,,Zakon Krańca Świata tomy I - II''

,,Na to Jezus im odpowiedział: ‘Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. Wielu bowiem przyjdzie pod Moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem. I wielu w błąd wprowadzą. Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienie ziemi. Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści’’ - Mt 24, 4 – 8.

W 2019 r. przeczytałem dylogię ,,Zakon Krańca Świata’’ Mai Lidii Kossakowskiej łączącą postapokalipsę z fantasy. Akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości w zniszczonej kataklizmami Europie Zachodniej.

W noc przesilenia 12 Mistrzów Blasku (liderów sekt ufologicznych, biblijnych, voodoo i orientalnych) za pomocą magii sprowadziło mieszany koniec świata (nalot UFO, pojawienie się aniołów i hinduskich bogów, Ragnarök, wybuch bomby atomowej, zamianę wody w krew i wrzący olej). W ten sposób spustoszyli Ziemię, a swoich wyznawców zabrali do ,,rajów’’ (w rzeczywistości był to rodzaj kompleksu państw totalitarnych).

Mistrzowie Blasku byli obłudni, okrutni, źli. Sama ich nazwa nasuwa skojarzenia z Lucyferem (,,niosącym światło’’).

W postapokaliptycznym świecie ludzkość wegetowała dzięki kradzieży pryzów (nowoczesnych artefaktów) z ,,rajów’’ Mistrzów Blasku. W zrujnowanych miastach, których mieszkańcy żyli w nędzy, doszło do powrotu myślenia magicznego (jego przykładem było używanie kart kredytowych do wróżenia). Pojawiły się również specyficzne subkultury:

Grabieżcy byli skupienie w gildii założonej przez Jonasa Arvaniego (w czasie gdy toczy się akcja dylogii gildia należała już do przeszłości). Byli szkoleni z kultury świata przed kataklizmem. Odbywali podróże do domeny Mistrzów Blasku, skąd zabierali pryzy i przynosili je ludziom mieszkającym na Ziemi). Po upadku gildii Grabieżcy spotykali się w lokalu zwanym Babilonem.

Pasterze byli rywalami Grabieżców również trudniącymi się pozyskiwaniem pryzów. W tym celu werbowali ludzi na ulicach i tworzyli coś w rodzaju mafii. Jednym z nich był Jaszczur – człowiek o twarzy pokrytej zielonymi łuskami.

Tancerze – subkultura miejskich wojowników o kolorowych włosach, który zajmowali się również działalnością charytatywną. Ich wodzem był olbrzymi Angelos o turkusowych włosach, na próżno usiłujący zwerbować Larsa.

Amazonki – krwiożercze potomkinie dzisiejszych feministek mieszkające w lasach Dalekiej Północy. Nosiły moherowe berety i okulary wykonane z ludzkich oczodołów. Czciły boginię Wielką Macierz o niebieskich zębach i na jej cześć pożerały schwytanych mężczyzn. Celna satyra na feministki w dodatku napisana przez kobietę ;).

Stacja Badawcza Ultima Thule mieściła się na Dalekiej Północy i usiłowała zajmować się działalnością naukową pod kierunkiem małego chłopca, który był rektorem.

Tytułowy Zakon Krańca Świata mieścił się na Dalekiej Północy i stawiał sobie za cel gromadzenie wiedzy o świecie sprzed kataklizmu. Jego członkowie porównywali się do Atlantów.

Mistrzowie Blasku mieli na swoje usługi potwory strzegące pryzów takie jak: tauros (bestia podobna do byka), niepies (bestia podobna do psa), czarne koźlę z ludzkimi dłońmi i stopami, sześcionogi stwór o jakby ludzkich rysach ukrywający w swym brzuchu butelkę z uwięzioną w niej ludzką duszą, oraz ćma – rodzaj bojowego robota wyposażonego w komplet ostrych noży.

