Moloch był bóstwem starożytnego Bliskiego Wschodu, słynnym z wymogu krwawych ofiar z ludzi. Po odkryciu w Australii gatunku pustynnej agamy, z miejsca wydobyto odpowiednie skojarzenia i nadano jaszczurce nazwę: ,,moloch straszliwy'', słuszniej ,,kolczasty''. Co zadecydowało o nadaniu takiej nazwy zwierzęciu najzupełniej nieszkodliwemu?
Wystarczy zapoznać się z nazwą i podpisanym nią wizerunkiem, aby rozpoznać molochową sylwetkę wśród innych jaszczurek. Jaskrawo odróżnia się masywnym ciałem, pokrytym płową, maskująca skórą. To jest pierwszy atut umożliwiający życie na stepach i pustyniach. Najbardziej oklepaną cechą charakterystyczną opisywanego gatunku są jego kolce - widoczne w nazwie - skórne wyrostki, stwardniałe i służące celom obrony. Nie są jednak bronią idealną, wbijają się przy nacisku, dlatego można delikatnie utrzymać go w ręce (innych środków obrony moloch nie posiada). Takie kolce spełniają na pustyni, gdzie nie można marnować ani kropli wody, dodatkową, na ogół mało znaną funkcję. Cała skóra jest pokryta systemem kanalików, z których każdy zaczyna się na kolcu, a znika w jamie gębowej. W nich to, ze skąpych opadów nic się nie marnuje w zasięgu molochowego ciała. Podsumowanie tego faktu można ułożyć przekształcając przysłowie: ,,Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu'' na ,,Wszystkie drogi prowadzą do pyska''. A co oprócz ląduje w pysku molocha kolczastego? Jest on straszliwy, ale tylko dla mrówek. Ewolucyjnym przystosowaniem do takiego pokarmu jest długi, lepki język, [...]. Ponieważ na mięso zwierzęcia tak powolnego i łagodnego jakim jest moloch czyha wiele drapieżników, ów cenny ,,rynsztunek'' jakim są kolce, posiadają już osobniki świeżo wyklute z jaj.
Opisywany gad jest rzadko spotykany w ogrodach zoologicznych z racji trudności z wyżywieniem i braku przychówku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz