,,Frithiofowa saga''

,,W 1825 r. ukazuje się w Sztokholmie Frithiofowa saga Esaiasa Tegnéra (1782 - 1846), dzieło synkretyczne (i pod względem formalnym, i ideowym), nazywane 'romantycznym eposem lirycznym' lub 'romantycznym poematem heroicznym'. Nawiązując do staroislandzkiej Sagi o Frithiofie Zuchwałym jako podstawowego źródła inspiracji, eddaicznych pieśni i wierszy skaldów, szwedzki poeta zespala 'nordycką dawność' z tradycją chrześcijańską i 'bajronicznymi pozami'. Tegnérowski Frithiof Tostenson jest bowiem wikingiem - romantykiem, herosem pięknym i walecznym, szlachetnym i wrażliwym, udręczonym gorącym afektem do Ingeborgi, siostry Halfdana i nikczemnego króla Helge. Obraca się on w kręgu wstrząsających wydarzeń (przez przypadek niszczy świątynię Baldra, znosi niedole wygnańca, Helge pali jego domostwo, a Ingeborgę bierze za żonę sędziwy Hring), egzystuje w świecie, w którym niebłahe funkcję pełnią cudowne przedmioty (miecz Angurwadel, statek Ellida), niezwykłe istoty (np. wieloryb niosący na grzbiecie trolle, Astrild - bożek miłości), osobliwe zjawiska (wizja Breidabliku). Ostatecznie jednak rozwój wypadków przyspieszają dwa zgony - wspaniałomyślny król Hring zadaje sobie grotem gera głębokie rany ('runy śmierci'), Helge zaś zostaje zmiażdżony posągiem Jumali, boga Finów. Pomijając szereg kwestii, odnotujmy, że Frithiof , jakże odmienny od brutalnego i mściwego protagonisty wspomnianej wcześniej staroislandzkiej sagi, odbudowuje świątynię boga jasności, poznaje ważkie prawdy (arcykapłan z Sognu mówi mu o Ragnaröku i o 'nowym Baldrze - Chrystusie), brata się z Halfdanem, poślubia Ingeborgę. [...]'' - Bogusław Bednarek ,,Epos europejski''