- mijając przygraniczny gród Smolenice widzi ptaka Gamajuna (czarny puchacz w białym pióropuszu), który ostrzega go, wieszcząc śmierć, lecz O. go nie posłuchał, mówiąc: ,,Lepsza śmierć w chwale, niż życie w niesławie''
- w Mosochu pomógł carowi Helagu uwolnić
siostrę z niewoli Łotra Jesiotra, odczarował bojara Dobrynię,
którego królowa czarownic Maryna Kołdobujowa zamieniła w tura,
wspólne oblężenie jej grodu, wspólne zabicie piastunki Maryny -
olbrzymki Baczory, Maryna ze strachu się zabiła, a junacy chcieli
jej złamać miotłę i darować życie, przyjaźń O. i D.
- O. zabija księcia mosochskich wampirów,
Jenerała, o twarzy pomalowanej na czerwono, oraz jego poddanych,
pomagają mu psy Stawr i Gawr z zamierzchłej przeszłości
- O. razem z południcą – wojowniczką Nivą
zabija wampira Ereticę, który powstał ze zmarłego heretyka
Pawłodara
- z pomocą Stawra i Gawra zabił wilkołaki
Sybira Srebrzystego i Mandżura Złocistego
- O. nad rzeką Embar zwycięża rozbójników
Bradiagę, Triszkę i Mikułę Dziuplanego, odrzuca nagrodę od cara,
został ugoszczony przez mieszkających w chacie na odludziu braci
wojowników Medwieda i Miszkę (czciciele Miedwiedowa, przybierali
postać niedźwiedzi), pił ich samogon
- zabił byka ludożercę z rzeki Mosoch, Hella
próbowała zabrać mu moc, przez oddanie się (O. zachował
wierność)
- pomógł kotu Kotafiejowi odzyskać żonę
lisicę z łap Boga – Traszki majacego swój chram nad jeziorem
- zimą O. pod postacią wilka zagryzł polującego
na dzieci owłosionego, jednookiego dziada o wilczej głowie i
ogonie, oraz o sześciu rękach - Łeszyja, który stał się
potworem po zabiciu ojca, uratowane dzieci: Wołodar i Nastavissa
pokazały mu zrobione przez siebie plastelinowe figurki Dziadka
Mrozu, mającego przynieść im prezenty
- Sulej; ataman Szarej Sotni zaprosił O. do
Kataburka na postrzyżyny swego syna, a w rzeczywistości chciał
jego śmiercią pomścić klęskę sprzed lat, O. zwyciężył
skrytobójców, a wśród nich wskrzeszonych przez nekromantów
Żółtego Karła, uzbrojonego w kuszę i Żelaznego Faraona, a
ostrzeżony przez jednorożca, który ukazał się w lustrze przed
trucizną, począł walczyć z Szarą Sotnią i w bitewnym szale
pozabijał ich wszystkich i zniszczył ich zamek Sicz
- w Kataburku, O. wszedł do porzuconego, walącego
się domu i zagrał w karty z jego dawnym właścicielem Sekułą
Sztossem, wygrał w karty, lecz Sztoss okazał się wampirem, o
czerwonej twarzy i O. przebił mu serce mieczem, po czym spalił jego
dom
- w jeziorze Modroje w czerwonym moskwiczu z
naszego świata mieszkał wodnik hrabia Lancyt, który ugościł O. i
razem polowali na stado leinów niszczących uprawy i pożerających
ludzi
- O. dotarł do świętego grodu Światoborje, w
którym mieszkały gwiazdy spadłe z nieba (miały postać mężów i
niewiast w powłóczystych szatach, którzy świecili w ciemnościach
i mieli wielkie moce magiczne), przewodnikiem O. po tym grodzie była
spadła gwiazda Ivona
- O. pozabijał kanibali z Mosochu: Ilszata z
Kataburka (peklował ludzie mięso w torebce z cebulą),
mieszkającego w lesie dziada Władymira Nikołajewa (pożarł
chłopca i dziewczynkę), Spiesivceva (pożarł 19 ludzi), Dołbysza
(zjadł przyjaciela matki), Dołbilinę i Bezrada (zjedli
współuczestników libacji) i Maslicza z Varnaul (zjadł dwóch
ludzi)
- O. pomógł Tolimirze Gusławiewnej (uczyła
filozofii w cieniu grabu) odzyskać synka, którego porwał bialy,
trójgłowy pies Zorjevan, sługa czarownika Kaspirata, który chciał
mieć następcę
- O. zabił rozbójnika Barmaleja mającego
czerwony laser w oczach
- O. we wsi Krokodiłskoje spotkał chłopca
Kostię, który przyjaźnił się z mówiącym szczurem Żydiatą i
lubił wchodzić do cudzych chat, aby głaskać koty, we wsi czczono
jako bogów Krokodyla Gienię (przybierał postać rycerza w zielonej
zbroi, składano mu w ofierze dziewice i bimber, aby nie zatrzymał
desczu), boginię sztuki medycznej Bolnicę (nosiła strój
pielęgniarki) i sinego hipopotama Begiemota, O. razem z bogami
bronił wsi przed najazdem Sinej Sotni (synów Dziadka Mroza i
śmiertelnych kobiet, wygląd Kozaków pokrytych grubą warstwą
szronu, mieli moc sprowadzać zimę)
- w gubernii Permicium został uwięziony przez
brzozową rusałkę Sziszigę (jej plecy pokrywała kora brzozy) w
bryle kryształu na dnie jeziora Kondałskoje
- w carstwie Indieji (stolica: Indis) założonym
przez ocalałych ze sztormu kupców z Hindu, O. zwyciężył potwora
Narkota (ogromny kot, najeżony stalowymi igłami, wstrzykującymi
truciznę)
- obronił kupiecką republikę Navigrad przez
niszczącym najazdem wojsk Lubart - cara (pół - człowieka, pół -
lamparta), przed jego wojewodą Malutą Rudym i zakonem mnichów -
siepaczy z chramu w Operczu, którzy na szyjach nosili psie czaszki
oprawione w srebro
- O. zabił mieszkającego w rzece Volchov złego
wodnika – czarodzieja Volcha syna Sławiena, który kazał czcić
się jako bóg, zas opornych pożerał jako krokodyl
- O. szuka skarbów w ruinach miasta Czud, za
grzechy pogrążonego w ziemi przez złe siły, wędrując po nim
spotkał uśpionego pancernego jaszczura Twardego (ankylozaur) i
stoczył walkę z Wierzbowym Kotem Mlekodajem (dającym mleko w
zamian za dusze)
- O. trafił do carstwa Pomory, leżącego nad
Morzem Białym, zwiedził gród stołeczny Miasto – święty gród
Pomorców, którzy największą czcią otaczali boga Nikołę, O.
pomógł morskiej rusałce Korżanie i jej przyjacielowi –
morskiemu wodnikowi Koczowi, zamienionemu w węża połoza, w
obronie przed szydłowcami – larwami połozów służących chcącej
podbić Pomorę Wiedźmie – Krasawicy, Kocz zginął podziurawiony,
Korżana i O. wypłynęli łodzią na Wyspę Sołowieja – świętą
wyspę Pomorców, w czasie rejsu pouczeni przez Klabaternika palą
siebie razem z łodzią w ofierze dla bogów morza, po przybyciu na
pełną labiryntów i klasztorów wyspę ich dusze biorą z klasztoru
boga Nikoły miecz samosieczny i zaklętą w czerwonym jaju duszę
Kocza, już w Pomorze zabijają Wiedźmę – Krasawicę mieczem
samosiecznym i wypuszczają z jaja odczarowanego wodnika
- w Kałmakistanie, chan Kidan - girej żąda od
O. aby wykradł klejnot, od którego zależy jego życie, O. wykradł
nocą klejnot i dla żartu założył na głowę chana pęcherz, chan
chciał go ukarać śmiercią, a wtedy O. rzucił klejnot na ziemię
i chan umarł na krwotok z nosa
- w Górach Ikaryjskich (ich mieszkańcy
pochodzili od Ikara) spotkał ich królową, wojowniczkę i łowczynię
Szamilę (piękna, długie czarne włosy, odziana w bikini ze skóry
czarnej pantery), kazała mu walczyć ze sobą na sztylety, walkę
przerwał piorun rzucony przez Peruna, potem nastąpiła uczta
- w Carstwie Sołosznickim pomaga stale
zmniejszającemu się urzędnikowi Sołogubie o niskim wzroście
odnaleźć armańskiego czarodzieja Haj – Armana, który sprzedał
mu lek na zmieniejszanie się, aby zmniejszył swą grubą i wysoką
żonę Agłaję, potem pomógł Stieńce Kazmirzewskiemu, odnaleść
ciało, z którego ów sobie wyszedł, po odnalezieniu go, O. przybił
duszę do ciała srebrnym gwoździkiem
- w carstwie Sorko zabił niepokojącego nocami
dziewczęta Ognistego Węża Naletnika, najmłodsza i najpiękniejsza
z nich Ludmiła Masławiewna, którą wąż rozdziewiczył żałowała
jego śmierci
- w carstwie Berendei (stolica: Każor - baran),
rządzonej przez olbrzyma Berendeja, razem z córką Nastazją -
wojowniczkę i łowczynię, jej młodsza siostra Elena pasła stada
czarnych pawi z Mu), gdzie rosły rzadkie, magiczne rośliny, O.
walczył z najazdem smoka Sowynycza ze stepów Selevintu (praojczyzny
Płowców) i koczownikami z Varchamiei, O. ranił smoka, ów zaś
mając jeszcze miękki pancerz uciekł, w zycięstwie dopomógł
generał Siergiej Welesowicz Moroz (siwy, rogaty starzec o
olbrzymich, lazurowych oczach, noszący carskie ordery i carski
mundur pokryty soplami lodu, uzbrojony w lodową laskę) - car wyspy
Vajga - than, który zesłał śnieżycę
- O. razem z młodym rycerzem i kapłanem Chomą
Brutem, który zwyciężył i upokorzył Wiedźmę – Krasawicę
(jechał na jej grzbiecie i okładał ją buławą) zabija smoki w
Górach Soroczyńskich
- w księstwie Uzysz, knezinka Usia dla zabawy
więziła mnóstwo ludzi, których wabiła obietnicą ożenku, O.
uwolnił więźniów, zaś Usię uwięził aby nabrała rozumu
- w carstwie Muromy odwiedził sanktuarium Ilji
Muromca i wysłuchał pieśń o tym jak bohater obronił kupców z
Roxolanii przed armadą asarmackiego korsarza Narvala, który jako
szpady używał rogu jednorożca
- w carstwie Jaszanii, rządzonym przez cara
Smolena, O. zabija podobnego do Frankensteina potwora Borysa Karłowa,
polującego na ludzi i zamieniającego się w niedźwiedzia, car daje
O. koronę, lecz ów nie przyjmuje
- O. był w carstwie Dziewojek (żyły w nim same
piękne i rude kobiety – dziewice, które czciły Dziewannę, a
rodziły pijąc wodę ze źródła Kryształowego), w carstwie tym
spotkał bohatera Jerusłana Młodszego, który przybył prosić o
radę władczynię Dziewojek, co robić, by jego ród nie pozamieniał
się w złośliwe karzełki
- w carstwie Ożdajbarczan, O. walczy z tyranem
Czerwonym Popem, który strącił O. do piekieł - tam heros zabijał
demony, gasił ogień wodą z ich kotłów, w końcu zabił
trójgłowego psa Cerbera i powrócił na ziemię, gdzie zabił
Czerwonego Popa
- w carstwie Kara – kaj spotkał cara Kiza –
szana (chudy, czarna, spiczasta broda, kolczyk w uchu), tyrana który
swym poddanym lubił wydłubywać oczy, ucinać głowę i wyrywać
wnętrzności, zabił tak głupkowatego dworzanina Matiuszę Jałpasza
i poetę Plenkę Krasnolubowa, który opisywał jego łowy na żubry
razem z carem Władysławem Smolenem w Puszczy Balskaja, raz kazał
posiekać słonia z Hindu, który nie oddał mu pokłonu (usłyszał,
że słonie zawsze składają hołd wielkim ludziom), car podstępem
uwięził O. i kazał mu walczyć na arenie z tygrysem o swą córkę
nagą księżniczkę Persanę, O. porozumiał się telepatycznie z
tygrysem i rozwalił cyrk, tygrysowi rzucił na pożarcie pierwszego
ministra Tigelina – współuczestnika zbrodni cara, zaś car
schronił się przed nim w podziemnej twierdzy, gdzie zagryzły go
myszy (zmarł na krwotok i biegunkę)
- O. w Orzechowej Ziemi, gdzie rosły ogromne
orzechy, rodzące orzechy wielkości ludzkich głów, wypełnione
mąką
- w Ruskolanii, O. odnalazł niewidzialne, święte
miasto Kitież (co skryło się zaklęciem, przed najazdem Tartarów),
żeby je odnaleźć, trzeba było pościć i modlić się, iść
naprzód nie oglądając się za siebie i unikać rozproszenia, O. po
stoczeniu walki z potworem Zbreźnią Dzikofiejewem wpuszczony do św.
miasta, otrzymał w darze złotą gałąź palmy
- za Ruskolanią, O. spotyka Porożan - ludzi z
porożami jeleni na głowach, całą krainę pokrywały granitowe
posągi podobne do Mnicha ze Ślęży, najwyższy z nich, sięgający
nieba, wzniesiono na cześć Czarnego Mnicha, który zabił wilkołaka
kozikiem, O. uczestniczy w ich walce z kniaziem Czukasijem, którego
wojska jeździły na wielkich bażantach ze Skufii Kijańskiej
- w carstwie Rad' nad rzeką Danu pozabijał
czornyje worony - sługi cara Jana Ośmiomysła, który głodził
poddanych, O. pouczony we śnie wykopał róg obfitości i dał
Radzianom, obalił cara, który czarami zamienił się w mąpierza
(człowieka o głowie mopka) lecz został pokonany
- w pobliżu grodu Hrastav zabił żyjącego w
jaskini potwora ludożercę Czukatiłę (szczególnie lubił
genitalia i sutki, przed pożarciem kaleczył nożem niewiasty)
- w carstwie Orelii spotkał ludzi, siwe pantery
orelskie z wystającymi kłami, pomógł wszystkim tym istotom
zjednoczyć się do walki z najazdem carstwa Mażarów
- w górach Ura zdobył zamek cara Dwojedusznika
(dwie dusze, ludzkie ciało pokryte twarzami), który uwięził i
zabił Krożenia; przyjaciela O. z Domu Mężów, po czym zabił cara
w pojedynku
- w carstwie Issendonii, leżącym w górach Ura,
walczył z plemieniem kanibali Issedonów, którzy pożerali włąsnych
zmarłych (przed wiekami zdziesiątkowani przez cara Żelimira, za
to, że ich wódz Głogota z dworem pożarł carską córkę Miesiąc
– Nathicanę, którą otrzymał za żonę)
- uratował Macieja Aranitę z Samojed'u, wyspy
ludożerców
- przygody O. na wyspach Archipelagu Simbarii:
Samojed'u, Afankistanie, Mangazji, Jezdygeřu,
Bujanie, Sagistanie, Bracji, Sabaju, Valgarze i Usurusie,
- O. razem z burymi niedźwiedziami noszącymi
kolczugi bronił Archipelagu Niedźwiedzi - wysp Irak – czeja,
Irkacza, Irkucza, Irczak - czuczaj i Irak – czucza ze stolicą w
Irkasku przed najazdem Turianek (niewiast, które przybrały postać
olbrzymich żmij)
- O. na Wyspie Szczarskiej zabił demona Szczura
(szczur wielkości smoka), któremu oddawano cześć boską i
zabijano dlań zwierzęta groźne dla szczurów
- O. był na wyspie Afankistan (stolica
Afankazja), zamieszkanej przez pastersko - łowieckie plemię
Afanków, zabił potwora Afankusa (podobny do gigantycznego słonia
morskiego o białych odnóżach wija i ogonie wieloryba)
- O. na wyspie Mangazji (stolica: Mangazgard),
gdzie stały góry wysokie do nieba ludność utrzymywała się z
handlu futrami i wydobycia magnezu (Mangazyjczycy sprzedawali towary
przez okienko w skale), obronił przed najazdem admirała Kurody z
Apońskiego Carstwa, w obronie pomagali służący posadnikowi
Brontowie - jeźdźcy na brontotheriach, używający ich rogów, jako
procy)
- na wyspie Jezdygeř
zaprowadza pokój między ludźmi, a żyjącymi na bagnach plemionami
Bąków i Kulików (ludzie z głowami bąków i kulików), wszystkie
trzy rasy jednoczą się w obronie wyspy przed lévicami
- na wyspie Bujan, skąd pochodzą dusze, zabił
czczoną przez Wołdę - nowego cara Mosochu, ogromną żmiję
Garafenę, co skuła B. lodem i zjadała tubylców - swych
niewolników, po śmierci G. nastała wiosna, zaś car chciał ukarać
O. i wysłał go w celu pojmania rudowłosej pani zwierząt - Ardiry
- królowej plemienia Wodyżów, pasącej jelenie i renifery,
przyjaciółki przewodniczki stada reniferów - Kareny i wyznawczyni
Małgorzaty - królowej wszystkich czarownic, bogini magii i miłości,
aby ją poślubić (T. L. przekonała ją we śnie)
- na wyspie Sagistan broni ludzi przed najsroższym
wilkołakiem, przybierającym postać białego psa, który schronił
się w chacie dziewczyny i odgryzł jej dłoń, O. pomaga go pokonać
pani zwierząt i kapłanka Małgorzaty - Kalira, której sanie
ciągnęły łosie
- na wyspie Bracji z jeziora Nordlin co roku
wychodziły potwory - karaluch i elasmozaur i swym bojem pustoszyły
krainę - O. je zabija i daje do zjedzenia tubylcom,
- w Puszczy Sabajskiej na wyspie Sabaj pomaga
plemieniu Czytów w łowach na wieżozwierza (indrikoterium w
barwach okapi)
- na wyspie Valgar przeszkodził abaasom, którymi
władał podziemny chan Irkołaj Baraz w wyniszczeniu ludzi, zabił w
bitwie pod Czełubejskiem chana abaasów i wielu jego najlepszych
wojowników, po czym zamyka wejście do ich podziemnej krainy wielkim
kamieniem
- na wyspie Viroviżan, zamieszkanej przez
Solimów, w czas srogiej zimy, zabił morskiego potwora Skrzypłocza
(skrzypłocz wielkości słonia), który wychodził z Oceanu
Simbarskiego i hipnotyzował swe ofiary wzrokiem
- na wyspie Usurus O. spotyka plemię żółtoskórych
wampirów w przepaskach biodrowych, napadających na sąsiednie
wyspy, chciała go uwieść tamtejsza księżniczka Modora
- na wyspie Sitce - leżącej najdalej na wschód
simbarskiej kolonii Mosochu spotkał nimfy sitki zmieniające postać
i odziewajace się w igliwie, oraz Ałasana - sitkańskiego
olbrzymiego niedźwiedzia polarnego - króla wyspy, któremu O.
złorzył hołd i dań z upolowanych zwierząt, a na którego latami
polował posadnik Janota z Junagradu, aż zginął od ciosu jego łapy
- w Bojemie świadkiem walki grodu wojowniczek
Devin i grodu wojowników Chwarsten, pustoszącego królestwo; O.
opowiada o swej miłości do T. L. i godzi zwaśnionych; uczta
pojednania, król Przemysł Otokar daje mu Order Lwa
- w Bojemie , O. trafił do chramu, gdzie
zamieszkiwał Bóg – Gawial (niepożądany), O. i żerca Kaik
wynieśli go z chramu i wrzucili do Srebrnej Kałuży, gdzie gad
rozpadł się na kawałki, bura ze strony arcykapłana Życimira
- w zamieszkanym przez Wiły tajemnym księstwie
Biliny razem z wojowniczką Radygoją walczy z najazdem morowitów
(pół - ludzi, pół - kruków), razem z Radygoją zabił ich boga
Kruka Wielogłowa (wielkości stodoły), nastał pokój, Wiły
oszczędziły życie morowitom a ich królowa zamieniła je w kruki
- w osadzie Zaklina, gdzie na targ oprócz ludzi
przybyli żmijowie i wodniki, O. bronił czarodzieja profesora
Moroveca z Akademii Karolińskiej, który zaatakwany przez bandytów
pomylił ze strachu zaklęcia i zamienił się w nagą, związaną
kobietę
- w Wielkim Księstwie Morau sprzymierzonym z
Bojemą, O. zabił grupę wampirów atakujących nago, gród
stołeczny Vrno nękał olbrzymi dima (zielony dimetrodont, zionący
ogniem i mający na grzbiecie, tylko jedno błoniaste skrzydło), O.
zabił go dając mu cielę napełnione niegaszonym wapnem, dima pękła
pijąc dużo wody
- w Wielkiej Nitrze, kapłan Tysz wezwał czarami
wielkiego jak smok wilka Wilkołka, zionącego zarazą z pyska - O.
go zabija, T. zostaje odwieziony rydwanem ciągniętym przez
skrzydlate jelenie na sąd arcykapłana
- w Wielkiej Nitrze, O. zabija wampira Nelapsi, co
noc wychodzącego z grobu w przydrożnym rowie, by masakrować całe
wioski, powstał on ze zmarłego wójta Lutimira Viłova
- w Wielkiej Nitrze zabija upiora Fene
(striutiomim o głowie fenka i przednich odnóżach modliszki), który
wchodził w ludzi, albo ich pożerał (mówiono: ,,Niech cię Fene
pożre’’)
- w Złotej Bani (stolica: Kardas) zabił złotego
smoka Szarkanę, pomógł mu w tym koń smoka, który przekonany
przez T. L. zrzucił go z grzbietu i podeptał podkutymi kopytami,
następnie z pomocą wyzwolonych karłów i ludzi, na prośbę
uciskanego plemienia Kuruców szturmuje kościany zamek matki smoka -
jędzy Borlangö o
żelaznym nosie, żywiącej się surowym mięsem i ją zabija, król
Atałok daje mu Order Turula, zaś wyzwolonemu przez O. plemieniu
karłów Cierpków (Törpek)
ziemię Szarkanyorszag (nowa nazwa: Törpekorszag),
O. zabija mieszakającego w jaskini nieopodal Budna olbrzyma –
ludożercę Kissa, który marynował zabitych ludzi w alkoholu,
następnie na prośbę króla Atałoka udaje się pod ziemię, aby
wyzwolić jego syna Ambrosiusa z niewoli złej czarownicy, królewicz
Ambrosius wydarł jej sekret jej życia; z pomocą O. zabił dzika,
wydobył z niego zająca, z niego gołębia, a z gołębia pudełko z
dwoma chrząszczami – czarnym (z zaklętą w nim siłą) i lśniący
(z zaklętym życiem), najpierw zabił czarnego, a gdy osłabła
czarownica powiedziała mu jak się wydostać, zabił lśniącego, a
z nim czarownicę, O. posłuje do Griforszag - krainy zamieszkanej
przez gryfy, prosząc w imieniu króla złotobańskiego o pomoc, a
nastepnie razem z nimi broni prowincji Burza przed najazdem Kumanów
- Małpoludów
- O. przekroczył rzeki Cisę, Savę i Dravę i
rozpoczął ciąg przygód na Półwyspie Białańskim (mieszkali na
nim Wenedowie Południowi - Białanie, potomkowie starożytnych
Balków), razem z Eskandrem - królem Makedonu w szklanej bani
zwiedzał dno morza; spotykają luzony, morskich ludzi, Ulika,
Jurasmat, Gâca, morskie
skorpiony, morską agamę kołnierzastą, boginię Morza Sinego i
Ciemnego - Baltę, 17 - metrową jaszczurkę zieloną, wielką,
czerwoną ośmiornicę, sinego plezjozaura, syreny, zatopione miasta
Retrę i Vinetę, wynurzają się w górskim jeziorze w Wyżu,
spotykają idące brzegiem jeziora boginie Tatrę i Juratę
- broni leśnego królestwa Nowego Sadu
(rządzonego przez młodą i piękną królową, która otoczyła
swój kraik obręczą czarów) przed wielkim wężem; w kuźni łapie
jego język rozpalonymi szczypcami i zmusza go do wyrycia bruzdy
granicznej, a potem zabija i wyprawia zeń ucztę
- plemię Głąbian żyjące za Górami
Kołbiańskimi zapragnęło śniegu zimą, więc zebrał się wiec i
uchwalił wezwanie bogini mrozu, ci co -protestowali przeciw zgubnej
uchwale wiecu zostali pobici kijami, a ich domy spalono, na wezwanie
przybyła z Mroźnych Piekieł bogini Kruta Boga (wysoka, smukła,
blada, długie, szare włosy, ostre, żelazne zęby, duże,
niebieskie oczy), która zesłała na ziemicę Głąbian wieczną
zimę, postawiła sobie zamek z lodu, głąbiański junak Vasylko
uzbrojony w żelazną pałkę Kratę, chciał zatłuc boginię, lecz
został przez nią rozszarpany, gdy O. przybył w te ziemie, pokonał
służące bogini olbrzymie białe wilki, niedźwiedzie, tygrysy
szablozębne i nietoperze, a gdy wpuściła go do zamku, chcąc
przyjąć jego nasienie, po czym go rozszarpać, O. w drodze do łoża
podstawił jej nogę, po czym zatopił miecz w sercu i uciął głowę,
gdy to zrobił nastała wiosna, Głąbianie chcieli go wybrać na
króla, lecz odmówił
- w ziemicy Gistrów, O. został przyjęty na
dworze króla Epulona, w czasie uczty jego półnaga i ciemnoskóra
córka Kapiszta rozdawała biesiadnikom zielony, gazowany napój
,,Akuta’’, który był bardzo silnym narkotykiem, wywołującym i
ożywiającym najstraszniejsze koszmary, Kapiszta na oczach
ucztujących zdarła z siebie skórę i okazała się pod nią znanym
z gistryjskich legend, wiecznie pijanym, leśnym dziadem Sadokiem o
długiej, białej brodzie, ów śmiał się szyderczo i wymachiwał
penisem przerażającej długości, aż zabił go O., który potem
obronił króla Epulona przed Ognistym Smokiem
- w królestwie Vlasev (każdy król nosił imię
Vlas), O. walczył z najazdem Mutimira - króla Idrii i ordy z Monte
Tartari, goniąc niedobitki Idrijczyków zapuścił się samotnie do
Idrii, gdzie przyrodę zniszczyły liczne kopalnie rtęci, a ludzie
byli słabi i chorowici, O. wyzwał na pojedynek Mutimira, noszącego
Koronę Mocy - szklany pojemnik na rtęć, pokonał go, ciosem miecza
niszcząc koronę i zalewając twarz króla rtęcią, jego następca
Mezamir II wraz ze swym ludem opuścił skażoną Idrię i udał się
na poszukiwanie nowej ojczyzny
- w królestwie Karpizji, leżącej w Górach
Karpizijskich wojewoda Bosek w zamian za obietnice pomyslności
składał ludzi i zwierzęta w ofierze drzewnemu potworowi
Dębniakowi, lecz nimfy bożeczki próbowały ratować ofiary
potwora, gdy Bosek wydał mu na pożarcie Alinę - królową
bożeczek, O. zabił potwora wraz z jego wyznawcą
- w królestwie Bozanii (założonej przez króla
Boza, stolica: Bałszyj - grad) był świadkiem walki Starzów (ludzi
z głowami i skrzydłami białych orłów), potomków Starzboga, syna
Pochwista z ażdachami, O. pomaga Starzom, nagradza go Starzbóg
(daje mu Order Białego Orła Zenitu i przyjmuje ponownie do zakonu
stuha)
- w królestwie Bozanii, nad rzeką Bosną razem z
giptyjską wojowniczką Sarą Czarną Boginią zabija wampira
Ogoljena
- pomaga Bolesławowi, królowi Kraju Traw
(stolica: Travunia) pokonać Kris - cara; człowieka o psiej głowie
i orlich skrzydłach, zasadził on trawicę - trawę zjadającą żywe
istoty, lecz O. i B. wycięli ją mieczem i kosą, potem Kris - car
wypuścił na nich małpierze (skrzydlate małpy - wampiry), walka w
lochu z K. - carem co więził młodą córkę jednego z banów, po
uwolnieniu król Bolesław ją poślubił
- w Złotych Piaskach (stolica: Przylast') z
pomocą św. Otokara Dzikiego zabił Presjana - wampira o czerwonych
nozdrzach i wielkiego wija co połknął Księżyc
- bronił Złotych Piasków przed najazdem
zbudzonych z tysiącletniego snu przez czarnoksiężnika Archimagusa
olbrzymów Ispolinów
- w Vindice z pomocą żywiącego się rosą
dobrego wampira Denneca (skrzydła, długie, czarne włosy, piękny)
zwyciężą potwora Orko i jego bandę ogrów, wódz zostaje przebity
na wylot, jego hufce muszą naprawić szkody, a następnie Dennica
złotym kluczem Teosta otwiera ziemię i tam zapadają się o.
- w Vindice zabił wampiry Pijavicę, Juro Grando,
oraz Volkodlaka (pijącego krew wielkiego, czarnego psa, chodzącego
na tylnych łapach i noszącego czarną szatę z kapturem)
- w vindickich Górach Białych w zamku Hochberg
czczono Czarnoboga, jako swastykę i składano mu ofiary ze starców,
kalek, chorych dzieci, ślepców i nieuleczalnie rannych, O. zdobywa
zamek przy pomocy Łaukosargów; jeźdźców na białych jeleniach
o złotych porożach, zabija obrońcę zamku - wielkiego, zielonego
węża o rogu jednorożca, pożerającego kobiety (okulał od ciosu w
udo)
- w Karantii, O. poznał piękną królowę Karę,
mającą dwa duchy opiekuńcze w postaci tygrysów, służyła jej
drużyna wojowniczek, Pavlislav Pavlov - agent cara Mosochu, któremu
towarzyszy pyton Axar chce posiąść królową i jej ziemię, O. i
książę Kraina pokrzyżowali jego plany z pomocą najemników z
nemijskiego plemienia Lucerzy (pochodzących z Lucerii), Kraina
poślubił Karę
- O. nad rzeką Pavlicą spotkał plemię
Pavličów, chcące ocalić przed wyginięciem otoczone czcią boską
srebrne łosie, których ostatnie stado trzymał w zwierzyńcu Basza
Alpucharov, Pavliče chcą je wykraść i wypuścić do Srebrzyckiej
Puszczy, lecz O. wchodzi w pakt z Baszą; pokonuje jego żołnierzy,
oszczędza im życie, Basza nie chce dotrzymać przysięgi złorzonej
nad grobem, więc O. ucina mu głowę, po czym zabiera łosie i
wypuszcza je na wolność, łosiom wyrastają złote skrzydła i
odlatują
- w Samawii szukał skarbu na Górze Soraby -
czarne zjawy stawiały dlań szubienicę, lecz się nie zląkł i
odnalazł skarb
- w Samawii zabił wampira Mulo (wygląd Mulata),
który polował na ludzi i uwiódł zakochaną w nim księżniczkę
Vesnę, córkę boga Vida i bogini Vidy, mających swój zamek na
górze Goreb, aby ją zamienić w wampirzycę i oddać jej duszę
Czarnobogu, po śmierci wampira, Vesna z rozpaczy rzuciła się w
przepaść i zginęła
- w Samawii zabił wampira Petra Blagojevicia
- w Samawii zabił Żmija i Żmija Trojegława -
obronił przed nim księżniczkę Deklę, córkę króla Branicza
- w Samawii na prośbę króla leśnych kotołaków
Porvaty uwolnił jego córkę z niewoli potwora Psoglava (olbrzym z
głową psa, żelaznymi zębami i jednym okiem)
- w księstwie zwanym Guslana zabił tyrana
Dukljan – cara, który uwięził w złotej klatce św. Niedzielę,
przez co niedziela wypadłą z kalendarza
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz