Waux

 ,,Kiedy druga żona Asdiwala (pierwsza żona ziemska) urodziła mu dziecko, nadała mu imię Waux, czyli 'bardzo lekki', ponieważ był tak szybki, jak strzelająca iskra.

    Ojciec i syn darzyli się miłością i zawsze polowali razem. Waux odczuł więc głębokie rozdarcie, gdy wujowie zmusili go, żeby szedł z nimi, kiedy Asdiwal opuścił Ksemaksén. Matka i syn próbowali nawet dołączyć do niego w sekrecie i porzucili swój zamiar dopiero wtedy, gdy przekonali się, że pożarło go dzikie zwierzę.

    Waux staje się wielkim myśliwym, tak jak jego ojciec. Niedługo przed swą śmiercią matka żeni go z kuzynką - nowożeńcy wiodą szczęśliwy żywot, Waux nadal zaś dokonuje wyczynów na terenach łowieckich ojca, czasem w towarzystwie żony, która pewnego dnia rodzi bliźnięta.

    Dzieci Wauxa szybko przyłączają się do niego na polowaniu, podobnie jak on sam towarzyszył niegdyś Asdiwalowi. Pewnego dnia idzie z nimi na niezbadany jeszcze teren. Dzieci spadają i zabijają się. W następnym roku Waux przychodzi w to samo miejsce na polowanie, zaopatrzony we wszystkie przedmioty magiczne odziedziczone po ojcu, oprócz włóczni, której zapomniał. Zaskoczony przez trzęsienie ziemi, Waux na próżno próbuje wytłumaczyć żonie, którą widzi w dolinie, że niezbędne jest jej rytualne współdziałanie. Krzycząc nakazuje jej spełnienie ofiary z tłuszczu dla uspokojenia mocy nadprzyrodzonych, ale kobieta nie słyszy go i rozumie niewłaściwie, powtarzając nie słowa męża, ale to, co sama chciałaby zrobić: 'Chcesz, żebym jadła tłuszcz?' Zrezygnowany Waux przystaje na to, a kobieta opycha się tłuszczem i świeżą wodą. Nasycona, wyciąga się na kłodzie, pęka i zamienia się w krzemień pasiasty, który dzisiaj występuje obficie w tym miejscu.

    Waux, pozbawiony włóczni, dzięki której mógł rozbijać skały i otwierać sobie przejścia przez góry, a ze względu na nieporozumienie z żoną pozbawiony również ostatniej szansy uspokojenia żywiołów, zostaje zamieniony w kamień, tak jak jego pies i wszystkie przedmioty magiczne - i po dziś dzień można ich tam zastać'' - Franz Boas ,,Tsimshian Texts'', cyt. za: Claude Lévi - Strauss ,,Antropologia strukturalna II''