Bogowie Runwirów cz. II

Borys i Gleb (Boris i Gleb) - bliźniaczy bogowie gwiazd Zarannej i Wieczornej. Ich pierwowzorami będą św. św. Borys i Gleb.

Melitele (Melitele) – bogini płodności i wegetacji. Po raz pierwszy pojawiła się w wierzeniach litewskich, do kultury popularnej wprowadził ją Andrzej Sapkowski.

Jurata (Jurata) – bogini morza, stworzycielka ryb i innych morskich istot, uzbrojona w złoty trójząb. Właścicielka zaczarowanego bursztynu Pryzmatu, pokazującego przeszłość teraźniejszość i przyszłość. Jej dwór składać się będzie z syren i trytonów. Będzie mieszkać na dnie Morza Sinego w pałacu z bursztynu.

Lebioda (Lebjoda) - dobrotliwy i wiecznie uśmiechnięty bóg pasterzy, jego atrybuty to: biały owczarek, kij i księga. Poświęcona mu rośliną będzie lebioda, zaś jego pierwowzorem będzie prorok Lebioda z ,,Sagi o wiedźminie’’.

Gierałt (Giriałt) – bóg zabójców potworów, przedstawiany jako chudy, białowłosy mężczyzna z dwoma mieczami i kocimi oczami, jeżdżący na czarnym jednorożcu o płonącym rogu, imieniem Płotka. Ośrodkiem jego kultu będzie gród Osmoróg (Osmorog). Jego pierwowzorem będzie wiedźmin Geralt),

Wędrus (Vendrus) – bóg alkoholu, zemsty i łowców wampirów, mający postać starca z wyłupiastymi oczami, w postrzępionej, niebieskiej szacie. Jego pierwowzorem będzie Jakub Wędrowycz.

Dziadek Mróz (Diedok Moroz) – bóg mrozu, rozdający prezenty w Szczodry Wieczór, razem ze swą córką Śnieżynką (Snieguročka).

Iljuszyn z Murman’ska (Iljušin z Murman'ska) – deifikowany heros, syn Peruna, spadły z nieba. Kiedy spadł, złamał obie nogi, lecz dwóch starców uzdrowiło go czarodziejskim napojem. Odtąd jeździł na białej niedźwiedzicy Baśce (Bas'ka) i uzbrojony w srebrny topór zabijał potwory i rozbójników, w tym Sołowieja Rozbójnika (Sołoviej Chąs'nik) i cara kikimor Niemal Człowieka (Nemal Čłavik). Raniony zatrutym ostrzem Mamaja – chana cyklopów w bitwie pod Kałką, został ułożony w żelaznej łodzi, która zawiozła jego ciało ku gwiazdom na spotkanie, gdzie bogowie przyjęli Iljuszyna do swego grona.

Krokodyl Gienia ze Szczeburska (krakadił Gjenja ze Ščeburska) – demon mieszkający w zgniłej rzece, nad którą wznosił się gród widm i upiorów. Zadawał spotkanym ludziom zagadki, a tych co ich nie odgadli – pożerał.

Niesioł (Nesoł) – bóg szczawiu, któremu składano ofiary z owadów.

Konopielka – Konopnica (Konopiłka – Konopnica) – bogini konopi, na której cześć kobiety całowały się nawzajem z usta.

Bazyliszek (Vasilišok) – demon ze zniszczonego przez kataklizm grodu Warszawy, wielki jaszczur o palącym jadzie. Chciał pożreć warszawską księżniczkę Hajkę (Gajka), lecz zabił go heros Gierałt.

Smok (Smok) – bóg i praojciec smoków, które spłodził ze smoczą boginią Zirnitrą (Zirnitra), przyjazną ludziom. Przeciwnik Peruna i innych bogów, wróg ludzi. Zginął zabity maczugą przez boskiego Kraka, władcę zaginionego królestwa Wawel (Vavel).

Krak (Krak) – deifikowany król plemienia Wawelan (Vavelani), syn króla – kowala Ludoli, który wykuł swego syna z żelaza, zaś bogowie go ożywili. Krak przewyższał wszystkich swych poddanych wzrostem i walczył wielką, krzemienną maczugą, którą zabił boga Smoka. Po jego śmierci, Królestwo Wawel otrzymało nową nazwę – Krakowo (Krakovo).

Wanda (Vanda) – córka herosa Kraka, wcielona bogini wody Vada – tyła, która złożyła się w ofierze samej sobie i zamieniona w wodę popłynęła do Morza Sinego.