- w Hatystanie spotkał herosa Seta z Solimii, syna Adama, pokonał go w zapasach i zawarł z nim braterstwo krwi, razem powstrzymali czarnoksiężnika i niepokonanego wojownika Kain – cara, (ów przez ciemną jaskinię w Melanopodii wdarł się do czarnego zamku boga Anubisa i doszczętnie go obrabował) który dla opanowania zaświatów przyzwał z piekieł sułtankę Lisę – Horganę, uprowadzoną z Niżu, kochankę sułtana Suleymana Dałady, która budowała chramy bogom Hatystanu i skłoniła sułtana do zabicia matki, dwóch synów i wnuków, aby tron mógł odziedziczyć jej syn Selim Pijanica, O. i Set zabijają upiora sułtanki, oraz Kain – cara, lecz w walce z nim ginie Set
- na prośbę Solimana Prawodawcy, sułtana
Hatystanu zabił rozbójnika Musę Kesedżiję o 3 sercach, znalazł
powieszonego na haku korsarza i rozbójnika Dimitra z Niżu, którego
chciano zabić za obrazę bogów H., O. obronił go, za pieniądze
sułtana , za które chciał kupić prezenty T. L. i S. wykupił
rzesze niewolników
- O. z pomocą bogini Szawuszki zabił podziemnego
olbrzyma Uhellyri, niszczącego miasta, pola i jedzącego ludzi
- w emiracie Frigaju (stolica: Iconium), O. na
prośbę bogini Kafry zabija człowieka – potwora Agdestisa; jego
genitalia zamieniają się w owoc granatu, który Kafra kładzie
sobie na łonie i poczyna syna, którego nazwała Ordan
- w dotkniętym dżumą mieście – państwie
Afes obronił żebraka przed wędrownym magiem i filozofem
Apoloniuszem z Tiany, podburzającym lud, aby go ukamienował
- w Ofiorymos; krainie Wężowników - czcicieli
bogini Żmii (Tamit), co nosili na ramionach węże wieszczące
ludzkim głosem i puszczali je na O., lecz on nie ginął od jadu,
stolicy pilnowały dwa smoki, zabijające ogniem - zginęły mocą T.
L., królowa Artemilia IX, której towarzyszył lampart i koziołek,
uśpiła go na uczcie i rzuciła do lochu pełnego węży, lecz
przeżył, poskromił króla - smoka i nakazał mu zbudować chram
św. Gospy, po czym ściął mu głowę, zawalił się pałac
królowej, O. przygarnał lamparta i koziołka i mocą św. Gospy
odzyskali ludzką postać
- O. w kraju Elefauzynie zapobiegł wojnie dwóch
szczepów ludzi o głowach jeleni – Wapiti i Virgenów
- O. bronił Hurdii przed najazdem Elsynorczyków
i Makedończyków, którymi dowodzili królowie Stenis i Eskander;
uratował wziętego do niewoli hurdyjskiego króla Segmusa Ukusa,
któremu najeźdźcy przypalali podeszwy stóp i genitalia pochodnią,
a potem pobili go, uratowany król rzekł do O. : ,,Spóźniłeś
się’’
- bronił Armanu przed całą armią dzików i
zniszczył w boju żelazną maczugę Turan - chana planującego
zagładę A.
- bronił Armanu przed Devami; wielogłowymi
olbrzymami z jaskiń
- w Kolchistanie, O. był w gościenie u władcy
gór, starca Givargi władającego wilkami
- bronił Kolchistanu przed najazdem plemienia
Puotów, na czele berserk Medva, zamieniający się w niedźwiedzia,
pochodzących z Mosochu
- bronił Orezmistanu przed potworem Leinem z
carstwa Rad' podobnym do jelenia, obronił przed jego sługą; lwem z
płomieni królewnę Nimfę - jeżdżącą na szarym jednorożcu
- O. zaszedł do krainy Tarfurów, uprawiających
kanibalizm, ich wódz – pustelnik Pitrasco, noszący długie,
czarne szaty i zakrywający twarz żółtą chustą kazał zabić O.
i podać go sobie do zjedzenia
- na prośbę partuańskiego księcia Pałura –
knarfa udał się z nim w przyszłość, aby sprowadzić do swoich
czasów jego ukochaną księżniczkę Kasmateo, która błąkała się
po pustyni usłanej szkieletami ichtiozaurów i olifantów
- O. szukał skarbów i przygód w leżących na
pustyni Gazara ruinach miasta Irem - Grodu Kolumn, gdzie niegdyś
błąkał się szukając wiedzy tajemnej ,,szalony Nabatejczyk''
Abdul al - Hazred z Sanay - saby, nim napisał księgę ,,Al - Azif''
(,,Necromonicon''), O. stoczył bój o skrzynię klejnotów z
morderczą, drewnianą lalką Čakitą
o czarnych włosach dziewicy, sześciu rękach i oczach ze
szmaragdów, sporządzoną przez Hazreda, oraz z Wielką Czarną Kozą
Mendesą i jej tysiącem młodych, walczył z nimi całą noc, a gdy
rano wyniósł skarby na powierzchnię zamieniły się w kurz
- Małgorzata; wędrująca na rydwanie ciągniętym
przez czarne koty córa Nikoły z Miropolis (Mochova) była u
Salomona Mądrego i dowiedział się o O.; ruszyła jego śladem, O.
i M. bronili Iranwedżu (za króla Kurasza) przed przyjaznymi dotąd
ludziom gauszydami, które zmusił do walki niechcący wyprowadzony
przez Magów z Piekieł potwór Musz Pairika, łykający Słońce i
Księżyc, M. rani M. P. sztyletem, zabija go O.: w nagrodę oboje
dostają dostaje winorośle ze złota i drogich kamieni, g. pomagają
odbudować to co zniszczyły, O. na balu odrzuca zaloty M.
- w Bela Alanii (Alanistan) zwyciężył Koło
Barsaga
- w Aseth oblegał twierdzę Gunirów (7 –
głowych olbrzymów)
- w ziemi Tadżygei bronił ludzi przed devami;
olbrzymami – ludożercami (kowalami i strażnikami skarbów)
- w chanacie Sabardy spotkał Polonusa – ducha
opiekuńczego plemienia Polan (miał postać kowboja, ubranego na
biało, przy szabli, nosił rewolwer niecący pożary, na piersi
zamiast gwiazdy szeryfa miał polskie godło, potrafił zamieniać
się w wielkiego, białego orła) i Dziadka Mroza (przybrał postać
wychudzonego karzełka, odzianego na biało, z czerwoną, spiczastą
czapeczką), razem z nimi, O. powstrzymał boginię pedofilii Lolitę
– córkę Lilit, która uwzięła się na Gaudoxję – 8 –
letnią córkę chana i rzuciła urok na wojowników ze straży
pałacowej i niewolników pałacowych, aby rzucili się ją gwałcić,
O. posiekał Lolitę mieczem, Polonus podpalił ją, a Dziadek Mróz
zaklęciem: ,,Niech zła zmora umknie do wora’’ zamknął ją w
worku i utopił w Morzu Hyrkańskim
- razem z kapłanem Ven – amonem z Thrur
popłynął na wyspę olbrzymek Attarbandellit
- w Kafirstanie bronił ludzi i bogów przed
olbrzymami Juszami (zabił ich wodza Guro i najlepszego wojownika
Payopisa Kakyo)
- O. był w Zucernie (stolica: Kolfburg) jej
mieszkańcy to Zucerze (plemię nemijskie) strój kolorowe majtki i
koszulki, O. pomógł ich królowi Kolfowi VII odeprzeć najazd ordy
Sowiczów (ludzi o czerwonej skórze i włosach), w bitwie zdobył
ich Święte Narzędzia - Sierp i Młot, wziął do niewoli doradcę
króla sowickiego, Adama Surtoszka - Ozenberga z KPP z naszego
świata, który przybył do Cudomirii, by się zemścić za
zniszczenie czarnej wołgi, O. miał przywilej roztrzaskać mu głowę
maczugą, lecz ukarał chłostą i pozwolił mu zamieszkać na
pustyni Serir
- O. w mieście Vucara posłyszał o gigantycznym
szmaragdzie ukrytym w ruinach Jinn – miasta Draconian, przybyłych
z kosmosu ludzi mogących zamieniać się w smoki, którzy w czasach
swego ostatniego króla Asamy zostali wyniszczeni przez chana Vucary,
w ruinach Jinn stoczył walkę z pilnującą skarbów gigantyczną, 3
– głową hieną cętkowaną
- O. w królestwie Parsua, w którego górach na
polecenie króla - szacha Araszty VII po zabiciu potwora Abraxasa,
wywołanego przez Magów z Piekieł, walczył z rozbójnikami z
plemienia Markurów (ludzie o głowach markurów) szedł przez
pustynię Taqla Mara - dan i przez ścianę ognia zaszedł do krainy
Idan - Rajec, gdzie panowali dziewicza kapłanka Nahid (Nagida) i jej
syn, heros Rubin, przyjęcie O., uczta, Rubin przepowiada koniec
tułaczki i ślub z Tygrysią Lilią
- O. broni Oftalmitów; plemienia ludzi o 3 oczach
przed najazdem Sargona; cesarza ziemi Partua
- w Medistanie zabija sinego, rogatego wilka -
sługę Małgorzaty zawiedzionej odrzuceniem jej zalotów, potem
obronił Małgorzatę przed Merkulą - człowiekiem z głową hieny
zbrojnym w cep i siekierę; pojednanie
- w Isafii uratował dziecko porwane w czasie
pikniku przez ogromnego orła Kamaka i zaniesione do jego gniazda
- w Mazaderanie zabił Czarnego Dewa
- w Mervistanie zabił demona Akwana (pytał on O.
czy go rzucić w góry, czy w morze, O. przewidując podstęp wybrał
góry, Akwan rzucił go w morze, O. pokonał rekiny, wyszedł na ląd
i zabił demona)
- nad rzeką Ufarat, O. odkrył legendarne miasto
Niekrasov, gdzie królował Płutnik Niekrasov z plemienia Susiczów;
co wcześniej dowodził powstaniem przeciw carowi Mosochu, brak
biedy, głodu, wdów i sierot, kara śmierci za uderzenie kobiety, N.
z kolorowych nasion danych przez Mokoszę zasadził wszystkie rośliny
w mieście
- broni kupieckiej karawany idącej wzdłuż rzeki
Tihar w Tiharstanie (Usurja), zostaje ona rozbita, zaś O. staje się
jeńcem szalonego, okrutnego i rozpustnego króla Ašer
- Pana, który każe mu walczyć z lwem i bykiem, w końcu, O.
przebija osczepem króla i uwalnia jego niewolników, wyznacza nowego
króla Abner - Pana (brata poprzedniego, więzionego w lochu) i
odchodzi
- w Punicji, O. walczył z Żelaznym Minotaurem,
zionącym ogniem, który żądał ofiar z dzieci i z Nożownicą -
żeńskim, pięknym i bosym upiorem o długich czarnych włosach,
wyłupiastych, zakrytych bielmem oczach, granatowej, połatanej
tunice, nocami zabijającym ludzi i zwierzęta sztyletem
- w Pelestei, O. przybył do stołecznej Hasy,
gdzie spotkał królową Anat - Marię - Martę, arcykapłankę boga
Dagona przewodniczącą świętu Nowego Roku w jego świątyni,
zaprosiła O. na ucztę i wówczas powiedziała mu o alukach - pladze
Pelestei, walczył z żeńskimi potworami aluka - podobnymi do
czarnych, czerwonookich, psów lub wilków wpijających się pazurami
w ciała ofiar, by ssać ich krew (aluki lądowe), lub do olbrzymich
pijawek (aluki wodne), O. zabił Starą Pijawkę i jej córki Daj i
Daj
- w Surji na prośbę króla Naamana zabił
wampirzycę Ekimmu mieszkającą w koronie starego drzewa
- w Mar - agaba, O. walczył z korsarzami Oruçem
i jego bratem Sarrakanielem Rudobrodym, zabił obu kapitanów, lecz
dostał się do niewoli do miasta Al - Salaam, skąd pewnego dnia
uciekł
- w służbie sułtana Mar - agaby dotarł do Al -
Hatt - felimat (wyspy mówiących kotów), gościnnie przyjęty, ich
królową była nabatejska bogini Al - Bast (kobieta z głową kota)
- w służbie sułtana Mar – agaby dotarł do
chanatu Kabilistanu, gdzie zabija potwora Gorgorota (podobny do
człowieka, niedźwiedzia i gigantycznego, czarnego barana o
czerwonych oczach) niszcząc jego duszę ukrytą w jaju, gołębiu i
wielbłądzie ukrytym w morzu
- w oazie Dorkastan (stolica: Al - Thabit), O.
spotkał plemię Dorkas (pół - ludzie, pół - gazele), ujrzał tam
czczoną przez Dorkas, sprowadzającą urodzaj gazelę o złotych
rogach, której nikt nie mógł złapać, O. zmęczył ją pościgiem,
schwytał,założył na szyję medalion z datą i imieniem T. L., i
wypuścił
- w pustynnej krainie Tuarezji zabił demona
czarnej febry Suramę (bardzo chudy, łysy, śniady, czarne szaty) co
niegdyś był kapłanem wygnanym z Atlantydy
- w Khorazmistanie spotyka plemię Ichtiofagów -
nagich, dzikich ludzi łowiących ryby, przyjaźń, nauczył ich
korzystać z ognia i soli, obronił ich przed królem -
czarnoksiężnikiem Kynopsem z Kemet
- w Uraku ze stolicą w Ur - vavilon, O. zabił
Sinego Byka z białą gwiazdą między rogami i gigantycznego orła
Anzu (Piła - ptica), mającego wroni dziób, wypełniony ostrymi
zębami
- O. bronił Sumirii (jej mieszkańcy mieli ciemną
skórę) przed najazdem ludzi - skorpionów, jeżdżących na
gigantycznych psach, po walce był kuszony przez boginię Sarpanitu,
pod postacią czarnego lwa, która chciała go pożreć, pomocy
udzieliła mu Artemida – Diana
- w sumirskim grodzie Larsa, z pomocą szyjącej z
łuku ikaryjskiej królowej Szamili, zabił boga świata zmarłych
Nergala (smoliście czarny człowiek z głową czarnego lwa i
czerwonymi oczami), który przybył do biblioteki królewskiej, aby
zniszczyć świętą księgę ,,Liber’’ zawierającą Zakon
Wielkiego Ageja i jego syna Isasa Masama, po odejściu O. królowa
Szamila została porwana do świata podziemnego przez żonę Nergala,
boginię Ereszkigal, która powiesiła wojowniczkę na haku i
torturowała wlewając do głowy kwas solny, Szamila zdołała się
uwolnić i zabiła boginię wraz z jej dworem
- O. przebył góry Kaf pełne potworów i
demonów, trafił do Huristanu, gdzie mieszkał św. Hur razem ze
swoimi córkami - plemieniem pięknych i wiecznie młodych Hurys, na
dworze ich królowej Chur - omelii powitały go kobra i paw, O.
zabrał w darze od św. Hura wiele klejnotów
- w Sindzie walczył po stronie Asasynek z
Minotaurami, w bitwie niszczy Żelaznego Słonia i niesiony posąg
bożka Jamy i zabija noszącego zbroję wargacza Wargowicza - L. rani
sztyletem O., po czym rzuca się na jego stos
- nad rzeką Darią spotkał carstwo wolnych
chłopów - Daristan, nie było w nim głodu, ryby można było łapać
rękami, na tronie panował car Kazimir, który płacił żołd
plemieniu Arsów z Melanopodii; ich rydwany ciągnęły arsinoteria
(arszyńce), O. walczy w rzece ze złociszem: duchem rzeki (pół -
ryba, pół- jaszczurka o złotych łuskach i ogonie gupika), który
pokonany w podwodnych zapasach daje mu w prezencie ryby diamentowe
(O. część z nich daje w dani carowi, a część diamentowych łusek
przerabia na naszyjniki dla T. L. i Sonayi)
- w Siristanie, gdzie królem był czarny pies, O.
zwyciężył mocznice z rzeki Siris (ogromne, pół - minogi, pół -
węże, o owrzodzonych ustach, wypijały krew, mocz i spermę), O.
wylał do rzeki dar od cara Kazimira - złotą, nigdy się nie
kończąca wódkę, mocznice się spiły, a ludzie ułożyli je w
stosy i spalili
- w Yrrgedesii zabił kanibala o metalowych kłach
Nikolę Dżurmongaliewa, który pożarł 100 kobiet
- na Stepach Azajowa widzi głodujących
koczowników z plemienia Taj - Każk, chce im dać chleb otoczony
ogniem, lecz nie może, bo ów poświęcony jest bogom, zamiast tego
w samoobronie zabija olbrzyma porośniętego niebieskim futrem i daje
go do zjedzenia ludziom, ci smarują się jego tłuszczem, potem
broni pasterzy przed atakiem plemienia Vułtów (ludzi o głowach
sępów), car pająków Karakurt kusi go skarbami i chwyta w
pajęczynę, w której O. widzi kości i zbroję młodego herosa
Ałpamysza, którego duch prosi go o godny pochówek, pająk zatruwa
O. i owija w pajęczynę, lecz ów mocą Tygrysiej Lilii, śpiewającej
mu we śnie czarodziejską pieśń rozrywa kokon i zabija Karakurta
- na ziemiach plemienia Taj – Każk w grodzie
chana Semipałatyna zabił kanibala, który zakradał się do lochów
i pożerał więźniów
- w Tartarii walczył ze sługą , karzącego za
przyjęcie kapłanów Isasa Masama demona Erlika - potworem Szagrinem,
wyrywa mu krzemień z głowy i ten zostaje wbudowany jako kamień
węgielny do chramu I. M., chan Cubalinus widząc to zabrania
prześladowań, ale sam nie przyjmuje wiary, bo jego czarownicy
zwodzili go sztukami - naczynia przylatujące do stołu
- w Tartarii spotkał walczących już trzy lata
herosów Ak Mołota i Bułata, O. zabija Bułata zestrzeliwując z
nieba zawieszoną na białej nitce złotą szkatułkę, a następnie
zabija wylatujące z niej dziesięc białych ptaków (jeden z nich to
dusza Bułata)
- w pustynnej krainie Ałdżarii zabił olbrzymią
włochatą żmiję, kryjącą się pod ziemią i polującą na ludzi
i wielbłądy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz