Heraklesowe prace Ordana

W latach 2007 - 2009 dużo fantazjowałem o niezliczonych przygodach wymyślonego przez siebie bohatera, Ordana z Brustaborga, będącego niejako ,,słowiańskim Conanem''. Poniżej przedstawiam pierwszą część swoich zapisków z tego okresu traktującą o jego przygodach.

Ordan z Brustaborga

- geografia i historia Cudomirii

- chłop Stracimir ze stepowego plemienia Ordanów z podgrodzia Brustaborga (królestwo Asarmath) na polu spotyka Mokoszę i zostaje ojcem Ordana; jego narodziny zapowiada widziane na niebie ramię z mieczem

- jako niemowlę porwany w nocy przez zielone trusie z piwnicy i pokazany ich królowi Malakijowi, który robi mu językiem znak na czole; rodzice powiadomieni przez psa i kota uwalniają dziecko; matka zmywa wodą z Sobotniej Góry złoty znak z czoła

- w dziecko wchodzi gadzëna i prowadzi nad wodę, nad Mokszym Błotem O. uratowany przez matkę,

- matka pokazuje mu olbrzymi posąg Mążyny wypełniony zbożem, Wzgórze Miloša - tam były groby junaków z Brustaborga, którzy stawali w obronie grodu; O. chce być jednym z nich

- sen o złocie Didków - Łełeków, odmowa oddania im pokłonu

- o świcie spotkał na polu Dennicę jako bosą dziewczynkę, siejącą rosę srebrnym sitem, D. dała mu perłę

- mały O. poszedł do lasu, gdzie rosły dęby, rodzące perły zamiast żołędzi, na jednym z drzew (uschłym o złotej gałęzi) siedział paw, którego O. poprosił o proste plecy dla młodszego przyjaciela, Nelisława z garbem, paw odmówił, za to przemienił serca tych co mu dokuczali

- w owym lesie mały O. spotkał młode i piękne wojowniczki z Hufca Diany (nosiły na czołach srebrne półksiężyce) i razem z Dianą, każdej nocy, na polanie, wśród ruin chramu i dziwnych posągów walczyły ze strzygami i innymi złymi istotami; od wyniku ich walki zależało przetrwanie wsi Kijany - Perłowice, przyjaźń O. z młodą wojowniczką Gronostaj, późniejszą królową Amazonek, Gronostaj dała chłopcu swój naszyjnik z kłów i pazurów zabitych potworów i udzieliła mu swego oddechu, czym uczyniła go silnym i odważnym, O. przyjaźnił się także z jej przyjaciółką - wojowniczką Libuszą z Bojemy (o brązowych włosach), która zastrzeliła z łuku wilka, potrafiącego zamieniać się w jeża, a od której O. uczył się walczyć włócznią i strzelać z łuku

- mały O. spotyka inną wojowniczkę - Atalantę z ludu Amazonek, była odeń starsza o kilka lat, urządzili wyścigi, razem z nimi ścigały się łanie, zające i jaskółki, choć A. była najlepszą biegaczką Cudomirii, O. uczciwie wygrał zawody

- mały O. szedł na spacer do lasu razem z Gronostaj, Libuszą i rusałką Bogną; spotkali szarych panów niosących w workach ukradziony ludziom czas i wywiązała się walka; Bogna zapalała ich garnitury oczami, O. już wtedy walczył z wielkim męstwem i odniósł rany

- wojowniczka Libusza z Bojemy opowiada przy ognisku jak pilnując leżącego w kołysce dziecka swej siostry zabiła bubo - pijącego krew puchacza demonicznego, a innym razem zabiła z łuku potwora Simargła, który porwał w szpony jej braciszka

- 11 grudnia, 3 dni przed świętem Narodzin Słońca, mały O. jako że obiecał dziewczynkom, że przyniesie im smoka z jeziora Łuknaj, udał się po kryjomu na zamarznięte jezioro i wpadł do wody, tonąc widział zaciekawione małe rusałki o ciemnozielonych włosach, zaś w jeziorze kotłował się wielki gad, O. obudził się w łóżku, otoczony troskliwą opieką, zaś odwiedził go mieszkający w jeziorze elasmozaur Smuż, który go uratował, przyjaźń chłopca i gada

- 13 grudnia jego matka zaprosiła żyjącego w lesie czuhajstera (człowiek olbrzymiego wzrostu, spiczaste zęby) za inność wygnanego ze wsi, aby mógł ze wszystkimi świętować, czuhajster grał na fujarce, a dzieci w górach i lasach tańczyły, zaczął grać w chacie

- zimą O. wsiadł na grzbiet Gwiazdy Betlejemskiej i dostał się do krainy Nur – egalath, gdzie rządziła młoda królowa Łesia – kapłanka Złotego Lwa, którą chciał zniewolić podróżnik Leukoteus z Kalevali, O. ją obronił (odtąd się zaprzyjaźnili i często do siebie pisali, wrzucając listy do kałuży), któregoś dnia rozstanie – Łesia wyszła za księcia Robina z Lim – barad, smutek O.

- w Leśną Noc o północy, O. stanął nago przed lustrem i ujrzał diabła; próbował go zabić sztyletem danym przez ojca, lecz omal nie zginął, aż ocaliła go jego matka - Mokosza za pomocą złotego łańcucha

- latem, O. razem z ojcem i matką udał się na pielgrzymkę na górę Ślęż - święty szczyt Ślążan, na jego szczycie miał ogród Liczyrzepa, na górze stał kamienny posąg niedźwiedzia, który miał zaryczeć na widok króla, rzeźba zaryczała na widok małego O.

- latem, O. razem z ojcem i matką udał się na pielgrzymkę do visclańskiego grodu Kołczewa, który przed tysiącami lat założył junak, młody góral Kołek, który przyjaźnił się z Tatrą, gdy ta była jeszcze śmiertelna i mieszkała w Toreniu, O. słucha byliny o czynach Kołka; o tym jak zabiegał o rękę Tatry, obronił ją przed potworem Wilkolkiem, na Pustyni Błędów zabił wielką, 3- głową kobrę, mieszkającą w chramie wyznawców siedzącego w lustrze demona Jezyda, którego arcykapłanką i królową jego wyznawców była niewypowiedzianie piękna, okrutna i rozpustna, potężna czarownica Helena al – Bauat, oraz zabił w Carodunie demona narkotyków Durmana (miał postać wysokiego, ciemnoskórego, chudego starca o sięgającej ziemi, siwej brodzie i ognistych oczach ifryta, odzianego w długą, biało – czarną szatę, noszącego turban); odbierającego cześc boską w negrejskim emiracie Ar – Durman ze stolicą w Om

- Tynfa; babcia O. ze strony ojca przyprowadziła do domu jego kuzyna – Petrodonta, który był kudłatym zwierzęciem podobnym do mamuta i przybył z Gaiti, w czasie wieczornej uczty powitalnej wszyscy dobrze się bawili

- dwie ciotki małego O. zostały zamienione w czaplę i perkoza dwuczubego

- młody O. był na Krusi (pełnej jezior niewielkiej krainie w Asarmacie), spotkał tam swego kuzyna Krusia (nietoperz kalong); co roku zabijanego włócznią i zjadanego, a potem jego kości znów okrywały się mięsem i ożywał

- razem z kolegą przez borsuczą norę udał się do piekieł - królestwa Remfan - cara, aby wzorem Nura z Kijowca zabrać złotą koronę Czarnoboga, wysadzaną szmaragdami, zwodzony przez Czarnego Psa - borsuk zranił go włócznią Drukolem (uratowany przez matkę i Złotą Nastazję, lecz borsuki zginęły)

- dziecięcy strach przed potworem z cyrkla i ekierek, nauczyciel: berserk Levan Filozof z Lvigradu (dzięki królewskiemu znamieniu mógł się zamieniać w lwa), za zgodą rodziców zabiera chłopca do szkoły junaków - Domu Mężów na odludziu - ćwiczenia w walce wręcz i każdym rodzajem broni, znoszeniu tortur, mrozu i upału, pływaniu, bieganiu, wspinaczce, czerpaniu siły z ziemi, zamienianiu się w zwierzęta, rozumieniu ich mowy, śpiewaniu pieśni bohaterskich (np. o Tygrusie - człowieku o głowie tygrysa; synu tygrysa i królowej Samawi, o Tomisławie Wilhelmie zabijającym Żelaznego Faraona, czy o Jankolu Żeglarzu co odkrył Atlantydę), tańczeniu kolo,

- O. natarł się czyniącą niezwyciężonym oliwą od bogini Aifozy i dusi króla węży Malakija, który podsunął mu często odwiedzającą Dom Mężów przyjaciółkę Sonię - ta umarła wraz z wężem i zamieniła się w oślizgłą masę (na modłach słyszy, że zyska coś o wiele cenniejszego)

- O. ze studni wydobywa miecz Czeczugę (mogący przeciąć najtwardszą stal i włos pływający na wodzie), łapie dziką, białą klacz Ikonę (szybszą od wiatru i znającą ludzką mowę), okrywa się skórą zabitego pięścią na łowach dzika, sporządza sobie maczugę, ciężką jak tur, żubr i niedźwiedź (tylko on sam mógł ją podnieść), dostaje znamię Domu Mężów (dwa miecze), składa przysięgę junacką i wyrusza szukać przygód

- na rozdrożu spotyka Rozkosz i Cnotę - wybiera Cnotę

- kuszony w puszczy przez ptaka Sirina o głowie i piersi kobiety, zwyciężył

- post i walka z demonami Pokołem, Kumirem i Kanią na Pustyni Błędów

- na balu na zamku Chojnosty, króla Asarmathu Dobromira spotyka córki namiestnika wyspy Jumme, żmija Grabal - cara: Tygrysią Lilię (polanicę ze Szkoły Dziewic, dostała się tam wciągnięta przez tęczę, miała wytatuowane dwa skrzyżowane miecze, a na szyi zatopioną w bursztynie złotą rybkę zmieniającą barwy; szczęście - złota, ktoś zginie - czerwona, zagłada kraju - czarna, przebywała na dworze Wiosny i Lata razem z rusałkami, zabiła w pojedynku rycerza - rozbójnika herbu Rogate Serce, który nie pozwalał mieszkańcom Gardzicy opuszczać grodu) i Sonayę (zabłąkana w lesie otrzymała od Dziewanny dar malowania żywych istot); wymienienie się św. znakiem kras z licznymi junakami, ale niechęć ojca T. L. do O., T. L. i O. zakochali się

- O. zwycięża na turnieju (zgniatając żołędź wyciska z niego dąb, tak jak zbójnik Juraj Wyżew, strzałami z łuku rozbija głazy i strąca dachy) i składa hołd królowi Dobromirowi - na jego rozkaz wyrusza do prowincji Niż, by bronić jej przed Purpurową Ordą i Tęczową Ordą - tam wstępuje do zakonu rycerskiego Zagończyków (ich znak: wypalony żelazem rycerz Teodor z Morei na koniu przebijający włócznią smoka, podlegli hetmanowi i królowi, pierwsza walka na stepie z mumią co wyszła z pnia cisu), w czasie nocnych modłów na stepie atakowały go brukołaki, sysuny, karakondżule, wąpierze, wilkołaki i olbrzymi, jadowity wąż, o ogromnych zębach, lecz O. wszystko zniósł, w kurhanie znajduje karacenowy szyszak (Łuskowy Hełm), jeden z jego towarzyszy skuszony przez demona szuka skarbów w kurhanie Zenobiusza - wodza powstania Niżowców, pochowanego razem z żubrami, które ciągnęły jego rydwan i omal nie zginął zaatakowany przez ducha Z. i jego syna Nalivy, O. odpiera najazd ludu Płowców, Zagończycy wybierają spośród siebie ochotnika do przyniesienia głowy ich chana Banaja - kuczuka, odrzucenie kandydatury starego Samsona z Samas (portu na Wyspie Eleuteryjskiej), po głowę chana udaje się nocą O., zabija straże i w pojedynku zabija chana, ucina mu głowę, przerażonym Płowcom darował życie w zamian za odstąpienie od walki, list o zwycięstwie pod Onyszem nad Orest - carem, walczącym pod flagą czerwono - czarną (Ordana wspierał żbik wielkości tygrysa, uratowany z dołu pułapki), Zagończycy idą na odsiecz Kijowca - stolicy Niżu oblężonego przez wojska Kasarów - (ludu wyznającego wiarę solimską, każdy Kasar i każda Kasarka miał na czole srebrną gwiazdę i półksiężyc), na czele Kasarów stali dwaj bracia chaganowie: Abab - kur i Gabakuk, obu zabił w bitwie O., Kasarowie w popłochu odstąpili od oblężenia, zwycięstwa pod Ob - Oretą nad wodzami Balamberem (Hunland), Mamajem (Purpurowa Orda), Danem (hospodarem Morloxu) i Bisurmanem (Hatystan) - na białych koniach, mającymi słonie w armii, O. zbuntował słonie, znając ich mowę, oraz walki ze Skifistańczykami - ich królem Urad - chanem, czciciel boga Gryfa, listy do Tygrysiej Lilii

- po zawarciu pokoju z Tartarami, na polecenie Grabal - cara poluje na tura o złotych rogach i żar - ptaka; namiestnik wypuszcza oba zwierzęta (miecz wprawiony w ruch wirowy wskazywał mu drogę)

- O. w drodze na sobór z Consanie w orszaku króla Dobromira mijał celetińskie księstwo Narn – egalath, ze stolicą w Sulath; orszak został ugoszczony przez Marię Konopnicką, która w nagrodę za pisanie pięknych baśni została zamieniona w boginie, obdarzona nieśmiertelnością i wieczną młodością

- O. w Consanie, stolicy nemijskiego księstwa Ertha, sprzeciwiając się woli kaukijskiego cara Żmiciera, podczas soboru kapłanów Isasa Masama obronił od stosu heretyka Gęsicę z Bojemy o bladej twarzy i uwalniając go powiedział: ,,Od tej pory już nie grzesz’’

- na polu broni dzieci przed siedmioma czarnymi psami południcy, chcącymi je rozszarpać, za przebywanie na polu bez wiedzy dorosłych i brudne głowy

- w karczmie O. słucha opowieści grubego i starego podróżnika; księcia Rusasa z Urtu, którego schwytał szalony medyk doktor Aleximenes z Cortu, który wraz ze swymi uczniami krajał księcia na drobne kawałeczki, a on miast umrzeć błyskawicznie się regenerował, chwytał asystentów jelitami i zabijał ich zanurzając w swej zatrutej krwi, w ten sposób zabił w końcu samego doktora, a gdy sobie popił i chciał udusić jelitami O., ów udusił go i spalił w kominku

- w osadzie Nebuš, O. zabija rzeźnika z protezą nogi i wykłutym czarnym znamieniem księcia Drakona, zabijającego ludzi i przerabiającego ich na mięso

- O. przybył z darami od Grabal – cara do Zamku Tygrysa (przypominał katedrę, z iglicą zwieńczoną czaszką tygrysa), gdzie mieszkał niepokonany wojownik Vojen Thal, mogący przybierać tygrysią postać, O. uczestniczył w obronie zamku przed strzygami, pomagali w tym synowie Baby – Jagi i Peruna; mający nadprzyrodzone moce rycerze Jutrznia (biały), Dnik (czerwony) i Wieczereń (czarny)

- O. polował na żubry razem z Zelenem z Listaru; księciem elfów latającym na smoku

- O. schwytał dla Grabal – cara Wężowego Psa imieniem Cabal, zabijającego lwy

- Grabal – car wysłał O. nad jezioro Łękno, w którego wodach żyły żółte wilki

- w Danicjum powstrzymał kapłana Fanatinajkosa, który zbudował olbrzymią wagę do ważenia na Sąd Ostateczny zabitych przez siebie ludzi

- O. zabija 4 – metrowego warana Pożeracza z lasu rosnącego wokół grodu Mida Krynica na wyspie Jumme, któremu oddawano cześć boską i składano mu w ofierze młode i piękne kobiety, oraz dzieci

- w okolicach grodu Lemberk został ugoszczony przez Wirgiliusza – króla plemienia Kaszabów i ojca stu książąt i księżniczek, mieszkającego w zamku z nefrytu i bursztynu, walka z wilkołakiem Starym Frëcem

- zabija gigantycznego szczupaka z jeziora Gopło, któremu plemię Glopeanów składało ofiary z ludzi (potwora zesłała rusałcza królowa Goplana V, którą zdradził ludzki kochanek i która zabiła się, rzucając klątwę na swe jezioro)

- w osadzie Wiązki zabił Stracha o Żelaznych Pazurach (wyglądał jak Fredy Kruger i polował na dzieci)

- O. zaszedł do położonego w sercu Puszczy Cudnickiej Domu Cudów (wielki, opuszczony dom czarnoksiężnika, pełen dziwnych rzeźb, obrazów, stworzeń i zjawisk), O. walczył z czarnym psem odgryzającym ludziom genitalia i gigantycznym, wielobarwnym, znającym ludzką mowę pająkiem papuzim o ludzkiej twarzy, a gdy go zabił i zapadł w sen, jakaś młoda kobieta biła go drewnianym młotkiem, by móc się tym pochwalić

- O. w zaścianku Dolas, razem z żupanem Doliwojem polował na dwugłowe bronihiteria, które uciekly ze szkoły magii w Hagg, obronił jego córkę Strzeżysławę przed zalotami inkuba Lucifugusa

- O. z pomocą kotołaka Hattusa zabił Licho Jednookie (potworny, nagi człowiek o miedzianej skórze i czerwonych rogach), które żądało gościny w razie odmowy grożąc atakiem wielkich, rogatych szczurów z Hindu i niszczącej wszelką roślinność, ociekającej jadem Ciotki Ropuchy, tym co je gościli Licho Jednookie porywało dzieci, by je dręczyć

- na Niżu, o zmierzchu, zimą, na cmentarzu, O. ujrzał na niebie łeb Gulaja - boga Kipczaków, w postaci gigantycznego rosomaka, który ryczał zwołując swych wyznawców, O. strzelił doń z łuku i łeb zniknął

- O. broni Niżu przed najazdem Mustafy - beja; chana Turian (wojowników żółtoskórych i skośnokich, okrytych kolczugami i karacenami, walczących pod stanicą z wężem Gorynyczem - Ażi Gharkhakiem), Turianie zamienili się w jadowite węże - trusie, lecz Asarmaci zwyciężyli, O. posiekał na kawałki samego chana

- bogini Cebula zabrała O. do Szkalnego Grodu na Salskich Stepach, za wałem z ognia, gdzie grododzierżcą był ban Obotritos, domy były ze szkła, bogactwo, czarni niewolnicy, długowieczność, bez chorób, wegetarianie

- O. wybrał się do carstwa Kauki, razem z Merlinem, który sprowadził z naszego świata synów i córki Jamesa Bonda, aby obalić cara Żmiciera i pomóc odzyskać tron jego bratu Łukoiłowi, synowi Jamesa Bonda, drużyna w drodze do Kauki szła przez podziemną krainę Angałłę, gdzie świeciły jednocześnie Słońce i Księżyc i gdzie żyli ludzie z głowami kruków latajacy na uskrzydlonych łosiach

- w drodze powrotnej z Kauki, O. w czas Jarych Godów, zaszedł do górskiego królestwa Ałgerub gdzie bronił ludzi przed Zmiejnymi Elfami (wygląd elfów, zęby jadowe, łuskowata skóra, którą zrzucały), władca Ałgerubu, książe Roskieżon zabił ich królową – wielką, rogatą, zieloną żmiję

- w drodze powrotnej z Kauki, O. spędził Boże Narodzenie w królestwie Nusaram na dworze królów Lelimira i Polimira, oraz królowych Łojmy i Koźlany; w ziemi tej czczono boga Nusarama Troistego; czczonego pod postaciami Złotego Lwa, Brodatego Byka i Zielonego Smoka, w ziemi tej mieszkali dwaj czarodzieje w zielonych szatach; jeden dobry, drugi zły, obaj chcący zawładnąć Nusuramem

- O. w Warsogrodzie obronił matkę z dzieckiem, którą założona przez Helenę Al – Bauat sekta Sofitów, wyznawców gnostyckiej bogini Sofii, rzuciła na pożarcie gigantycznemu zaskrońcowi Łamaczowi

- O. i Tygrysia Lilia pomagają odczarować księcia bielskiego Atrocha, którego bracia – czarownicy, karły Regr i Poregr złośliwie zamieniły w wilka

- O. bronił Asarmathu przed najazdem Barszama, króla Tiharstanu (Ussurja)

- O. wybrał się na poszukiwanie skarbów w ruinach skifistańskiego miasta Kala – atrafa nad Morzem Ciemnym na Niżu, towarzyszą mu wojownik Belovlas o białych włosach i Gimel – krasnolud pirokinetyk, w ruinach walczyli ze smokami o twarzach wampirów, gdy groziła im śmierć, Belovlas wypowiedział imię zapisane na ołtarzu i z Nawi Jasnej przybył im na pomoc heros Tadeusz Basłan, syn atamana Susa, syna panny Mani Kozy, Tadeusz usypia smoki i burzy ruiny

- broni Śląża przed Ordą z Kipczakistanu, która dostała się do Asarmathu sekretnym przejściem podziemnym, Kipczacy zdobyli gród Opolis dzięki zdradzie baby Kaszycy, którą potem powiesili na Babim Dębie, O. zwyciężył najezdników i zasypał łamiąc kolumny ich przejście podziemne

- wysłany przez króla jako poseł do Skifistanu w stołecznym porcie Tauridionie zabił olbrzymiego, czarnego węża morskiego

- we wsi Hanys zabija wąpierza Sawickiego, który ssał krew sawką miast języka

- O. zabił wielkiego jak słoń czarnego pająka, mieszkającego na szczycie góry Ślęż

- O. walczy z sektą Ludźmi Mory, którzy za pomocą eliksirów tworzyli armię morderczych mutantów

- O. wyswobodził Tygrysią Lilię z niewoli czarnoksiężnika Kostki, przywódcy sekty Szkielców (zbierali kości, aby z nich budować sobie stosy pogrzebowe), Kostka zbudował olbrzymie jajo i w nim leżał całymi latami pogrążony w letargu zapewniającym mu nieśmiertelność, gdy się zbudził porwał dziewicę, aby razem z nim spała w jaju po wszystkie wieki, lecz nie chciała, O. zdobył zamek czarownika, zniszczył jego jajo z nim samym, po drodze musiał toczyć szereg walk ze Szkielcami

- O. w zapusty przez lustro Tygrysiej Lilii dostał się do Zalustrza; krainy księcia Zapusta, odzianego w łachmany i czapkę z papieru pana na zamku Mantua, spotkanie w stołecznym Obrogradzie blaszanego kurka na dachu piejącego ,,Wajhę przełóż'', suczki Very Ravialis, każącej smutasom płacić podatek fikaniem koziołków, kobiety z głowami pełnymi cukierków, ciągnące wozy, widział ludzi jedzących zupę garścią, był w szkole, gdzie profesor Ośla Głowa uczył picia wódki i skoków i gdzie na apelu palono ognisko na szkolnym korytarzu,

- zabija Języcznicę Bestialkę i pijącego krew i gwałcącego dzieci kościanego dziadka, mieszkającego w dziupli, drzewa, rosnącego w ogrodzie kąciny

- u wybrzeży Morza Sinego (jego część przylegająca do Asarmathu to Morze Amfitrionalne między półwyspami Jutenheim, a Kuronią) zabija potwora orkżmija (pół - orki, pół - żmii), który przypłynął z Orkanii, nasłanego przez Tuista - króla Teutonatu, niepokojącego A. najazdami; włożył on w potwora całą swą moc, ginie wraz z nim

- O. z pomocą wodza kun Mauciusa broni grodu Poltoska przed najazdem Bledy (Bladina)- króla Hunlandu, noszącego płaszcz z myszy, zdobywa na nim miecz pierwszego króla Atli, znaleziony na polu wbity w ziemię, po bitwie pomaga odbudować spalony w połowie gród

- broni prowincji Śląża przed zbuntowanym namiestnikiem - ks. Rogatką (łysy i rogaty), co sprzedał S. królowi Hunlandu; O. zabija go w boju, tak jak sługę R. trójgłowego diabła Podlacha o niebieskich rogach, służyły mu niedźwiedzie i kobiety zamieniające się w hieny, O. oszczędza R. na prośbę jego nałożnicy Ałły z Toropiecka, ale za karę ks. musi pracować jako górnik

- Grabal - car pozwala Tygrysiej Lilii i Sonayi spędzić Noc Kupały razem z O.

- O. wchodzi do komina i zabija białego wyraka, polującego na kominiarzy

- w Brustaborgu Wiszek; syn bogatego kupca miał na szyi złoty łańcuch i spotkał wielkiego, czarnego psa, który przedstawił się jako Utros i zagroził, że zabierze kupca i ukochaną przezeń dziewczynkę z ludu Stazję ,,głęboko pod korzenie Wielkiego Dębu'', O. obronił kupca i dostał odeń w podzięce złoty łańcuch, który złożył w darze T. L.

- u wybrzeży danajskiego półwyspu Jutenheim zabija potwora Kura Morskiego ( pokryty śluzem i łuską, długa szyja, koguci łeb, pękaty tułów, cztery szponiaste łapy i wężowy ogon)

- w prowincji Vkra, O. walczył z hunlandzkim awanturnikiem, grafem Višmanem, który ogłosił się królem plemienia Veltabów, O. zabił go w bitwie pod Mokranami – sanktuarium Mokoszy

- kiedy T. L. i Sonaya zaraziły się w czasie zarazy dżumy, opiekując się chorymi, O. szukając dla nich lekarstwa zabrał koszulkę kąpiącej się pod postacią łabędzicy księżnej Silimirze, a ta w zamian za odzyskanie koszulki powiedziała, że leku dla chorych może udzielić król Kolec, mieszkający na mroźnym końcu świata, O. udał się doń, przez złote i eburnowe wrota w krainie Samaristan (stolica: Sebaste), zaś król Kolec wyznaczył mu 8 prób (np. uzbierania na paznokciu wiadra wody, policzenia liści w lesie - pomogły mu ptaki, walki ze stadem Szkieletohien, itd.) po czym zgodził się udzielić cudownego leku, brama do Asarmathu mieściła się w królestwie Ti - muthi, na którego tronie zasiadała Julia (złotowłosa królowa mająca w głowie dziurę, z której wynurzał się wąż), Julia napadała karawany, a schwytanymi podróżnymi karmiła węża ze swojej głowy, zabraniała obcym zbliżać się do swego kraju, lecz dla O. zrobiła wyjątek, gdy wąż chciał na uczcie ukąsić O., ów przeciął go mieczem i tak zabił królową

- T. L. zdążyła umrzeć na zarazę, więc O. pocieszając zrozpaczonego Grabal - cara udał się przez wrota w dębie Baublisie do Nawi, gdzie za pośrednictwem swej matki Mokoszy, wyprosił u Welesa ożywienie kochanki, lecz sam musiał złożyć na ołtarzu Welesa dań ze swojego ciała i krwi; oddał się cały na ofiarę, lecz nie wystarczyło, więc zamiast niego został złożony na ołtarzu biały jeleń, a był to Isas Masam; kochankowie wrócili do świata żywych

- w zamieszkanej głównie przez Kalidończyków wiosce Kiszycy pod Posaną, gdzie pola niszczyły słonie leśne, O. spotyka czarownicę Męczycę, wraz z córką Traczyną (towarzyszą im trzy władające magią kruki – Mitra, Indra i Varuna)

- Grabal – car nakazuje O. schwytać od tysiącleci wędrującego bez przerwy po świecie Czarnego Mnicha Jeremitiasza, by uzyskać odeń przepis na nieśmiertelność, tymczasem następuje najazd Zielonej Ordy z Ajgaru (chanatu płacącego dań cesarstwu Sinea) na Asarmath, najeźdźcy mieli skośne oczy, czarne włosy i żółtą skórą tatuowaną w zielone, sineańskie smoki, na ich czele stał Bagruj – chan, odległy potomek słynnego Gerod – chana, bitwa pod Sesorą, O. zabija braci chana Agiraja i Borata, udział w walce Chaskatiasza – asarmackiego Solima, potomka dzielnego Josela Vereka, który walczył w powstaniu Ossego, junak Borejko z plemienia Polasian rozstrzygnął bitwę zabijając Burdaja - najsilniejszego wojownika z Zielonej Ordy, na pobojowisku, O. spotyka Jeremitiasza (długa, siwa broda, czarne brwi, czarny habit, bose stopy) i uzyskuje odeń ,,driakiew nieśmiertelności’’, zanosi ją Grabal – carowi, a ów po spożyciu ślepnie

- O. w pogoni za Jeremitiaszem przez drzwi w Rokitnickim Siole wchodzi na wyspę Hy Brasil, gdzie dopada go modlącego się w puszczy, usiłuje go zmusić do mówienia, lecz Czarny Mnich w jego rękach stale zmienia postać, wreszcie zmęczony wyrywaniem się, mówi jak uzdrowić żmija

- O. zabił szablozębną besię z podgrodzia Opolis, polującą na bydło, świnie i ludzi

- O. pokonał pilnującego dostępu do tajemnego królestwa olbrzymiego, dwugłowego orła Żelju o żelaznych szponach, oszczędził mu życie, odebrał pęk złotych kluczy do tajemnych królestw, po czym stanął w Królestwie Piany, gdzie żyły piękne i wiecznie młode kobiety odbierające cześć boską od swych mężów mających postać dzikich zwierząt

- O. pomógł Majdzie z Niżu w walce z czarownikiem Pakosławem, któremu towarzyszyły demony podobne do jamnika i jaszczura (Jamnik i Ropuchojaszczur)

- O. na asarmackich bagnach Katchay zabił wyżerającego ludziom wątroby potwora Motylicę Wątrobową (olbrzymi, płaski robak)

- O. broni Asarmathu przed najzdem murzyńskiego króla, czarownika i boga Macumby – władcy Czarnego Królestwa Scanaach, O. zabił Macumbę, który czerpał siłę z ziemi wywijając nim w powietrzu

- O. był w Lesie Snów koło grodu Śnin, władca owego lasu, rogaty, pokryty zielonym mchem bożek Aburgabus cały czas spał i śnił najdziwniejsze sny, które w jego lesie stawały się rzeczywistością

- O. spotyka Domiwoja; przyjacielem z podwórka, który został czarownikiem, Domiwoj obiecuje O., że wyzwoli go ze służby Grabal – cara i zapewni mu rękę Tygrysiej Lilii, w tym celu przenosi go w wizji do szkoły magii w Hagg, gdzie wykładał profesor Donbas, i gdzie czczono demona Hadala, O. nie chce korzystać z czarów sprowadzających śmierć na suzerena, woli dojść do nagrody drogą dłuższą, lecz godziwszą

- Grabal – car każe O. sprowadzić sobie czarnego niedźwiedzia polarnego, Tygrysia Lilia mówi mu, że ów mieszka na wyspie Jumme, niedźwiedź zgadza się dobrowolnie iść do zmija, a ten go ugościł

- na dwór Dobromira VII Rudego przybył poeta Vincel z małą małpką na ramieniu, małpka męczyła go pytaniami o czarnoksiężnika Gurdżijewa z Cilixstanu, który we śnie obiecał zamienić ją w człowieka, małpka uciekła od poety, a bawiący w Warsogrodzie Gurdżijew wrzucił ją do akwarium z kołowrotkiem, aby ją zamienić w potwora, O. ją uratował

- we wsi Pogorka walczy z grupą spaleńców (płonących ludzi, powstałych z ciał tych co zginęli w pożarze)

- O. zabija potwora Pomórnika, zabijającego króliki, w chwili gdy zaatakował bawiące się dzieci

- w górach Wyżu słyszy pogłoski o potworze Nosalu (olbrzym z głową nosorożca); wyrusza go zabić, lecz zasypała go śnieżyca, a N. uratował i poczęstował mięsem lamoterium; przyjaźń, podzielenie się oddechem (O. potroił moc N.), wspólne odnalezienie zaginionych dzieci i pojednanie z mieszkańcami wioski, O. i N. na pożegnanie wymieniają się znakiem kras

- w Puszczy Bielskiej w prowincji Jatva spotkał królową lasu Lidię z Jandaju (długie, złote włosy, bikini ze skóry złotego lamparta), Lidia pokazuje kolekcję wiszących na palach ludzkich czaszek i opowiada skąd się wzięły (zdobyła je na bolszewikach, którzy w 1940 r. przybyli z naszego świata pod wodza komisarza politycznego Woźniakowa), światu zagraża zniszczenie przez Czarnoboga, uratować mogą je święte wyścigi korabi na rzece Nevedamayi, O. i Lidia płyną korabiem ,,Gorestvicą’’, razem z pięcioma siostrami Wiłami, Czarnobóg wystawił do wyścigów olbrzymi, czarny okęt ,,Weles – car’’, szybki jak wiatr, aby wygrać i ocalić świat, Lidia złożyła siebie w ofierze Swarogowi, ginąc w płomieniach, wyścig wygrany, Czarnobóg nie chciał uznać wygranej, więc O. zatopił jego czarny okręt

- w Angeln (kontynentalne królestwo nemijskie) zabija kota z Exmoor, polującego na ludzi, zawiera braterstwo z herosem Galfimerem, który zabił wurma (potwornego węża) zakładając kolczastę zbroję, wokół której potwór się okręcił, pojawił się olbrzymi wurm wielkości węża morskiego, O. i Galfimer wspólnie go zabili, w osadzie Dunwich, O. spotyka szkaradnego czarownika Vibreusa, przemierzającego świat w poszukiwaniu ,,Necromoniconu'', zaprasza O. do swojej chaty i przybiera swą właściwą postać - samozwańczego boga Yog - sothot (gigantyczna żmija), chce pożreć O., by przyswoić sobie jego siłę, lecz O. go zasiekł, w miejscowości Boxgrove, O. spotyka dzikich, półnagich ludzi, odzianych w skóry zwierząt, widzi ich łowy na nosorożce północne,

- w Gretanium lennym księstwie Angeln zabija potwora ze stawu – druzgotka (podobny do wielkiego, zielonego wija o głowie wiedźmy z wystającymi kłami i z żabimi łapami)

- we Vranklandzie zaproszony na ucztę przez króla Kludvika (kot ks. Drakona zadrapał go zatrutym pazurem); król był wilkołakiem, lecz O. pokonał go i oszczędził życie, król uciekł z kraju niosąc żołądek na plecach, lecz został zabity przez spiskowców

- O. odmawia zostania królem Vranklandu, następcą Kludvika zostaje Oroncjusz, O. zabija białą harcicę, co wskakiwała na ludzi, by dusić ich i wypijać ich krew, oraz bestię z Gevauden (olbrzymi wilkołak)

- O. we vranklandzkiej prowincji Perroult z pomocą czarnego wilka – pogromcy potworów zabija mieszkającą w ponurym lesie czarownicę Czerwony Kapturek (maczała go w krwi zabitych ludzi)

- O. we vranklandzkiej prowincji Galanie zostaje zaproszony do Klasztoru Telesmeńskiego; założył go druid Jan Łomignat z Kręgu Czakramu (rodzaju broni), który opuścił Krąg, by poślubić celetińską boginię Telesmę (długie, złote włosy, biała szata), razem założyli klasztor, w którym żyli szlachetnie urodzeni i urodziwi mężowie i niewiasty, spędzający czas na nauce i sztuce, znużeni życiem zabijali się skacząc z murów

- O. zabił wilka co w bialy dzień pożarł dziewczynkę Marie podczas procesji w dni krzyżowe

- w Ocji powstrzymał chorego na trąd króla Lusiana przed piciem krwi dzieci, zamiast niej skłonił do zarządzenia modłów i postu, aż Złota Baba i Znachor wyleczyli króla

- w królestwie Juraju, O. w czasie burzowej nocy zabił stado demonicznych wilków czyhających na ludzi

- w Langvedolii pomógł królowi Korybantowi w uwolnieniu córki Clarissy, którą porwał Waldomir d’Chorpartarnasse – król Arovogine; ukrytego wśród puszcz i bagien królestwa wampirów, królewscy rycerze bali się tam wyruszyć, więc O. sam się tam udał razem z okrytym niesławą, za okazanie tchórzostwa w czasie polowania, baronem Ortulusem d’Silvanem, razem wycięli mieczem króla wraz z dworem, spalili jego zamek, zaś królewnę sprowadzili do domu ojca

- po powrocie do Ojczyzny, O. spotyka rogatego skrzata Rogasza, dającego skłóconym małżonkom złote pierścienie, mające moc godzenia ich, O. na prośbę skrzata odciął mu rogi - efekt złego czaru

- w asarmackich Górach Besków, O. zaszedł do osady Żmijkowice, gdzie razem z ludźmi żyły ich żmijki (podobne do kun biało - czerwono - czarne zwierzęta, stanowiące emanację duszy)

- w Kazalarze (stolica: Bołgar) car Petrysław prosił Wielkiego Ageja o wieczne lato; w konsekwencji rozpleniły się gady i płazy, Żabi Car chce poślubić córkę cara Petrysę, i oblega Bołgar z wielką armią, lecz zabija go O., nagły mróz i śnieg przetrzebiły gady i płazy

- w Karakamii, O. razem ze skrzatem Rogaszem walczył z uchodzącym za niezwyciężonego, czarnym potworem Simargłem (ptak o głowie psa) pilnującym złotych jabłek, w czasie walki potwór połknął skrzata, lecz O. odrąbał mu łeb

- w Kizyłkamii, O. z pomocą małoletniej następczyni tronu Burulti, wyzwolił jej ojca chana Marakusza z Jaskini Snów, gdzie chan cały czas przeżywał na jawie swoje sny, po czym pomógł chanowi obalić jego sługę, złego czarownika Kezę ze Złotej Bani, który wykorzystując marzycielstwo swego pana zamknął go w świecie iluzji, Keza broniąc zagarniętego podstępem tronu wezwał z piekieł demona Zburatorula, lecz O. go zwyciężył, zaś czarnoksiężnik zbiegł przez drzwi w drewnianej chacie na stepie w do Złotej Bani

- w Dekanistanie znajduje w ruinach miasta Petronelion wielkie zwierciadło, w którym widział lustrzanki i lustrzęta; nimfy i skrzaty pokazujace się w lustrach, wreszcie staje do walki z demonem Jazydem, mieszkającym w owym zwierciadle i niszczy go razem z lustrem

- zwycięża Czerwone Psy z Cyjonii; klątwa ich wodza, gdy nastała Najsroższa Zima, pouczony przez matkę pomógł ludziom i zwierzętom znaleźć schronienie

- broni leśną rusałkę w zielonej sukni Sylwię przed potworem Żmą - walka w ruinach, Ż. ginie w zawalonym budynku

- walczy z potworem zbudowanym z cyrkla i ekierek, straszącym go już w dzieciństwie

- zwycięża Babę Jagę; (jej wcześniejsze wcielenia to Dziewa Jaga i Ciota Jaga); udusiła się piersiami i spłonęła we własnym piecu

- zdobywa kwiat paproci, broniony przez strzygi i inne straszydła - odpędza je krusząc w ręku kamień, kwiat daje wiedzę i bogactwa, ale wymaga zaparcia się ludzkich uczuć - O. odrzuca go

- zdobywa skarby złotej kaczki, strzeżone przez lwa - syna jego nauczyciela, oraz ogromnego kreta (rozczarowanie nimi, zakopuje je)

- chcąc zawstydzić księżniczkę Kunegundę ze Śląża, mieszkającą w zamku Chojnik na szczycie stromej góry, która obiecywała swą rękę temu kto wejdzie na górę i nie spadnie, O. wspiął się na górę, lecz odrzucił rękę księżniczki

- O. walczył z czarnym potworem liberą, o czerwonych zębach, uzbrojonym w dwie siekiery, rozbroił go i wziął do niewoli

- król Septimanii Berengar ogłosił w całej Ziemi Ulro odsiecz arcykapłanowi z grodu Rum, leżącego ,,między Jawą a Snem'', oblężonego przez hufce taljańskiej księżnej i czarownicy Konstancji z Ertus, oraz jej synów Albericusa Primusa i Albericusa Secundusa, na wyprawę zgłasza się również król Asarmathu, a z jego witezi - O., w Rumie walki z harpiami, Minotaurami i wilkołakami, śmierć synów Konstancji, ona sama zginęła od ciosu kamieniem z okna

- na Niżu, O. zabił zjadającego ludzi żmija Meteora, ukrytego w ruinach zniszczonego wojną grodu Hrodnika, żmij pożarwszy trupy mieszkańców grodu, zapadł w sen, zaś przyjście O. obudziło go

- na Niżu zabił olbrzymiego węża połoza zabijającego wzrokiem i jego larwy - szydłowce przebijające wszystko na wylot

- na Niżu walczył z plemieniem Burów, którzy łupili i zabijali pod przewodem jędzy Burej Baby, która kołysaniem nogi kołysała diabła (O. uciął jej głowę)

- w Rokitnicy (Rokitnickim Siole) spotyka Borutę i Dziewannę, widzi drzwi prowadzące do egzotycznych krain, udaje się przez nie do Ziemi Van Diemena; jej władcą był potwór Tassai (wielki jak słoń diabeł tasmański), pożerający czarnoskórych tubylców i niewolący odkrywcę Dasa z Vatavii, O. zabija potwora i wraca do Asarmathu

- po raz drugi, przez drzwi w chacie Boruty, O. dostaje się na bezludną wyspę - Wyspę Niemnira u wybrzeży Antilii, gdzie stały ruiny miast ludu Kalibanów, O. nazwał tak wyspę na cześć króla Niemnira z zamierzchłych dziejów Asarmathu, wyspa pełna była egzotycznych zwierząt i roślin, rósł na niej krzew wąpierzy pijący krew, który O. zniszczył, O. był na wyspie 3 lata, po czym z pomocą Dziewanny Šumina Mati wrócił do Asarmathu

- po raz trzeci udaje się na ląd Terra Java, gdzie walczy ze spadającymi niedźwiedziami (koale - ludożercy), zawędrował do królestwa Tolinów, spotkał Jeźdźców na Emu i ludzi o głowach koali, rydwany tolińskich wojowników ciągnęły ogromne psy tonegry ze Smatry (olbrzymie dingo), O. gościem na dworze królowej Samatri, która do polowań używała złocistych tygrysów z Ques (łożyskowce) i tygrysów z wyspy Mauar - roa (łożyskowce), łowczy Upitim z wypiarskiego plemienia Mauar opowiada o wykorzystaniu przez jego rodaków owych tygrysów do polowań na moa, sfora tygrysów zabiła przy wielkich stratach 8 - metrowego, zielonego warana mahalat (megalonia), (O. wbrew woli królowej dobił go ciosem maczugi), O. sprzeciwia się, gdy owe tygrysy mają polować na plemię Yovie (rude małpoludy o wystających zębach), O. na prośbę królowej Samatri wyzwala królestwo od potwora Atraxa (wielki jak słoń pająk Atrax)

- po raz czwarty udaje się na wyspę Kazuarię (Isla de La Mala Gente), gdzie zwiedzał cesarstwo Jeźdźców na Kazuarach, w wiosce ich wasali Tanarów zapobiegł ofierze z życia młodzieńca Vivora i wielokrotnie gwałconej dziewczyny Rani, obronił wyspę przed Kalduru - ogromnym (15 m) krokodylem z morza, przez kapłanów żądającym ofiar z dziewic, w zamian za napędzanie ryb do sieci, kapłani ze stołecznego miasta Papuia w królestwie Jeźdźców na Kazuarach wydali nań wyrok śmierci za zabicie bożka, w pościg ruszyły patrole na kazuarach, którym towarzyszyły ogromne szczury, O. zabiera ze sobą młodzieńca i dziewczynę do Asarmathu, lecz ci umierają i Dziewanna zamienia ich w czerwone kwiaty

- po raz piąty dostając się na pełnym morzu na pokład korabia ,,Quezacoatla'' razem z królem Atlantydy, Atahulapusem odkrywa Wyspy Ognia, na których król odkrył pozostałości miast ludzi podobnych do legwanów morskich (Morskich Legwańców), parę z nich O. spotkał w opuncjowym lesie, powrót na Atlantydę, na morzu następuje spotkanie tratew Otarian (ludzi z głowami uchatek) i wymiana handlowa, w lesie O. zabija grzechotnika wielkości pytona, broni wioski Olitanii przed Latającą Głową, Atlanci czcili ogromnego, węża - demona Tlaloca, żądającego ofiar z dzieci w zamian za deszcz, O. zgłasza się na ochotnika na ofiarę i zabija potwora, królewicz Montesuma wydaje na O. wyrok śmierci, ucieka on do Copanu, gdzie zabija demona Ah Pucha - gnijącego trupa, zakradającego się z nożem do ludzkich domów, by zabijać ich mieszkańców i czczonego potwora Kukulkana, ucieka do Aztlanu (Ziemi Białego Sępa) - jego mieszkańcy przypominali Azteków i składali krwawe ofiary z ludzi, w A. zabija tyranozaura Xipe Toleca, któremu składano ofiary z ludzi, idąc przez aztlańską dżunglę zabił straszliwego boga Mictlantecutli, strzegącego drogi do krainy Mictlan - zagubionej w dżungli krainy białych ludzi, wśród których znaleźli się neofaszyści z naszego świata, którzy z pomocą broni palnej i innych współczesnych wynalazków objęli władzę nad M. i chcieli opanować cały świat, O. im przeszkodził, O. zabił boga nocy Dymiące Zwierciadło (jego bronią było olbrzymie, czarne lustro, z którego buchały opary czarnego dymu), O. w Cauecji zabija Togila – boga Caueców, których zakon Ofiarników – Pokutników składał w ofierze ludzi z okolicznych plemion, w Sipal – catapal zabija polującego na ludzi kajmana Zipacnę, który pożarł Czterystu Młodzieńców – bogów napojów alkoholowych, w Chilam Balam zabija Rozłupywacza Twarzy, Miażdżącego Jaguara i Szarpiącego Jaguara; potwory, które na rozkaz bogów wyniszczyły Drewnianych Ludzi, w Jukatecji pomaga królowi Totil – olmecowi w odzyskaniu żony Krwawy Księżyc z niewoli król kondorów Rabinala; Totil – olmec udawał dentystę, chcącego wyleczyć dziób króla kondorów, zaś O. strzałą z łuku uwolnił Krwawy Księżyc z klatki, w królestwie Akanth obronił stołeczny gród Zbutwiałą Trzcinę przed ognistym konkwiskadorem Tonatiuchem z Karolingii (ział ogniem, biły odeń płomienie, miał rudą brodę i włosy), w Tecji walczył z potworem Mondo o szczękach mogących objąć górę, władcy mrocznego królestwa Xibalba postanowili zabić O. zapraszając go za pośrednictwem sów do siebie na mecz peloty, O. wygrał, lecz, cesarze – bracia Siedem Śmierć i Jeden Śmierć, którym służyli królowie Skrzydło, Krwawe Kły, Krwawe Szpony, Rzemienny Pas, Kościane Berło, Czaszkowe Berło, Demon Żółtaczki i Zrywacz Strupów kazał O. przejść próby w Domu Mrozu, Jaguarów, Noży (pełnym latających w przód i tył sztyletów) i Nietoperzy (pełnym olbrzymich nietoperzy ludożerców), O. przeszedł wszystkie próby, zabił usiłujących go zatrzymać królów po czym wrócił do Asarmathu

- po raz szósty, O. przybył na wyspę Hula - Gula, zamieszkaną przez plemię Karibów, zwyciężył rogatego człowieka - potwora Bossu i nekromantę Aristidesa Duvilari, rozkazującego całej armii zombie

- po raz siódmy, O. przybył na wyspę Gaiti, gdzie żyła tylko jedna rodzina dzikich ludzi, ubranych w skóry (mąż Arpados, żona Milena o złotych włosach, dzieci w różnym wieku: Pingor, Kolana, Matuj i Dzigoma), którzy polowali na mamuty, nosorożce włochate i inne zwierzęta, na wyspę przybył rektor Dolen Vestonica z Akademii Karolińskiej, który służył Onanowi i na jego rozkaz wręczył Milenie seledynową suknię i kusił do porzucenia męża i dzieci i podróży do Bojemy, O. zabił rektora i tym samym uchronił wyspę przed zagładą w ogniu i wodzie

- po raz ósmy, O. udał się na wyspę Hy Brasil, gdzie mieszkali święci i królowie plemion Hibernii, walczył tam z potworem Aunyainą, z którego ran wychodziły węże i jaszczurki

- po raz dziewiąty, O. odwiedził Eldorado gdzie uratował kąpiącą się królewnę przed długim jak anakonda węgorzem elektrycznym, jej ojciec obdarzył go złotem i ugościł

- po raz dziesiąty udaje się na wyspę Napon, gdzie broni ludzi przed wielkimi pająkami Tsuchi - gumo i pomaga cesarzowi Aponitu zdobyć zamek zbuntowanego zakonu rycerskiego Nin - ju (skrytobójcy, państwo w państwie, wyszukana broń, zatruta ludzkim kałem)

- po raz jedenasty udaje się na wyspę Nui w archipelagu Wielowyspie, broniąc ludzi przed najazdem żyjących w morzu ludzi - rekinów (ludzie o rekinich głowach), jeden z nich przedostał się do Asarmathu, gdzie polował na ludzi, aż wytropił i zabił go O.

- po raz dwunasty udaje się na kontynent Pacyfidę na Morza Pacyfickim, klimat i roślinność jak na Polinezji, wielka mięsożerna roślina, której składano ofiary z dzieci i dziewic - zniszczona przez O., zwierzęta: lądowe rekiny, gigantyczne płazy i gady (traszki, salamandry, marszczelce, jaszczurki, węże, hatterie, żółwie i krokodyle), wielkie nielotne ptaki (albatrosy olbrzymie, dodo, korońce pióropuszniki, kurostrusie, papugi, tukany, dzioborożce, pawie, bażanty, koguty, maleńkie mysikoniki), lądowe delfiny i wieloryby, świnie, dziki, dzikie psy, bydło, kozy i konie, królestwo smagłych i czarnowłosych, półnagich, wytatuowanych ludzi założone przez św. Pacyfika Żeglarza, łagodnego, unikającego wojny, królowa Elpis Melena IV, którą O. obronił przed Polongiem (wielkim lotokotem - wampirem), pokazała herosowi swe królestwo

- u wybrzeży Pacyfidy, O. zanurkował pod dno oceanu do opiewanego w pieśniach tajnego bractwa Buru - Buru grodu R'lyeh, zbudowanego przez Morskie Cyklopy z zielonego kamienia, tam O. zabija uśpionego potwora Ctulchu i jego armię olbrzymich ośmiornic

- u wybrzeży Pacyfidy, na wyspie Ficium ocalił córkę miejscowego wodza, piękną Kara – mati o skórze barwy czekolady przed ludożerczym drzewem, wędrujac przez dżunglę zabili w ruinach dwugłowego cyklopa Buru – hata (dwie głowy ślepe, jedno, świecące, podobne do drogiego kamienia oko między nimi), po czym zabrali strzeżone przezeń skarby

- O. i Kara – mati udali się na wyspę Kinsey, gdzie O. zabił zbudzonego ze stuletniego snu potwora ludożercę Kinseya (pokryty różowo – fioletową łuską, dwunożny, rogaty, z ogonem krokodyla, ośmioma oczami, jadowitą anakondą zamiast penisa), wraz ze śmiercią potwora zbudzili się z czarodziejskiego snu mieszkańcy wyspy, O. ustanowił Kara – mati królową nad nimi

- u wybrzeży Pacyfidy, na wyspie Devey, O. zabił potwora (olbrzymiego orka), który wabił do siebie dzieci z całego Wielowyspia, aby za pomocą czarów, pijaństwa i rozpusty, zamieniać je w orków

- u wybrzeży Pacyfidy, na wyspie Mead, gdzie żyli nadzy ludzie, którzy nie jedli, nie pili, tylko całymi dniami uprawiali rozpustę, O. zabił potwora Kozucha Kałamaja (czarny kozioł pożerający ludzi)

- u wybrzeży Pacyfidy, na wyspie Marquisium wyzwolił tubylców od straszliwego króla - pustelnika Człowieka – Boga, domagającego się ofiar z ludzi

- po raz trzynasty, O. przybył na kontynent Capronę, zamieszkany przez dinozaury, u jej wybrzeży zwiedził podwodne miasto Amonites, którym rządził mozazaur Morseusz, w herbie Amonites miało syrenę Amyntię Amonę - pierwszą królową Amonites i caprońską boginię morza (zielone włosy, srebrne, baranie różki, srebrne łuski z wizerunkami ludzkich twarzy na ogonie), która stworzyła z perły podwodne miasto, morskie gady i samego Morseusza, Morseusz miał za żonę morską dziewicę Ampiti, dla niej oddalił liczne żony - syreny i nereidy, O. pomagał władcy morskiego miasta w walce z olbrzymim rekinem Malchusem (Carcharodon megalodon) i wspierającą go wielką ośmiornicą Ninurtą (O. pociął mieczem ośmiornicę, zaś kapitan zagryzł rekina), po wyjściu na ląd O. ujrzał pojedynek króla - tyranozaura Rexa XXXIV z księciem triceratopsów Trycepodonem XVIII, O. chciał wspomóc triceratopsa, lecz towarzyszący mu cimolestes Cimalos radził mu by pozostał neutralny, lecz O. zabił tyranozaura, triceratops mu podziękował i uspokoił cimolestesa, że zabicie króla w obronie swojej lub przyjaciół nie pociągnie za sobą kary, triceratops zaprosił O. do swego dworu, gdzie O. wysłuchał opowieści jaszczura Parena A'hatina o przybyciu na Capronę Tomisława Wilhelma z herosami Smużem i żeglarzem Novicą var Vandalus i ujrzał ich kamienne posągi wykute przez australopiteki, na zaproszenie króla pterozaurów Kajaktala był w Chmurnym Państwie, gdzie na obłokach gnieździły się rozumne pterozaury

- po raz czternasty przybył na wyspę Avalon, gdzie rosła jabłoń wysoka do nieba i gdzie stały ruiny szklanej wieży, O. udał się na wyprawę razem z żeglarzem Palmantidesem Cuculusem na statku ,,Calari'' na kontynent zwany Terra Australis Incognita, wybrzeże lądu było skute lodem, lecz było to tylko złudzenie, dalej ląd był żyzny, zielony i gorący, żyły na nim smoki i jednorożce, a w rzekach pełno było klejnotów, we śnie odkrywcom ukazała się bogini Maud, pani wyspy Maudii i całego kontynentu, (nosiła białą, koronkową suknię) prosi ich o pomoc, rano spotykają krajowców (podobni do Pacyfidów, noszą kolorowe, powłóczyste szaty z jedwabiu), ci mówią o złu, które opanowało wyspę Maudię, w jej podziemiach nemijska wyprawa wysłana przez hunlandzkiego księcia Drakona założyła królestwo Nowę Svavię, jej władca czarnoksiężnik Thor - Wotan var Gardan skuł wyspę lodem i mocą mrocznej energii Vril uwięził w zbudowanej przez siebie górze Arianberg boginię Maud, Svavijczycy planowali podbój lądu, i już wychodzili na powierzchnię, gdy stanął przeciwko nim O., a za nim Avalonczycy i plemiona z T. A. I., wszyscy razem zniszczyli Nową Svavię, zaś O. strzałą z łuku rozbił górę Arianberg i uwolnił królową Maud, ta chciała go poślubić i uczynić bogiem, lecz O. nie chciał, po powrocie na Avalon wszedł w ruiny szklanej wieży, w której niegdyś król Atlantydy więził swą córkę Olvenę i dostał się z powrotem do Asarmathu

- po raz piętnasty udał się na Antypody – kontynent ludzi mogących chodzić do góry nogami, w stolicy, zwanej Nagraputra późną nocą natknął się na Dyniowe Strachy – rodziły się z gnijących owoców, miały postać ludzi odzianych w powłóczyste, czarne szaty, zamiast głów mających wydrążone dynie, przybyły na Antypody z celetińskiej ziemi Galovina; królestwa boga śmierci Samhaina, gdzie cały rok trwało Halloween, za pomocą słomek wysysały ze śpiących ludzi dusze i trzymały je w butelkach, O. pozabijał Dyniowe Strachy, które szły zanim i w procesji przekraczały Bramę z Kości Słoniowej

- w czasie wesela mały chłopiec Iova zajrzał do komórki i ujrzał tam ubranych na czarno katów, co wieszali - ci zamienili go w wilka; O. dzięki samowilskiemu zielu z Nieba odczarował go

- O. razem z wojewodą kijowieckim Pretficem odpierał ataki Czarnej Ordy (Tartarów noszących czarne stroje i malujących żółte twarze sadzą), Pretfic wbrew protestom O. pozabijał Czarnej Ordzie kobiety i dzieci, a ci w popłochu się wynieśli

- w czasie bitwy ze strzygami, O. zostaje mocą czarowników, braci Jelesława i Jelemira von Ath przeniesiony do Urvegii, gdzie daje mu schronienie król Valemon (O. służy władcy tępiąc smoki, trolle, olbrzymy i rozbójników, zabił podczas sabatu czarownika Frestona uwodzącego córkę króla Sigrimeldę i zaprowadził ją do ojca), Valemon dał mu statek, by powrócił do Asarmatu, O. walczył ze sztormem zesłanym przez braci von Ath i zastrzelił ich z łuku, jako olbrzymie, czarne ptaki, statek się rozbił, zaś fale wyrzuciły O. na ojczysty brzeg

- O. zabił diabła Antona Szandora La Veya, który zawędrował do Asarmathu, wabiąc swe ofiary pod postacią rudej dziewczynki i pożerając je

- O. zabił Cichą (demoniczną dziewczynkę w czerwonej chustce, która zarażał dotykając czarnym prętem)

- kiedy król Dobromir i 12 wojów z jego drużyny oślepło, O. wyprawił się na wschód, by zdobyć krew i wątrobę cara Ognistej Tarczy, dostać się tam pomogła mu szamanka Sonia – ptica, pod postacią dziewczyny ptaka, w drodze spotyka mówiącą głowę olbrzyma Mimira, który mówi mu o konieczności zdobycia magicznego miecza do zabicia złego cara, O. zostaje jego wojem, ujeżdża dlań 8 – nogiego konia Ślepnira, wydobywa miecz ze skały i jednym uderzeniem zabija cara (drugie mogłoby go ożywić), powraca do Asarmathu z lekiem i uzdrawia króla i jego wojów

- przez jezioro (T. L. broni go przed strzegącymi przejścia wirusami wrzucając żelazo) dostaje się do naszego świata (Szczecin, Park Kasprowicza, lub studnia na Cmentarzu Centralnym), gdzie niszczy czarną wołgę pełna sławnych komunistów, ci uciekają na miotłach, a O. szyje do nich z łuku - w drodze powrotnej atakują go krzesła (takie z jakimi walczył Otokar), karoserię samochodu T. L. zawiesiła nad łóżkiem,

- w naszym świecie zwyciężył polujący na ludzi Pociąg - Widmo na stacji koło Zieleniewa

- w Brustaborgu osiedliły się białe niedźwiedzie: kupcy z polarnej wyspy Grumant, grododzierżca Dzierżek nakazuje O. je pozabijać rozpowszechniając za łapówkę kłamstwa na ich temat, lecz O. zaprzyjaźnił się z nimi, razem z nimi zabija Czarnego Teosta – demona z Czarnej Gwiazdy, który chodzi po Brustaborgu i zwodzi czarami, chciał posiąść córkę grododzierży, a gdy ta odmówiła, chciał ją utopić w Viadrinie, lecz O. i białe niedźwiedzie ją ocaliły

- do Brustaborga przypłynął statek ,,Widmo’’, a na nim bóg snów Hypnos – Morfeusz, jego żona Pelia (kobieta z głową pelikana) i liczni ludzie z głowami zwierząt, Pelia w ludzkiej postaci pozwoliła staruszkowi napić się mleka ze swojej piersi, aby go uzdrowić, jej mąż bił ja za to na ulicy, O. obronił, lecz Pelia powiedziała: ,,To mój mąż i ma prawo mnie bić’’

- ocalił Tygrysią Lilię z niewoli wyznawców bożka Santa Muerte, przybyłych z Makizateku, chcących ją złożyć w ofierze, O. niszczy ich chram, zabija kapłanów i rabuje skarby

- w Puszczy Borowoja zabił polującą na ludzi i zwierzęta Muchomornicę (ogromny muchomor z twarzą kobiety i kolczastymi mackami ośmiornicy), która miała w mackach włócznie i oszczepy

- w pewnej wsi, pod postacią niedźwiedzia zabił upiora babcię Babyję, która nachodziła, by dręczyć swą synową; starą wdowę, której syn był rybałtem

- w lesie tępił zaborowe, aż spotkał ich króla Mikołaja (Nikołaja), który zadawał mu zagadki i kazał podpisać pergamin, O. ściął mu głowę, a Mikołaj z wrzaskiem uciekł, trzymając głowę pod pachą

- na stepach Niżu, O. zabił chimerę, zadającego zagadki sfinksa i mantykorę

- O. zabił Jankisu Nabicia; kapłana Czarnoboga, który ożenił się z waranem z Wyspy Szczurów i miał z nim dzieci - poł warany, pół – kościotrupy; całą rodzina żywiła się ludzkim mięsem

- O. zabił demona Znikomka, umiejącego stawać się niewidzialnym i zamieniającym swe ofiary w nicość

- O. uwolnił stary dwór od ducha skąpego dziedzica - Skamżocha (obwieszony złotymi monetami, wokół niego latały diabliki, mówił: ,,Jam pan, piekielny pan''), uderzony maczugą, prosił, aby go uderzyć jeszcze raz, a wtedy się rozdwoił, ostatecznie S. zabił piorun

- w lesie, O. zabił potwora Purchetkę (skrzyżowanie purchawki z niedźwiedziem polarnym)

- w walce z 3 – głowym wężem ocalił księżniczkę Ludmiłę, córkę księcia Bożywoja z Błaszczewu

- O. zdobył skarby z ruin zamku Tęczyn (jego pan czcił smoka Tęczyna), nie okazał lęku, czym obłaskawił 9 wielkich, czarnych psów w trzech komnatach pełnych skarbów, na koniec zabił pilnującego skarbów olbrzymiego, zielonego węża

- udał się z poselstwem do Batury – księcia plemienia Połtavów (stolica: Połtava), trzykrotnie go pokonał w zapasach, wyścigach i strzelaniu z łuku, zawarł z nim braterstwo i otrzymał w darze dla królewicza Dobromysła najmłodszą córkę księcia - Jekaterinę

- O. korzystając z rad poległego pod Gurczewem herosa Mikuły Sielanowicza zabija wskrzeszonego czarami potwora sprzed wieków – łasicę Pastinacę (olbrzymia, od jej oddechu giną drzewa)

- O. miał złapać dla Grabal – cara śpiewającą słodkim głosem łabędzicę z rzeczki Sakim, idąc po nią O. spotkał hordę Teremisów, pustoszącą kraj, sam jeden pozabijał całe wojsko razem z ich władcą Agurad – chanem, jednak po bitwie łabędzica już nigdy nie powróciła w to miejsce

- O. z pomocą poterczuka walczy ze śniegowym potworem Balvanko, wypijającym ciepło z ludzi i zwierząt i zamieniającym ich w lodowe posągi

- w naszym świecie w Szczecinie na podwórku na ul. Jedności Narodowej niszczy ciężarówkę – widmo zabijającą dzieci bawiące się na podwórkach

- w naszym świecie O. w Szczecinie zabił upiora Stalina, który w ZSOMS, zarżnął kobietę w futrze z lisa, a lis ożył z jej krwi, (Stalin ranił O. zaczarowanym nożem wykutym w piekle) oraz upiora Litwinowa, który razem z piekielnym psem włamywał się do domów i je okradał (pies zjadał okradzionych ludzi), wreszcie zabił upiora Gomułkę, który zapuścił sobie warkocz, poszedł do lasu i szkolnym dzwonkiem obudził duchy drzew, aby pomogły mu przywrócić komunizm w Polsce, lecz one nie chciały i w kościele tłumaczył kłamliwie, dlaczego tak postępował w przeszłości, zarażał i sprowadzał pożar oczami oraz pił krew, wszyscy trzej komuniści byli niedobitkami z czarnej wołgi,

- O. zabił w szkolnej bibliotece zamienionego w olbrzymiego potwora upiora Himmlera, który wyszedł z książki od historii wywołany zaklęciem ,,88’’

- O. zabił upiora Canarisa, który jako kontroler biletów rozszarpywał na strzępy, tych co nie mieli zapłacone

- na koniec zabił upiora Hitlera, który został honorowym obywatelem piekła, do którego wejście mieści się koło Bytowa, piekielnym strażnikiem i przewodnikiem dusz, po powrocie na ziemię Hitler w ZSOMS uczył przedsiębiorczości, w Parku Kasprowicza O. pokonał służące Hitlerowi wilkołaki i jego samego

- zwyciężył w pojedynku Janosika, który otrzymał moc zaklętą w ciuadze, koszuli i pasie od trzech sióstr - czarownic; darował mu życie, lecz kazał oddać hołd G. - carowi i jego córkom

- w Swarzenicy pod Vratislavą uwolnił Juliusza Słowackiego z niewoli samozwańczego króla Badziewana IV Piwożłopa, który obrzucał poetę kalafiorami

- na Czarnorusi zwyciężył Szarą Sotnię z Kataburka

- na Niżu zwyciężył bandę rozbójnika Dobosza

- zwyciężył Czarną Sotnię; legion kozaków z Mosochu

- udał się z misją szpiegowską do Hatystanu, którego sułtan Sołtareż, planował najazd na Asarmath, O. pod postacią gronostaja zniszczył broń janczarom, spahisom i dżamakowi, a jego Ikona uprowadziła wszystkie konie do Asarmathu

- w Puszczy Kampis zwyciężył Sajetana (gigantyczny, trujący borowik, który wabił, zatruwał i pożerał ludzi i zwierzęta)

- na Ślążu zabił rozbójników Czarnego Petrysława i Czarnego Pawlimira

- odwiedził w Bojemię wojowniczkę Libuszę, razem udali się do Jażevicy, tajnego miasta - państwa Jażeviczan (borsukołaków), ci przyjęli ich bardzo gościnnie, lecz nie chcieli ich wypuścić, ale O. i Libusza uciekli z podziemnego labiryntu

- po opuszczeniu Jażevicy, O. i Libusza trafili do opuszczonej chaty olbrzymów, wielkiej jak piramida, O. ujrzał w lustrze przybysza z innego świata - gigantycznego, fioletowego Teletubisia z damską torebką i go zabił niszcząc lustro mieczem, Libusza znalazła kaletę i otworzyła ją, a z niej poczęły się wydobywać gigantyczne gady i płazy, walka z nimi, by nie opanowały świata, O. strzałą z łuku spalił kaletę, a wraz z nią spłonęli jej mieszkańcy

- w królestwie Recji, O. i Libusza polowali na olbrzymiego Lisa o Stalowej Szczęce, który pożerał ludzi i ich zwierzęta

- O. zabił diabła zwanego Mleczko, który wyszedł ze szklanki mleka i kusił do sodomii

- O. powtórzył wyczyn Nura z Kijowca i w grodzie Kamień Nadmorski nad Morzem Amfitrionalnym wszedł na Wieżę Smoka, będącą portalem prowadzącym na planetę pełną dinozaurów

- O. na rozkaz Grabal – cara, razem z drużyną wodników wyruszył do szkoły czarnej magii w Hagg, aby uwolinić syna jego przyjaciela małego wodnika Wodjanoja, drużynie pomaga się tam dostać nawrócony czarodziej Dalbor, który uczył magii słynnego Ariusa, Wodjanoja i jego przyjaciółkę rusałkę Przemiłą porwał półdiabeł i czarnoksiężnik Alister Crowley, który, aby zapewnić sobie nieśmiertelność, chciał zamienić owe dzieci w eliksir życia i wstrzyknąc go sobie w żyły, O. zabił Crowleya i uwolnił wszystkie więzione przezeń rusałcze dzieci

- O. pokonał złego czarownika Gaudemadiana z Porx, zabijającego zaklęciem Złym Słowem, a jego życie było zaklęte w zielonym eliksirze, którym napełniona była olbrzymia, mosiężna misa z Tebetu

- w Żółwim Błocie, O. zabił pożerającego bydło, wielkiego jak smok, 7 – głowego, potwornego żółwia

- w prowincji Polas, O. u rodziny Marczuków ujrzał czarodziejską armatę, która sama strzelała do wrogów rodziny (strzelała do wojsk króla Sujonów Karla Emenelada i Petrysława – Czarnego Cara Mosochu)

- z naszego świata, do Cudomirii przybyła uzbrojona w karabiny maszynowe komuna ekoterrorystów, zamieszkała w ziemiankach w Lesie Sierpickim, żywiąc się grzybami, jagodami i korzonkami i broniła ludziom wstępu do lasu, jeden z ekoterrorystów namalował sprayem na jatce rzeźnika napis: ,,Mięso to morderstwo’’, po czym zaczął jeść bułkę z szynką, gdy rzeźnik zobaczył napis, pomyślał, że to klątwa i zabił ekologa nożem, szaman ekoterrorystów wywołał z piekieł dwa potwory – Likaiosa i Likaię (czarne oksztonie - grabarze wielkości nosorożców), by polowały na ludzi, O. zabił potwory i schwytał ekoterrorystów, którym król nakazał obciąć lewe dłonie, oba uszy i nosy i kazał wrócić do naszego świata

- do Asarmathu przybył z Mosochu carewicz Konon Wołdajewicz (wysoki, smagły, długie, czarne włosy, muskularny, odziany w czerwony płaszcz, przepaskę ze skóry pantery i kolczasty hełm) ojciec chciał, aby przy O. nauczył się jak być rycerzem, rejs korabiem ,,Gwiazda Polarna’’ na simbarską wyspę Kidan w celu przesłania listu od cara i darów dla kota Bajuna, w czasie rejsu do Konon zakochał się w morskiej rusałce Sołotce (długie, czarne włosy, niebieskie oczy), carewicz rzucił jej linę, by mogła wejść na pokład, po czym dla żartu ją odciął, potem znów rzucił jej linę, podarował jej błękitna suknię i pili razem herbatę z rumem z porcelanowego samowara

- O., Konon i Sołotka mocą kota Bajuna udali się do naszego świata, do Szczecina, gdzie zbrojnie rozprawiali się z plagami ul. Łokietka: dresiarzami, dilerami narkotykowymi, alfonsami, satanistami, dziadkiem strzelającym przez okno z wiatrówki do kotów i gołębi, pijakami – onanistami, neonazistami, bojówkami skrajnej lewicy, wampirami, Jakubem Czołosznickim - należącym niegdyś do Partii emerytem – wilkołakiem, Czesławem Kędzierskim - czarownikiem trzymającym zombie w wannie, szafach i piwnicy, pijącymi krew i zjadającymi chłopięce genitalia masonami, zamieszkującymi piwnice czarownicami, zakamuflowanymi terrorystami z Al – Kaidy, Hamasu, Dżihadu, Hezbollahu, IRA, ETA i Świetlistego Szlaku, w tym z samym Osamą bin Ladenem, byłymi esesmanami, knującymi spisek w celu przejęcia władzy nad światem, zmutowanymi szczurami z Czarnobyla, rosyjskimi i białoruskimi szpiegami, polską, rosyjską i chińską mafią i składającymi ofiary z ludzi zakamuflowanymi wyznawcami Ctulhu, a nede wszystko dziwią się jak ludzie mogą mieszkać w takim walącym się, brudnym i mrocznym chlewie, policja próbuje bronić zabijanych bandytów, rusałka Sołotka ginie zastrzelona przez polską mafię, Konon w odwecie wyciął mieczem legion dresiarzy, po czym obaj junacy wrócili do Cudomirii przez portal z płonącego samochodu

- O. na prośbę bojara Ostromira Korostceva; byłego kupca i ambasadora Mosochu w Asarmacie udał się do Nibylandi, aby odszukać jego córkę Wandę, uprowadzoną przez diabolicznego Piotrusia Pana, Piotruś Pan odebrał Wandzie Korostcevie dziewictwo i zamierzał odebrać też duszę, lecz O. z pomocą kapitana Haka zabił Piotrusia Pana i sprowadził Wandę i inne porwane przezeń dzieci do Asarmathu

- O. z pomocą herosa Medveda z Mosochu (potrafił zamieniać się w niedźwiedzia) obronił Rum przed najazdem floty latających, złotych statków o szkarłatnych żaglach, słynnego z wyuzdanego okrucieństwa hrabiego Roma d’Pais z Provincii (w herbie miał złote serce na polu czerwonym, cały czas odmieniał przez wszystkie przypadki słowa: miłość, pokój, tolerancja, wartości, demokracja), który chciał przywłaszzyć sobie tytuł arcykapłana, w walce pomógł bohaterom komar, którego ukłucie sprowadziło na hrabiego szaleństwo, tak, że zaczął tańczyć nagi na oczach swych żołnierzy

- O. obronił trzech synów osiadłego w Asarmacie elsynorskiego kupca Chalbidiosa – Hisopa, Disa i Sisosa przed atakującymi dom gigantycznymi, czarnymi pająkami

- z naszego świata przybyli radykalni, anarchizujący antyfaszyści i zaczęli terroryzować Asarmath, pokonani przez O. z rozkazu króla zostali nabici na pale

- O. obudził się w zamku Onana Bujakiniewicza – boga masturbacji, (łysy olbrzym, z anakondą zamiast członka, ze skorpionem mieszkającym w pępku), który więził setki mężów i ich penisy zamieniał w węże, O. przez ,,niewysłowienie obrzydliwe’’ potwory Bujaki (ludzie mający liliowce zamiast głów) zaprowadzony przed oblicze cara Onana, walczył z nim, aż go zadusił i uciął głowę, po czym jego zamek runął, a O. się obudził

- O. zabija demona Solotarenkę (mąż o złotej skórze i czerwonych majtkach), który zjadał kobiety, które zapładniał

- w Lesie Żeromira zabija olbrzymiego jenota - ludożercę

- ratuje służącą Latu młodą rusałkę Danielę przed kanibalem – panem Rakowiczem (miał długie włosy i brodę, nosił naszyjnik z martwych kurczaków)

- zwyciężą Czarnego Bohatera – rycerza w czarnej zbroi, księcia Sarvoru

- z pomocą kuli ognia uwalnia prof. dr hab. Jana Schtroisemana z naszego świata, przywiązanego do pala przez chcących go zjeść rudowłosą Lisę z wyspy Kola i Wargowicza (zamieniali się w lisicę i wargacza), O. prowadzi J. S. do stołecznej biblioteki, oraz do Akademii Legetyjskiej; w akademickim muzeum uczony widzi siedmiomilowe buty, miotłę czarownicy, pazur gryfa, łapę smoka zakonserwowaną w spirytusie, róg jednorożca, pantofelki z płatków białej róży królowej czarownic Małgorzaty, przekrój smoczego jaja, pióropusze z piór feniksów i żar - pataków, maski bojowe krasnoludów, miecze, zbroje i maczugi herosów, czarodziejską szpicrutę z siedmiu jedwabi, miecz samosieczny, kij samobij, stół samonakrywający się, czarodziejskie różdżki, klonowa socha Mikuły z Mosochu, której nie mogło unieść 30 junaków Volgi Buslajevicza, złoty kubek przeznaczony do uczt weselnych (sporządzony ze złotej rzęsy przez niebiańskiego Złotnika - Złotniczeńka), kożuch Margusa - króla Samawii, uszyty z 30 skór wilków i niedźwiedzi, czarodziejski rubin króla Maty (przy jego blasku można było podkuwać nocą konie), warkocze Roszpunki, latający dywan, lampę oliwną, w której mieszkał dżin, olbrzymi żołędź z Wielkiego Dębu, wielki na całą salę kocioł Dagdy, włosy Walaszki, wiecznie świeży różany wieniec i lamparcią skórę Dionizosa - Bachusa, młot Thora, gęśle kupca Sadkova z Novogradu, gęśle - samograje, skorupy jaja, z którego wykluła się Helena, wykonane z muszli grzebienie syren, lusterko Afrodyty - Wenus, tarcza i włócznia Aresa - Marsa, alatyr, czapkę niewidkę, próbki eliksiru młodości, złote jabłka, śpiewające jabłka i tańczącą wodę, strój i koszyk Czerwonego Kapturka, pióra aniołów, widły i łańcuchy diabłów, piekielne narzędzia tortur, posągi bożków z całego świata, amulety, talizmany, złote pierścienie dawane przez skrzata Rogasza, przez jelenie, rysie, sokoły i łabędzie, złote jajko, saboty skąpca Kazema z Uraku i wiele innych eksponatów

- dr. Schtroiseman przez przypadek, badając czarodziejski szafir, zmniejszył O. do wymiarów krasnoludka, przerażony sam się zminiaturyzował, ich wspólne przygody, walka z krukiem nasłanym przez Grabal - cara, odczarowanie przez Dziewannę

- w Oltenie obronił chłopów przed księciem wąpierzem Stanem - leśne zwierzęta, takie jak lampart i koziorożec użyczyły mu siły, spotyka łagodnego olbrzyma w łachmanach, który ucieka przed nim, ratuje niewolnicę wampira - ks. Seforę, córkę króla Besaraba

- towarzyszy doktorowi Schtroisemanowi w badaniu plemion Błudników (ludzi z głowami kukułek) i Świecników (dzikich ludzi w czarnych kapotach, mających świecące palce)

- dr. Schtroiseman sprowadza z naszego świata studentkę Gosię, która prowadzi badania nad plemieniem Podkowców, O. jej strzeże i prowadzi na miejsce badań

- Gosia prosi O. by przybył do naszego świata w celu obrony jej braciszka, chodzącego do SP przed pokemonami, które zalęgły się w szkolnych toaletach, O. pozabijał pokemony

- dr. Schtroiseman bada wypożyczony z muzeum Akademii Legetyjskiej rysiański srebrny naszyjnik w kształcie kłów rysia, O. go zakłada i razem z uczonym cofa się do czasów Otokara Dzikiego; spotyka plemię Paprudów (półnagich, dzikich ludzi z wytatuowaną paprocią), przyjęty do ich plemienia odbywa pełną przygód wędrówkę razem z synem wodza Orszanem, by uwolnić jego narzeczoną Tolissę z plemienia Dubian porwaną przez Żelaznego Orła z niewoli Andżarów - podobnych do żmijów brązowych przybyszów z planety Gadziny, budujących z pomocą ziemskich niewolników miasto na ziemiach późniejszego Kolchistanu, po drodze spotkali Navicę - bosą blondynkę, która z zielonym dzbanie nosiła wodę dla zmarłych, spotkali plemię Wężan, czczące żmije, jego królowa i kapłanka Snija, chciała, by junacy podnieśli kamień w kształcie głowy kajmana, pod którym skrywały się żmije, Orszan rozbił głaz strzałą z łuku i węże zabiły S., spotkali Cortera Tabakira, który częstował ich tabaką, lecz odmówili, dr. Schtroiseman spróbował i się otruł, wyleczyli go zielem Tymian rosnącym na Miedzianej Górze, O. i Orszan, aby je zdobyć walczyli na szczycie góry z Lichem, nad rzeką Donaster junacy spotykają prostą dziewczynę Zojkę, która chce obudzić pogrążonego w jaskini, w czarnoksięskim śnie księcia Kakacjusza - władcy plemienia Nestrzan, by mógł go obronić przed demonicznym Czarnym Wojskiem (rycerze w czarnych zbrojach, na czarnych koniach i z czarnymi pióropuszami), lecz za każdym razem przeszkadza jej Zielony Pajac; O. i Orszan ostatecznie zbudzili księcia i pomogli mu wygrać bitwę, w dżungli junacy walczą z Tlucuru - mechanicznymi pająkami z Gordu, chwytającymi niewolników dla Andżarów (wszystkie niszczą i uwalniają ich ofiary), spotkanie w Ra - rece krokodyla, który brał za żony dziewice z miejscowych plemion, wielkie powstanie zniewolonych istot różnych ras (ludzi, leśnych ludzi, dziwów, Čartów, sylenów, satyrów, leśnych dziadów, Płanetników, Jeżan, Orłowców, Koziczan, Puszczyków, Sarenów, Zajęczan, Rysian, Oxiów, Wydrzan, olbrzymów, wodników, karłów, żmijów, mamutów, nosorożców włochatych, tarpanów, turów, żubrów, piżmowołów, turoni, turońków, bawołów Arava, wilkołaków, viragfeju emberek, Hontawańczyków, Centaurów, Minotaurów, Arymaspów, gryfów, Żbiczan, Bastów, Czarnych Uszu, Dziczan, kotołaków, smoków - z założonymi blokadami mózgu i niedźwiedzi) przeciw Andżarom, uwolnienie Tolissy i jej ślub z Orszanem

- O. i dr. Schtroiseman spotkali proroka Toliboga, który uczył ludzi pierwotnych pisma, ochraniały go tygrysy szablozębne

- O. i dr. Schtroiseman na krótko znaleźli się w czasach Geser – saura; króla plemienia Asavar – math, który czcił svamijskiego boga burzy iminiem Ukko i wprowadził jego kult z podbitej Tuenoli, poszli do królestwa Tigranei, której władcą był młody Tigranes I Angaros z plemienia Almagest, który pod wpływem swej niewolnicy Assire – księżniczki podbitego plemienia Oraisa, którą chciał posiąść w czasie kąpieli pod postacią olbrzymiego jesiotra, lecz ona broniąc się, uderzyła w skrzela i omal go nie zabiła, przyjął zakon Isasa Masama, O. pomógł mu odeprzeć najazd Tartarów i zniweczył spisek usuniętych z rady królewskiej magów

- O. i dr. Schtroiseman pomagali królowi Margusowi bronić Samawii przez najazdem samurajów Sakujamy Mikakiego z Naponu

- O. i dr. Schtroiseman pomagali Perseuszowi, królowi Miceny w Elsynorze, gdzie władał razem z matką Danae i żoną Andromedą, walczyć z najazdem Czarnych Arabów (demonów powstałych z ludzi, odziani w czarne burnusy i turbany, skóra smoliście czarna, oczy czerwone, lub zielone, wielkie, białe kły i rozdwojone języki), ich wodzem była czarna mantykora, którą zabił Perseusz, głowę Meduzy skradł potwór Rozevan (intensywnie różowy, podobny do Gorgony, miał 4 zielone oczy na twarzy, O. odzyskał broń)

- O. i dr. Schtroiseman w Samawii w czasach króla Stroimira I pomagali w walce z atakującymi w nocy wampirami z plemienia Leptiricy (podobne do Nazguli), po stronie Samawijczyków walczył asarmacki rycerz Dobrosław z Cygienbergu, który straciwszy konia walkę kontynuował na grzbiecie wołu

- O. i dr. Schtroiseman w czasach Bolesława Brodatego bronili Vratislavy przed najazdem Fu - Thara; wodza Sineańczyków, w czasie bitwy O. złamał kamieniem skrzydło zdrajcy - czarownikowi Kanimirowi z Kuszabii zamienionemu w kanię

- O. i dr. Schtroiseman w czasach asarmackiego króla Ołgierza; O. na dworze w Vovel zabił wampira Gastona d’Aroveneta (o blond włosach i niebieskich oczach) – fałszywego przyjaciela króla, chcącego go zamienić w wampira

- O. i dr. Schtroiseman w czasach króla Lecha Velesse – blondyna, chodzącego w samej przepasce, (król ów w obronie Asarmathu mocą boskiego Lwa i Dzikich Zwierząt – aniołów zabił uzurpatrora Vronimira (szara skóra i dziób wrony) - zadusił go, oraz jego mocodawcę Belfegora, którego trafił nożem w serce)

- O. i dr Schtroiseman przenieśli się w inne czasy, do miasta Sarras w Nabatei, gdzie w Zamku Węża spotkali uwięzioną boginię Fatimę (nadludzko piękna, ze złotymi skrzydłami, miedzianymi włosami, niebieskimi oczami, w ciemnobłękitnej sukni), której towarzyszyły żeńskie anioły Elenei, Silena, Al - Manat i Lidis, aby ją uwolnić, podróżnicy w czasie toczą walkę ze strzegącymi bogini demonami: Bafometem (czarny, rogaty olbrzym, sypiący iskry), Rycerzami Świątyni (czerwone krzyże na białych płaszczach), wielorybem Bahmutem, upiorzycą Lilit i jej córkami Lilin (złymi nocnicami, walczącymi wyszukaną bronią), Silą (wielbłądzica o smoczej głowie i skórze), 2 - nożnym smokiem Bilatem, Kynokefalem - olbrzymem Vahabitosem, ludźmi - skorpionami, Huwawą, Ghulą (wielka, bezwłosa hiena), Ufrytem - olbrzymem o głowie orła, Samaelem (potwornym, czarnym psem o czerwonych oczach, wysyłających promienie niszczące niczym laser), Asalem (potwornym, rudym psem, zionącym ogniem i zsyłającym burzę piaskową), Asmadajem (olbrzymem o trzech głowach rogatych likaonów, mającym sześć rąk, trzymających zatrute szable), Bel - Zibaajem, któremu towarzyszyły chmary much, o żądłach zatrutych trupim jadem, wreszcie z samym Baal - Iblisem, po skończeniu walki O. przeciął mieczem kajdany bogini, a ta opuściła zamek, by wspomóc swój lud i Amazonki dowodzone przez królową Orianę w bitwie z Kapitułą Asalitów, bohaterowie zaś wrócili do swoich czasów

- O. i dr. Schtroiseman spotykają Jagienicę – księzniczkę z Bojemy, która gościła na swym zamku Isasa Masama – Spasiboga, jako srebrnego jelenia i człowieka i przyjęła jego Zakon

- po powrocie do swoich czasów, O. słyszy pieśń, o tym jak przy końcu czasów zwycięży odrodzone Czarne Wojsko i i ich boga, czarnego smoka Zirnitrę

- O. zabił w Górach Ryfejskich na południu Asarmathu potwora Ryfeusza (głowa sępa, poroże jelenia, szpony, kopyta, lwi ogon, sypał ludziom pieprz w oczy) i uwolnił więzioną przezeń księżniczkę Ofkę ze Svidnicy

- O. spotkał w Lesie Ciżyńskim poświęconym bogini Cyzie dziadka Bogumira Leśniuczenkę i jego 300 wnuków; Leśnych Dzieci w samych przepaskach biodrowych, noszących pióropusze, ozdoby z rogu i kości, oraz malujących się różnymi kolorami, dziadek i jego wnuki oszukali chcącego ich zjeść olbrzyma Palcoja, dając mu miast piwa własną urynę, olbrzym zmarł z zatrucia

- udaje się do Zburzonej Wieży i zabija mieszkającą w niej Szywilę z Solimii (Czarną Sybillę), odmładzającą się w świetle Księżyca matkę Jancykrysta, szyła koszulę dla syna, jak ja skończy będzie koniec świata

- O. w asarmackim porcie Danicjum zaciągnął się na okręt handlowy ,,Mannigfual'' - tak wielki jak 15 wielorybów, u wybrzeży Hindu bronił go przed potworami kosarzami (gigantyczne kosarze, mające odnóża zakończone wszystko tnącymi kosami), u wybrzeży Abistanu przed latającym rekinem, oraz przed ,,powietrzną flotą'' Dagomeju (czarnego, rozbójniczego królestwa, symbolem władzy jego króla Oby, były dwa lamparty), złożonej z wasłoków (gigantyczne muchy i odwłokach skorpionów i wielkich, pomarańczowych, zatrutych żuwaczkach), O. wybił wasłoki, po czym wbrew woli kapitana Manaula Haschpenbena razem z Korłonem z Vlandrii zszedł na ląd i obronił przed najazdem Dagomeju sąsiednie królestwo Voltę, po powrocie do portu Danicjum jeden z marynarzy Korłan z Vlandrii poślubił jeziorną nimfę redunicę Ardrarę (czerwone paznokcie, rude włosy, błona pławna, płetwy na udach), O. zaproszony na ich ślub i wesele

- Grabal – car posłał O. do obfitującego w złoto i szlachetne kamienie murzyńskiego królestwa Ofiru ze stolicą w Sebenytos, aby sprowadził mu za żonę księżniczkę Ancusi - białą kobietę o dwóch sercach, O. dostał się tam przez czarodziejskie wrota z kości słoniowej, wysadzane rubinami, znalazł ją i uratował w chwili gdy miała być złorzona w ofierze na ołtarzu bożka Nyarlatotepa z Melanopodii, za jej zgodą zabrał ją do Asarmathu, gdzie poślubiła Grabal - cara

- O. zabija ducha księcia Gerevita, (postać jeźdźca bez głowy na karym koniu), który tysiąc lat temu, w bitwie pod Nemure zdradził Asarmath dla margrabiego Gorgola i w bitwie zabijającego ojca

- w Carodunie, w kamiennym, opuszczonym od lat domu kupca Kristoforosa zabił bazyliszka strzegącego skarbów

- zabija królową Talji Bazylisę Teofanu (ukryła swe serce w ciele varkolaca), kąpała się we krwi niewolnic, jako potwór zabijała niechętnych jej poddanych z rodzinami, wcześniej zabija jej wasala - króla Wiła II, władcę Szaliswiaków (mężczyźni w garniturach i cylindrach, z wielkimi brodami i zębami)

- we Vriulu władanym przez króla Agoberta, O. pomógł chłopom odzyskać zbiory, zabrane przez powietrznych majtków z Magonii (latali na statkach i spuszczali grad)

- w Albalonii (jej nazwa od ,,albus’’ – biały, bo jej założyciel Enaj – sasinaj złożył w ofierze białą maciorę i jej 30 prosiąt), uwięziony pod zarzutem włóczęgostwa przez króla Gnejusza Rufusa, uwolniony przez jego małoletnią córkę Liricę, której służyły dwa wilki – biały i czarny

- w Toxonii zabija boga Veiovisa o smoliście czarnej skórze, ojca herosa Herkle, noszącego lwią skórę

- O. odwalił głaz by wydobyć zeń skarby, pod głazem znalazł strzegącą ich gigantyczną żabę, która zabił, by zdobyć skarb

- O. zabił Czerwonego Psa z Ostranicy polującego na ludzi i ich zwierzęta

- O. walczy z przybyłymi z Oltenii niewidzialnym wampirem – widmem i wampirem energetycznym, wypijającym vis vitalis

- O. przekonał do porzucenia zemsty rudą topielicę, którą była porzucona dziewczyna, która zamieniała się w rudego konia i tak wabiła mężczyzn aby ich topić

- O. zdobył skarby z Lodowej Strzebielnicy (grota wypełniona lodem), pozabijał pilnujące ich diabły i smoki

- O. spotyka w asarmackiej prowincji Karpatolii, nieopodal stołecznego Wężogrodu, Niewiastę – Rysia (piękną wojowniczkę odzianą w skóry zwierząt, która mogła przybierać postać rysicy)

- Mitilena; córka kupca Bibosa z Gozdavy chciała zostać czarownicą, a zamieniła się w strzygę, była więziona przez ojca w piwnicy i pętana łańcuchami, które zrywała, O. i kapłan Monkis prowadzeni przez myszkę Chrobotkę udali się do piekła, by wydrzeć i zniszczyć jej cyrograf

- w siole Raduszki, Izalina - wdowa po horodniczym, miała synka Florka, który pożarł całą żywność w wiosce i zapanował głód, gdy dziecko umarło, stara Lutona z Teutonatu rozbiła młotkiem urnę z prochami chłopca, O. pocieszał matkę, którą chłopi chcieli zlinczować i zabrał ją z Raduszek do klasztoru czernic w Barze, gdzie zaopiekowano się nią

- O. razem z Majdą z Niżu udał się do Zmiejnej Groty, aby zabić przywołaną z przeszłości czarownicę Valtrudę; matkę Sarminusa; króla nemijskich Kerusków, który w bitwie w Wilczym Lesie pokonał Ogosta – cesarza Talji, pił jego krew i pożarł jego serce i wątrobę, pod rozkazami Valtrudy służyły demony Kaktus (podobny do uczłowieczonego kaktusa), zły, niewidzialny duch Poltergeist i Ivona (była nixem, podobna do smukłej, pięknej dziewczyny o długich, złotych włosach i hipnotyzujących, zielonych oczach, swym ofiarom wypijała krew i wyjadała mózgi), po ich unieszkodliwieniu bohaterowie zabili czarownicę

- w Radyniu walczył z żercami - kościotrupami, którzy porywali ludzi i składali z nich ofiary z chramie z trupich kości

- w Kvietavnicy na Niżu, majątku żupana Magnencjusza Promotora, zabił olbrzymią białą kobrę plującą, po opluciu jadem został O. ciemnosiny ślad na dłoni, wyleczony przez Tygrysią Lilię

- w grodzie Horodziviu, O. bronił Niżu przed Różaną Ordą pod komendą atamana Wasiutki, przebywający tam mistrz wszechnauk Joxeus Slavkenburgius z Akademii Karolińskiej w Vatrogradzie (założył ją król Karol Lew) pomagał bronić miasta czarami i machinami bojowymi

- na Rozdrożu widzi chatkę, gdzie przemierzający światy nieśmiertelny Michał Sędziwój razem z Panną z Mokrą Głową; boginią alchemików, wytwarzali z jogurtu, papieru i nafty gorącą i musującą wodę, ukazywała im się Baba Jaga w fioletowej szacie i trzy czarne baby, O. pomógł Mistrzowi Sędziwojowi zwyciężyć czarownika – piromana Pasterza Salamander, alchemik poległ w boju, zaś Panna z Mokrą Głową zaniosła jego dusze na Księżyc

- w Multanii zabija wampira Zmeu o czarnym nosie, który pod postacią płomienia nawiedzał córkę hospodara Golonda i ją dręczył

- we wsi Wilsko zabił podobnego do piły potwora Wiła

- w mieście Romahora, stał orzech, z którego co noc wychodził upiór hospodara Narevana, by pić krew i pożerać ludzi i psy, (został tu pochowany przez swą siostrę, południcę Narevę), O. zabił upiora niszcząc orzech

- w hospodarstwie Czarnej Bogdanii pomagał ludziom odpierać ataki węży, pomogło dopiero ustawienie za radą anachorety Pantalejmona słupa z miedzianym wężem, który leczył ukąszenia

- Ikona skoczyła na Księżyc, gdzie mieszkali Płanetnicy i czarownik Twardosław (aby dowiedzieć się co się dzieje na Ziemi spuszcza na nitce pajączka do grodu Caroduny), O. uwolnił z niewoli Eszczurejczyków księżniczkę Selene - córę Wielkiego Chorsa i dostał od niej magiczną tarczę z półksiężycem; przygody na Pterotyjandii (spotkał króla Taszchetozaura - miał na głowie bliznę w kształcie kijanki; ślad po walce z potworem Jamochłonem z Czarnej Dziury wciągającym gwiazdy i planety, murzyńskie plemię Kisoro z Jury opowiadało jak przed tysiącami lat, Taszchetozaur był jego królem, przybierał ludzką postać płodzil herosów z kobietami, aż któregoś dnia znużony panowaniem, odszedł i pogrążył się w morzu, by któregoś dnia powrócić), na grzbiecie pteranodona zwiedził całą planetę, był na szczycie Wielkiego Wulkanu i Góry Radzisza - przyjaciela z Domu Mężów (o błękitnej skale), w Platynowych Górach widział stada stegozaurów i megalozaurów, odkrył Bursztynowe Góry (całe z bursztynu, były w nich zatopione różne zwierzęta), Górę Jawienia, Jezioro Emnildy Palatiny (na cześć bohaterskiej królowej Asarmathu, walczącej z carem Mosochu), ziemię Nową Hermię, Bagna Karboruńskie (zamieszkane przez ludzkie plemię Karborunów), w czasie turnieju zatrzymał rozpędzonego triceratopsa, zawarł braterstwo krwi z człowiekiem pierwotnym Uranem, który ocalił planetę przed Kamiennym Smokiem - zestrzelił go z łuku, a on rozwiał się w pył, słuchał wierszy czarnego tygrysa szablozębnego Dźwirona (zakochał się w ludzkiej księżniczce z jednego z plemion, a ona udając miłość pokazywała go swemu plemieniu, wreszcie przejrzał na oczy), odwiedził szkołę prowadzoną przez makrauchenię Wstręciucha, stoczył bój z łowcami niewolników z E., zwiedził ogromną kolonialną bazę handlowo - wojskową, wykutą w skale, założoną przez mieszkańców Nopezu, co sprowadzili tam ludzi - objaśniał uczony pterodaktyl, pożegnalna uczta u glyptodona Gaza i niedźwiedzia jaskiniowego) i innych planetach (był na wyspie Zodiak – Sodiacja, gdzie żyły Znaki Zodiaku, wraz ze swą królową Virgo Astreią – znakiem Panny, na Kocicy doktor Serwalo chciał go ciąć), O. odkrywa Nową Pterotyjandię, na której mieszkali ludzie z głowami zwierząt prehistorycznych, którzy zjadali się nawzajem, O. odkrywa okrągłą planetę Nową Ziemię, zamieszkaną przez zwierzęta fantastyczne (np. piżmak olbrzymi i olitiau), jej kontynenty były połączone, żyli na niej ludzie pierwotni, O. podróżował po połączonych lądach i morzach Nowej Ziemi - walczył z trójgłowym tyranozaurem, zionącym ogniem, któremu składano ofiary z dziewic, na swym grzbiecie niósł go garnopteryx - pterozaur o dwóch rogach garny, spotykał chwarenozaury - niebieskie plezjozaury w złotych aureolach, pterozaury Alviego, dyskopłetwce, syrdony, tapa - tapa, żaurozaury opancerzone, sulawije skakuny i bladawce latające na pustyni Hobi, tyranozaury o jednej nodze, dinozaury z głowami jednorożców, taraski, pterozaury zionące ogniem i węże morskie oraz ich wyznawców, mieszkających na pływającym po morzu tratwach z liści ogromnych drzew, widział na jednej z wysp jak wielki jak wieloryb triceratops o ogonie krowy wynurza się z wulkanu, z Nowej Ziemi zabrał go prom kosmiczny ,,Draco'' ze Smoczycy, spotkał na owej planecie smoki żyjące jak ludzi, brał udział w wyścigu samochodowym na Torze Wawelskim, widział wizytę króla Gryfii na Smoczycy i miał być prezentem, O. uciekł na gwiazdę Andares, na której w pałacu strzeżonym przez wilki i bucentaury mieszkał Gwiazdor - rozdawca prezentów i ojciec zviezdnic, obronił królestwo Gwiazdora przed wojskami diabła Farela mieszkającego na planecie Merkuriusz, O. odkrył plenetę Szklany Glob - całą ze szkła, nie było na niej życia, na planecie Yoguth porośniętej przez wielkie, halucynogenne i usypiające grzyby znalazł śniącą koszmary zieloną kobietę z czułkami, przybył po nią jej syn Laidaik, któremu Kasiripiel - tyran jego planety Kolsztan kazał zabić matkę za pomoc rasie skazanej na wyniszczenie, O. zabił Laidaika i zabrał śpiącą kosmitkę ze sobą i opuścił Yoguth, nim go uśpiły grzyby, gdy kosmitka imieniem Yalana obudziła się, zostawił ją na planecie Fosforus, zamieszkanej przez bóstwa greckie i rzymskie, O. spotkał tam Afrodytę - Wenus, która kusiła go do nieczystości, razem ze swoją kapłanką Safoną, lecz O. pozostał wierny T. L., bogini za karę poraziła go trądem i odebrała mu nadludzką siłę, lecz został całkowicie uzdrowiony przez Asklopiosa, Machaona i Higieję, O. odkrył planetę Sylwię (z krążącymi wokół księżycami Dianą, Sylwanem i Faunem) na której rosły puszcze podobne do Białowieskiej, góry podobne do Tatr i morza podobne do Północnego i Czarnego, żyli tam dzicy, ubrani z przepaski ze skór ludzie, umiejący najwyżej budować kamienne chaty, królową planety była piękna bogini Lesavica, na planecie Iovis Pater spotkał pokutujących po wieczne czasy władców i wodzów, O. znajduje opuszczone domy z cegieł na Gwieździe Dusznicy (w jednym z nich czarownica Smoczycha chce go złożyć w ofierze i pożreć, lecz O. obudzony przez Ikonę rozrywa łańcuchy i wyrywa kamienny ołtarz z ziemi; S. rani go zatrutym sztyletem, lecz sama błaga o litość - O. zamyka ją w butelce i przywala ołtarzem), trafia na planetę Złydnię gdzie mieszkają potwory z najgorszych koszmarów - wojowniczka Drymota; córa Rachman - cara podejmuje go ucztą, do której usługują kościotrupy kobiet podające zgniłe potrawy i napoje, a następnie prowadzi go do łoża, które zamienia się w grób; ratuje go św. Gospa spuszczając mu do złapania złoty łańcuch

- Majda z Niżu, korzystając z nauk maga Winifreda Strabo z Hagg, odbywa podróż astralną w przestrzeń kosmiczną, zostaje tam uwięziony przez zielone ufoludki, które grały kamieniem w piłkę, aby wylosować, który z nich pierwszy będzie go pożerał, chciał się uwolnić, lecz nie mógł, aż uwolniła go św. Gospa, po powrocie na ziemię porzucił magię

- O. w okolicach wsi Vojsukova wyprowadził z lasu dwoje zabłąkanych dzieci, u ich rodziców usłyszał opowieści o mieszkającym w lesie plemieniu leśnych mężów, którzy chodzili nago, uprawiali kanibalizm i płodzili synów z drzewami

- O. odpiera najazd Gunahariusa, króla Vurgundei na Asarmath, wśród sojuszników Asarmathu walczyła ikaryjska królowa Szamila (smukła, piękna, młoda, długie, czarne włosy, niebieskie oczy, odziana w skórę czarnej pantery, uzbrojona w szablę i dwa sztylety), rzucając sztyletami ciężko zraniła wspierających Vurgundów bogów Marduka i Nergala

- O. uczestniczył w wyprawie Czerniawy – pięknej hetmanki Purpurowej Sotni do Visancium, w celu obronienia przed najazdem Heftalitów

- O. przez Alfreda Kubina, rozmawiającego z zupą, zaproszony do Państwa Snu, gdzie zgasło Słońce, broni go przed groźnymi zwierzętami, straszydłami, demonami ciemności, pleśni i mrozu, O. i Kubin przybyli do stołecznego Szczecina Nagolańskiego, leżącego 50 mil na zachód od Warszawy Nadmorskiej, była Wielkanoc i ludzie obrzucali się jajami (rzucali jaja z okien autobusów), jacyś wandale zdewastowali grób Marcina Lutra na Cmentarzu Centralnym, późną nocą na stadionie ,,Pogoni’’ kibole urządzili burdy – jeden z nich uderzył policjanta w brzuch siekierą, a jakiś starszy pan powiedział do O., że ,,Pius XII lepiej by sobie poradził z tymi zamieszkami, niż obecny papież – Jan Paweł I’’, O. razem z Kubinem, spotkanymi w karczmie, gdzie Żyd Mordechaj Kubliczka sprzedawał jakąś różową, jadalną masę, buddyjski mnich Gudżapa - buty ze skórek pomidorów, a Cygan Baro - śledzie, Mickiewiczem, zamieniającym się w zaskrońca, Słowackim zamieniającym się w charta, Janem III Sobieskim, którego służyło wojsko złożone z bosych, brudnych i obdartch dzieci, uzbrojonych w kije, zjadało ludzkie nosy, pełzające po trawie jak ślimaki, Piłsudskim (od pasa w dół - wężem), który walczył w szeregach Kozaków Dońskich przeciw Armii Czerwonej a wiadomość o przybyciu O. znalazł w butelce znalezionej na klatce schodowej, Dmowskim (od pasa w dół - wężem), w którego sercu mieszkał hipopotam, Teofilem Lenartowiczem, który walczył rożnem z królem Edwardem III, co każdej nocy pożerał całego barana i po przebiciu rożnem został zamieniony w wielki, różowy balon i odleciał, Wincentym Polem, który powstał z prochów wrzuconych do fontanny na Wałach Chrobrego w Szczecinie Nagolańskim, Stasiem Tarkowskim, który połknął tabletkę Murti - Bing i stał się na pewien czas Murzynem, Tomkiem Wilmowskim, pływającym w morzu makoronu i Kazimierzem Szwejkiem, któremu towarzyszyła spotkana w piwnicy 8 - noga wiewiórka Rabica, szuka Płonącego Kamienia, by Tais - uwięziona w Górze Troizak wiecznie młoda królowa Państwa Snu o złotych oczach, mogła znów rozpalić Słońce na niebie, gdy wyszli z karczmy Wielkanoc się skończyła, za to na ulicy kręcono ,,Potop'' i strzelano z armaty do domów mieszkalnych, w drodze na Górę Troizak zaszli do Warszawy Nadmorskiej (leżącej nad morzem, któremu co roku zmieniano nazwę), gdzie Piłsudski pił różowy koniak razem z profesorem w czerwonych dżinsach i razem wspominali jak powstrzymali konferencję jałtańską przed zniewoleniem Polski, zaś wielka księżna Dyracha przez służącego jej renifera dała kartkę z życzeniami powodzenia i błogosławieństwem od siebie i swoich mężów Mossdorfa i Kostii Gałczyńskiego, na skwerze, O. walczył z brązowym pomnikiem Jaruzelskiego, który powstał z ławki i go napadł, w piaskownicy ujrzeli Franciszka Józefa, który ostrzegał ich przed Hitlerem i życzył zwycięstwa Polakom, jechali pociągiem – widmem, w którym spotkali Karola Darwina, ów dał O. tabletki antykoncepcyjne (O. wyrzucił je przez okno), potem zaszli do warsztatu prof. Aleksandra Gieysztora, który pracował jako rymarz i chciał z całej drużyny zedrzeć skórę i zrobić z niej drobiazgi galanteryjne, potem zaszli tancbudy na prerii, gdzie spotkali Roberta Ervina Howarda, który przybył w to miejsce za karę za samobójstwo i przed pustą widwonią śpiewał piosenki black metal, Roman Dmowski porozmawiał z nim i przekonał, aby przestał się wydzierać, uznał swój grzech i powrócil do pisania fanatstycznych książek, potem zaszli na plażę, po której szli Jena ov Blackeyova, Janosik i krasnoludy i gdzie w ogromnym zamku z piasku mieszkał Niemiec Hans Löffel, na owej plaży spotykają lądującego astronautę ze statku kosmicznego ,,España 11'', którym był generał Franco, który opowiadał jak zmuszał swych więźniów do pracy w pasiece i dał mapę, plaża przechodziła w pustynię, idąc nią spotykają św. Irenę Sendlerową, która ich ostrzega przed wejściem do sklepu, wędrowcy lekceważą ostrzeżenie i w polskim domu towarowym, prowadzonym przez Ormian spotykają Kadafiego, który każe im śpiewać rycząc na całe gardło, O. i Piłsudski łapią go za kark, a on zamienia się w żmiję sykliwą, pustynia przechodzi w stepy, na stepie, zaatakowani przez Krzyżaków jadących na grzbietach nosorożców włochatych, uciekają do sięgającej nieba cerkwi o złotej kopule, a w niej spotykają św. Władysława IV Wazę w aureoli i z anielskimi skrzydłami, który przywitał ich słowami ,,W górę filcu’’, w cerkwi zadzwonił telefon – dzwonił Bob Budowniczy, który nagle zamienił się w nosorożca włochatego, wychodząc z cerkwi ujrzeli prof. Franciszka Fixel – Stefankiewicza, który za pomocą wynalezionego przez siebie płynu ,,Evolution’’ zamieniał ludzi w orangutany, szympansy i triceratopsy, spotykają W. Churchilla (stary, roześmiany, ubrany kolorowo, klepał się po brzuchu i pośladku, pił wódkę i opowiadał sprosne kawaly) oraz trafili do wioski smerfów, które brały udział w wyborach samorządowych (Papa Smerf głosował na SLD, Smerfetka na Partię Kobiet, Dzikus na Zielonych 2004, a Osiłek na Samoobronę), zaszli do ZSRR, gdzie na rozkaz Lenina smażono ,,Jajecznicę Tysiąclecia’’ z 2 000 000 jajek, ujrzeli samochód, którym jechał filozof Imanuel Kant, który widząc włoskich turystów o skórze czerwonej od Słońca kazał im zostać komunistami, trafili do Watykanu (w kawiarni dla ślimaków spotkali olbrzymie ślimaki zajadające się sernikiem i innymi ślimakami), uzyskali błogosławieństwo pięciu papieży sprawujących pontyfikat jednocześnie (Jan Paweł II, Benedykt XVI, Murzyn, Chińczyk i Żyd), idąc przez wieś o drewnianych chatach spotykają Huckelburego Finna, który w fabryce jedwabiu rozwijał kokony jedwabników i pożerał ich zawartość, wędrując przez góry spotykają zionące ogniem niedźwiedzie polarne, które O. pozabijał, potem zaatakowały ich uzbrojone w miecze szkielety, lecz Dmowski wypuścił hipopotama z serca i ten obronił drużynę, zaszli do Brazylii, gdzie spotkali w kościele jej królową – starszą panią i oddali na nią głosy w wyborach, zaszli do Norwegii, gdzie spotkali Tomka Sawyera, ukrywającego się w kuble na śmieci przed hrabią Wampirem, który go więził, widzą jak po nocnym niebie Roald Amundsen leci na saniach ciągniętych przez niedźwiedzie polarne, opowiedział wędrowcom o swej wyprawie do Bazy Niedźwiedzia położonej w samym środku Antarktydy (w bazie tej spotkał pijące krew widma, które przybrały postać dawno zmarłych polarników, odkrywca bronił się przed nimi złotym nożem), ów klejnot przynosi Isas Masam, królowa okazuje się być samą Mokoszą i rozpala Słońce

- na prośbę króla Teutonatu zabija zionącego ogniem Żelaznego Byka z Nebel

- w Teutonacie zabija wampira Gieracha, syna boga Hypnosa, który usypiał ludzi dotknięciem makówki, aby pić z nich krew, potem musiał stoczyć bój z chcącym go pomścić kochankiem hrabią Udvardem Poreseną z Porx, mającym smoliście czarny nos

- w hunlandzkim grodzie Ganover zabił Harmana - olbrzyma pożerającego ludzi, któremu burmistrz rzucał na żer skazańców

- w hunlandzkim grodzie Tisel zabił Kurtena - olbrzyma – ludożercę, lubiącego przed pożarciem wyssać całą krew, oprócz ludzi zjadał też owce i łabędzie

- O. w Vavarii wybił mieszkające w starym zamku wampiry, które spały z otwartymi, lewymi oczami i złączonymi kciukami

- O. walcząc w Vavarii z pożerającym ludzi niedźwiedziem jaskiniowym Misem, zawędrował przez ową jaskinię do świata równoległego, do Polski leżącej między Lechem a Smoleńskim, nad Bałtykiem i Morzem Czarnym, świat ten przypominał ni to starożytność, ni to wczesne średniowiecze, półnadzy Polacy ubierali się w skóry zwierząt, O. wędrując po tym dzikim świecie i walcząc z ogromnymi wężami trusiami Ażem i Użem, królem polskich strzyg Pajacem, smokiem, olbrzymem, rozbójnikami z bandy Jawora, lwem z Ojcowa, tygrysem szablozębnym, bandą rozbójników zaczarowanych w wilki, oraz niedźwiedziem aż zaszedł do grodu Warszawy, gdzie ugościła go waleczna królowa Dobrawa II, wraz z królem Lechem III, O. zwyciężał w zapasach i wyścigach, jego rywal książę Lisłocz wysypał tor wyścigów żelaznymi kulami z kolcami, lecz O. i tak zwyciężył, a oszustwo zostało wykryte, a oszust ukarany wbiciem na pal, służył władcom Polski odpierając ataki Kozaków, Hetytów, Scytów Taurydzkich i Moskiewskich, oraz Wikingów, w dzielnicy Prusów zabił wielkiego dzika Kałdusa, w dzielnicy Jaćwingów zabił wąpierza Latalina, przybierającego postać ogromnego nietoperza, na prośbę króla Persji Barsa XV zabił niszczącego kraj smoka Sruwarę, w poselstwie do Tulkis - królowej Amazonek zabił gigantyczną żmiję Snawidkę, kiedy popłynął odebrać dań od króla Szwecji, ugościł go w Uppsalii miejscowy król Birs VII Haakonson, opowiedział jak lapoński czarnoksiężnik Houlin (czerwony kołpak i płaszcz, lamowane białym futrem) sprowadził spod Kijowa potwornego trolla Gardarika o Żelaznych Pięściach, którego używa do siania strachu w całej Szwecji i zbierania danin, O. zwyciężył potwora i docierając w głąb Laponii sam jeden oblegał lodowy zamek Houlina i mimo czarodziejskiej śnieżycy zburzył go i uwolnił jeńców, tymczasem królewicz Mieczysław V zabił na polowaniu w puszczach Litwy króla wilków Razdora, który zadał mu śmiertelną ranę, którą wyleczył Centaur, pełniący godność Krive Krivejtego, syn króla wilków wilkołak Borak poprowadził swych poddanych do zniszczenia ludzi, O. wrócił z daniną ze Szwecji i wziął udział w walce z wilkami, królowa walczyła kosą postawioną na sztorc i zjadała ich surowe serca, O. zabił Boraka, królewicz przyznał się do winy i chcąc zapobiec wojnie wydał się wilkom na pożarcie, lecz jego rodzice, a z nimi O. i całe królestwo wydali się na śmierć w paszczach wilków, aż te za radą arcykapłana litewskich Centaurów zrezygnowały z podboju

- po powrocie do Asarmathu, O. zawędrował w okolice ogromnej, wypalonej przez kamień z nieba jamy w ziemi - Čorciego Dołu, gdzie mieszkał demon Satanas (olbrzymi, zielony, rogaty), wystawiający z jamy kły i łapiący nimi ludzi i zwierzęta, O. z pomocą mieszkającego w wierzbie skrzata Kosmatka, łamie maczugą kły demona, a jego samego zabija: rozbija mu głowę, a z jego złotej korony wydobywa szmaragdy, którymi dzieli się ze skrzatem

- w Brustaborgu do dziewicy Aldony przyleciał nocą ognisty smok i posiadł ją, potem urodziły się dzieci – potworki o jaszczurczych ogonach i spiczastych uszach, z Kemetu przybył ich dziadek – czarownik – jaszczur Ka – thar z prześladowanej przez ludzi rasy Reptilian, który aby uczcić narodziny wnuków ciskał nocą po ulicy kule kolorowego ognia (fajerwerki), O. miał rozkaz ich pozabijać, lecz zrezygnował gdy ich bliżej poznał, a nawet obronił przed chcącym ich spalić tłumem

- w asarmackiej, pełnej podmokłych lasów prowincji Zielone Stawy między Caroduną, a Ojcowem, O. na prośbę Giptów zabija potwornego pterozaura Lasoliko, który przyleciał ze Złotej Bani

- O. odpierał atak plemienia Comunów z Morau, którymi rządził książę Marx I, w boju zabił ich najlepszego wojownika; ludożercę Kyukesuki – sagawę z Cipangu ( samuraj o 6 rękach), najechał Falcium - stolicę Comunów, gdzie zabił czconego przez nich boga Kameleona (kameleon wielkości krokodyla, pożerający ludzi)

- w Lesie Żeromira, O. strzałą z łuku uwalnia z wnętrza góry zaczarowanego ucznia, potem zaś jego nauczyciela, Sigimundusa Hermenegildusa, który zamienił się w dąb

- O. walczy z Rokoskiem (awanturnikiem z Mosochu, na którym ciążyła klątwa wołwcha za rabowanie chramu), za wojskiem ciągnęły stada Cerberów, tymczasowy sojusz O. i Rokoska, aby je wybić, potem Rokosek zdradza i ginie z ręki O.

- O. zabija Marusię – boginię Kozaków, dowodzącą zastępami straszydeł (strzyg, wampirów, wilkołaków i kozackich kościotrupów)

- w Złotej Bani zabił smoka Kalamonę, wskrzeszonego przez czarownika Haryja (uciął wszystkie jego głowy i ogony, a diademy zaniósł suzerenowi), tymczasem Haryja zwyciężył kapłan – egzorcysta Posten (przebił mu serce rogiem jednorożca)

- O. broni Oxlandu przed najazdem Vei; pięknej, złotowłosej królowej wyspy Virki, której służyła cała armia trolli

- w celetińskiej osadzie Tinis w noc Halloween zabija demona Latarenusa (człowieka z wydrążoną dynią zamiast głowy, mającego palce zakończone szponami), sługę boga śmierci Samhaina

- druidzi z Tinis wezwali boga Samhaina, noszącego hełm z psiej skóry zdobiony krowimi rogami, czyniący niewidzialnym, polował ze sforą białych, demonicznych psów o czerwonych oczach i różowych uszach, aby zabił O., lecz bóg sam zginął, razem ze swą sforą

- admirał Dirk Olender; szef tajnego wywiadu asarmackiego, zlecił O. zabić alchemika Faber – asztora, który pracował dla hunlandzkiego księcia Drakona, wytwarzając gazy bojowe na zamku Hochenlinde na górze Baraste, O. w walce oślepł i stracił włosy, lecz dzięki mocy czerpanej z ziemi ozdrowiał

- O. wyrusza do Rakuzji, bo dowiaduje się, że jego zmarły i spalony ojciec Stracimir przebywa w Sanatorium Pod Klepsydrą; prowadzonym przez Doktora Gotarda, ucznia mistrza Slavkenburgiusa, O. przybył tam przechodząc przez strumień Zabyt', pensjonariusze (wsród nich ojciec O.) leżeli na łożach z kości słoniowej, nakrycie skórami panter, na miękkich poduszkach, byli półnadzy, nosili płaszcze z piór i barwne pióropusze, niektóre kobiety nosiły pantofelki ze skórek owoców, cały czas śnili, lub jedli słodki kurz, Stracimir zabawiał się rozmową z Plevem - królem plewników (krasnoludków nieurodzaju o koźlich nogach i ptasich skrzydłach), z ust Doktora Gotarda wylatywały szpaki, które karmił starymi butami, zabawiała go małpa - tancerka Votka, na polanie koło Sanatorium pasły się stada słoni, ziemia rodziła pisanki z jaj strusich, bosi Gaudamici w powłoczystych, pomarańczowych szatach, mające ogolone głowy i przerzucone przez ramię skóry irbisów, podlewali rośliny w ogrodzie zupą, w ogrodzie rosły pawie pióra i kość słoniowa zasadzona przez czarownicę Błochę Szarachową w barwnej sukni w różnych odcieniach błękitu i w pióropuszu ze strusich piór (mogła przybierać postać pchły i każdego lata przylatywała na miotle do Doktora Gotarda, na odbywający się w jego domu bal ludzi z gliny i drewna, na owym balu tańczył drewniany pajac Pinchas, drewniany pajac Buratino, żelazny chłopiec Kordek, drewniany chłopiec Ratiwiłła, Lilka - dziewczynka z wosku, bezpieczeństwa pilnowali uzbrojeni w srebrne szable, rośli Murzyni, w białych i czerwonych turnbanach, oraz w czerwonych i niebieskich szarawarach, O. oglądał ów bal z ukrycia), pawie pióra grabili i układali w stogi srebrnymi grabiami półnadzy, miedzianoskórzy Atlanci i Minoici (mieszkańcy archipelagu Minosów), Doktor Gotard grał w szachy z wskrzeszoną asarmacką myszką Visenką, która przed wiekami wygrała w szachy z Lotariuszem XIII Grubym i nigdy nie przegrywała, raz na bal przybyła zaprzęgiem jeleni, Karolina córka Dychtera, by uczyć się magii od Doktora Gotarda, lecz ten dmuchnął na nią mroźnym powiewem i zamienił w renifera, płakała i zwierzyła się ludzkim głosem O., widać było odlane z brązu rzeźby lwów, wilków, sfinksów, niedźwiedzi i dzików, O. grając w szachy z Doktorem Gotardem wygrał wolność dla ojca i wszystkich innych pensjonariuszy, prowadził ich na wolność przez las; przewodnikiem przez las jest biały jeleń (pod tą postacią ukrywa się Isas Masam), wędrowcy ujrzeli przeprawiające się przez rzeke stado koziorożców leśnych z gór Wyżu i poszli za nimi, lecz weszli w pułapkę i wyszli z trudem, ponownie wyprowadzeni przez białego jelenia, wędrowcy spotykają małą chatkę, w której mieszkali król Szumilas, królowa Joanna Dziewicza i żmij Beran (na stoliku w akwarium mieszkały złote rybki, które opowiadały o dworze Nogaj - chana), jeden z uciekinierów chciał zabić kreta, aby go zjeść, lecz kret wystrzelił mu w oczy kręgami szyjnymi, mającymi postać żelaznych śrubek, Doktor Gotard aby ich zatrzymać zesłał zamieć śnieżną, przeczekali ją w chacie Tomisława Wilhelma (spoczywającego na wielkim białym pytonie jak na łożu) i jego żony Salany, spotykają herosa Nura z Kijowca walczącego z mandorą, spotykają poetę Tołkomira, który siedział na pniu i podziwiał taniec swej żony rusałki Utysławy o czarnych włosach, spotykają jasnowłosego i jasnoskórego księcia Nagadżarmę z Garabu – leciał na grzbiecie zielonej smoczycy Smaragdiny (razem wyprawili się do mrocznej krainy Zmaragdos, aby uwolnić księżniczkę Mumtaz – fatimę z Harabicji; emiratu ze stolicą w Chlorox, z klasztoru wampirzyc Ardat – lili, służebnic królowej Lilit, szturmując ich klasztor Usaram, smoczyca wypowiedziała zaklęcie: ,,Aniluap einm ibul’’), widzą na niebie okno, ukazujące jak Damira; królowa Kolchsitanu z dawnych wieków, idzie przez skalistą pustynię do zamku maga Athanarika, aby prosić go o pomoc, w odzyskaniu stołecznego grodu Kurdż – tivili z rąk veretańskiego króla Conana II Odarpiego, zbiegli pensjonariusze Sanatorium widzą łoże na którym leżał Bosson III Chilperyk - królewicz rakuski, zaś jego ojciec Bosson II Liutprand szablą zrzuca z łoża leżące na nim militaria, przechodząc przez strumyk, dalej widzą jak żyjący w czasach prechistorycznych, wujek Stachonaryk spotkał na polowaniu Boga – Legwana (legwan zielony wielkości byka), który uśmiechnął się doń, dzięki czemu wujkowi udało się polowanie, po czym kazał całemu jego rodowi wędrować ,,po krańce ziemi’’, by odnaleść Boga – Legwana i znów ujrzeć jego uśmiech – błogosławieństwo, O. walczy z królową Sonią Waleczną; założycielką Ausonii, podbitej przez Taljan, widzą w lesie chatką, w której zostali ugoszczeni przez Janusa i Sławę – protoplastów plemion Karmathu, w chatce O. położył się nago spać i przed snem rozmawiał z ocelotem, który drapał pazurami tylnej łapy jego genitalia, aż O. wyrzucił go z domu, spotykają statek latający księcia Sosabusa, polującego z dwoma orłami, który walczył złotymi strzałami ze smokami księcia Drakona, Sosabus zgadza się zabrać na swym statku wędrowców do Asarmathu, lecz po pewnym czasie on sam i jego okręt okazują się złudzeniem, spotykają Jędrzeja Biesa (człowiek o diabelskich rogach), który na cześć swej starej matki codziennie składał ofiary z jagniąt, jego siostrzeniec Doktor Gotard nakazał mu zatrzymać wędrowców, wujek ginie w starciu z O., wędrowcy spotykają ikaryjską królową Szamilę, która z garstką rycerzy broniła grodu Terekabad przed wojskami parającego się alchemią i nekromancją Wisława Homolena – księcia banity z Asarmathu, widzą przez otwartą bramę na niebie jak w Mosochu asarmacki rycerz Turobor walczy z stołecznym chramie Czarnej Wdowy (zabił w nim ubraną w czarne szaty starą wdowę, która przybrała postać gigantycznego, czarnego pająka), w lesie spotykają płaczącego profesora Światosława z Akademii Legetyjskiej, który miał w domu przywiezionego z Sinea skrzata w różowym stroju, gdy jego skrzat umarł, profesor udał się do czarownika Trimalena, z prośbą, aby go ożywił, nie podziękował, więc skrzat znów umarł, tym razem na zawsze, ściga ich wysłany przez Sanatorium potwór Wilk z Romacji (wilk wielkości nosorożca), zabity przez korską księżniczkę Ojanę, jeżdżącą na grzbiecie wielkiej suki Vavory, spotykają księżniczkę Maję Inkę, której niemal całe ciało pokrywały wytatuowane, kolorowe kwiaty, motyle, smoki, węże, jednorożce i ryby, jej ojciec wydał ją za Gortosa VI Azbarakiela; murzyńskiego króla z U – tapiya, który zabijał swe ofiary przeraźliwym gwizdem i wrzaskiem, po czym zjadał, na spotkanie wychodzi im biały król Czarnego Królestwa Nirów Sud - Afaranu, Tarcus z Asarmathu (jego matka poczęła go zagrzebana w gnoju pod wpływem ciepła), razem z białą królową Nelisławą, a z nimi hufce murzyńskie, jeżdżące na słoniach i magiczne zwierzę Iredo - przybierające postać mastyfa, lwa, gryfa i hipogryfa, wszyscy oni razem z O. i jego podopiecznymi zjedli upieczonego na ognisku Wilka, a jego mięso się mnożyło, w czasie burzy, król Tarcus dał wszystkim schronienie wewnątrz Drzewa Silindi, wysokiego do nieba, najwyższego na Dalekim Południu, opowiedział jak został królem Murzynów po zwycięstwie nad sułtanem Dżeber - aśri, którego był niewolnikiem i który kazał mu walczyć na arenie, zaś Nelisława była tancerką sułtana, O. i jego podopieczni omal nie zginęli w zasadzce czarnoksiężnika Jana Łysego, w końcu wyprowadza ich z lasu, a ci odzyskują pamięć; dusza Stracimira udaje się do Nawi Jasnej, zaś jego ciało rozsypuje się w proch

- filozof przyrody Jaculus z Akademii Legetyjskiej, aby móc folgować swym żądzom, za pomocą eliksiru zamienia się w człekokształtnego potwora Ohyda (kły, szpony, czerwone, świecące oczy, małpi nos, sylwetka małpy) i pożera ludzi, gdy wraca do właściwej postaci żałuje tego, przyjaźni się z O., ów w czasie zasadzki zabija Ohyda, a ów przybiera postać doktora Jaculusa

- do Asarmathu przybył czarnoksiężnik Arius z Hagg, z pomocą O. polujący na złego czarownika Lulumbę, który pod postacią tygrysa pożerał ludzi w Puszczy Kabata, Arius zabił wroga zamieniony w olbrzymią kobrę

- O. zabił potwora Tasiemca (polujący na ludzi tasiemiec długi na 100 metrów) ze Zgniłego Stawu

- O. zwycięża dwóch braci - czarnoksiężników z Pohjoli, którzy mieli na brodach trzy warkocze i gdy je rozwiązywali sprowadzali sztorm, by składać ofiarę morskim demonom

- przez piwnicę w Sandarmierzu odbył podziemną wyprawę; był w państwie wielkich rogatych szczurów, czczących byłego człowieka Wielkiego Szczurę o zgrubieniu na ogonie, skąd zabrał pracującego dla szczurów jako flisak, spławiający jadło Urartu - syna Edmunda i Afrodyty Seveny (siostry Lidii), po drodze widzieli płaskorzeźby o walce wodza Jamasa z Diatrymajami, razem spotkali wije czczącego boginię Ereszkigal i składające jej w ofierze złapanych ludzi; plan wyprawy na powierzchnię i obrona, spotkanie Bieliczki w kopalni soli w Vilicy i gra w oczko ze Skarbnikiem i jego dworem w kopalniach węgla w Silingii, U. broni O. przed Szarlejem spętanym przez Zbroisława, który rozerwał okowy, uwolniony przez wielkie jak żubry raki ziemne, obaj wychodzą przez wulkan Vasivius w Talji (wcześniej zabijając jego władcę Gorzad - cara, który nie chciał ich wypuścić)

- Urartu opowiada O. o zaginięciu swej siostry Biruty w naszym świecie (weszła do niego przez jezioro w parku i sprowadziła do swego świata dwoje staruszków ze Szczecina, zaś ją samą uwięzili bandyci, gdy wróciła się po grzebień); O. przybywa do majątku Boża Łość i demaskuje złego doradcę Edmunda - Pokola z Oltenu, cała rodzina, pies As, kot Pafos i O. rusza na odsiecz i ratuje ją z piwnicy, od O. kule się odbijały, B. prosi o oszczędzenie życia bandytom, po powrocie nabożeństwo i wielka uczta z turniejem (O. zatrzymywał w biegu tury i żubry z puszczy)

- Inka nurkując w małym jeziorku w rodzinnej posiadłości spotkała na jego dnie dwóch braci ryjczaków, konia i dzika, stworzenia te ugościły ją i każdego dnia Inka słuchała opowieści każdego z nich, gdy po czterech dniach wróciła na powierzchnię, okazało się, że minął rok i wszyscy jej szukali

- O. razem z Inką - córką Edmunda i Afrodyty, którą obronił przed rasamachem (rosomakiem wampirem) udaje się do wsi Bosaki (czczono tam bosak spadły z nieba) w drodze śpiewa jej poznaną w Domu Mężów pieśń o królowych Libossie i Wandzie - córkach króla Kruka i o ofierze z życia Wandy I Nienaruszonej, Inka prosi go o pieśń o Libossie co na grzbiecie skrzydlatego byka przemierzała Bojemę; O. i Inka razem bronią wsi przed ostatnim z tworów Kościeja - potworem podobnym do odkurzacza (O. nauczył Inkę strzelać z łuku złotymi strzałami), w nagrodę dostaje rycerski hełm z porożem jelenia, należący do jednego z bohaterów - Ołdysza, co bronił wsi przed strzygami i jędzami; jedną ze świętości sioła

- w Puszczy Kurapiu, gdzie razem z Kurapiami żyli wziętych do niewoli potomkowie Sujonów z armii króla Karla Emanalda, O. walczył z atakującymi ludzi i porywającymi dzieci, Čartami (nagimi ludźmi o koźlich głowach), którymi dowodził demon Čart (wyglądał jak one); porwane dzieci miały by czarami zamieniane w koźlogłowe stwory

- O. wszedł do zaczarowanego Lasu Niekochanych, za pomocą zaklęcia ,,Galapagosis seculare’’, którego nauczył go Majda z Niżu pozamykał paszcze wielkim, mięsożernym roślinom przypominającym głowy kajmanów, jego przewodniczką była młodziutka wojowniczka Cyregora – rusałka z plemienia Popiełek o szarych włosach, spotkali tam trupio bladą dziewczynkę, która urodziłą się bez głowy (zamiast głowy miała malutkie czułki) i maleńkiego chłopca, który stale płakał, bo nikt go nie kochał, spotykają też starego pana w stroju rabina, który nie kochał płaczącego chłopca, choć powinien, ów pan przepowiedział ,,wojnę dwóch smoków – czerwonego i fioletowego’’; wypełniło się to wraz z najazdami księcia Drakona, mając na myśli siebie powiedział, że ,,człowiek się skompromitował’’

- O. bronił Ciemnogrodu, przed najazdem wojsk Jasnogrodu, w czasie oblężenia zabil ich wodza Stanisława Pariusza, syna szamana z wyspy Grumant

- w Puszczy Srebrnowieżyckiej spotkał strzegącej jej boginię – wojowniczkę Boranę, która stała się ludzką niewiastą (smukła, wysoka, jedno oko zielone, drugie niebieskie, długie złoto – rude włosy, zielone bikini ze skóry węża trusia, dużo ozdób ze złota, pereł, kamieni, kłów i pazurów zabitych potworów), O. wyruszył z Boraną do pustynnego carstwa Saxa - ułu, by pomścić jej ludzką matkę Dobrotę z plemienia Dziewojek zabitą przez złą boginię Morę, wyruszyli na wschód przez pustynię, po drodze walczyli ze stadem wilków i tyranozaurem – Borana wskoczyła mu do paszczy i przeszyła gardło włócznią, z pomocą zabłąkanego na pustyni mamuta zdobyli zamek Mory, Borana wyrwała jej serce i pożarła je, po czym wrócili do Asarmathu

- O. zwyciężył na turnieju księżnej Sapavy w Łukomorju, na jej prośbę złowił i pozbawił rogu czarnego jednorożca, który napadał ludzi, niszczył uprawy i pożerał białe jednorożce

- O. odpierał atak Analdy Simery – królowej uprawiającego kanibalizm nemijskiego plemienia Simerów na asarmacką prowincję Vkrę

- O. udał się razem z małym chłopcem Telimirem na Wyspę Żabienicką, gdzie chłopiec odczarował swojego wujka zamienionego w potwora podobnego do wielkiej, brązowej, ni to ryby, ni to smoka

- w naszym świecie we Włoszech, Mussolini powrócił jako upiór i zyskał zwolenników, gościł u rodziny biznesmenów, żona biznesmena zachwyca się urodą Duce, jej syn mówi, że woli wyglądać jak Volkodav, bo ów nie był bandyta i bije Duce pięścią w głowę, Duce go rozszarpał i pożarł razem z rodziną, Duce zamierzał odzyskać władzę, O. zabił go (oszczędził jego wnuczkę) i odciął mu głowę, która krzyczała, aż zabrał ją do swego świata i przywalił głazem

- w naszym świecie w Moskwie, O. i Szamila bronili Rosjan przed hordami milicjantów, którzy kradli, mordowali i gwałcili, aż minister spraw wewnętrznych apelował do cywilów, aby się im przeciwstawiali

- na dworze kasztelana krukowskiego Cesebora na wzgórzu Vovel, jego córka Vislava rzuciła chusteczkę na arenę, gdzie były lwy i tygrysy, oświadczając, że wyjdzie za tego kto ją przyniesie, O. znając mowę zwierząt przyniósł chusteczkę, lecz odrzucił rękę księżniczki

- w górach Wyżu, O. bronił pasterzy przed pankami (straszydłami) i niedźwiedziami

- O. wyruszył do Mrocznej Puszczy, by odnaleźć chłopca Petrysława, który uzbrojony w miecz toczył walkę z piękną czarownicą i wojowniczką Adassą – królową Nuran – egalath, która rozkazywała strzygom, wampirom i wilkołakom, kopała chłopca w brzuch, aż zostawiła ślady do końca życia, oraz wmawiała, że jego matka woli odeń opium

- kiedy Wietr ruszał wąsami wiał wiatr; na Niżu, O. obciął jedną połówkę wąsa Wietrowi, słudze Pochwista, dzięki czemu wiatr był znośny (Wietr opowiedział o Starym Dmuchaczu z Rosi, który dmuchał przez zęby, gdyby dmuchał całymi ustami góry zrównałyby się z dolinami i byłby koniec świata)

- O. zabił ogromnego psa z Gorczańskiego Ostrovu, który polował na ludzi i ich zwierzęta (był to duch złego karbowego)

- O. zabił Świstuna – skrzydlatego węża zabijającego głosem

- sługa prezydenta Łukaszenki, zmutowany wilkołak Morderczyił Akoj z Czarnobyla (miał rozkładane, podobne brzytwom zęby i kręcił głową na wszystkie strony), który rozkazywał sotni wilkołaków, które w puszczy potajemnie pożerały opozycjonistów, z pomocą białoruskiego czarownika Koźmy Połoczewa z Cudomirii wezwał do swojego świata O. aby go zabić i zjeść, lecz O. zabił wilkołaki i zburzył tajne, rządowe więzieni w sercu puszczy, uwolnił opozycję i razem z nią udał się do Mińska, by zabić prezydenta w pojedynku, rzucił głazem w jego siedzibę, walczył z czołgami i snajperami, byłby zabił Łukaszenkę, aż czarnoksiężnik wysłał go z powrotem do Cudomirii

- O. dostał się do Czarnobyla w naszym świecie, gdzie walczył z wielkimi zębatymi wężami i wilkołakami - olbrzymami, uratował przed nimi sierotkę Halinę i zabrał ją do swego świata, gdzie została dwórką T. L.

- Tygrysia Lilia ujrzała Płonącego Pana z Gorczańskiego Ostrovu (człowiek w ogniu), który pokutował za okrucieństwo i prosił o jałmużnę, post i modlitwę, T. L. zgodziła się razem ze swą siostrą

- na Ślążu zabija wampira Sriza, który siedział na wieży kąciny i krzykiem wywoływał tych co mieli umrzeć

- w Danicjum widziano wyskakującego z morza Boga Łososia (gigantyczny łosoś), co uznano za zapowiedź nieszczęścia; istotnie, niedługo potem przypłynął ,,Czarny Lewiatan’’ i rozpoczął się Biały Szkwał

- na Morzu Amfitrionalnym, O. razem z Erikiem - Synem Wiatru pokonał ,,Czarnego Lewiatana" (korab - widmo, kapitan pirat, załoga: Minotaury, kościotrupy, wąpierze, tygrysołaki), później sam zwyciężył Biały Szkwał - demona sztormu

- O. razem z Boreaszem - bogiem wiatru północnego pożeglował na subpolarną wyspę Hazgaję, zamieszkaną przez samych starców, którzy nie wiedząc co z sobą zrobić spalili się, bo stracili wiarę w sens życia

- O. bronił wyspy Kalevali przed potwornymi krabami (zbudził je ze snu na brzegu jeziora Kujava syn króla Vainamoinena łowiąc w jeziorze złotą rybe), O. walczył wespół z Vainamoinenem

- O. pożeglował na wyspę Huzykę na Morzu Sinym, najdalej wysuniętą na północ, spotyka tam Czarnogłowa, ojca Sediny (król o czarnych włosach i czarnej plamie na policzku) i białe zwierzęta o czarnych głowach, król poczęstował O. pieczoną gęsią rosnącą na Berniklowym Drzewie, oraz przekazał list z pozdrowieniami do Grabal - cara

- O. na Wyspie Bożego Narodzenia (cały rok zima i Boże Narodzenie), jej królową była Dziewczynka z Zapałkami

- O. pożeglował na północ od Huzyki do pokrytego śniegiem i lodem królestwa Polaris ze stolicą w Bolarusie, broniła go armia jeżdżąca w rydwanach ciągniętych przez niedźwiedzie polarne, do Polaris przypływali handlować Losowie z Wyspy Zielonej, O. przyjęty przez królową Luru, której towarzyszył Poltu - gronostaj wielkości tygrysa i która w wielkim szmaragdzie zdobiącym żelazne berło, przechowywała eliksir długowieczności i wiecznej młodości, na cześć O., królowa grała na organach wodnych, O. zabawił parę dni w jej zamku, nie chciała go puścić, w końcu przyleciał latający talerz i Luru została zaproszona na jego pokład i została porwana przez zielone ludziki z czułkami, trzymano ją w klatce obok stada niedźwiedzi polarnych, O. ruszył by ją uwolnić, tymczasem na latającym talerzu wybuchł bunt, biały niedźwiedź Szernitu rzucił ciężką tarczą na sternika i go zabił, po czym uwolnione zwierzęta zaatakowały załogę, która ewakuowała się w przezroczystych kapsułach, O. na grzbiecie Ikony cwałował po niebie i dopędził latający talerz, który począł spadać, O. posadził królową i Poltu na grzbiecie Ikony, zaś białe niedźwiedzie uratowały się skacząc w morze, królowa nagrodziła O. workiem złotego piasku i srebrnym kompasem

- z Polaris, O. pożeglował na wyspę Hibernię, u jej wybrzeży zobaczył ryczącego z bólu mozazaura, w którego ogonie tkwił miecz, O. wyjął go i sprawił tym ulgę zwierzęciu, wędrując w głąb wyspy zabił z łuku, chcącego pożreć dziewczynkę dzikiego kota, na prośbę Hladerbena O’Massa; burmistrza lubiących pić whisky hobbitów z Cork zabił wampira Deorg – dur mieszkającego w kamiennym kurhanie, spotyka stada jeleni olbrzymich, przez myśliwych zapędzanych na torfowiska, zostaje ugoszczony przez mnichów z klasztoru św. Eriugeny (misjonarza, który przyniósł zakon I. M. Hibernijczykom), którzy pokazali mu czyściec, do którego wejście mieściło się w cudownym jeziorze, w klasztorze zatrzymał się na popas celetiński heros, pogromca smoków i węży, Bran mac Gona, który zabił pożerającego ludzi, owce i bydło mozazaura z jeziora At - clathala i przyniósł jako wotum dziękczynne drogocenny kamień z jego głowy, O. zawarł z nim braterstwo krwi, a następnie razem wyprawili się na ziemie sąsiedniego klanu przeciwko druidom, czczącym bożka Croma - Krwawą Głowę, herosi zabijają bożka i rozpędzają na cztery wiatry złych druidów

- O. na Wyspie Ostary (cały rok Wielkanoc), jej królową była Ostara

- u wybrzeży wyspy Kronlandii, na której czczono Kronosa, O. zabił Krakena

- z Kronlandii, O. pożeglował na wyspę Tulię, którą władała Brunhilda, córka króla Hana Srogiego, a gdzie gościny udzielili mu mnisi hibernijscy z klasztoru św. Kildarusa, obronił wyspę przed najazdem polarnego ludu Askamitów z wyspy Askam, na wyspie Surtsey gdzie z kamieni wypływała woda, wszedł przez jaskinię do Muspelheimu, gdzie stoczył walkę z ognistym olbrzymem Surtem w celu odebrania mu królewny Oleny z klasztoru św. Galmy, poranił Surta i wydarł mu ofiary, stamtąd skierował się Wyspę Zieloną, gdzie były kolonie Tulijczyków, stamtąd zaś pożeglował do Skraelingii (jej mieszkańcy: ludzie o miedzianej skórze i długich, czarnych włosach, nosili tylko przepaski biodrowe, pióropusze i malowali skórę, żyli z łowów, rybołóstwa i zbieractwa, oraz z upraw kukurydzy), broni ich przed wodnym potworem Wiszpuszem (olbrzymi bóbr, który topił), jedno ze skraelińskich plemion - Białe Plamy, do których został przyjęty O. (barwy wojenne: białe kropki na ciele) udało się na wyprawę wojenną do Vinlandu (Odebrana Ziemia), skąd Tulijczycy i Urvegowie najeżdżali Skraelingów; składali ich w ofierze, lub obracali w niewolników, wódz Białych Plam, Tahan, zamierzał odzyskać swoją żonę i dzieci, O. pomaga Skraelingom, niektórzy z nich dosiadali ogromnych indyków, lecz nie dozwala wyrzynać kobiet i dzieci

- O. pożeglował do polarnej krainy Ar - kitu, gdzie ugościło go plemię Nuntavaków, na ich prośbę zabił Tą, Która Patroszy (wychudła jędza ze zwisającymi płatami szarej skóry, w eskimoskim stroju, która zabijała ludzi opowiadając im tak śmieszne rzeczy, że dosłownie pękali ze śmiechu), O. zatkał uszy woskiem, O. spotkał polującego na ludzi olbrzymiego Morsa, rozmawiał z nim - Mors polował na ludzi, bo był sierotą i nie nauczył się wydobywać małży z muszli, chciał podstępem zabić O., lecz sam zginął, O. został ugoszczony w lodowym zamku przez króla białych niedźwiedzi Nanuka z Nuntavatu

- O. na polarnej wyspie Vaffinii (jej mieszkańcy pochodzili od herosa Vaffina, brata Fena, króla Svamii) zabił gigantycznego psa bez sierści w czas zadymki zabijającego swym tchnieniem psy

- O. na wyspie zwanej Utilia (jej mieszkańcy słynęłi z wyrobu wymyślnych masek), gdzie zabił mieszkającego w górach, w domu, z którego komina wydobywał się czerwony dym, złego boga – ludożercę Baxbakualauxsiwae (olbrzym podobny do niedźwiedzia o wielu głowach), jego żonę Tsonqę – olbrzymkę pożerającą dzieci, kruka – niewolnika Quaxqoaxualanlxsiwae, wydziobującego oczy, złego ptaka rozbijającego dziobem głowy, oraz wielkiego niedźwiedzia Hailalikilal, chroniącego bóstwa, mieszkańcy Utilii pogrążyli się w żałobie i chcieli ukarać O. śmiercią i go pożreć

- na wyspie Katist – chen zabił wilkołaka Vendigo, który chciał go opętać

- O. na wyspie Neber - Asaki spotkał plemiona dzikich, półnagich ludzi, odzianych w przepaski z skór zwierząt, polujących na mamuty i bizony, przyjęty do plemienia Arvad - Asaki, przebył rytuał Tańca Słońca i otrzymał imię Ognisty Piorun, na wyspę przybiły łodzie dzikich ludożerców Tainów z tropikalnej wyspy Tain, którym król - czarownik Pama - kuli, budujący imperium nakazał nałapać jeńców, do budowy pałaców i świątyń, oraz na ofiarę dla morskiego potwora Mantu (gigantyczna manta), O. z pomocą innych plemion, w tym wojowniczek Lałzonek wypływa w morze i odbija jeńców, zabijając Mantu i Pama - kuli, po czym broni ludu Tainów przed wymordowaniem, plemiona Neber - Asaki chcą go obwołać królem, lecz on przekazuje Królewską Włócznię swemu przyjacielowi Tohevance i udaje się w dalszą drogę

- na wyspie zwanej Misuria, O. spotkał małpoludy, zwane momo

- na wyspie zwanej Mana - thunu spotkał żyjącego w jeziorze dobrego potwora nessie i miedzianoskórych, półnagich ludzi, pomógł im w wojnie z królem Czarnej Rafy, gdzie w podmorskim mieście mieszkały potwory (pół - ludzie, pół - ryby) porywające ludzi

- na wyspie zwanej Mana – turi spotkał Bosco – olbrzymiego, jasnoszarego, wodnego żółwia, któremu służyły za nałożnice piękne, białe, półnagie kobiety

- na wyspie zwanej Skidi, zamieszkanej przez stepowe plemię Skidi – Falisków ratuje niewinną dziewczynę przed złożeniem w ofierze za udane plony (przystrojona ją w czarne i czerwone pióra, ozdobną suknię i wręczono moc prezentów)

- O. dopłynął na wyspę Karolingię (wysoki stopień cywilizacji, przypomina europejskie średniowiecze, mieściło się na niej ogromne sanktuarium św. Gospy, czczonej pod imieniem Miriam, ludzie o brązowej skórze), na wyspie tej zabił nękającego ludzi upiora zakutego w zbroję rycerza bez głowy

- sztorm zagnał O. na otoczoną czarodziejskimi mgłami wyspę Jankesję, gdzie żyli Amerykanie, których holenderski czarodziej Rip van Winkle sprowadził w XIX wieku; na Jankesji większość ludzi żyła na poziomie XIX wieku (rzeczywistość Dzikiego Zachodu), ale w niektórych miejscach – takich jak Gotham City, czy Kaczogród – na poziomie XX wieku, O. spotkał Ripa van Winkle (ubrany w czarny strój z XVII wieku) i ów powiedział mu o morskim potworze Trylobicie (trylobit wielkości kaszalota, którego podczas prac wykopaliskowych uwolnił ze skały paleontolog Timothy Mc Nab), któremu na wniosek Sądu Najwyższego rzucono na pożarcie Alison, wyznającą katolicyzm, piękną i dziewiczą córkę prezydenta Nathana Caerleona z Partii Republikańskiej (Biały Dom mieścił się w stołecznym President Town), oprócz O. nad morze wyruszyli Batman, Superman, Spiderman, kowboje, Eliot Ness, Brudny Harry, wódz indiański Czerwona Twarz, a nawet Kaczor Donald i Myszka Miki, potwora zabił O, lecz córkę prezydenta oddał kochającemu ją z wzajemnością kowbojowi Michaelowi Punkinsowi, prezydent ciesząc się z odzyskania córki, w gniewie skazał Sąd Najwyższy na krzesło elektryczne, ale jego córka wyprosila dla nich darowanie kary, O. otrzymał Purpurowe Serce i zwiedzał Jankesję, min. odwiedził Simpsonów (złorzył kwiaty pod pomnikiem ich syna Barta, który zginął na barykadach, broniąc Jankesji przed wojskami skazanego przez Senat na wygnanie, szalonego cesarza Nortona I, któremu pomagali ludzie – ryby, ludzie – gady, Indianie, Meksykanie i zbiegli niewolnicy, którym obiecał wolność), Ulicę Sezamkową (jego przewodnikiem była żaba Kermit), Lucy (uciekała z dzieckiem przez pół miasta, bo chcieli ją zabić masoni, ponieważ jej dziecko według przepowiedni astrologów po zostaniu prezydentem miało zamknąć Lożę), Anię z Zielonego Wzgórza, oraz Providence, gdzie spotkał Randolpha Cartera i malarza Pickmana, w swoich wędrówkach śmiał się w cyrku z wygłupów zielonego klauna Jokera – nadwornego błazna jankeskich prezydentów i wygrał od Ala Capone luksusowy samochód w konkursie, kto wypije więcej wódki, walczył z Zorro na stadionie sportowym, na oczach Elżbiety III – królowej Hampton Court i Emanuela Okazaki, Zorro zginął bo jego maskę masoni nasycili trucizną, aby móc obwinić O.

- O. pożeglował do tajemnego grodu Lissa, gdzie uprawiano tytoń i gdzie bronił ludzi przed potworem Nikotem (ogromny kot - ludożerca utkany z papierosowego dymu), wraz z jego śmiercią przepadły uprawy tytoniu

- w dżunglach Selvanii walczył z gigantyczną Czarną Wdową polującą na ludzi, z camazotzami, 38 - metrową anakondą, chupakabras, mapingauri, paturanem i uczestniczył w łowach na glyptodonta,

- w dżunglach Samanii walczył z zamieniającym ludzi w swych niewolników czarnym szamanem Locusem (przybierał postać białego człowieka o czarnych włosach, jaguarundi i kruka)

- O. przekroczył rzekę Orik i dostał się do Amizji - porośniętej dżunglą krainy, nad rzeką Amuzą, mieszkały tam Amizyjki - białe, złotowłose i niebieskookie, półnagie wojowniczki, ich mężczyźni byli niewolnikami i z pomocą stegomastodontów i mastodontów budowali schodkowe piramidy, w drodze przez Amizję, O. spotkał murzyńskiego herosa i odkrywcę, Tagarkę z Nob - aralat na Czarnym Lądzie, zawarli braterstwo krwi i razem walczyli z 50 - metrowym boa dusicielem securiju gigante, polującym na Amizyjki, po zabiciu węża amizyjska królowa Karpitu I Masija ciosem berła z kości słoniowej stegomastodonta zabiła Ga - gul - starą arcykapłankę węża, każącą składać mu ofiary z ludzi po czym ugościła O. i Tagarkę, obiecując im uczynienie ich królami Amizji, Tagarka się zgodził, lecz O. ruszył w dalszą drogę, po śmierci królowej, od ran odniesionych na polowaniu na olbrzymiego pekari, Tagarka zagrożony buntem wojowniczek nadał wolność wszystkim mężczyznom - niewolnikom i stanął na czele krwawo stłumionego powstania, w końcu uciekł z Amizji

- w tropikalnym królestwie Cubeo walczył z plemieniem kanibali, którzy kastrowali pojmanych wrogów, a ich odcięte genitalia nakładali na własne, O. walczył również z kanibalami z królestw Pacura (tuczyli jeńców świeżymi owocami i warzywami), Panče (pożerali pierworodnych), oraz Tupinamba (najpierw dawali jeńca swym kobietom, aby mogły go bić i lżyć, a potem plemienny kat rozbijał mu głowę maczugą, matki smarowały sutki jego krwią, aby niemowlęta mogły pić krew, O. uratował przed taką śmiercią podróżnika Sadena z Hunlandu)

- O. w Ujanie spotkał cywilizację Kainitów – potomków Kain – cara, którzy czcząć swego ojca okaleczali i pożerali innych ludzi

- O. zabił chcącego go pożreć Tupi – króla ludożerczego plemienia Kvarani

- O. broni tropikalnej doliny Palcuru przed Kondorem – potwornym ptakiem z Gór Andajskich (kondor andyjski wielkości teratornisa)

- na wyspie Ven – asala władał miedzianoskóry król Savas w czerwonym płaszczu i pióropuszu z kwezali, zamieniał się w olbrzymiego warana Monitora i pożerał swych poddanych aż został zabity przez O.