Głównym bohaterem jest 36 – letni Grabieżca Lars Bergerson ,,Berg’’, zwany Końską Czaszką z powodu magicznego tatuażu noszonego na ramieniu. Czuł się już wypalony swoją trudną i niebezpieczną pracą i musiał łykać zielone tabletki chroniące przed popadnięciem w obłęd. W swoim ogrodzie (przyjaznym azylu ukształtowanym siłą wyobraźni) miał zwierzęta mocy stanowiące emanacje jego psychiki: konia Maksa, kota Felisa, szczura Euzebiusza, sowę śnieżną Luizę i płochliwego, czarnego koziołka. Był także właścicielem motoru Achillesa. Wzywany przez Drzewo (axis mundi) wyruszył nim na północ, aby odnaleźć Zakon Krańca Świata i uleczyć Miriam. Na Dalekiej Północy odbył inicjację szamańską, w czasie której był rozszarpywany przez dzikie zwierzęta i operowany przez ponurych medyków w ptasich maskach. Jako świeżo upieczony, potężny szaman, gotowy do walki z Mistrzami Blasku, został przyjęty do plemienia Matki Gwiazd, która wyczekiwała na jego przybycie.

W życiu Larsa było wiele kobiet.

Ava – ukochana żona Larsa, poznana przezeń w gildii Grabieżców, która pewnego razu zniknęła bez śladu. Miała rude włosy. Lars odnalazł ją w czasie podróży na północ. Dowiedział się, że żona porzuciła go, aby zgłębiać wiedzę tajemną w Zakonie Krańca Świata (min. potrafiła teraz zamieniać się w pumę).

Miriam z Czajnika – młoda dziewczyna wychowana w sekcie biblijnej w izolacji od świata. Stojący na czele sekty ojciec Jozjasz i matka Marta wpajali jej od dzieciństwa nabożny stosunek do Mistrzów Blasku i zabobonny lęk przed światem poza sektą. Miriam przejawiała zdolności podróżowania między wymiarami (traktowała to jako sny). Z ich powodu była w sekcie torturowana jako czarownica, a jej mąż Izajasz nigdy nawet jej nie dotknął. Spotkała Larsa przypadkiem w czasie jednego z jego abordaży mogącego odmienić losy ludzkości i oczywiście wszystko zepsuła. Odtąd stale wchodziła mu w drogę. Była (bez własnej winy) bardzo naiwna i niewiele wiedziała o świecie (min. uważała samochody za pojazdy diabłów), w sumie jednak miała dobre serce. Usilnie pragnęła wykorzystywać swój talent do pozyskiwania pryzów, na co Lars nie chciał się zgodzić, wiedząc na jak wielkie niebezpieczeństwo się naraża. W końcu Miriam dopięła swego i w czasie wyprawy do domeny Mistrzów Blasku wpadła na szarą bombę. W wyniku porażenia nią ciężko zachorowała i z wolna zaczęła tracić świadomość. Chcąc jej pomóc Lars udał się na poszukiwanie Zakonu Krańca Świata.

Miranda – przyjaciółka Larsa również należąca do gildii Grabieżców.

Lenka – była członkini gildii Grabieżców, która jednak ustatkowała się poślubiając bogatego kupca. Mimo to wciąż tęskniła za dawnym życiem i pełna żalu odwiedzała Babilon. Nie lubiła Larsa (z wzajemnością).

Alois – przyjaciółka Larsa, z zawodu prostytutka. Była piękną kobietą, , która malowała sobie na twarzy lamparcie cętki. Uwielbiała gorący klimat, a jej pokój zdobiły namalowane jaskrawymi farbami tygrysy, żyrafy i inne egzotyczne zwierzęta. Mimo wykonywanego zawodu była dobrą, wrażliwą kobietą, która zaopiekowała się rannym Larsem, potem gdy ten sprzedał swój magiczny tatuaż panu Woo.

Amber Svensson – była młodą, piękną wróżką o rudych włosach i obfitym biuście, której Lars uratował życie w czasie ulicznych zamieszek na Północy. Wróżyła z własnoręcznie namalowanych kart, których wzory dały jej ujrzane we śnie postaci (min. kobieta z kocią głową). Ponadto na podstawie swoich snów wykonywała lalki (wśród nich jedną przedstawiającą samego Larsa). Miała w domu stadko zaprzyjaźnionych kotów. Postać ta może być alter ego Autorki :).

Dylogia jest bardzo ciekawa i pobudza wyobraźnię ;). Podoba mi się szlachetność Larsa i jego poświęcenie dla Miriam. Ostrzega przed sektami, a wśród pozytywnych bohaterów (przyjaciół wróżki Amber) znaleźli się ostatni ocalali katoliccy mnisi.