Czandale

Czandale – rasa małpoludów z Lemurii. Osiągały 120 cm wzrostu. Były pokryte brązowym futrem, miały też duże kły. Żyły w dżunglach, gromadząc się w niewielkie stada. Posługiwały się prymitywnym językiem czandalskim, a także kamiennymi narzędziami i ogniem. Jako ozdób używały kwiatów i zwierzęcych kłów. Swoich zmarłych ukrywały pod stosem gałęzi. Potrafiły się wspinać na drzewa i pływać. Były wszystkożerne z przewagą pokarmu mięsnego. Pożerały każde zwierzę, które tylko zdołały upolować, w tym ludzi, a także padlinę, zabitych w walkach o terytorium przedstawicieli własnego gatunku, należących do konkurencyjnych szczepów, a także ptasie i gadzie jaja, owoce, korzonki, korę, grzyby, owady, ryby, owoce morze i miód. Żyły w parach, wiążących się ze sobą na całe życie, w przeciwieństwie do Lemurian praktykujących poligamię i rozwody. Swoimi młodymi zajmowały się z wielkim oddaniem jak małpy. Ciała czandalów wydzielały intensywny, drażniący zapach piżma. Lemurianie gardzili  czandalami tak jak Amerykanie – Indianami, a Australijczycy – Aborygenami i tak samo okrutnie ich tępili. Wydawać by się mogło, że ostatnie z tych istot zginęły wraz z zatonięciem Lemurii, lecz jeszcze w pierwszej dekadzie XXI wieku,  rodzina Stanimirskich odkryła ich niewielkie stadko w zaczarowanej puszczy na Kurpiach w Polsce.