posiłków razem z mężczyznami jako niżej stojącymi w hierarchii społecznej. Dziś ranga obu płci jest tam mniej więcej wyrównana'' - Andrzej Trepka ,,Co kaszalot je na obiad?''

 

Legendy ekwadorskich jaskiń

 

 ,,Dostojne podziemne komnaty opodal miasta Cuenza, wyżłobione w skałach w ciągu milionów lat przez siły przyrody. W nich to fantastyczny tropiciel zaziemskich astronautów, Erich von Däniken, umiejscowił kolekcję statuetek  zaziemskich zwierząt ze szczerego złota. [...] w Ekwadorze popularne jest podanie, że skarb Atahualpy, ostatniego króla Inków, podstępnie zamordowanego przez Hiszpanów, jego dworzanie ukryli przed chciwością konkwistadorów w świętej andyjskiej grocie, strzeżonej przez święte ptaki tayo. (Tak nazywają tłuszczaka Indianie z plemienia Jivarów). Nikt dziś jednak nie wie, gdzie to jest, ponieważ ci nocni lotnicy zasiedlają wiele trudno dostępnych jaskiń w tamtym rejonie świata. [...]'' - Andrzej Trepka ,,Co kaszalot je na obiad?''