- na wyspie Varvados o białych plażach, postrachem miedzianoskórych, czarnowłosych tubylców był dziki pies Dag (dog karaibski), O. spotkał go, a ów powiedział, że nie poluje na ludzi, tylko oni na niego, O. zaprowadizł psa do wioski i chcuial dorowadzić do pojednania między nim a ludźmi, lecz ktoś rzucił włócznią w psa i zabił go na miejscu

- u wybrzeży wyspy Vermudy ujrzał magiczny trójkąt (Trójkąt Vermudyjski), pochłaniający okręty, O. wszedł weń i dostał się do niewoli Klastratów (istot rozumnych przypominających klatki), zbiegł w niewoli, razem z innymi więźniami

- na wyspie Masa – ruti spotkał odzianego w przepaskę ze skóry żeglarza Selkirka Mc Donagana z Kalidonu, który pokłóciwszy się z kapitanem, na własną prośbę został zostawiony na wyspie

- na wyspie Tabaj – galuga spotkał dzikiego, białoskórego rozbitka Krajszara z Croyz, który zbudował sobie dom z kamieni i czaszek zjedzonych przez siebie kanibali z plemienia Karib, próbował zjeść O., aż zginął od ciosu jego maczugi

- O. uwięziony w Gvaranie przez tyrana Supremusa, O. rozwalił lochy, uwolnił więźniów, tyrana zabił w pojedynku

- O. pożeglował na tropikalny kantynent Miscatonic, gdzie mieszkali półnadzy, czarnoskórzy ludzie, malujący się kolorowymi farbami, część plemion żyła z polowań, rybołóstwa i zbieractwa, a część z prymitywnego rolnictwa, O. obronił dwójkę dzieci z plemienia Makizi przed czarnoskórym olbrzymem - ludożercą Somosą, malującym twarz lazurowym urzetem, budujące imperium plemię miscatońskie Mokarit czciło gigantycznego świerszcza - ludożercę Pelesita, którym był ocalały z czarnej wołgi komunista Karol ,,Walter'' Świerczewski, który czarami przybrał postać potwora, plemię Mokarit napadło na Makizi i uprowadziło dwójkę dzieci, by złożyć je w ofierze, O. podążył ich śladem, zabił Pelesita, a ów zamienił się w Świerczewskiego, mokaricki król Markheba nakazał zabić O. jako bluźniercę, lecz ów zwyciężył

- O. pożeglował na Nową Atlantydę, królestwo bogate, potężne i rozpustne, gdzie niewiasty miały wielu mężów, jego królem był czcony jako bóg Gothus Septimanus, Nowoatlanci zabawiali się walkami gladiatorów i gladiatorek, utrzymywali licznych astrologów i czarowników, uprawiali rozpustę w świątyniach, prowadzili wojny zaborcze dla łupów i niewolników, składali ofiary z ludzi i zwierząt, O. został pochwycony i zmuszony do walki w amfiteatrze w stołecznym Gigantopolis, zwyciężył smoka, diatrymę i mandorę, aż w końcu zburzył amfiteatr i razem z grupką innych niewolników (trzema Murzynami, Amazonką, Atlantem, Hyperborejczykiem, Serem, Heftalitą, Marsuanem, Kolchistańczykiem, Cymbarczykiem i Variagiem) uciekł w głąb puszczy, zbiegowie błąkając się po niej natrafili najpierw na dom pięknej kobiety Alseidy, córki bogatego wojownika, której mężowie tworzący Legion Włóczni i Miecza oddawali cześć boską i składali jej ofiary z ludzim (O. zrobił z nimi porządek, samozwańcza bogini została zabita (zasztyletowana) i spalona przez Amazonkę, która zjadła na surowo jej serce i wątrobę, a jej mężowie - kapłani - wojownicy zginęli w walce), potem zaś na klasztor pięknych i wiecznie młodych kapłanek w białych szatach, które najpierw oddawały się mężczyznom na łożu - ołtarzu z kości słoniowej, a potem ich długo sztyletowały i jeszcze żywych paliły, ci zaś chcieli tego, bo wierzyli, że taka śmierć uczyni ich bogami, O. rozbił ołtarz strzałą z łuku, rozpędził kapłanki i zburzył ich klasztor, po czym razem z innymi zbiegami opuścił Nową Atlantydę i pożeglował do Asarmathu

- pan Ambroży Kleks (Abraham Weissman) wysłał swoje oko na dno Bałtyku, by szukało Św. Graala - nie znalazło, Pan Kleks zaprosił do swej Akademii w Warszawie herosów z mitologii greckiej (Achillesa, Heraklesa, Tezeusza, Odysa, Jazona, Edypa, Meleagra, Perseusza, Belerofonta), oraz O. na doroczny bal postaci baśniowych, legendarnych i mitycznych, O. zauważył, że uczniowie Pana Kleksa raczyli się złotymi rybkami wyławianymi z akwariów, O. na prośbę Pana Kleksa został dłużej, został członkiem Akademii, wyprawa do Walencji, aby ujrzeć w katedrze Św. Graala, O. broni pielgrzymów przed atakiem ETA, adoracja Graala w kaplicy, powrót do Polski, O. wraca do swego świata, Adaś Niezgódka, któremu w czasie spaceru po Szczecinie objawił się jego zmarły przyjaciel – św. Jurek Dudek, zapalony ornitolog amator, z którym niegdyś obserwował bociany i uczył się przewidywać nadejście burzy, po latach wstępuje do zakonu

- w Zalabaniu, O zwyciężył nemijskiego grafa Wolfa von Gonegard i służące mu potwory stasiaki - żmijowce (ogromne żmijowce, o skrzydłach nietoperza i szponiastych łapach)

- przemierza las w Hunlandzie będący siedzibą dzikich Elfów Łowców - próbowali go zjeść, wcześniej zapraszając do uczty, lecz zwyciężył ich

- w grodzie Vrunsvik zaszedł do karczmy, w której zatrzymali się Woland (w kolorowym, zdobionym złotem i drogimi kamieniami stroju, przy szabli, w binoklach, z krótką, szpiczastą bródką, w czarnym kapeluszu z czerwonym piórem koguta), Hella (pod postaci pięknej i młodej blondynki, odzianej w samo prześcieradło) i Azazello (pod postacią młodzieńca o długich, blond włosach), diabły te rzuciły czary na karczmę, karząc ją za pijaństwo, hazard i rozpustę, sprawiły, że syn karczmarza, gdy wyszedł na balkon, gdzie stał zaniedbany ołtarzyk Ageja – Tego – Samego - w – Każdym - Świecie, zaczął unosić się w powietrzu, O. sprowadził go na ziemię, ucinając głowy Wolandowi i Azazellowi, zaś Hella uciekła do lasu gubiąc prześcieradło

- O. zabił wielkiego, czarnego skorpiona Cholibę, którego urodzil olbrzym Godrywulf, który zapłodnił sam siebie zaklęciem ,,Choliba’’

- w grodzie Veimaria spotyka jego króla – poetę i alchemika Geticusa, który ulepił sobie z ciasta syna, poetę Julisława

- razem z królewiczem Geldhabem z Heim płynie statkiem po rzece Hren, broni przyjaciela przed kuszącym śpiewem bogini rzeki - Lorelei

- najazd grafów Wolfa von Gonegarda i Hugona von Plauen na Asarmath; zabici przez O. w bitwie pod Cidini - Sidini

- O. razem z chłopem - pijakiem i czarownikiem Majdą z Niżu pokonał duchy zbójów znad jeziora, które przybierały różne postaci i szkodziły ludziom (rady Majdy)

- O. zabił czarownicę Ninę wylęgłą z muchy, żyjącej w chutorze Majdy, owa czarownica miała straż przyboczną z krasnoludów i mieszkała w chatce na kurzej nóżce razem z mężem – diabłem, który przybył do niej jako smok (współżyli ze sobą jako koń i krowa)

- zabija Wija na cmentarzu na Niżu (pewien ubogi chłop Biedoklep tak bardzo chciał napić się lemoniady, że zaprzedał duszę Wijowi, ów zjawił się w towarzystwie dwóch jaszczurów, dał chłopu lemoniadę zmieszaną z wódką, po czym zabił go wzrokiem i pożarł), bazyliszka w Warsogrodzie, z pomocą królowej Tatry - smoka Gadzika w górach Wyżu (ludzie wykarmili go, a on wyrósł), smoka z prowincji Kloutzko, króla węży z Chełmowierchu strzegącego źródełek, wilkopsy z Czarnej Wyliny, którym przewodził wilkołak o czterech rękach, kryjącego się w zbożu rozbójnika Zagacza (zamienił się w Żytniego Dziada o 3 głowach i 3 ognistych językach; O. oszczędził życie jego bandzie, ale kazał służyć w wojsku), Szarego Potwora z Brustaborga - służyli mu Korgołowcy; pokonani wrócili na bagna i Żabikruka z rzeki Vandalus

- w Warsogrodzie, O. razem z królem Dobromirem walczył z Ręką Śmierci – sektą wyznawców Czarnoboga, składającą ofiary z ludzi i uprawiającą kanibalizm; O. wyciął sekciarzy w pień, zaś ich święty przedmiot – Rękę Śmierci (dłoń kościotrupa) rzucił w ogień

- w Warsogrodzie obronił córkę kupca bławatnego Vokulena przed przybyłymi z Hindu wyznawcami pijącego ludzką krew bożka Czaitana, którzy chcieli złorzyć mu ją w ofierze, O. zabił Czaitana (brodaty, 6 – ręki mąż, zamiast nóg mający ogon węża)

- w Warsogrodzie, w sineańskiej restauracji, gdzie na zabicie i przyrządzenie czekały żywe ryby, żaby, ślimaki, ptaki, wiewiórki i małpy, O. ujrzał uwięzioną panterę śnieżną, natchniony przez matkę- Mokosze uwalnia irbisa i pozostałe zwierzęta, irbis okazuje się zaczarowaną księżniczką Oncą z Gebel w Hindzie

- do Warsogrodu przyleciał Drakula – hrabia Białej Banii, za wierzchowca służył mu młody gigantopteryx (pterozaur o wielu rogach, dorosły byłby wielki jak cały Pacyfik), towarzyszyły mu dwa katakany – brat i siostra (podobne do ludzi, pokryte czarnym i srebrnym futrem, piły krew, służyły Drakuli za ochroniarzy, zabił je O.), Drakula na ul. Smoczej (pełnej rzeźb smoków) spotkał boginię seksu Kamę z Hindu i kąpał się z nią w ,,podniecającej wodzie’’

- O. pozabijał gigantyczne piranie z jeziora Dziewoklicz koło Brustaborga, wpuszczone do jeziora przez znachorkę Perzę

- O. spotyka rycerza Lazurusa w lazurowej zbroi, który został wtrącony do porubia we wsi Wiejsk za złamanie niesprawiedliwego zakazu horodniczego, O. uwolnił go i razem odparli atak golema, w którego środku czarownik Emusza o dziczej głowie umieścił swoje serce, aby sterowało potworem, potem Lazurus zamieszkał w lesie razem z księżniczką Oncą

- O. razem z dobrym czarodziejem Krabatem z Luzitu bronił puszczy rosnącej wokół Budziszyna przed złym czarownikiem – młynarzem, co uczył Krabata magii, ów czarownik z pomocą swej kochanki czarownicy stworzył czarami lokomotywę niszczącą puszczę

- O. wyruszył do Bojemy po magiczny, czarny napełniający się strawą garnek, zabił pilnującego go starego orka (przed tysiącami lat orkowie podbili Valuzję, Sarakenę i królestwa Wenedów), w Brustaborgu nakarmił z niego starą żebraczkę Konstancję, Kynokefala Krzysztofa (podobny do charta, barwy czarnej i rudej), oraz stadko babirus

- Grabal - car wysłał O. po pierścień do Puszczy Skotnickiej, gdzie królowała Sonia Dzika Dziewica (długie, czarne włosy, bikini ze skóry czarnej pantery), mogąca zamieniać się w czarną panterę, O. został przez nią wyniośle przyjęty w puszczy, ujrzał zatknięte na palach przed chatą królowej wojowniczki czaszki chcących wyciąć las Poznana, Radomina, Sierdczana i Helgi - powieszonej na drzewie królowej Dzikich Dziewek z Maegde, O. zostaje jej wojem - walczy ze strzygami i Harabem Myśliwcem, ratuje życie królowej przed spiskiem jej hetmana żmija Trójrożca, ta w podzięce daje mu pierścień i całuje go

- najazd cesarza Hunlandu, królów Vavarii i Xaxyi na Asarmath, O. uczestniczy w jego obronie, w hufcach hunladzkich walczył potwór Pioruński German (wyhodowany przez elektora z Brenny z koguciego jaja, podobny do olbrzyma w pruskim mundurze, siwe wąsy, pikelhauba), O. walczył z nim maczugą, lecz nie mógł zabić, bo nie było to dane żadnemu mężowi, potwora ostatecznie zabiła z łuku bogini - wojowniczka Sonia Dzika Dziewica; królowa Puszczy Skotnickiej, po czym zjadła jego serce, popłoch Nemijczyków, Sonia zabiła cesarza i obu sprzymierzonych z nim królów

- O. zaatakowany w lesie przez półnagiego junaka i zabójcę potworów Borana, służącego bogini nierządu i ofiar z ludzi Bosie, która kazała mu jak najczęściej uprawiać seks z nią i wszystkimi napotkanymi, podobającymi mu się niewiastami, oraz składać jej ofiary z ludzi, Boran zabił potwora Ravkę (olbrzymia rawka modliszkowata), Bexę (brontozaur), Direra (kolczasty nosorożec ziejący ogniem), Tursa Makuzjana z Bagien Van w Armanie (wielki, brązowy krokodyl z odnóżami wija, pomagał mu bazyliszek hełmiasty), Zębojara (kronozaur) i kongomoto (pterozaur, atakujący Murzynów w ziemi Majumba), razem ze swoją boginią zjadł młodą dziewczynę Sdanę (przekłuł jej piersi sztyletem), wszedł na Ośnieżoną Górę w Czarnym Królestwie Manara (na jej szczycie onanizował się na cześć Bujakini, a potem obrzezał się), w grodzie Vitelubi latał w powietrzu razem z demonem Iwanem Korowiowem, walcząc z nim o dziewczynę Gronostaj z Borku, Boran chciał zabić O., bo Bosa obiecała, że uczyni go za to bogiem, O. pokonał Borana, darował mu życie i chciał go przekonać, aby porzucił zakazany kult Bosy, ale Boran odszedł i zabił psa, wyciał mu język i pokazał swej bogini, a ta w nagrodę razem ze swymi boginkami – bieśnicami, Hellą, Kleopatrą i Gerodiadą zasztyletowała go i upiekła, zaś dusza Borana poszła na zatracenie

- O. był w krainie Forysów (rozumnych rysiów), uczestniczył w ich wojnie z kotołakami

- O. dostał się do Ginącego Świata (przypominał nasz świat, lecz był bardziej nowoczesny), aby uratować go przed Meteorytem, majacym uderzyć w Gdańsk i zniszczyć cywilizację (O. rozbił Meteoryt strzałą z łuku)

- Grabal - car wysłał O. na Nową Atlantydę do miasta Arcanii, by mu przyniósł pilnie strzeżoną, tajemną, bluźnierczą ksiegę ,,Necromonicon'', inaczej nigdy by nie dostał ręki Tygrysiej Lilii, O. wypłynął z portu Kadiz w kraju Ibarus, chcąc włamać się do Akademii Arcańskiej został uśpiony, skrępowany i postawiony przed sądem rektora Galbathusa, ów wysłuchawszy jego racji dał mu zaczarowaną kopię, która była zatrzaśnięta na synkelitowe klamry, a po dostarczeniu na dwór Grabal - cara spłonęła

- O. na wyspie Venethii, zamieszkałej przez uchodźców z zatopionej Vinety; plemię herosów mieszkających w lasach, jedno miasto- port Agrasband, czcili boga Włodzimierza Stanimirowicza i jego żonę, boginię Aldonę, nagość, poligamia i poliandria, kanibalizm, przewodnikiem O. był murzyński malarz Goga –goga, czczony jako prorok i mający wiele białych kochanek, O. broni Venethii przed najazdem sułtana Mogadasa Agmadusa

- zdobył skarby z opuszczonego zamku Anczyc (usłyszał o nich w karczmie, pilnowali ich rycerze - duchy w czarnych zbrojach, nocami podchodzili pod karczmę), rycerze przygotowali dlań trumnę, zaś O. miał cały ich skarb równo podzielić na trzy stosy, przepołowił nadliczbową monetę i zdjął czar z duchów

- Grabal - car każe O. przynieść srebrne krzesło zatopione w jeziorze Ynańska Lykanus; O. przybywa do grodu Ynańska - stolicy Rysian (Leśnych Ludzi Lynx), wyławia krzesło, strzeżone przez krokodyla, przyjaźń z królem i królewiczem Ryszą

- w ziemi Sławińców, O. zabił wampira Nachzechera, któremu służył tygrys szablozębny

- w ziemi Luziszów w prowincji Vkra wybuchła zaraza, O. powstrzymał ją zabijając jej sprawców - złe bóstwa Morowita i Morowitkę

- O. zabił wampiry Ohyna i Upiera o kolczastym języku

- O. w Górach Karkonosza zabija czarownika Czesława, który malował sobie twarz na zielono i rozkazywał armii ożywieńców, mieszkajacych w Umarłym Lesie

- we wsi Gientkovo zabił smoka mającego postać zionącego ogniem triceratopsa o błoniastych skrzydłach, po śmierci smoka pola przestały rodzić, jedyne co rosło to kiszona kapusta, która pewien włoczęga nauczył uprawiać, O. próbuje odwrócić skutki klęski

- nocą do pokoju Inki i Biruty przyleciał biały sokół zaprzężony do złotego rydwanu; siostry wsiadają i docierają do Mazowa - grodu ostatnich Kolic, które wybierają je na swoje królowe i bronią im dostępu wszystkim mężczyznom, O. przybywa i wraz ze św. Mazą uzyskuje uwolnienie obu sióstr, te wracają podarowanym rydwanem ciągniętym przez sine jaszczurki

- w rejonie Łysej Góry zabija wrogiego ludziom olbrzyma Waligórę, podpierającego się sosną

- broni Inkę i Birutę przed żeńskim i męskim Zakonem Żmii

- broni Ojczyzny przed najazdem Sępian Murad - chana, ich sojusznikami było plemię Turów; ludzi zamieniających się w tury, z którymi O. walczył już na Niżu

- w łaźni został zaatakowany przez złotoskórego, pokrytego rybią łuską wodnika Carpio, który umierając wyznał, że zabić O. kazał mu król nemijskiego państwa Gotaja, aby móc podbić Asarmath

- G. - car za radą swego kandydata na zięcia, każe O. ukręcić bicz z piasku; T. L. we śnie radzi mu użyć Byle Czego, wyprawa po nie z żeglarzem Naumem i wykonanie zadania,

- wspina się na Szklaną Górę, a z Sobotniej Góry dla chorej od zatrutych włóczni leśnych plemion ukochanej przynosi wodę - panaceum i gałązkę brzozy, co niegdyś była pramatką wszystkich Wenedów

- zabija wielka jak smok fokę z Morza Amfitrionalnego polującą na ludzi

- na wyspie Kola bronił łagodne małpoludy afonaje, czczące boginię pokoju Godzilę przed najazdem floty Mosochu

- O. zabija współżyjących ze sobą cieleśnie rozbójników żmija i Płanetnika (poznali się w karczmie ,,Pod Pałaszem’’)

- zabił czarownika Suliciusa Setidavusa, który udając nauczyciela chronologii, kazał swym uczniom składać sobie ofiary z własnej krwi pod pozorem rozwiązywania zadań matematycznych

- w Hunlandzie był w Domu Kotów, gdzie zabił czarownicę Frau Totenkinder, pożerającą dzieci

- z naszego świata przybył heros Athran (syn faraona Nefren – Ka i Izabeli Kowalskiej – faraon posiadł ją pod postacią węża, urodzony o pełni Księżyca w Szczecinie 22 sierpnia 1986 r. – towarzyszyły temu znaki na niebie i ziemi; ,,zakołysało się Bałtyckie Morze, zatrzęsło się sławne Cesarstwo Sowieckie, zadrżała wilgotna ziemia’’, nowonarodzony bohater zadusił olbrzymiego węża, gdy zrobił siusiu Sowieci odpłynęli do Moskwy, gdy kichnął Gorbaczow podskoczył na krześle, jego przybrani rodzice to Władysław i Izabela Kowalscy, nosił imię Jan Kowalski, miał na czole magiczny znak ,,Athran’’ dający wielką moc magiczną, nosił samą przepaskę ze skóry lamparta, walczył mieczem Orden – rezem, w wieku przedszkolnym poślubił łasicę Mysl’, która była zaklętą księżniczką, w III klasie SP zabił gigantycznego czarnego skorpiona, którego pani nauczycielka Maryla Kubłacka dała w słoiku jako zakonserwowanego, malutkiego skorpiona, na lekcjach biologii pozabijał hydrę, drapieżną roślinę, olbrzymiego, białego węża i Meduzę, które to potwory zrodziły się z pomocy naukowych, w gimnazjum zabił swoje koleżanki Magdalenę Korafińską jako gigantyczną żmiję, Katarzynę Cycuszyńską jako olbrzymiego małża i Ewelinę Całkowską jako mamunę, zabił też Michała Sypeckiego jako gigantycznego złotego skorpiona i Piotra Żurmalę jako dasypusa, zabił swego kolegę Gabriela Janickiego, gdy ujrzał go wędrującego wraz z Zarazą jako lejtant w orszaku jej widm, demonów chorób i straszydeł, cofnął się w czasie i walczył pod Gaugamelą przeciw swemu bratu Aleksandrowi Wielkiemu, zabił skorka wielkości krokodyla mieszkającego w lodówce, pozabijał skorki wielkości krokodyli, które na działce w Szczecinie zaatakowały jego kuzyna Krzysztofa Nowaka, zamienił Młodzież Wszechpolską w krowy, w Krakowie zamienił manifestację homoseksualistów w koguty, posłów głosujących za aborcją zamienił w świnie, w gimnazjum zabił swą koleżankę Kaję Ciszyńską, która pod postacią anakondy pożerała młodzieńców, zabił prezydenta Szczecina, który przybrał postać pół – człowieka, pół – rekina, w liceum pozabijał trzech dresiarzy, którzy zaatakowali go na podwórku pod postacią nosorożców, na Słowacji pokonał psychopatów prowadzących hotel, gdzie zabijano ludzi w najwymyślniejszych torturach na ich własne życzenie, w Arizonie (USA) zabił helodermę olbrzymią polującą na ludzi, bydło i owce, w Brazylii walczył z biznesmenem Arturo Da Silva, który z okien samochodu polował na biedne dzieci, na Haiti pozabijał amerykańskich pedofilów, którzy przybrali postać jaszczurowatych potworów, walczył ze zbrodniczą Lożą Masońską) i jego żona półbogini Dziewanna Maria Kołasińska (długie, brązowe włosy, smukła, ubrana w czarne bikini, czarodziejka i wojowniczka, w klasie V zabiła w swym domu chcących uprawiać z nią seks kolegów Stanisława Pachucika przybierającego postać tygrysa i Jakuba Stanisławskiego – jako niedźwiedzia, zaś w klasie VI zabiła w tych samych okolicznościach dużo starszego Grzegorza Kaczorowskiego jako warana z Komodo – potem nosiła naszyjniki z ich kłów i pazurów, a mięso upiekła i zjadła, Athran uwolnił ją z niewoli satanistów i obronił przed zamienionym w diabła La Veyem, 8 marca zamieniła feministki na manifie w suki), oboje potrafili chodzić po wodzie, czerpać siłę z ziemi, zamieniać się w zwierzęta i byli odporni na wszelkie rany, przybyli do Cudomirii, by bronić ją przed spiskiem Klarkasz – tena - kapłana z Atlantydy, który z naszego świata potężnych czarnoksiężników faraona Nefren – Ka i Grigorija Rasputina, w celu podboju Cudomirii i jej podziału (Rasputinowi miały przypaść wszystkie ziemie Wenedów), O. pokonał Athrana w zapasach i zawarł z nim i jego żoną braterstwo krwi, trzech czarnoksiężników powołało do życia armię ożywionych trupów, lecz wojska Asarmathu rozbiły ją na polach Głady Połoskiej, O. zabił Klarkasz – tena i Rasputina, faraonowi darował życie, lecz Kołasińska zamknęła go w jaju i rzuciła w morze, po bitwie Athran i jego żona założyli królestwo w Dolinie Świętojarskiej (noszącej nazwę na cześć herosa i króla św. Jara) otoczonej Górami Świętojańskimi

- w asarmackim Grodzie Korabia, w karczmie prowadzonej przez Sineańczyków zabił rudowłosą, śmiertelnie bladą wampirzycę Ciotę, zrodzoną z jednej z trzech pierwszych czarownic o tym imieniu

- w Mosochu, nad rzeką Danu pomaga atamankom Sotni Danu - siotrom Cichej i Šarzicy walczyć z Czerwoną Rasą z Tan – hazaja (wyszli z olbrzymiego meteorytu, który spadł na ziemię), obie atamanki poległy w boju i zamieniły się w rzekę, którą O. nazwał Cichoszara

- Grabal – car wysłał O. na leżącą na północ od Pelasgei wyspę Baladeę (odkrytą przed wiekami przez rycerza Balada z Bojemy), by przyniósł mu statuetkę Złotego Lwa, O. na Pelasgei obronił lwa przed smokiem, z Cienistej Krainy, dokąd zwabiła go Hella, a gdzie panował głód wyniósł go gryf, który ponadto dał mu czarodziejski miecz, który sprawiał, że wrogom głowy same spadały, na Baladei panował król Olibrus, (mający dwie pary oczu, jego poddani byli jeszcze bardziej zdeformowani), na prośbę Olibrusa, O. zabił bazyliszka, lecz król go uwięził, lecz O. czarodziejskim mieczem zabił króla i jego lud, zdobył Złotego Lwa i opuścił wyspę, po powrocie miecz został wmurowany w ścianę chramu Chorsa

- O. płynąc łódką po jeziorze razem z Majdą z Niżu zabija olbrzymiego, wodnego skorpiona Masona (kiedyś był to człowiek z Loży Szyderców), Majda opowiada jak przed laty, w Mosochu chciał uzyskać od czarodzieja Jefremiasza gliniany dzban oblepiony plasteliną do celów magicznych, lecz nie udało mu się i zabił Jefremiasza w magicznym pojedynku

- O. i Majda z Niżu w Horestvicy, gdzie mieścił się klasztor Zakonu Fizyków, filozofów badających zjawiska przyrodnicze, zdejmują klątwę ze studni (były w niej węże, mielone trupy, a obecność ludzi ściągała wielkiego czarnego psa)

- Grabal – car wysłał O. do sumirskiego miasta Kiss po czarodziejską ,,Księgę Kronosa’’; pozwalającą odzyskiwać stracony czas (księga była oprawiona w zieloną skórę smoka, opisywała rozmowy boga Kronosa z aniołami), O. znalazł ją w karczmie, gdzie zatrzymała się na popas amazońska księżniczka Kišna z córką Zapoleną, O. obronił je przed starą karczmarka - czarownicą, która zamieniła się w gigantyczną ropuchę, sikającą jadem, Amazonki w podzięce pozwoliły mu wziąć księgę ze sobą

- spotyka pana w czerwieni, z 5 czarnymi psami o ognistych oczach, sypiących iskrami z pysków, pan zabrał go na wyspę Vrit, gdzie w zamku króla Beowulfa, O. pomógł mu otworzyć ciężkie, opieczętowane drzwi, w nagrodę dostał dukaty, dał je T. L., pan w czerwieni okazał się samym królem Beowulfem, który nie mógł otworzyć skarbca z 13 skarbami Vritu, potrzebnymi do koronacji

- O. po raz drugi przybywa na wyspę Vrit, na dworze króla Artusa z cymbarskiego ludu Silurów spotyka króla Lota z Orkanii, pomaga mu wraz z rycerzami króla Artusa zwyciężyć morskie olbrzymy, które wygnały Lota z Orkanii, po drodze zabija potwora Nucklevee z Kalidonu

- w Kalidonie w jeziorze Lac Nessaia spotyka nessie - potwora, któremu przed laty św. Kołban nakazał zostawić w spokoju pływaka, nessie rozmawia z O. i ostrzega przed hunlandzkim księciem Drakonem, który ,,utopi świat we krwi'', na prośbę Firleusa Mc Farlane'a - króla Kalidonu, zasiadającego na tronie w Eburacum, za zapłatą w stosie złota i klejnotów O. broni ludzi przed skree - olbrzymimi nietoperzami, zabija mieszkającego w jaskini kanibala Savneya Beane’a wraz z jego rodem (w tym z jego następcą Tristiclokiem), zabija wampira; tana Newntotera z zamku Camlan i nurkuje do jeziora Lac Morn, zamieszkanym przez elasmozaura - moraga, by wyłowić złoty pierścień jego córki Alaisy, omal nie ginie w starciu z moragiem, król odmawia zapłaty i odprawia O. z kwitkiem, ów wytargał króla za brodę po czym w pojedynku, rzucił go do błota

- w przygranicznym grodzie Eburacum zabił złą boginię Nertus zamieszkałą w jeziorze wypełniającym jaskinię

- O. bronił Stratalicium (rządziła w nim królowa Riannon) przed najazdem Matyldy – królowej Mandylionu i Mandei; O. w czasie bitwy zabił wielkiego, białego robaka Niesporczaka o kocich wąsach, zaś obie królowe walczyły z rydwanów zaprzężonych w smoki

- w księstwie Korn, O. zabił bestię z Bodmin Moor (podobna do czarnej pantery)

- na wyspie Vurt spotyka wojownika Loxeusa, kochającego kapłankę i wojowniczkę Birhante, która go porzuciła, bo ją uraził, O. zostaje przyjęty do jego drużyny, razem z Amberusem, cała drużyna oprócz Loxeusa i O. ginie broniąc wyspy przed smokami z wyspy Scath, ranni Loxeus i O. idąc przez mgły zaszli do Leśnego Domu, gdzie spotkali samotną druidkę, która uleczyła ich rany, była nią Birhante, która przebaczyła Loxeusowi i znów byli razem

- w grodzie Lanidium, O. zabił ogra, który był niegdyś okrutnym królem Hulem, oraz ducha jego córki Gallasetty

- w Lanidium zabił golibrodę – kanibala Svineya, który swych klientów wrzucał do lochu na pożarcie olbrzymiej ropuchy Tsatoggua

- w Lanidium poznał hobbita Colina, z którym udał się do Kukanii – Szlarafii (raju hobbitów, obfitującego we wszelkie jadło i napoje), których bram strzegły ogry

- O. przybywa na wyspę Man, gdzie ludzie żyli razem ze Żbiczanami, zabija tam ogromnego, czarnego psa Moddey Dhoo, strzegącego drogi do chramu oraz broni wyspy przed wychodzącymi z morza diabłami o płonących ciałach

- w księstwie Haraldii, założonym przez herosa Haralda I Żelaznorękiego zabija bestię z Bray Road (podobna do olbrzymiego, czarnego wilka)

- w Albicium, O. pomaga królowi Ceodorowi w wojnie przeciw gigantycznym pająkom (ich król Folcus V Falangides porwał jego córkę, półboginię Arduinę)

- do krainy Halfingii zamieszkanej przez hobbity przybyli czerwonym samochodem samochodem unijni socjaliści i z pomocą półorków przemocą objęli władzę w owej krainie, zmuszali hobbity do noszenia butów i wprowadzilli wiele innych nakazów i zakazów, aż O. pomógł hobbitom ich wygnać

- w Bretlandii (założonej przez księcia Jasomira I Gotenwalda), O. spotkał księcia Wsiesława (wilkołaka), opatrzył jego rany po walce z innymi wilkołakami

- w Bernicji, O. spotkał młodzieńca Iwana Duraka z Mosochu, który utworzył drużynę z hobbitów; razem złapali rudowłosą syrenę na wędkę z gumki od gaci (zamieniła się w sznur pereł) i obronili ją przed olbrzymimi karaluchami o szczypcach skorpionów

- na veretańskiej wyspie Krak des Chavaliers, O. zabił Galleytrota (potwora - olbrzymiego, dwunożnego psa w ognistej koronie), który więził ludzi w swym zamku i ich pożerał

- w królestwie Veretanii, na którego tronie zasiadał król Conan IV, (potomek Conana I Meriadoka, króla Vritu, który podbił Veretanię i ustanowił jej stolicą Harmor), który ugościł O. razem z innymi rycerzami z pobliskich krain (w czasie uczty grała na harfie poetka Maria d'Vranse, śpiewająca pieśń o dobrym wilkołaku Bisclevrecie), O. w Lesie Broceliand spotkał La Belle Dame Sans Merci - niezwykle piękną, odzianą w jedwab, liście i kwiaty, przystrojoną perłami dziewicę o złotych włosach, która uwodziła napotkanych mężczyzn, a ci współżyjąc z nią umierali z wyczerpania, a ich duszę więziła w lodowatej i ciemnej jaskini, O. prawie uległ, już miał z nią lec, gdy zagrzmiał piorun i lunęła ulewa, zesłane przez Peruna i Mokoszę, O. oprzytomniał i wyrwał się z uścisków i chciał opuścić jaskinię, lecz czarownica zatrzasnęłą przed nim wrota, O. maczugą rozbił w pył olbrzymi głaz i tym samym uwolnił więźniów czarownicy, jaskinia się zawaliła i wszyscy mężczyźni odeszli

- w Górach Ulpijskich na Przełęczy Havelberga zwyciężył Rozbójniki Szwarcury (czarne diabły) łupiące i pożerające górali, ich wójt Reb, chciał złożyć O. ofiarę należną bogu, lecz O. nie chciał

