Fantastyczne bestiarium

Aranici – (starokrasne: ,,aranus'' – pająk) zakon rycerski z fantastycznego świata zwanego Cudomirią, zwany też Jeźdźcami na Pająkach. Należeli do niego rycerze w białych płaszczach z czarnym wizerunkiem pająka, dosiadający ogromnych pająków krzyżaków. Zakon Aranitów został utworzony w czasie wojen ulrańsko – sarakeńskich o święty gród Irenopolis w Solimiii. Po klęsce rycerstwa Ziemi Ulro walczącego o wyzwolenie Grobowca Spasiboga, Aranici osiedlili się najpierw w Złotej Bani w prowincji Bursanum, której mieli bronić przed najazdami Komanów – Małpoludów. Rychło jednak, złotobański król Untaras przekonał się, że Aranici pod pozorami pobożności dążą do zawładnięcia jego królestwem, zniewolenia i pożarcia jego mieszkańców. Przepędził ich przeto. Aranitów przygarnął asarmacki król Kunotharius Mazivatis, który osiedlił ich w prowincji Meocji. Od tego czasu, Aranici, których siedzibą i wylęgarnią bojowych pająków był zamek Morbarium, wyrządzili wiele krzywd królestwu Asarmathu – wciąż zagarniali nowe ziemie, kradnąc, gwałcąc i mordując. Największą klęskę zadał im asarmacki król – centaur Jonkilain w bitwie pod Żałgris, wspólnym wysiłkiem Asarmathów, Centaurów, Korsinów, Roxolanów i Tartarów. Ich pierwowzorem byli Krzyżacy.

Biełuń (Belunus) – jeden z Enków, syn Boruty i Dziewanny Šumina Mati. Miał postać krzepkiego starca z głową białego rysia, odzianego w powłóczystą szatę barwy szaro – niebieskiej. Z mandatu Ageja sprawował pieczę nad polami i pomagał zabłąkanym odnaleźć właściwą drogę. W erze trzynastej doradzał Zoranowi Kisłowodyczowi, królowi Roxu.

Jagoda – przypominał ogromną jagodę mającą ręce i nogi kościotrupa. Pokrywała go miękka skóra, przez której pory pobierał pokarmy i napoje, a w kościstej dłoni dzierżył bicz z płomieni, którym mógł ścinać głowy. W erze siódmej walczył w wojsku potwora Czudy – Judy przeciwko Ryszy, królowi Lynxów. Został w boju zabity przez skrzeble. Jego pierwowzorem był Gienrich Jagoda.

Jeleń pomorski – ssak ze Świata Dziesięciu Kontynentów. Żyje wyłącznie w lasach polskiej prowincji Pomorza. Od jelenia szlachetnego różni się znacznie większym rozmiarem poroża, czarną pręgą biegnącą wzdłuż grzbietu, oraz czarnym futrem zakrywającym racice.

Kawowa małpa – duch małpy kapucynki ukazujący się wczesnym rankiem w kawiarni w Centrum Handlowym ,,Kaskada'' w Szczecinie. Raz ujrzałem tą zjawę jak piła widmową kawę z filiżanki.

Ket i Keta – Enkowie; brat i siostra zrodzeni przez Mokoszę. Władcy rzeki Ket w Białopolsce, mający postać ludzi z głowami łososi.

Komarnica – królowa wszystkich komarów, meszek, bąków i innych pijących krew owadów, mieszkająca na bagnach. Miała postać komarzycy wielkiej jak helikopter. Nosiła złotą koronę, a w jednym z odnóży trzymała złote berło zakończone figurką komara Pinga – Widliszka. Surowo karała tych co zabijali jej dzieci. W erze siódmej zaatakowała drużynę Lynxów króla Ostrowidza I, po tym jak jeden z nich zabijał komary. Pokonana dzięki poświęceniu życia przez małą rusałkę Żwankę, Komarnica znacznie zmalała i dała początek nieszkodliwym owadom zwanym komarnicami.

Koraksodiatryma – ptak z Atlantydy, Lemurii i Mu, przypominający wysokiego jak dąb, nielotnego kruka o szczątkowych skrzydłach. Ptaki te, wyróżniające się wielką inteligencją polowały na jelenie i antylopy, dziki, owce, wszelkie inne stworzenia mniejsze od nich samych, jadły też padlinę. Bywały groźne dla ludzi. Tworzyły trwałe związki monogamiczne. Gniazda budowały na ziemi, z wielkim oddaniem opiekowały się pisklętami.

Korgołowcy – potwory z bagien w pobliżu Brustaborga, podobne do szarych ludzi z głowami podobnymi do zarysu serca. Walczył z nimi Ordan z Brustaborga. Wymyśliłem je widząc graffitti, na którym szary stwór podobny do Korgołowca pytał: ,,Co się gapisz''?

Kosarze – potwory z Czarnego Lądu podobne do olbrzymich kosarzy (pajęczaków przypominających pająki), mających odnóża zakończone kosami. Walczył z nimi Ordan z Brustaborga.

Koziorożec ryfejski – ssak żyjący w Górach Ryfejskich oddzielających Lemurię od Mu w Świecie Dziesięciu Kontynentów. Wyglądem i trybem życia przypomina koziorożca syberyjskiego, lecz ma większe rogi. Zagraża mu wyginięcie z powodu polowań dla zdobycia trofeum łowieckiego w postaci rogów.

Lemur dwugłowy – niewielka małpiatka z Madagaskaru w Świecie Dziesięciu Kontynentów. Pokryta brązowym futrem, osiąga rozmiary królika i prowadzi nadrzewny, nocny tryb życia. Od innych lemurów różni się posiadaniem dwóch głów. Żywi się owocami, owadami, jajami i pisklętami ptaków.

Odinki (słow. zwierzojeż) – olbrzymi lazurowy tenrek z lasów tropikalnych Lemurii. Osiąga rozmiary owczarka niemieckiego. Prowadzi nocny tryb życia, a jego oczy świecą na żółto w ciemności. W zdobywaniu pokarmu kieruje się echolokacją. Żywi się: owadami, ślimakami, dżdżownicami, jaszczurkami, gryzoniami, padliną, jagodami, grzybami, oraz jajami i pisklętami. Zdarza mu się zakradać do kurników i królikarni, jednak dla ludzi groźny jest tylko ranny.

Pajęczanie – rasa istot rozumnych z dżungli Lemurii, która zamieszkiwała ten kontynent przed nadejściem ludzi. Pajęczanie przypominali smagłych i czarnowłosych ludzi, mających osiem oczu, wielkie, wystające z ust kły jadowe i sześć rąk. Potrafili tkać pajęczynę nadającą się do wyrobu sieci rybackich, a ich ręce i nogi miały zdolność regeneracji. Żyli w niewielkich wioskach, w górskich jaskiniach, oraz w ruinach starożytnych miast. Pożerali każde zwierzę mniejsze od nich samych; nie gardzili ludzkim mięsem, zaś kobiety Pajęczan pożerały swych mężów. W przeszłości Pajęczanie toczyli wojny z Lemurianami i z Tamilami z Kumari Kandam.

Paweł Oriona – słowiański myśliwy mający postać człowieka z głową czarnego kozła z białą łatką. Chciał mieć żonę, która robiłaby mu naleśniki. Poślubił buruską czarodziejkę Kaję, która zamieniała kwiaty w dziewice. Postać Pawła Oriony wziąłem ze snu – mam nadzieję, że nie zgorszyłem Czytelnika.

Pikodiatryma – olbrzymi, nielotny ptak z Atlantydy, przypominający trzymetrową srokę o szczątkowych skrzydłach. Ptak ten pożerał wszystkie zwierzęta mniejsze od siebie, padlinę, a nawet ludzi. W swoich gniazdach zakładanych na ziemi, gromadził klejnoty.

Pyton z Antarktis – około dwumetrowy, stałocieplny wąż ze Świata Dziesięciu Kontynentów. Żyje na skutym lodem kontynencie Antarktis (Antarktydzie; pochodzi od wielkich gadów, które zamieszkiwały ten kontynent w odległej przeszłości, kiedy klimat był cieplejszy. Ów pyton zamiast łuski jest pokryty długim, białym futrem jak smok Fuchur z ,,Niekończącej się historii'' Michaela Ende. Żywi się jajami i pisklętami morskich ptaków. Często uprawia kanibalizm, a ponadto może wytrzymać wiele lat bez jedzenia. Żyworodny. Filozofowie przyrody z Atlantydy uznali go za brakujące ogniwo między wężami a ssakami.

Smok – młot – olbrzymi; 9 – metrowy smok morski mający głowę rekina – młota. Posiada również błoniaste skrzydła, jaszczurczy tułów, kończyny i ogon. Żywi się rybami, bywa groźny dla okrętów. Potrafi zionąć ogniem. Jajożyworodny.

Śnieżny waran z Antarktis – około dwumetrowy, stałocieplny i jajożyworodny gad żyjący na skutym lodem kontynencie w Świecie Dziesięciu Kontynentów. Pokrywa go długie, jedwabiste, białe futro. Żywi się jajami i pisklętami ptaków morskich, młodymi fokami, śnieżnymi pytonami i padliną. Uprawia kanibalizm.

Wasłoki – olbrzymie owady z Czarnego Królestwa Dagomeju, mające postać jakby much z motylimi skrzydłami i odwłokami skorpionów. Walczył z nimi Ordan z Brustaborga.

Wężowidło leśne – niewielka, 5 – centymetrowa szkarłupnia, jako jedyna prowadząca lądowy tryb życia. Wyglądem przypominała inne wężowidła. Żyła w lasach Arkonii i Gontynii – prehistorycznych krain, na których miejscu powstała później Hyperborea. Żywiło się owadami i stonogami.

Wydrzanie Morscy – rasa stworzonych przez Juratę istot rozumnych ze Świata Dziesięciu Kontynentów. Byli to ludzie z głowami wyder morskich. Żyli u incalskich wybrzeży Pacyfiku, nie wychodząc na ląd, ale przemierzając ocean w małych łódeczkach. Poławiali skorupiaki i jeżowce, których pancerze rozłupywali kamiennymi narzędziami.

Zmutowany leming – potwór ze Cudomirii, uzyskany na drodze złych czarów. Przypominał leminga o rozmiarach lwa, mającego straszliwe kły w miejsce siekaczy i stalowy ochraniacz na głowie. Zmutowane lemingi nadciągnęły całymi stadami ze wschodu niszcząc Asarmath, którym władał król Ostrowił, syn Ordana z Brustaborga. Ich łupem padały zbiory, zwierzęta hodowlane, a nawet ludzie. Na szczęście królowi udało się odeprzeć atak potworów.

Żelazożer - niewielka, afrykańska jaszczurka o szarej skórze i jakby papuzim dziobie potrafiąca rozdrabniać i trawić żelazo, aby wydalać rdzawy proszek.