Maori - ta - ita

,,Maori, szczep Polinezyjczyków (ob.), który przybywszy w XIV w. (?) z Samoa lub Tonga, zajął północną, a następnie i południową wyspę Nowej Zelandji; […]. Wraz z chrześcijaństwem (1814) przyjęli M. kulturę europejską. M. są wzrostu miernego, o skórze jasno – brunatnej, włosach czarnych; znali dawniej tatuowanie, szczególnie artystycznie wykonywane u wodzów. Odzież M. składała się z lnianych płaszczy, często obszytych piórami; z ozdób bardzo cenili 'heitiki' (wisiorki przedstawiające człowieka), wyrabiane z nefrytu. M. zajmują się uprawą roślin (taro, bataty etc.), mieszkali dawniej w bogato rzeźbionych, prostokątnych chatach, tworzących warowne osiedla; podobnie bogato rzeźbione były ich łodzie wojenne. M. słynęli z wojowniczości i ludożerstwa; czaszki wrogów przechowywali jako trofea wojenne. Jako broni używali dzid, sztyletów i maczug z kości lub nefrytu. Najwyższym ich bóstwem był Po, stwórca świata, zmarłych grzebali, lecz po pewnym czasie chowali ich ponownie w matach lub skrzynkach drewnianych w odległych miejscach. - Wysoko rozwinięta u M. ornamentyka i rzeźba (spirale, arabeski i groteskowe postacie ludzkie)'' - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 10 Małże do Morny''.

Jak podaje ,,Bursztynowa Księga'' po upadku zaczarowanego meteorytu w 2012 r. w jednej chwili wyschnie Cieśnina Cooka, oddzielająca od siebie obie wyspy Nowej Zelandii, sama zaś Nowa Zelandia uzyska połączenie lądowe z Australią. Po doszczętnym zniszczeniu Wielkiej Brytanii w wyniku przemian geologicznych (powstanie nowego lądu Thule), dojdzie do rozpadu Commonwealthu. Nowa Zelandia ogłosi się wówczas republiką i przyjmie nową flagę. Ostatecznie Nowa Zelandia zostanie zniszczona w wyniku globalnych przemian przyrodniczo – magicznych, a język angielski pójdzie w zapomnienie. Jednak Maorysi przetrwają, powrócą do sposobu życia swoich przodków i założą nowe państwo, zwane Moari – ta – ita na wielkiej wyspie na Oceanie Mucala.

Na owej wyspie będą żyć zwierzęta charakterystyczne dla Nowej Zelandii jak wskrzeszone przez magię meteorytu: moa, polujące na nie harpagornisy (orły Haasta), kurobrody nowozelandzkie, łaziki, kiwi olbrzymie, hatterie olbrzymie, waitareke i kaureke (dwu – i trójgłowe wydry składające jaja), Te – Ngorara – huarau (olbrzymie, zielone jaszczurki o czerwonych oczach), Tuhirangi (lazurowe węże morskie), Araiteuru (czerwone smoki morskie), świerszcze weta i wiele innych.

Stolicą Maori – ta – ita będzie Wakea. Inne miasta to: Rumburak, Wetagor, Govvo, Smalay (siedziba słynnej szkoły magii), Hawaiki, Maoran, oraz Moakea. Głową państwa będzie odbierający cześć boską król. Jako pierwszy na tron wstąpi Patalipundri I z dynastii Raqqa. Językiem urzędowym będzie język maoryski, pismem zaś – wynalezione w erze runwirskiej maoryskie hieroglify. Rolę waluty będzie pełnić srebrna moneta qutvi (1 qutvi = 100 telari).

Maorysi porzucą chrześcijaństwo i wrócą do wierzeń przodków. W ich panteonie znajdą się takie bóstwa jak: Tane Mahuta (bóg lasów, stwórca pierwszej kobiety Hiny), Hirenuitepo (bogini ciemności i śmierci), Kaintangata (bogini nieba), Pani (bogini roślin, dawczyni batatów), Papa (bogini ziemi), Haumia (bóg dzikich roślin), Rangi (bóg nieba) Rona (bóg walczący z Księżycem o żonę), Rongo (bóg pokoju i rolnictwa), Tangaroa (bóg oceanu i jego mieszkańców), Tawhiri (bóg żywiołów), Tu¹ (bóg wojny). Maorysie powrócą również do kanibalizmu, kolekcjonowania czaszek zabitych wrogów, a także będą wykonywać magiczne, ożywające tatuaże przydatne w walce.

Królowie Maorysów będą organizować liczne ekspedycje badawcze, handlowe i wojenne do królestw Uluru, Papui, a nawet do Cesarstwa Ajnu i do Lamastanu.

Wyspę oprócz ludzi będą zamieszkiwały również inne rasy rozumne, jak: skrzaty Patupaiorehe, rekinołaki, Kivi (ludzie z głowami kiwi), Kakapo (nocni ludzie z głowami papug kakapo), Tuatara (uczłowieczone hatterie), Ponaturi (morskie gobliny kryjące się za dnia w morzu), Takahe (plemię ludzi z głowami chruścieli takahe) i Kurangaituku (plemię pięknych wojowniczek z ptasimi skrzydłami i szponami).

1 Dla ciekawostki: imię Tu nosił doradca waluzyjskiego króla Kulla. Czyżby R. E. Howard zapożyczył to imię z mitologii Maorysów?