- w Hercynii, O. udaje się by walczyć z olbrzymem - raubritterem Łysym Kotwicem Pogrzu, noszącym żywy ureusz, drogę doń wskazują mu hercyny, O. zabija olbrzyma

- w Teutonacie, O.zabił króla Adolfa VII Giselsohna, aby wyzwolić z jego niewoli w zaklętej wieży piękną, złotowłosą wojowniczkę Borborę Luszyńską z Asarmathu, pomaga mu w tym spotkana w lesie służąca jej kappa Tomoza, przywieziona z Cipangu

- w Gautii, w grodzie stołecznym Hexinga, O. po pojedynku zawiera przymierze krwi z herosem Gotarem, który poleciał czerwonym samochodem na Księżyc i zestrzelił z łuku wrogie samoloty z naszego świata, razem zabijają domagającego się dziewic potwora z Jeziora Gaudrejskiego – owym potworem był bóg Gaudr (wielki jak smok, poł – foka, pół – ryba, porośnięty żółtymi glonami, ukwiałami i muszlami, zamienił się w potwora ukarany przez Svanhildę; boginię ziem i mórz Północy, za to, że przed wiekami zagotował Morze Sine i spalił plynące po nim statki)

- w Goidelii, O. spotyka błędnego rycerza Cisoletta, pomaga mu walczyć z olbrzymami, Cisoletto opowiada O. jak bronił Pireny, górskiego królestwa królowej Mari przed Tartalami i smokami, oraz jak w armii króla Cida walczył ze zbuntowanym Asanusem – arcykapłanem Pięciornicy – gigantycznej, czerwonej rozgwiazdy wychodzącej na ląd i pożerającej ludzi, bladym olbrzymem Rubrusem o wyłupiastych oczach i długich, czerwonych włosach, oraz olbrzymem Nerunusem (czarnoskóry, czarne włosy ustawione na sztorc, jaszczurcze nogi, rogi i kolczasty, jaszczurczy ogon), demonem Pikosem, który wydostał się na świat przez obraz szalonego malarza, demonem Sapateranem, demonem Comem Terrasem, czarownicą Mekkalą, siły arcykapłana oblegały zamek Alcazar – odsiecz przyszła, dowódca posiłków królewskich, faraon Khar – khan z Kemetu za dokonanie rzezi na niewinnych ludziach i faunach, zastraszonych przez arcykapłana został wraz z drużyną spalony na stosie, wojna zakończyła się zabiciem potworów przywołanych przez arcykapłana, pochwyceniem go i spaleniem na stosie

- u wybrzeży Luxitanii (stolica: Braga), ocalił wiozącą następcę tronu Fantastesa var Braga, karawelę przed atakiem gigantycznej meduzy Żeglarza (gigantyczny żeglarz portugalski)

- obronił Talję przed najazdem ludożercy Ganibala Samojedzia o żelaznych zębach, syna Gamilkara z Bakru, króla Kardamonu (założonego przez Kardama), w jego armii były słonie

- wracając do Asarmathu, w Złotej Bani, pouczony przez św. Gospę pomógł królewiczowi Emrokowi w walce z zielonym Čortem, który go bił maczugą, zaś w Wielkiej Nitrze, O. walczy z panią Halšką Krwawą z zamku Čachty, co katowała niewolnice (przypalała stopy, zamieniała w lodowe posągi, kazała i leżeć nago na śniegu, smarowała je miodem, aby żądliły je pszczoły i osy, chłostała ich nagie piersi, wbijała szpilki pod paznokcie), zabijała dziewice i kąpała się w ich krwi, czarownica Dorka wtajemniczyła ją w czarną magię, miała kochanki Jasną i Darvulę, jej wóz ciągnęły czarne psy zionące ogniem

- O. pomaga Rogomirowi; synowi wodza leśnych ludzi w walce z solimską czarownicą Efraimią, Rogomir strzelał do niej z łuku, lecz nie mógł zabić i został zesłany do naszego świata, Efraimia powiedziała szydząc, że jej życie jest w ogniu, w jajku, w kaczce, pływającej po górskim jeziorku, O. odnalazł ogień i zgasił go, wraz ze śmiercią czarownicy zniweczone zostały jej czary, Rogomir wrócił do Cudomirii

- w walce z królem orków Gorgorothem, Ikona została zraniona ostrzem zatrutej włóczni, O. udał się po ratunek do odległej, leżącej w celetińskiej krainie Betyce doliny Naffarin, gdzie mieszkała bogini Epona, O. ujrzał ją pod postacią cudnej, złotowłosej panny w bieli, pasącej stada 20 – centymetrowych koników, uzyskał od niej ratunek dla Ikony

- Grabal – car wysyła O. do Karmathu (kontynent wielkości Afryki leżący za Morzem Oceannym na południe od kontynentu Hork, stolica: Lix, dwa z największych miast: Laux i Sirena, oba nad rzeką Vandą, ludność biała, czarna i żółta, wiele języków, z których najważniejszy karmacki – mieszanina mowy hairańskiej i wenedyjskiej, język urzędowy: starokrasny, klimat gorący, pełno dżungli, dzikich zwierząt, wielkich jaszczurów i węży, ludzie półnadzy, malowali sobie ciała, nosili dużo wymyślnej biżuterii, wszyscy władali magią, czcili wiele bóstw na czele z Wielką Boginia i Rogatym Bogiem, składali im ofiary z ludzi, uprawiali kanibalizm, w Karmath budowano maszyny latające, wynaleziono złote strzały mające moc bomby, żyły tam elfy, różne skrzaty, jednorożce, smoki) po Zieloną Perłę, strzeżoną przez zielonego, wężowatego smoka, z pomocą Tygrysiej Lilii, O. dostał się do Karmath przez wrak statku leżący na mieliźnie, w swych wędrówkach po Karmath spotkał Hadama i Sivanę, z dziećmi Orsulą i Toreliuszem, pochodzili z naszego świata, zaś Mokosza sprowadziła ich do Cudomirii z zadaniem szukania zaczarowanego szmaragdu, O. na ich oczach podniósł otoczone ogniem czarodziejskie przedmioty spadłe z nieba – dzban, królewski pas i topór, co odczytano jako zapowiedź zdobycia przezeń korony, O. uczestniczył w turnieju na zamku w Lix, potem na służbie króla Tusa zwalczał piratów i orków z Wyspy Gardamira, w walce z czarnoksiężnikiem Gatusalisem zdobył wieżę bronioną przez kościotrupy, odnalazł na moczarach smoka strzegącego perły i obroniwszy go przed pomalowanymi na czarno, uzbrojonymi w złote trójzęby myśliwymi chcącymi złorzyć go w ofierze bogini Voodanie otrzymał odeń perłę w darze

- w asarmackich górach Klistac, książę wampirów Trajczo Kostev, którego ukochana, śmiertelna dziewczyna Nelena, która nie chciała być wampirzycą i tracić duszy, śmiertelnie zachorowała, zaklęciem ,,Przybywajcie zza mroku i świtu’’ wzywa z naszego świata znanych Polaków, aby poradzili mu jak ratować ukochaną, przybywają we śnie: Jan Kowalski, Jan Nowak, W. Jaruzelski, L. Wałęsa, A. Kwaśniewski, bracia Kaczyńscy, A. Lepper, M. Giertych, R. Giertych, A. Małysz, E. Olisabede, A. Gołota, M. Pudzianowski, Doda i Nergal, M. Nawrocka, T. Rydzyk, H. Jankowski, J. Glemp, T. Gocłowski, J. Życiński, T. Pieronek, A. Sapkowski, A. Pilipiuk, J. R. Nowak, B. Wolniewicz, J. Korwin – Mikke, A. Lepa, O. Jędrzejczak, P. Najsztub, M. Daniec, J. Kryszak, B. Smoleń, D. Wawiłow, N. Usenko, B. Butenko, Z. Jujka, N. Terentiew, J. Kawalec, M. Gretkowska, G. Labuda, O. Lipińska, J. Tazbir, L. Starowicz, A. Wolszczan, M. Hermaszewski, E. Polak – Pałkiewicz, T. Wołek, M. Orzechowski, L. Benehaker, J. Owsiak, A. Macierewicz, A. Michnik, J. Urban, R. Kotliński, M. Król, W. Szymborska, D. Masłowska, P. Jaroszyński, M. Wiśniewski, T. Drozda, O. Khamidov, A. Awdiejew, L. S. Głódź, biskup Długosz, S. Dziwisz, M. Krzaklewski, D. Tusk, Kulczyk, Gudzowaty, Solorz, Jagielski, zespół ,,Arka Noego’’, K. Ibisz, A. Olechowski, M. Płażyński, M. Olejnik, S. Majewski, P. Gosiewski, państwo Gucwińscy, T. Lis, J. Kwaśniewska, P. Huelle, W. Bartoszewski, M. Kamiński, L. Rywin, I. Jaruga - Nowacka, I. Sierakowska, W. Sierakowski, W. Olejniczak, J. Oleksy, S. Mazur, P. Ikonowicz, S. Tymiński, R. Polański, M. Richardson, A. Wajda, J. Hoffman, T. Mazowiecki, L. Miller, M. Schudrich, M. Środa, J. Pilch, K. Bedermann, S. Moeller, R. Makłowicz, P. Brodnicki, T. Isakowicz – Zaleski, A. Posacki, T. Mann, W. Cejrowski, J. Najfeld, G. Kołodko, S. Weiss, J. Senyszyn, B. Pawlikowska, D. Hojarska, R. Beger, K. Wojewódzki, H. Suchocka, H. Gronkiewicz – Waltz, J. K. Bielecki, L. Balcerowicz, K. Marcinkiewicz i jego kochanka, K. Szczuka, M. Janion, M. Buczek, V. Villas, P. Kononowicz, J. Buzek, bracia Mroczek, K. Cichopek, R. Majdan i R. Biedroń, wśród gości wampira był również O., wampir wysłuchawszy wszystkich zebranych, poprosił o radę umierającą dziewczynę, a ta chciała, by on stał się człowiekiem, wampir wszedł trzymając Nelenę na rękach do wody w Srebrnej Sadzawce i stał się człowiekiem i zyskał duszę, zaś Nelena odzyskała zdrowie, pobrali się i żyli szczęśliwie

- O. udaje się na Kresy by walczyć z Tęczową Sotnią - kozakami homoseksualistami czczącymi smoka Tęczyna

- O. zabija potwora Gąsienicę (wielka jak smok, mięsożerna gąsienica o spiżowych zębach, ociekających jadem), ratując przed nim księżniczkę Vampiřicę, córkę cara Romusa (smukła, wysoka, długie, czarne włosy, czerwona suknia menady), która okazuje się być dobrym wampirem, razem wędrują na Wyspę Białą (u ujścia rzeki Danu do Morza Ciemnego), na której spotykają boga Achillesa, żyjącego ze swymi żonami – boginiami Heleną, Ifigenia i Polixeną, oraz druhami Patroklosem i Ajasem cały czas spędzając na ucztach i turniejach rycerskich

- w Oltenii (stolica: Aluth), rządzonej przez króla Moara zabija wampira Cedrusa i służącą mu Żelazną Gwardię złożoną z automatów (rycerskie zbroje wypełnione czarnym dymem)

- O. w szeregach wojewody Valasei walczył z najazdem Czarnej Ordy

- czarnoksiężnik Eibon z Hyperborei autor magicznej ,,Księgi Eibona’’ wskrzesił Drakulę (który oprócz picia krwi był również wampirem energetycznym, kąpiąc się w jeziorze wchłaniał w siebie całą energię wody i zamieszkujących ją stworzeń; tym sposobem pozabijał chcące go pożreć anakondy) i został przezeń zabity w wyszukanych torturach i wyssany z krwi, Drakula począł gromadzić armię wampirów, z której pomocą zajął hospodarstwo Valasei i wypędził wojewodę Gorazda IV, który zbiegł do Asarmathu skąd uzyskał pomoc, O. w bitwie pod Karałkasz w szeregach asarmackich zabił Drakulę i setki jego wojowników, pomógł przywrócić władzę wojewodzie

- we Vlasii walczył z gigantyczną tarantulą z Tarapolis, polującą na ludzi

- we Vlasii spotkał Sylwię - boginę lasów, która poprosiła go o złapanie złotej muchy, O. mając już owada musiał walczyć z harpiami bez skrzydeł o zielonych oczach jak spodki

- w Volscolanii przemierzał pełne potworów i chorób bagna Pontu

- w górach Abrasium walczył z porywającym ludzi żeńskim demonem Gelo, omal nie zginął, ocaliła go Vampiřica zadając cios w plecy

- w krainie Aboriginów – dzikich ludzi; myśliwych i pasterzy, O. walczył z nękającą ich Wilczycą Mormo, którą spętała łańcuchem Julia Luperca, dziewica przed wiekami mająca być złożona w ofierze, lecz ocalona przez orła i białą jałówkę

- w mieście – państwie Vlorente zabił księcia Ricarda d’Quadro, który zabijał potwory (węże morskie i inne), aż sam kopulując ze zwłokami jednego z nich stał się potworem (2 - nożny axalotl wielkości człowieka, pokryty gadzią, ciemnozieloną skórą)

- w górzystym księstwie Noricium zabija potwora Pojne, zesłanego przez zagniewanego Apolla

- w Buracum, stolicy królestwa Bruxów zabija czarownika Miedzianą Twarz noszącego czarne szaty i miedzianą maskę pokrytą hieroglifami

- O. na prośbę chłopa Bajdały udał się walczyć z ogromnym dusiołkiem, zabił wielu jego pobratymców

- w Brustaborgu, goszcząc u grafa Egona von Kalsvik zabił w ogrodzie atakującego dzieci potwora - wielkiego jak lew, soczyście zielonego świerszcza z głową żmijowca

- na rozkaz Grabal - cara udaje się do Biesiekierza; grodu berserków, aby przynieść klejnoty Bersuki - królowej Biesiekierzyc (kobiet - berserków, ubranych w skóry wilków, rysiów, niedźwiedzi, rosomaków, lwów, panter, tygrysów, dzików, turów i żubrów, wiecznie młodych i pięknych, zamieniających się w zwierzęta i walecznych), królowa Bersuka nosząca skórę rysia, zakochała się w O. i dobrowolnie oddała mu klejnoty, chciała, by dla niej porzucił T. L., lecz O. zachował wierność

- w Sztetlu - osadzie Solimów, spotkał rabina Kahała i jego córkę Diasporę; osadę nawiedza żeński wampir Estrie; dawna królowa Solimów, wampirzyca zaczarowała Diasporę, a ta szła w jej kierunku, lecz O. zabił Estrie i jej czar prysł

- Grabal – car wysłał O. do Sinea, aby sprowadził dlań doktora Pai – Hi – Wo; nieśmiertelnego maga z plemienia Serów, aby podzielił się z nim tajemnicą nieśmiertelności, O. wyruszył nad Morze Ciemne, do portu na Wyspie Eleuteryjskiej, lecz statek nie chciał wyruszyć, zaś doktot ukazał się O. we śnie, przybył sam do Grabal – cara i rozmawiał z nim całą noc, aż wrócił do Sinea

- walka z czarownikiem Radasławem Burym pod postacią tura o złotych rogach; czarownikowi pomagały potwory toporniki, którymi dowodził wielki Żelazny Młot

- zabija ogromnego pająka Krasnoglada zabijającego ogromnym czerwonym okiem, po czym z Morza Amfitrionalnego wyławia złote jajo zniesione przez morską kurę

- walczy z wrogiem G. - cara: wampirem Niklotem i jego bestiami

- na rozkaz Grabal – cara zdobył skarby ze Srebrnej Góry (wcześniej wyrwał złoty klucz do skarbca z rąk szarego pomnika zwanego Skarbnikiem, a ów ożył wówczas i O. go zniszczył w boju)

- w Puszczy Pażyckiej pozabijał Ludozjadki (dzieci – ludożerców)

- drugi raz goszcząc w Sztetlu, broni Gildy, córki rabina Harona Mendelsona przed diablicą Jezebel; dawną królową Solimów, żoną króla Aqabbasa i czcicielką Baala

- na Wzgórzu Olbrzymów wpadł pod ziemię; uwięziły go duchy złych grafów, uczestniczył w ich biesiadach, balach i pojedynkach, zabrał im zakrwawione złoto i wyszedł

- zabija 3 braci olbrzymów o żelaznych zębach z Piły

- w górach Wyżu O. broni górali przed czerwonymi potworami léwicami

- razem z duchem ognistym Ognieszką, wilkiem Krotosławem, dziwem Dwugławem i Nike szturmuje Wieżę Vyżmargła bronioną przez latające noże,

- O. zdobył skarby z zaklętego zamku podziemnego na Wzgórzu Palowym - młoda pani zamku z pękiem kluczy u pasa kusiła go swoim pięknem

- O. walczył po stronie Juraty z trytonem Denicem i jego armią automatów – żelaznymi rekinami

- wojowniczka Nike, przyjaciółka T. L. ze Szkoły Dziewic; zabijała wielkie pająki i inne potwory, kochała się w Mestwinie, ten na uczcie u G. - cara po pijanemu obiecał, że poślubi ją jak zdobędzie Szklany Sztylet; wyprawa N., M., O., i T. L. mijają jezioro pełne krwi, walka o sztylet z ostrymi kawałkami szkła, zabijają one N., ale jej brat Sambor bierze je wszystkie na siebie i ginie, ożywienie w jeziorze krwi, przyniesienie Szklanego Sztyletu - G. - car niszczy go młotem, bo było w nim zło

- na podgrodziu Brustaborga, O. zabił zjadającego uprawy gigantycznego pomrowa czarnego

- Nike i O. zabijają potwora Żabnicę z bagien Pinos, w drodze przez osadę Petryków, O. zabija marę petrykowską

- O. zabija potwora Bajstruka, wielkości kozy (wilk o głowie sowy, miał piątą ukrytą nogę, o pazurach z brązu), w dzień pomagał, a w nocy szkodził

- O. zabija potwory Bajora i Plosa z Veresiny

- O. zabił ostatniego Biesa pustoszącego podgrodzie Sandarmierza

- O. z pomocą Zębu Czasu – kindżału boga Roda, wręczonego mu przez wołwchynię Zoresławę zabił 12 czarownic lichoradek, chcących pożreć 12 miesięcy, aby być ponad czasem

- O. obronił mieszkańców chutoru Zmiejevice na Niżu przed zemstą żmij za zabicie węża domowego, O. bierze karę na siebie - przeżył wszystkie ukąszenia

- Celina – najmłodsza córka króla Dobromira będąca kapłanką w klasztorze Perperuny w Dodolinie została pod pretekstem złożenia z niej ofiary bogini Gomorze, uprowadzona do osady Gejska na Podlesiu, jako żona dla wodza gejów (niskie, nagie ludziki o czerwonej skórze, mające błonę pławną i duże łuski na głowie, geje żyły też w grodzie Nowa Sodoma w Hunlandzie), O. pomocy w szukaniu udzilił klasztorny wilk Mydłek (jedzący mydło) i jeż uszaty Mandżukuo, książe gejów pokochał królewnę i jej pocałunek uczynił go człowiekiem

- O. broni plemienia Gucułów przed syrojidami, zabija ich wodza Peredewożę

- w Kikimorsku spotkał karetę pana Eber - grafa, którą ciągnęły wielkie, czarne konie, Eber - graf jadł ludzkie mięso, O. go pokonał

- w Zitomirze zabił 3 kanibali (2 mężów i niewiastę), którzy zjedli 6 ludzi w trakcie obrzędów na cześć Czarnoboga

- księżna barska Komena (piękna pani w czerni) była zniewolona przez potwora Czarnego Koszcziuna (podobny do czarnego kościotrupa), którego zabił O.

- O. spotkał na balu u Wolanda w Warsogrodzie królową rusałek Rutę w czarnych majtkach, spotkał też Mokoszę w różowej sukni, która chciała odwieść kochankę Wolanda (ludzką kobietę) od poślubienia go

- w czasie ulewy spotkał rasę deszczowych ludzi (bladzi, chudzi, nadzy, przypominali autystyków, bawili się układaniem patyków i kamieni); towarzyszyły im deszczolwy (podobne do lwów), O. zaprzyjaźnił się z nimi

- O. spotkał w Asarmacie wodza jaskiniowców Białego Orła z przeszłości, który trafił do czasów O. dzięki zielu taduki

- O. w Brustaborgu uwolnił córkę grafa Stracisława z Białego Zamku, gdzie miała zostać żoną olbrzymiego pająka krzyżaka

- O. zabił potwora Jednorękiego Bandytę (miał tylko 1 rękę) i uwolnił jego więźniów

- O. spotkał biegnącego po nocnym niebie gigantycznego jelenia Tura, między jego porożem była karczma, a w niej bogini Repycia dawała jeść i pić

- młody Lipiczar został uprowadzony przez wampiry i zwampiryzowany, myślał o zabijaniu ludzi i płakał z tego powodu, O. poradził mu pójść do żercy Bogomysła, który niegdyś oczyścił zbója Madeja i on go odczarował

- wojownik Cunotarius z Jatvy w naszym świecie był posłem na Sejm II RP, opowiadał o tym O.

- w opuszczonym zamku walczył ze Zmorem (kościotrup z ogniem w oczodołach, trupi zapach)

- nad rzeczką Histulą, dopływem Vandalusa zaszedł do zamku warchoła Pirogosta; ów miał w lochach perpetuum mobile; olbrzymią machinę do tortur, przypominającą wiatrak i ożywiającą koszmary, Pirogost zrzucił O. na skrzydła machiny, O. wezwał pomocy boga Isasa Masama, przez Wenedów zwanego Spasibogiem, zaś przez Solimów – Jeszua Ha – Nocri, ów dał mu siłę do zniszczenia machiny

- w lesie spotkał otoczoną ogrodem chatę cioci Cesi - służyły jej rusałki i czarny, mówiący kot, w beczce wody widziała inne światy; O. przez beczkę dostał się do Świata Wrony - ujrzał ciemność, czerwoną gwiazdę miast Słońca, rozszarpujące ludzi Orła Górskiego, Wronę i Kanię, Sępa wyjadającego mózgi, domy, zamki i chramy z trupich kości, kościotrupy zomowców, śliniące się krwią i ich wodza: Czerwonego Potwora (rudy goryl o byczych rogach), krwawe ofiary, ze Ś. W. uratował młoda niewolnicę Raissę, wraz z siostrą i przyprowadził do swego świata (ciężko ranił z łuku Wronę)

- O. pomógł herosowi Zbroigniewowi i jego mówiącemu psu, odeprzeć atak Gustava Karelsona – króla Svenów na Asarmath, przeniesiony przez jego szamanów w daleką przeszłość zabił przebudzonego z wiekowego snu olbrzyma – ludożercę Sorosa ze Złotej Bani, który ogłosił się bogiem

- O. zabija ogromnego trusia Miedziankę polującego na dzieci zbierające grzyby i jagody (wykluł się z jaja 25 marca, kiedy z jaj wykluwały się Čorty i potwory, a ptaki leciały pocieszyć św. Gospę w dniu jej smutnego święta)

- na polu w czasie południa zabił Ciatuszę Dogrumową (obrzydliwa baba, sutki do kolan), za jej wskazówką odkopał czarną, żelazną skrzynkę ze złotymi talarami, lecz ukłuł się zatrutym kolcem, przed śmiercią uratowała go Złota Baba

- rycerz i czarnoksiężnik Jar z Dąbrowy w Kuronii nad brzegiem Morza Anfitrionalnego ofiarą z dziewicy przywołuje gigantyczną, czerwoną rozgwiazdę Pięciornicę – ongiś zabitą przez Cida z Goidelii, Pięciornica pożera Jara i zaczyna pustoszyć Kuronię, aż zabija ją O.

- w Semigalezji (prowincja Asarmathu), O. zabija wąpierza Patkula

- w Ojcowie broni ludzi przed 5 tygrysami szablozębnymi, hieną, trusiem i panterą szablozębną, na których czele stał syn pana Byczyńskiego ; czarownik Lešy, chcący zawładnąć Asarmathem

- w Ojcowie przyjęty do plemienia Troglodytów (usynowiony przez wodza); zapobiegł wojnie z Naradami, uratował przed zjedzeniem Macieja Aranitę

- przyjaźń z rodziną Starowiaków z Ojcowa, zimą rodzina ta jedzie kuligiem przez zamarznięte Mroczne Błota - siedzibę potwora Vrougi, po powrocie z chramu, V. przychodzi do rodziny i żąda ofiary z najmłodszej córki, lecz O. zabija potwora

- O. razem z zakonem Rycerzy Topora oblegał zamek samozwańczej Papieżycy Joanny, która kastrowała mężczyzn i chciałą obalić arcykapłana z Rumu, w drodze powrotnej do Asarmathu uwolnił złotobańską królową Jolandę od demona Orgi, karzącego jej prowadzić liczne wojny i mordować własną rodzinę, pomógł również wojowniczce Červonce z Bojemy zniszczyć kuszący ją do podboju świata pierścień z krwawnikiem

- broni Ojczyzny przed wodzem korsarzy Ulbasem z Danai, co robił ,,krwawego orła''

- w prowincji Przymorze, w ziemi związku plemion Kaszanów, Kartazów, Veloków i Sławińców (stolica: Kartazja) spotkał żyjące w lasach, w zgodzie z ludźmi getzka (goryle - czarne latem, białe zimą, jesienią i wiosną - szare), których broni przed myśliwymi z nemijskiego plemienia Projstorów: Rytybernem, Eriką z Rumin i Edmundem ze Stabaru

- zdobywa Wieżę Wilkołaków i otrzymuje przydomek ,,Vukaszyn"

- walczy z Neurami i wąpierzami i niszczy czczoną przez nie olchę Duringa

- O. spotyka wydziedziczoną przez brata, który zabił jej kochanka księżnę Misenę z Mosochu (towarzyszył jej wielki, czarny pies Bies – Stróżan), razem obronili Cudomirię przed plującymi ogniem i kwasem maszynami chana Wyrwibaja, (którego seniorem był przybyły z naszego świata pastor Maynard Rostafinski z USA zwalczający całą twórczość fantasy, legendy i baśnie za motywy magiczne i motywy nieobecne w Biblii jak np. światy równoległe), chcącego zniszczyć fantastyczne światy jako ,,ogłupiające diabelstwo’’

- krwawy deszcz i zapowiedź najazdu; żupan Meżev przygarnął za syna Mowiłła - chłopca, który wychowywał się w puszczy razem ze zwierzętami, chłopiec odziany był w skórę swego wroga - rysia Svena Kireyena, walczył maczugą i sztyletem z Hindu, pomagały mu wilki i niedźwiedzie, O. zawarł z nim braterstwo krwi, razem walczyli pod Gołębiem, gdzie O. ubił trolla - olbrzyma o 6 głowach, jedzącego ludzi, niedźwiedzie i smoki, O. obronił przed jednookim Kalmarem, wilkami, trollami i niedźwiedzimi polarnymi na żołdzie króla Swenów Karla Hastava sanktuarium św. Gospy w Światłowierchu, w górach Wyżu, O. rozgromił chłopskich powstańców sweńskiego agenta Napira Kostakiego, zwyciężył nękającego Swenów, ale też chłopów diabła Szejtan - beja dowodzącego Tartarami, odparł atak bana Rocosusa ze Złotej Banii, w bitwie pod Kalepnicą pokonał sweńskiego pułkownika Alexa var Torgau, który zabijał wrogów złotym prądem wydobywającym się z czarnej skrzynki podobnej do radia, O. zwycięża odzianego w płaszcz z lisich futer grafa Lisolę - najemnika z Bojemy, O. nadział go na miecz i upiekł, zwycięża Hesiana - księcia Gesji, po wygnaniu Swenów Mowiłł poślubił najmłodszą córkę żupana - Misię

- O. żeglując po Morzu Sinym został wyrzucony przez sztorm na nieznaną wyspę, na której mieszkał filozof przyrody Morovius, który zabiegami chirurgicznymi tworzył ludzi ze zwierząt, aby mieć armię do podboju świata, M. uwięził O. w lochu, chciał go uczynić swym niewolnikiem, kazał mu walczyć z wyhodowanymi przez siebie ludolwami, ludotygrysami, ludohienami, ludobykami i ludoniedźwiedziami, kusił go widmem swej zmarłej córki Apraksji, proponował O. pakt i uczynienie go księciem Wenedów, lecz O. zadusił go i rzucił na pożarcie jego stworom

- O. dopłynął na ogromną, dziką wysę Pelasgeę, niegdyś zamieszkaną przez cywilizację Pelasgów – ludzi, którzy obuwali tylko jedną stopę, porośniętą puszczą, pełną gór, ruin pelasgijskich i karmackich miast i dzikich bestii, podróżował po niej razem z Vuraną – córką Athrana, która zabiła olbrzymiego pająka Topika, który zaatakował ją w jeziorze, słonia leśnego i tyranozaura, razem z Vuraną, O. stoczył walkę z nekromantką Talassą (smukła, piękna, odziana w czarną suknię, długie, rude włosy i zielone świecące jak u rusałki oczy), która gromadziła armię szkieletów do podboju świata, Talassa zamieniła w potwora prastarego leśniczego Veryho (pokrył się brązowym futrem, miał głowę wyraka i palce jak ogony kameleona), próbował ostrzec O. i Vuranę, prawą ręką nekromantki był potwór Żalnica (mąż o białych włosach, wydający skrzeczące odgłosy), O. i Vurana z pomocą lęśnych zwierząt, Wił i rusałek pokonali Kościaną Armię Talassy, którą zabiła z łuku Vurana, odcięła jej głowę i przebiła serce, wraz z jej śmiercią Leśny Dziad odzyskał właściwą sobie postać, O. zabił Żalnicę

- w pelasgejskiej dolinie Kothel, O. i Vurana spotykają dwie drewniane chaty położone w głębi puszczy; w jednej mieszkało plemię dzikich kobiet Mitis – czcicielek bogini Sylwii, a w drugiej dzikich mężczyzn Bosais – czcicieli boga Sylwana (ludzie ci chodzili półnago, nosili kościane ozdoby, pióropusze i tatuaże, żyli z łowów, rybołóstwa i zbieractwa, walczyli ze sobą), zjednoczyli się do wspólnej obrony przed Tharot Arcanami – plemieniem okrutnych czarownic i czarowników, po zwycięskiej bitwie z udziałem O. i Vurany królowa Mitis i król Bosais pobrali się, a za ich przykładem poszli ich poddani

- na pelasgejskim płaskowyżu Sharaka – drak, O. i Vurana spotykają półnagiego myśliwego Uthrana, jego matkę Analinę i ojca Hrak – gor – khana, którzy potrafili zamieniać się w zwierzęta (ojciec w niedźwiedzia, syn w wilka, a matka w anakondę), zamienieni w te zwierzęta chcieli pożreć O. i Vuranę, lecz zginęłi z ich ręki

- O. trafił na sinomorski Ostrów Vaviłon, wyspę pokrytą kamiennymi labiryntami, wśród których żyli Ostriacy - półdzicy potomkowie dawnych ludzi, których przywiódł w to miejsce chłop Wawiła, co pokonał cara Morota Otara, został wybrany carem i założył kwitnącą cywilizację na owej wyspie, lecz cywilizację tę zniszczyło zlodowacenie, O. obronił owych ludzi przed najazdem plemienia sarakeńskich Chasków z Chaskazji, których czarownicy wywołali Wiję - skoropanę (olbrzymi, żeński potwór, podobny ni to do wija, ni to do skorpiona, o zielonej głowie kobiety, mający ostre, białe zęby i długi, zatruty język zakończony żądłem), O. zabił Wiję - skoropanę i odparł najazd Chasków

