,,W mitologii śródziemnomorskiej łasice pojawiają się niezbyt często, nacechowane są one wciąż tą samą dwuznacznością, jaką sugeruje nocny, drapieżny tryb życia. Wiązano je z Demeter. Wcielały się weń tessalskie czarownice, a Zeusowa żona, Hera, a akcie odwetu zamieniła w łasicę Galantis służącą Alkemeny. Galantis dzięki chytremu wybiegowi oszukała boginię gdy ta chciała utrudnić poród ziemskiej kochance Zeusa (...). Według Hery kłamstwo służącej zbrukało jej USTA. Stały się one tak samo nieczyste, jak pyszczek łasicy, przez który rodzić się mają młode (...). Opinie, że łasica była niegdyś człowiekiem, pojawiają się i w kulturze nowożytnej. W folklorze bułgarskim zanotowano np. przekonanie, że w zwierzę to zamieniona została nieuczciwa synowa [...].
Ludy syberyjskie darzyły łasice niechęcią, widząc w nich wcielenia demonów. Dzikie i agresywne łasice, m. in. dzięki swej krwiożerczości, znajdowały się poza Kulturą, należąc do sfery dzikości i chaosu krainy ŚMIERCI. Zdarzało się bowiem często, iż złe duchy, które szaman innego rodu zsyłał na ludzi, przybierały postać gronostajów, wilków bądź też rosomaków'' - Piotr Kowalski ,,Kultura magiczna. Omen, przesąd, znaczenie''
Przypuszczam, że właśnie do tych wierzeń nawiązał Andrzej Pilipiuk w cyklu science fiction ,,Oko jelenia'' tworząc postać mechanicznej łasicy - kosmitki Iny, którą ludzie XVI wieku uważali za demona ;).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz