Etymologie cz. 1

,,Sejanus Lucius Aelius, um. 31 po Chr., ulubieniec cesarza Tyberjusza i dowódca pretorjanów, po usunięciu Tyberjusza na Capri, prawie jedynowładca, przygotował zamach stanu; po wykryciu spisku ujęty i stracony'' - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 15 Rewir do Serbja''

,, […] Czasy te opromieniają legendy: o Kraku, jego synach i smoku podwawelskim, o Wandzie co nie chciała poślubić władcy Niemców (Allemanów) i w nurtach Wisły śmierć znalazła, o niegodziwym Popielu i myszach – mścicielkach pomordowanych przezeń stryjów. Ten cykl bajkowy związała tradycja ludowa z epoką historyczną podaniem o Piaście, kmieciu i kołodzieju, założycielu królewskiej dynastji piastowskiej'' - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 13 Polska''

Kagnimir, syn Bożysława, dziewiąty hrabia (graf) Góry to obok Prokosza, Wawela i Smolki, najwybitniejszy dziejopis starożytnej Analapii. Żył za czasów króla Radosława III z dynastii Dalmatydów, kiedy to faraonem był Nefren – Ka. Tak jak Wawel, współczesny Krakowi, Wandzie i Wilkowi I, tak również Kagnimir był kronikarzem nadwornym. Urodził się w rodzinie rycerskiej, a będąc słabym i chorowitym, w przeciwieństwie do swego brata Bogusława, długie godziny pędził wśród ksiąg, w nich szukając natchnienia i pociechy. W młodości został porwany przez wareskich chąsiebników z Nürtu, lecz rodzina zapłaciła okup i powrócił do swego majątku. Ucząc się w chramie Poretinusa – Drzewowida w Lipsku, w analapijskiej prowincji Bliski Zachód, biegle poznał liczne nauki i języki. Oprócz mowy słowiańskiej i starokrasnej, biegle władał w mowie i piśmie językiem greckim, egipskim, chaldejskim, arabskim, a nawet sanskrytem i sineańskim. Napisał ,,Kronikę Analapii'', pisany wierszem ,,Poczet królów Analapii'', oraz ,,Księgę etymologii'', w której wyjaśniał pochodzenie nazw grodów Analapii i innych krain, oraz różnych ras i plemion. Wszystkie te księgi, spisane na pergaminie są przechowywane w Instytucie Badań nad Analapią im. Lecha I w Gnieźnie.

,,Księga etymologii'' Kagnimira hrabiego Góry była niezbędnym źródłem służącym napisaniu tego traktatu, opowiadającego o początkach miast w Polsce i innych krajach.