,, [...] Wiligut przypisywał dawnym Germanom historię, kulturę i religię o wiele bardziej starożytną, niż na ogół przyjmują prehistorycy akademiccy. Jego chronologia zaczynała się około 228 000 roku p. n. e., kiedy na niebie znajdowały się trzy Słońca, a Ziemię zamieszkiwały olbrzymy, karły i inne mityczne stwory. Historia właściwa zaczęła się dla Wiliguta w 78 000 r. p. n. e., gdy jego przodkowie, Orły Wiligoci (Adler - Wiligoten), pomogli przywrócić stosunki pokojowe po długim okresie walki, a tym samym zainaugurowali 'drugą kulturę Boso', która była świadkiem założenia miasta Arual - Jöruvallas (Goslar). Późniejsze tysiąclecia opisywał w szczegółowej relacji o plemiennych konfliktach i masowych migracjach na bajeczne kontynenty znane z tradycji teozoficznej. Około 12 500 r. p. n. e. ogłoszono irministyczną religię Krista, która stała się powszechną wiarą Germanów, póki nie rzucili jej wyzwania schizmatyccy wotaniści. 9600 lat p. n. e. ciągłe wojny między obiema religiami sięgnęły szczytu. Wotaniści ukrzyżowali w Goslar Baldura - Chrestosa, świętego proroka irministów, ale prorok ocalał i zbiegł do Azji, więc walka obu wiar ciągnęła się przez następne stulecie. W 1200 r. p. n. e. wotanistom ostatecznie udało się zniszczyć święty ośrodek irministów w Goslar i irminiści założyli nową świątynię w Eksternsteine koło Detmoldu. Wotaniści zdobyli ją w 460 roku, a w IX wieku jej rozkładające się relikty splądrował Karol Wielki w czasie kampanii przeciwko pogańskim Sasom.
W tej relacji z przeszłości Wiligut przypisał swym przodkom ciągłą i ważną rolę historyczną. Wiligotis byli ueiskuings (mądrymi królami) o rodowodzie sięgającym związku Asów (bogów powietrza) i Wanów (bogów wody), z czasów, gdy Ziemię zamieszkiwały jeszcze istoty mityczne. Później plemię to rządziło królestwem w Burgenlandzie i dlatego Wiligut przypisywał tradycyjne znaczenie Steinamangerowi i Wiedniowi, porównywalne do znaczenia Goslaru [....]. W okresie brutalnych prześladowań pogan w północnych Niemczech, jakich dopuścił się Karol Wielki, Wiligutowie z tego obszaru mieli uciec z niewoli frankijskiej i zbiec na Wyspy Faroe, a stamtąd do środkowej Rosji. Tam założyli miasto Wilno jako stolicę wielkiego imperium gockiego, którego istnieniu położyli następnie krew wrodzy mu chrześcijanie i Rosjanie. Wreszcie w 1242 roku, rodzina wyemigrowała na Węgry, gdzie cieszyła się spokojem, kryjąc się przed czujnym okiem Kościoła katolickiego i wrogością wotanistów dzięki chaosowi, jaki zapanował wskutek najazdów tatarskich. Przez całą historię rodzina Wiligutów pozostawała niezłomnie lojalna wobec wiary irministycznej. Wśród innych wybitnych członków swego plemienia Wiligut wspominał Cheruska Armina i Wittukinda, dwie heroiczne postaci z wczesnej historii germańskiej. [...]'' - Nicholas Goodrick - Clarke ,,Okultystyczne źródła nazizmu''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz