,,Tatarja
(błędnie
Tartarja), w średniowieczu nazwa środk. Azji, od Tatarów
pochodząca. Później nazywano T. Małą (europejską) Krym i
obszary nad dolnym Dnieprem, a Wielką (azjatycką) środk. Azję, a
także Turkiestan’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa
Gutenberga tom 17 Szkocka literatura do Victor’’
Zacznijmy
od faktów. W średniowieczu Mongołowie pod wodzą Czyngis –
chana, jego synów i wnuków utworzyli największe imperium w
dziejach świata rozciągające się od Morza Czarnego po Morze
Żółte. Przerażeni Europejczycy nazywali ich Tatarami od greckiego
słowa Tartar czyli piekło. Nieraz utożsamiali ich z biblijnymi
ludami Goga i Magoga. W Europie Tatarzy zamieszkują Krym oraz
Tatarstan – jedną z republik autonomicznych w Rosji. Żyją też w
Polsce na Podlasiu (ośrodkami ich kultu są zabytkowe meczety w
Bohonikach i Kruszynianach wybudowane w XVII wieku) oraz na Litwie i
Białorusi. Kiedy w XVI wieku ataman kozaków dońskich Jermak
Timofiejewicz podbijał Syberię stoczył na niej krwawe walki z
Tatarami. Sama nazwa Syberia (ros. Sibir)
jest pochodzenia tatarskiego i oznacza Uśpioną Ziemię.
W
poście ,,Refleksja
lechicka’’
wysunąłem tezę, że wiara niektórych współczesnych Polaków w
Wielką Lechię jest wyrazem kompleksu niższości wobec Rosji.
Tymczasem sami Rosjanie też mają kompleksy na punkcie swojego
pochodzenia i to tak wielkie jak obszar państwa, które zamieszkują.
Rosyjskim odpowiednikiem polskiej Wielkiej Lechii i ukraińskiej
Wielkiej Dulebii jest Wielka Tartaria.
W
myśl tego fantazmatu Wielka Tartaria była największym państwem w
dziejach (większym od obecnej Rosji), mającym w herbie sowę, lub
czarnego gryfa w polu złotym. Ciągnęła się od Uralu po Morze
Żółte, obejmując dzisiejsze Kazachstan, Uzbekistan, Mongolię,
Chiny, Pakistan i środkowe Indie. Dzieliła się na właściwą
Wielką Tartarię (Syberię), Tartarię Chińską, Kubańską,
Mongolską etc. Jej stolicą był Asgard. W innej wersji pierwsza
stolica znajdowała się w mieście Tatar nad jakucką rzeką o tej
samej nazwie. Późniejsze stolice to: Solha (Chanbalik), Karakorum,
Grustin (Tomsk), Tobolsk, Astrachań, Moskwa i Samarkanda. Jednym z
jej władców był chan Smaragd, czyli car Iwan Groźny.
Zamieszkiwali ją biali ludzie nie mający nic wspólnego ze
współczesnymi Tatarami. Mieli jasne włosy i oczy – te ostatnie
mogły być niebieskie, zielone, złote lub srebrne. Przed tysiącami
lat przybyli z Kosmosu przez portal Gwiezdne Wrota. Sam etnonim
Tatarzy miał jakoby pochodzić od czczonych przez nich bóstw –
Tarcha (Dadźboga) i Tary (bogini wegetacji; swoją drogą
zapożyczonej z mitologii tybetańskiej). W XVI wieku na obszarze
Wielkiej Tartarii miał miejsce błotny potop. Z kolei wieki XVIII i
początek XIX upłynęły pod znakiem wojen obronnych z Rosją i
Wielką Brytanią. Chłopskie powstanie Jemieliana Pugaczowa z lat
1773 – 1775 miało jakoby na celu obronę niepodległości Wielkiej
Tartarii. W 1816 r. została zniszczona przez … bomby atomowe, które
zniszczyły rosyjskie lasy, utworzyły jeziora krasowe, zaś całemu
światu zafundowały niezwykle chłodny i deszczowy ,,rok
bez lata’’
(nauka wyjaśnia owe anomalie klimatyczne potężną erupcją
wulkaniczną). Ani Rosja, ani Wielka Brytania nie posiadały wówczas
broni atomowej (wynalezionej dopiero w 1945 r.), toteż zwolennicy
Wielkiej Tartarii obwiniają o jej ożycie jakieś tajemnicze istoty
lub organizacje stojące ponad rządami państw. Ma to być przykład
tzw. Wielkiego Resetu (obecna pandemia również jest w kręgach
foliarskich traktowana jako Wielki Reset).
W
polskim Internecie propagowaniem Wielkiej Tartarii i innych
rosyjskich teorii spiskowych zajmował się youtuber o pseudonimie
Dziad Wszewied.
