Bereginia

,,Syreny, demony morskie, u Homera 2, później 3 dziewice na pewnej wyspie. Przejeżdżających wiodły śpiewem na zgubę. Odysseus, przejeżdżając obok owej wyspy, zalepił woskiem uszy swych towarzyszy, a sam kazał się przywiązać do masztu. – Przedstawiano s. w postaci ptaków z głowami dziewczęcymi, później jako dziewczęta z ptasimi stopami i skrzydłami’’. - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom XVI Serbowie do Szkocja’’

Biała Dama z Opołonka, gdy dożyła dwustu lat wywędrowała do Nawi, aby wrócić w dowolnym momencie. Białe Damy są bowiem nieśmiertelne. Gdy odchodziła, jej ciało podzieliło się na miriady części, z których powstały istoty do niej podobne. Zamieszkały w starych zamkach, dworach i ruinach.

Królową została syrena Bereginia. Wówczas ustały waśnie między syrenami, okeanidami, najadami, trytonami, morskimi satyrami, sylenami, mnichami i biskupami i morza pełne były ich wspólnego potomstwa. Bereginia od pasa miała postać niewieścią zakończoną rybim ogonem, bursztynowe włosy i zielone oczy. Tak wyglądała większość jej sióstr. Jurata rodziła też syreny o postaci ptasiej z kobiecymi głowami, bądź o postaci niewieściej, lecz ptasich stopach i łabędzich skrzydłach. W rzece Visanie widziano raz białogłowę o wyrastających z ud błoniastych skrzydłach, smoczych łapach i ogonie, zbrojną w miecz i tarczę. W gorących morzach, oprócz powyższych żyły też Syreny Brzydkie. Były to koczkodany z rybimi ogonami.

,,... król osłupiał, gdy stworki zaczęły ‘małpować’ piosenki ongiś śpiewane na Seylanie przez Kellu Simi – Abö, a do tego miast nóg i małpich ogonów miały ogony rybie. Zauważyły przybysza, lecz się nie zlękły. [...] – Obudź swych towarzyszy, mamy dla nich słodką wodę – syrenka podała muszelkę napełnioną przejrzystym płynem – i ryby- wskazała na załom skalny – my zaś wracamy do morza. – Po chwili wszystkie ‘małporyby’ (określenie ukute przez Lecha III) z wesołym, małpim szczebiotem skoczyły w fale’’ – Kosa Oppman ,,Perłowy latopis’’.

Wszystkie syreny były najznakomitszymi śpiewaczkami w dziejach. Niektóre z nich wabiły żeglarzy śpiewem, by ssać ich krew, ale te stanowiły mniejszość. Żywiły się morskimi zwierzętami i wodorostami, obywały się bez domów. Niektórzy opowiadali, że królowa Bereginia żyła jeszcze w erze trzynastej, ale czy to prawda?