Burus

Gdy Kurko opuściła łono Gromorodnej Perperuny, każdy z Enków dawał jej coś w darze. Od Boruty i Leśnej Matki dostała stada dzikich zwierząt, od Świętowita rozum, od Dziwicy łuk i strzały, od Dennicy (Zorzy) urodę, od Rybołowa wędkę, od Rigla piękny głos i tak dalej. Przyszła kolej na Mokoszę.

- Znam krainę, gdzie niczym szafiry naszyte na zieloną tkaninę leżą wielkie jeziora. Nazwy ich: Lykayuk, Tormaytanus, Mamir, Synar, Nidean, Vikora, Einotin i całe mnóstwo innych. Rosną tam gęste lasy pełne dzikiego zwierza, łaki toną w kwiatach, mieszkają tam tacy Enkowie jak: Deneb, Sirrah, Altaira, Wolarz, Betel – Gausse, Rigel. Ryby są wielkie jak domy; żyją tam Lynxowie, Neurowie, rusałki, krasnoludki, czarownice, żmijowie, wodniki, inne stwory. Na jeziorze Lykayuk każdego roku od grudnia do marca wznosi się pałac Zimy. Mieszkają tam tez ludzie, a kraina ma dostęp do Morza Ancylusa – Mokosza skończyła opowiadać.

- Jak nazywa się ta kraina? – spytał Jarowit.

- ,,Burus’’, co w języku ludzi znaczy ,,Dar’’ – odrzekła Enka.

Następnie wyjęła kłębek nici ze słowami:

- Jak wasza córka urośnie, a będzie chciałą odnaleźć Burus, nich rzuci przed siebie ten kłębek i idzie za nim, aż do końca. Tam odnajdzie mój dar.

- Jesteś kochana Pani i Siostro! – wykrzyknęła Gromorodna.

*

Kurko rosła, aż osiągnęła dojrzałość. Zapragnęła poznać krainę, o której mówiła jej Mokosza. Rzuciła przed siebie kłębek i szła za nim przez góry, lasy, łaki, az znalazła się w pięknym miejscu. ,,To pewnie ta kraina Burus’’ – pomyślała. Z pomocą ludzi zbudowała sobie chatkę na palach wystających z bagna. W bliskim sąsiedztwie zamieszkała rusałka Vega – córka Goplany III. Zaprzyjaźniła się z Kurką i często odwiedzały się. W jeziorze Mamir mieszkała królowa Betel – Gausse, a w Synarze – wielki jak słoń rak Estinus.