,,- Mogę to dostać? - przerwał im Draco, wskazując na wyschniętą rękę na poduszce.
- Ach, to Ręka Glorii! - zwołał pan Borgin, przerywając badanie listy pana Malfoya i spiesząc w kierunku jego syna. - Wystarczy wetknąć świecę, a będzie świeciła tylko temu, kto trzyma rękę! Najlepszy przyjaciel złodziei i włamywaczy! Pański syn ma naprawdę dobry gust, sir’’ - J. K. Rowling ,,Harry Potter i Komnata Tajemnic’’
,, - Był sam, trzymał tę okropną uschniętą rękę…
- Rękę Glorii – wtrącił Ron. - Daje światło tylko temu, kto ją trzyma, pamiętasz?’’ - J. K. Rowling ,,Harry Potter i Książę Półkrwi’’
Ręka chwały (ang. Hand of Glory) stanowiła potężny talizman dawnych złodziei sporządzany z dłoni uciętej wisielcowi; istocie mediacyjnej dostarczającej wielu innych magicznych utensyliów. Magiczną moc miał posiadać min. sznur z szubienicy, zaś tam gdzie padała sperma wisielców, tam rosły mandragory.
Najstarsza wzmianka o ręce chwały pochodzi z 1440 r. z Maidstone hrabstwie Kent (Anglia), gdzie próbowano użyć ręki wisielca do uśpienia ofiary na dziewięć dni. W 1588 r. w Niemczech dwie kobiety wykopały trupa, aby z jego ręki sporządzić talizman. W 1590 r. w Szkocji miał to uczynić rzekomy czarownik. W XVII wieku opis działania ręki chwały został zamieszczony w dziele okultystycznym ,,Mały Albert’’ (nazwanym tak w odróżnieniu od ,,Wielkiego Alberta’’; obie prace były błędnie przypisywane wielkiemu średniowiecznemu uczonemu św. Albertowi Wielkiemu). Użycie ręki chwały po raz ostatni zostało udokumentowane w 1921 r. w Wielkiej Brytanii. Egzemplarze tego typu talizmanu są przechowywane w muzeach brytyjskich (w Whitby i w Walsall) oraz w Lyonie (Francja). Autentyczną kończyną wisielca jest jednak tylko ta z Whitby.
Wierzenia odnoszące się do tego potwornego talizmanu największą popularnością cieszyły się na północy Europy: na Wyspach Brytyjskich, Pomorzu Zachodnim, w Danii, Finlandii, Holandii, Flandrii i Rosji, na południu zaś jedynie we Włoszech.
Sporządzanie talizmanu złodzieje powierzali czarownicom. Należało w martwą dłoń włożyć zapaloną świeczkę z trupiego łoju (często był to tłuszcz dziewicy lub martwo urodzonego dziecka) z knotem z lnu lub włosów wisielca. Jej zadaniem było usypianie domowników. Inny wariant przewidywał zapalenie każdego palca jak świeczki. Jeśli któryś palec nie chciał się zapalić, ostrzegało to złodzieja, że ktoś jeszcze nie śpi. Ręka chwały miała też czynić złodzieja niewidzialnym i pomagała mu otwierać zamki. Użyteczne w czarnej magii złodziejskiej mogły też być pojedyncze palce wisielca lub jego stopa.
Oprócz cytowanego już ,,Harry’ego Pottera’’ ręka chwały występuje też w powieści fantasy amerykańskiego pisarza Michaela Swanwicka ,,Córka żelaznego smoka’’.