Było to legendarne, niezwykle wysokie drzewo rosnące w Nikaragui. Miało rozłożystą koronę. Indianie mieszkali wśród jego gałęzi i skryci wśród nich jak w zamku, odpierali ataki oblegających drzewo Hiszpanów. Pierwsza wzmianka o tej roślinie pochodzi z 1676 r. z pracy niemieckiego autora, Christophora Vielheuera. Ten zaś powoływał się na relację polsko – szkockiego przyrodnika, Jana Jonstona (1603 – 1675). przypuszczalnymi pierwowzorami drzewa Zieba mogły być wełniak azjatycki lub puchowce.