- O. zawarł przymierze z herosem Dzikiem (był to dzik, przybierający ludzką postać, przed laty rywalizował z herosem Wieprzem, który również raz był człowiekiem, a raz zwierzęciem o względy księżniczki Paluby, córki korskiego księcia Ponety), bohaterowie byli w wiosce Ptaszynice, której mieszkańcy potrafili latać i przybierać postać ptaków

- O. broni pokrytej lodowcem wyspy Lomar przed Gumpoldem; włochatym olbrzymem – ludożercą,

- na sujońskiej wyspie Svirtelsaul z pomocą jelenia, orła i łososia, którym okazał dobroć zabił olbrzyma, którego serce było schowane w w jajku, w kaczce, na źródełku w chramie, na wyspie,

- na sujońskiej wyspie Borgeninsel zabił górskiego smoka, który więził księżniczkę zdobywając ziarnko piasku spod dziewiatego jezyka jego dziewiątej głowy (potwory pękły, a skała zamienai się w złoty zamek, a jezioro w zieloną łąkę)

- na wyspie Svamii, w krainie Sarumacji spotkał Sarumatów – plemię nagich, niebieskich, łysych ludzi o żółtych, jaszczurczych oczach i kostnych wyrostkach na głowie

- we wsi Trzcinka (nemijskie: ,,Ader’’) nad Viadriną żyli ludzie mogący chodzić i tańczyć po wodzie mocą czczonego przez nich Boga – Bazyliszka, któremu składano w ofierze krew niemowląt, O. zabił potwora i ludzie z Trzcinki stracili swój dar

- walka z potworem Turkuciem w kopalni węgla w Ślążu, wcześniej spotkał w kopalni przysypanego węglem starego górnika, którym był Skarbnik, ów gra z nim w oczko i daje łyk złotego likieru, sporządzonego przez pszczoły likierowe, który pozwala O. widzieć w mroku

- u stóp Babiej Góry, na której szczycie odbywały się sabaty czarownic, walczył z jędznikami; straszydłami podobnymi do goblinów o olbrzymich, spiczastych uszach, lub do brodatych dziadów z kłami i pazurami

- w Bojemie z pomocą rysia Pędzelca pokonał i zabił złego czarnoksiężnika Zytkę z Gór Sowich, pana na Miedzianym Zamku, urządzającego sabaty i porywającego dzieci na ofiary i zabrał jego skarby

- w Wielkiej Nitrze walczy z Jenżibabą o nosie jak garnek, żywiącą się ludzkim mięsem

- w Meocji zimą broni ludzi przed wąsatym i brodatym potworem Mrzelcem

- zaskoczony zadymką, zaszedł do chramu plemienia Gacków; wyznawców Sirraha zakładających maski nietoperzy i przybierających ich postać, powiedzieli mu o zaginięciu dwóch dziewczynek, O. odkrył, że porwał je srogi bałwan Śnieżan i uwięził w pałacu z lodu, skrytego za mgłą, by były jego żonami, O. uwolnił dziewczynki

- na prośbę mieszkańców grodu Szmołdzina zwyciężył rycerzy – rozbójników, braci von Strutten

- na polecenie króla Dobromira VII Rudego, O. przybywa do odgrodzonej lasem, gdzie walczy z ogromnym kleszczem o ludzkiej twarzy, od świata wsi plemienia Golędów - Kolędów, którzy w czasie suszy zabijali dziewczęta i rozcinali im piersi, O. zniósł ten zwyczaj

- O. idąc przez Kasprowy Las, gdzie były ruiny łaźni zbudowanych przez pogany, zabił niedźwiedzia demonicznego o żelaznych kłach i pazurach, oraz stoczył w nocy walkę z bubem - puchaczem demonicznym i leśnymi lisami o żelaznych kłach

- w Warsogrodzie zabił czczonego przez kupców z Hindu ognistego węża Kundaliniego, który pożerał dusze swych wyznawców, O. dostrzegł to dzięki oprawionemu w srebro czarnemu diamentowi danego przez arcykapłana Primasa z Nessy

- nocą, w lesie przylegającym do osady Varło, O. zabił Vodniana - obrzyna polującego na panny i zanoszącego je pod wodę, a następnie, zanurkował w jeziorze i uwolnił wszystkie jego branki

- O. przybył do wsi Dzierzbowo, gdzie żyły okrutne kapłanki bogini Dzierzby, zamieniające się w dzierzby i nabijające ludzi i zwierzęta na zaostrzone pale, Dzierzby wabiły mężczyzn swym pięknem, po czym zabijały, O. je pokonał

- pokonał topiącego ludzi i zwierzęta potwora Konotopa z rzeki Piwonii, po walce kusi go po raz drugi kolorowy ptak Sirin o kobiecej głowie i piersi, lecz O. pozostaje wierny kochance

- na polecenie Grabal – cara, O. udał się przez Morze Ciemne na Wyspę Kolosa (stał na niej wysoki do nieba, czarny posąg nagiego boga Heliosa w złotej koronie, trzymającego w górze zapaloną pochodnię, która wiecznie płonęła – kiedy zgaśnie będzie koniec świata), aby zdobyć Czarną Perłę z kopyta ptaka Strofokamila (był większy od człowieka i miał głowę kaczora), Strofokamil, zgodził się oddać klejnot, ale w zamian kazał zdobyć dla siebie kamień z dna Morza Rajskiego, w którym była uwięziona Śmierć)

- na Niżu, panienka Vasilisa, córka setnika Łukiera Patafiana oczarowała swym magicznym pięknem O., ów zgodził się służyć jej za wierzchowca, gnał jak szalony po stepach, aż w wiosce Czarnej, leżącej w obliżu murzyńskiego grodu Czarnowa, zamieszkanej przez zbiegłych murzyńskich niewolników czarnoskóry junak Mombas syn Pamby zabił panienkę rzutem włóczni, O. ugoszczony przez Niro – Wenedów, którzy upiekli i zjedli ciało czarownicy; poznaje dzieje ich wsi (w Asarmacie wszyscy byli wolni)

- w Chvojovym Lesie (w jego centrum stała najwyższa sosna Krasnaja Chvoja) w prowincji Bieł mieszkało plemię Ludożerczyń; pięknych niewiast jedzących mężczyzn, O. obronił ich królową, przyjaźniącą się z mamutem i nosorożcem przed atakiem nosorożca włochatego, za co oszczędziła mu życie i dała wór rubinów, które na dworze Grabal – cara zamieniły się w zeschłe liście

- Kościej car ziemi Pokut’ stworzył ze złota i ciała poległego w walce wojownika Złotego Rycerza, któremu nakazał zabić O. i przynieść jego serce, O. zwyciężył go, lecz darował mu życie, zaprzyjaźnili się i razem ruszyli do walki przeciw Kościejowi

- O. i Złoty Rycerz zabili królującego w Pokut' Kościeja co w złotym pałacu więził Tygrysią Lilię i Sonayę, zniszczyli użyte zamiast kamienia węgielnego jaja z ukrytą w nim śmiercią złego cara, po drodze napotykają uśpione przez Kościeja księstwo Milze (Miłża)

- w Ślążu zakon rycerzy - rozbójników Raubriterów wypowiedział posłuszeństwo królowi Asarmathu, złożył hołd cesarzowi Hunlandu i rozpoczął wojnę o oderwanie się, O. oblega ich zamek Glaubitz, ciężko rannym w głowę zajmuje się leśna panna Godzila, w końcu O. burzy mury zamku

- we Vratislavie zabił smoka Strachotę, który choć wielkości jaszczurki czarami odbierał wszystkim odwagę, O. przejrzał jego magię i skręcił mu głowę

- w Spisium, O. zabija rozbójnika Włodzisława, walczy z jego żoną Kastią, która biła fałszywą monetę, O. nie mógł jej pokonać, została ujęta podstępem przez sędziego Rysimira z Oravy i spalona na stosie

- w prowincji Karpancie, O. walczy z rozbójnikiem Fedorem Głowatym

- razem z wojowniczką Dyjaną ze Szkoły Dziewic wyzwolił Słońce z Zamku Trzech Tyranów: Winitara, Skima (urodzonego w zbroi) i Prusinusa (chcieli z niego stworzyć własny świat), po drodze walka z dzikimi zwierzętami - kozią czaszką w której płonął zielony ogień - był to zaczarowany swarliwy chłop; D. odczarowuje go rozbijając czaszkę strzałą z łuku, walka z dzikiem z jeziora i psem utkanym z ognia, po zwycięstwie O. chce ich ukrzyżować, lecz D. prosi go o darowanie kary, bo ma wizję, że ,,to jest zbyt Wielki Znak, by go kalać"

- we wsi Białowie zabił mieszkającego w starej, walącej się kącinie potwora Kamasza (olbrzymi but mający zęby z gwoździ), któremu składano ofiary z ludzi

- w prowincji Centaurii wykopuje żelaznego konia o srebrnych kopytach, biały orzeł zesłany przez T. L. pomaga mu zwyciężyć z Boboliszkiem i Myszykiszkiem

- w prowincji Centaurii, skąd pochodził król Jogaił idzie przez puszczę poświeconą Gabi Pelenie - pani ognia o jednej piersi, czczonej przez zwierzęta, które uratowała przed myśliwymi, zamieniony w miecz Tygrysiej Lilii trzymany ręką jej przyjaciółki św. Marii Perkunatele zabił Geltinę, o długim zatrutym jadami z grobów języku i jej siostrę - czarownicę Raganę, co więziła ludzi dla zabawy, na jego cześć gudełki tańczą i śpiewają, przepowiadając zdobycie korony

- w Korsi, ziemi Korsinów - ludu istyjskiego płacącego dań Centaurom, O. spotyka w lesie korskie goryle o wyłupiastych oczach i goryle garbate, tymczasem w Warsogrodzie przybył z wizytą u króla Dobromira, król Chasytejczyków - Varlam, jego następca tronu, królewicz Nimrud udał się razem z murzyńskimi naganiaczami na łowy na Korś, by polując na goryle zdobyć ich głowy i dłonie, O. przeszkodził mu i ściął jego głowę, król Varlam zażądał śmierci O., zaś król Dobromir wydał mu O., Chasytejczycy rzucali weń włoczniami, lecz O. obronił się dzięki tarczy - darze od Selene

- w chramie Ceroklisa zabija wielkiego, czarnego kota Bestiarza (był to sam C.)

- Grabal - car wysłał go do Letygoły, by przyniósł mu srebrną monetę z nadmorskiego Labiryntu, zbudowanego przez króla Vavulisa IV, O. wszedł i długo błądził po Labiryncie, jego przewodnikiem była popielica, spotyka strzegące przejścia stado białych niedźwiedzi, które usypia śpiewem Galina - ruda i półnaga rusałka i czarownica o zielonych, świecących w ciemności oczach, której towarzyszył zielony truś Ofion, w końcu O. schodzi na dół i w środku Labiryntu po stoczeniu walki z gigantycznym mrówkolwem, do którego szyły z łuku letygołskie czarownice Vesa i Rosa, zdobywa monetę i wynosi ją na powierzchnię, a wówczas Labirynt wali się i zapada pod ziemię, O. zostaje ugoszczony przez Zakon Labiryntu - czarodzieja Woroża (czerwona szata ze złotym labiryntem, długie, siwe włosy i broda, biały pióropusz), dobrą mamunę Stolicę, wojownika Chocimira, wojowniczkę Stranimirę, leśnego człowieka Voldiana, leśną dziewczynę Iante, jej młodszą siostrę Kalisę, herosa Dora (rudy, walczył powracającym po rzuceniu nim młotem), jego żonę - czarodziejkę Galinę, braci - wojowników Lela i Polela, ich siostrę Gelenę, wilka Vołka, kota Harubambę, trusia Ofiona i popielicę Glis, w trakcie uczty na swoją cześć O. otrzymał na plecach wypalony żelazem znak labiryntu i liczne dary dla Grabal - cara i jego córek (np. Róg Obfitości), zaś Vesa i Rosa, narzeczone braci Lela i Polela towarzyszą mu w drodze powrotnej

- w dzielnicy Bieł zabija Vlesa - człowieka o ognistym języku, który zabijał nim kobiety

- wyzwolił Mosoch i obie siostry, oraz wiele młodych dziewic z niewoli jancykrysty i wampirzycy Helliany - władczyni Wyspy Vestiów (dzicy ludzie, o wilczych kłach i ostrych szponach, ludożercy, ich wodzem był czarnoksiężnik Raganius z Centaurei); H. razem ze swym karłem zabijała i zjadała dziewczęta i kąpała się w ich krwi, O. w bitwie zabił potwora Bukaj Wrogę z Jegföldu, potem broni V. przed wymordowaniem, H. zostaje niewolnicą T. L., ta daje jej wolność, lecz H. ze strachu się przebiła sztyletem

- w czasie zaćmienia Słońca udał się na wyspę Hel, gdzie przebywali umarli (w tym jego ojciec Stracimir, który zachęcał O. do odwagi), gdzie było pełno potworów morskich i lądowych i gdzie w Żelaznym Lesie (czarne drzewa o ostrych, żelaznych liściach) rosło na drzewie czerwone jajo zawierające klejnot Serce Swarożyca, O. zdobył go i przekazał kapłanom, ci uwolnili klejnot z jaja i zaćmienie się skończyło

- w Brustaborgu zaroiło się od małych, czarnych pajączków, których ukąszenie sprowadzało opętanie, zostały wygubione zaklęciem wołwcha Bogumiła Słoiwka z Navigradu, jeden z nich, który przeżył obudził Żelazny Dyliżans, którym jechał bez zaprzęgu potwór; pół – człowiek, pół – sum, zbudził również potwornego demona Jagłonię (podobny do pająka), śpiącego w krypcie, w opanowanym przez złe moce grodzie Brus – garod, O. zabił i sumoluda i Jagłonię

- pływając po oceanie At – Azalath (Morze Światogorskie) spotkał w jego głębinach wypławy (olbrzymie wypławki czarne) i plemię Błyskoludzi (nagich morskich ludzi o fluorescencyjnej skórze), obronił ich przed Farastiaszem – uczonym mężem z Atlantydy chcącym dokonać na nich sekcji

- na Wyżu, na Przełęczy Karap, O. zabija polującego na ludzi i ich stada olbrzymiego kotołaka Kapitana Żbika

- zabija w pojedynku na udeptanej ziemi szpiegującego na rzecz Mosochu rycerza Kłosa

- O. zostaje rycerzem stuha i walczy z ałami i ażdachami, odznaczony Orderem Aredvi w bitwie z nečistymi čertami (wielkie nietoperze o głowach wampirów), spotyka Płanetników pijących wódkę na górze, prosi o nią; po wypiciu palą mu się kiszki i wypadają oczy, razem z nimi spada do chramu Złotej Baby w Leszywierchu, gdzie medycy - kapłani leczą go, odwiedziny T. L. i jej siostry, O. zabija Lelwę - boginię nocnic i królową Krainy Ciemności, chcącej pogrążyć świat w mroku,

- czarodziej Majda z Niżu przybył do naszego świata na Ukrainę, aby zdjąć urok z Julii Tymoszenko, w której głowie zalęgła się żmija wychodząca z dziury w głowie, razem z nim do Kijowa przybywa O. i zabija czarownika Semena Miżyńskiego, który przybrał postać gigantycznego węża i wskrzesił Stiepana Banderę

- z naszego świata do Sujonii, Varezji, Svenlandu, Svearii i Asarmathu przybyli szwedzcy urzędnicy – socjaliści na podstawie donosów i fałszywych oskarżeń o przemoc w rodzinie zabierający rodzicom dzieci i oddający je pijakom i homoseksualistom, w Asarmacie pewien chłop zbił paskiem syna, który miast rozrzucać gnój słuchał jak wiatr grał mu na widłach, rodzic został zabity przez Szwedów, zaś dziecko miało zostać oddane do adopcji pożerającej dzieci leśnej jędzy Babie Starej, O. zwyciężył Szwedów i oddał pod sąd, który orzekł ukamienowanie

- Grabal – car wysłał O. na poszukiwanie czerwonego alatyru, kamień ów znajdował się na Karmazynowej Pustyni, łączącej Sarakenę z Valuzją

- O. udał się do Złotej Bani, gdzie król Atuanus VII Madżar wysłał go w poselstwie do Tündeorszag - krainy tünderek (skrzydlatych nimf o kwiatach zamiast włosów), drogę wskazała mu mówiąca wrona Corvina, ambasador Królestwa Wron w Złotej Bani, w krainie tej spotkał viragfeju emberek - pilnujących wrót mężów o kwiatach zamiast włosów, O. uraczył ich winem od króla, królowa nimf Tünde zgodziła się wysłać na dwór w Kardasie swoją najmłodszą córkę Cerkę, aby mogła poznać ,,króla ludzi'', ponadto dała królowi złotobańskiemu w darze 7 - nogiego konia, O. przez jaskinię w Złotej Bani dostaje się do piekielnej Krainy Pleśni, gdzie walczył z pleśnią, po czym dostał się do Jegföld - krainy lodu, rządzonej przez białe niedźwiedzie, zabija zjadającego je potwora Czutorę (gigantyczny, różowy gad latawiec o wielu głowach), służący Królowej Śniegu, ta chce pojmać O. i uczynić go swym mężem i niewolnikiem, wysyła przeciw niemu potwory, takie jak dwugłowy smok Aglu, karły i olbrzymy lecz O. zwycięża i bierze do niewoli samą Królową Śniegu, wydaje ją na sąd mieszkańców Jegföldu, zastaje wrzucona w piec, w którym paliłą swych wrogów, królową zostaje wskazana przez złoty płatek śniegu zimowa rusałka Arca

- O. wypił Vodakaton - ogromne jezioro wódki, aż legł nieprzytomny, uratowała go Cyza – bogini rzeki Cisy, dając mu do wypicia trzy wielkie jak kubły puchary wina i bochen chleba do zagryzienia

- O. udał się do Silicji, gdzie rządził król Vrodrix - geograf, architekt (sam zaprojektował swój zamek Castilion na planie koła), wynalazca, konstruktor, chirurg (eksperymentował na ludziach - kazał chować noworodki z dala od ludzi, by zobaczyć jakie będzie ich pierwsze słowo, zamykał ludzi do śmierci w beczce, by zobaczyć, czy dusza wyjdzie, rozcinał żołądek, by badać proces trawienia), mag, kronikarz, astronom, astrolog, alchemik, przyrodnik (napisał księgę o sokolnictwie), matematyk, filozof i wojownik, walczący z ludami Sarakistanu, miał on wiele żon i nałożnic, którym zapewnił wieczną młodość, a które miały być wraz z nim spalone na stosie pogrzebowym, miał ogromny zwierzyniec, obserwatorium astronomiczne, ogród botaniczny, liczną drużynę z niemal całego świata, popadł w konflikt z arcykapłanem z Rumu, gościł O. na swoim zamku, kazał mu walczyć z dzikimi zwierzętami (słoniem, tygrysem, mandorą, mantykorą z Hindu, Cyklopem) na arenie, o rękę swej nowej, dziewiczej niewolnicy, Diany, O. rzucił martwym słoniem w króla - tyrana i go zabił

- O. udał się do Lidalionu, gdzie rządził król Midas II, razem z przyjacielem Frodrixem i córką Jani, król popadł w szaleństwo i wszystko co dotknął zamieniał w krwawy kał, ostatecznie został obalony przez najeźdzców Magaj - chana z Ordystanu, O. bronił Lidalionu, lecz mimo zabicia chana dostał się do niewoli, kupił go Ismael al - Putafiri, aby zabawiał go walkami na arenie, lecz O. cisnął weń włócznią i zbiegł

- O. był w ziemi Gekmant - Onis, przylegającej do Cyjonii i Kazalaru, żyły tam gigantyczne, rozumne gekony, czczące Petru Krilitu (gekon o ptasich skrzydłach) i modliszki (czczące boginię Mantis - zielona kobieta o skrzydłach modliszki, zielonych włosach, szponach i kłach), O. zapobiegł wojnie między obu rasami

- O. udał się do kraju Lapitów, gdzie w Ixionopolis w specjalnym obozie, przylegającym do chramu uznanego za boga króla Ixiona - ojca Centaurów, trwały przygotowania do dziecięcej krucjaty, przeciwko obcym bogom i zepsuciu, mali wojownicy mieli obalić wysokie niemal do nieba bałwany Mokoszy, Dziewanny i Jurasmat, wzniesione przez diasporę Wenedów

- wykonując rozkaz Grabal – cara przekroczył Karmazynową Pustynię, razem z wojownikiem Hamycem z Aseth o wąsach ze stali (Wenedowie nazywali go ,,Kostrubonką’’ z powodu początkowego niechlujstwa i lenistwa) i zdobył strzeżony przez potwory (smoki, węże i skorpiony) czerwony alatyr, (Hamyc wyruszył na wyprawę by zdobyć czerwony alatyr dla ukochanej Vasylisy Czarodziejki, O. przeciął wielki jak bochen chleba drogi kamień mieczem na dwie równe połowy), przez ową pustynię dostał się na kontynent zwany Valuzją, gdzie mieszkali ludzie mogący zamieniać się w węże, ich królem był Kalembach, pochodzący od króla wodników Germana, za górami Gargar przylegał do Valuzji kontynent Hork (stolica: Mardara) zamieszkany przez orków – wyhodowanych przez Czarnoboga ze schwytanych i poddanych torturom elfów, orkowie napadali na ludzi – węży, O. obronił stołeczny Taracon przed ich najazdem i zabił króla orków Gargulu

- po powrocie do Asarmathu w Leczycy zabija ogromnego puchacza, który porywał dzieci i je więził w zamku, gdzie strzegł skarbów

- na prośbę Jarosina; namiestnika asarmackiej prowincji Suvala niszczy stworzone przez Kościeja mechaniczne wiatraki, niszczące przyrodę

- we wsi Grzęzło zabija starego, ślepego smoka, któremu składano ofiary z chłopców i dziewcząt

- O. zabił Piekłosa - czerwonego diabła, syna Czarnoboga, zaszlachtował go srebrnymi nożycami, złożonymi przez królową Asarmathu na ołtarzu Mokoszy

- O. zabija Djawolnicę – dwumetrowego, włochatego, brązowego diabła, w w którego zamieniła się stara wiedźma Bożena Pięć Pyrek, gdy do jej chaty wpadł rozżarzony kamień z kosmosu

- O. z pomocą leśnych ludzi zabija włochate, leśne diabły – olbrzymy, które porwały jedno z ich dzieci; dziewczynkę Anej

- O. zabił sławiącego Czarnoboga, mieszkającego w podziemnym, srebrnym zamku czarnoksiężnika księcia Istvana Demonidesa, który za żonę miał warana z Wyspy Szczurów i spłodził z nim potwory – pół – warany, pół - kościotrupy

- O. wyruszył w góry Kułkaj na poszukiwanie herosa Urgana, latającego na zielonym smoku Sirfie; obaj lecieli nad zaczarowanym Kamiennym Labiryntem wzniesionym w górach przez Dedala, magia labiryntu sprawiła, że nie mogli już go opuścić i stale zmieniali w nim postać, aż nie wiedzieli już kim naprawdę są, O. uwolnił ich z pomocą sprowadzonego z zaświatów Dedala, który unieważnił rzucone na labirynt zaklęcie

- O. udał się z poselstwem od króla Dobromira VII na wyspę Hyperboreę, niegdyś toczącą wojnę z Asarmathem, by nawiązać pokojowe stosunki, po drodze wylądował dla odnowienia zapasów na wyspie Sujonii, gdzie zabił nękające ludzi potwory: Żelaznego Dzika Freya i wilka Fenrira, który sprawiał, że ludzie ślizgali się po lodzie i nie mogli chodzić, gdy Fenrir już schodził z nieba, by pożreć unieruchomionych na lodzie chłopów - Karla Bonde, jego żonę i dwóch małych synów, O. zabił wilka w walce, w Hyperborei spotkał jasnoskórych ludzi o blond włosach, wśród których gościł bóg Apollo, na którego cześć składano ofiary z osłów, H. żyli w spokoju i dostatku, O. razem z Apollem zabił pożerającego ich dzikiego psa Garma, oraz młodą, piękną i jasnowłosą czarownicę Arcarę, budującą statek kosmiczny, w celu dostania się do Nieba i spalenia ogniem piekielnym wszystkich jego mieszkańców (w tym dobrych smoków), tubylcy przyjęli poselstwo i przysłali listy i dary dla króla Asarmathu- na urveskiej wyspie Nitharii, O. zabił z łuku Maara – białego, 5 – nogiego konia Zarazy, o ognistych oczach, cuchnącego padliną

- w drodze do Krainy Wiecznej Zimy zaszedł na Wyspę Stu Bogów (tropikalny klimat, porośnięta dżunglą, mieszkało tam 100 bogów i 100 bogiń, półnagich, odzianych w skóry, pędzących dnie na ucztach, polowaniach i ćwiczeniach wojskowych, niegdyś byli ludźmi, lecz zostali wybrani, by przy końcu świata zabić Zielonego Węża), O. spotyka na wyspie bogów Welezara i Sigurda Gotarsona, oraz boginię Veledę, dawną królową ludu Vormax; zawiera z nimi braterstwo krwi, razem zabijają atakujące wyspę demony – tyranozaura, triceratopsa, wielkiego goryla – ludożercę, wielkiego mandryla – ludożercę, gigantycznego guźca, dwa tygrysy, lwa, panterę o jadowych kłach i zatrutych pazurach, czarnego węża morskiego, notozaura i olbrzymiego nietoperza, bogowie chcą nakarmić O. ambrozją i napoic nektarem, aby stał się jednym z nich, ale on odmawia

- był w Krainie Wiecznej Zimy - królestwie Księżyca, po białą różę z Lodowej Góry, gościł go Dziadek Mróz wraz ze Śnieżynką, wspominali przyjaźń z dzieciństwa, wspomina o ugoszczeniu Jacka i Złotej Nastazji, użyczył mu swego zaprzęgu wilków, w drodze atakowany przez wielkie, białe nietoperze, wysłane przez Zimę, chroni się w Zamku Ryby, gdzie dostaje jako broń złoty łańcuch św. Gospy o dziesięciu ogniwach, razem przeganiają potwory, zerwanie kwiatu

- w lesie u stóp Łysej Góry, O. zabił polujące na ludzi Giganta i Cyklopa

- w świętym gaju boga ognia Skierniewita zabił Czarnych Rycerzy (czarne zbroje i płaszcze) – nieumarłych wojowników z rodu Nadludzi, którzy za żołd służyli jako koszmarna armia bogu snów Hypnosowi, po czym się zbuntowali i przeszli na służbę do księcia Drakona, O. obronił przed nimi młodego hobbita Halfa, którego Czarni Rycerze chcieli upiec i zjeść

- na prośbę zmarłych z Cmentarza Wołojanowskiego w Warsogrodzie zniszczył szkołę magii czarownika Nikoły Płomieńskiego, który organizował nocą na cmentarzu orgie przy ogniskach

- na Ślążu zabił czarownika Girłę Zaklinacza z Hagg, który trzymał w piwnicy swego zamku olbrzymie żmije, które karmił ludzkim mięsem i przez które przemawiały demony

- Grabal – car chcąc odzyskać nefrytowy amulet skradziony przed laty przez księcia Oleandra wysłał O. na cmentarzysko plemienia Żuławów, aby odzyskał klejnot, O. wydobył go z grobowca księcia, lecz ten ścigał go pod postacią olbrzymiego potwora Ogara – O. zabił psa, nim ten rozszarpał Tygrysią Lilię

- O. bronił Talję, rządzoną przez barbarzyńcę Gesera przed korsarskimi najazdami alirskiej królowej Tukulcji i jej siostry Tulty, obie zostały pokonane, idąc w kajdanach, uświetniły triumf Gesera i zamieszkały w jego haremie

- we Vranklandzie król Oroncjusz został obalony i zabity przez Lożę Szyderców, finansowaną przez Geliabala, cara Talji, chcącego zawładnąć Vranklandem, terror Loży Szyderców, służył im żelazny potwór Nożyca - podobny do pająka o twarzy kobiety, uzbrojony w setki noży, na rozkaz Wielkiego Mistrza szlachtowała tysiące ludzi, Wielki Mistrz koronuje Geliabala w Rimou, Geliabal był szaleńcem, okrutnikiem i rozpustnikiem - jego rydwan ciągnęły tygrysy, występował nago udając Wenus, kazał swym gościom jeść żywe papugi i mocować się z lwami, na ucztach podawał potrawy z gliny i wosku (trzeba było udawać, że bardzo smakują), składał ofiary z dzieci, kazał niewolnikowi zbierać tony pajęczyny (gdy nie zebrał, został wtrącony do lochu, gdzie zjadły go szczury), urządzał loterie, w których można było wygrać skorpiona, zasypywał gości, sypiącymi się z sufitu tonami płatków róż i fiołków, pod którymi się dusili, na uroczystościach rzucał w tłum ludzi jadowite węże, przybycie królewicza Faramunda na Wyspę Pingwinów (mieszkali na niej ludzie, zamieniający się w alki olbrzymie, ochrzczeni przez św. Maëla), zebranie wojsk w celu obalenia Loży Szyderców i Geliabala, królewiczowi, dotąd przebywającemu na wyspie Vrit, pomaga O., który zniszczył Nożycę, pokonanie wojsk Loży i Taljan, Geliabal zbiegł, lecz w swej stolicy Cesaropolis został oślepiony roztopionym złotem i utopiony w kloace, razem ze swoją matką, zaś Faramund został nowym królem Vranklandu

- O. uwolnił przywiązaną do drzewa Veronę; królową Haragonii i obronił ją , przed zamienionym w dzika Ansferhorbsem; królem Goidelii

- w Hasturii zabił gigantycznego węża Culebre pilnującego skarbów, zdobytych przez Naran – el – Baratana; emira Vandaluzji, w węża tego był zaklęty jeden z wojowników emira

- w Goidelii na zamku Aquilia – Nocturna zabija Vampiro; odzianego w kir króla tamtejszych wampirów, wraz z jego dworem

- w Goidelii mieszkała piękna Jasuna; kapłanka Ognia (długie, brązowe włosy, czarne oczy, ubrana na biało), składała żywiołowi ofiary z ludzi, chciała zabić O., lecz ów, z pomocą T. L. zniweczył czary kapłanki, która zamieniła się w żmiję i została przytroczona do siodła, O. nie chcąc zabijać kobiety, dał ją pod sąd Asturusowi, królowi Gotoalanii, który skazał ją na dożywotnie zamurowanie w wieży

- na uczcie razem z innymi junakami i sędzią Kaloszem, O. daje słowo honoru, że podniesie Ziemię; znajduje torebkę na pustkowiu i chce ją podnieść - zapada się i płacze krwawymi łzami; T. L. i S. wyprosiły dlań u św. Gospy przebaczenie - uratował się chwytając złoty łańcuch, lecz na jakiś czas stracił nadludzką siłę - wyruszył w podróż na wschód