,,SWIATOGOR w mit. wschsłow. bohater bylinny, samotny mieszkaniec Świętych Gór (przeciwstawnych 'Świętej Rusi'), syn 'ciemnego' (tj. ślepego) ojca, mocarz nie mający sobie równych, olbrzym, którego ciężaru nie mogła znieść ziemia, jej zaś waga - zamknięta magiczną siłą w niewielkim worku - była ponad siły wielkoluda. Wbrew niewczesnym przechwałkom ('Gdybym rzemienie znalazł, podniósłbym całą ziemię') próba dźwignięcia tajemniczego worka (...) leżącego na drodze doprowadziła Swiatogora do śmierci, pogrążył się bowiem w gruncie. Wedle innej wersji Swiatogor zmarł w grobie, na który natknął się podróżując z → Ilją Muromcem. Olbrzym postanowił zmierzyć ów grób własnym ciałem i nie zdołał odsunąć pokrywy, pod którą legł. Umierając część swojej siły oddał towarzyszowi. Związek Swiatogora z ziemią i ślepotą (...), jego niezmierna siła nie mająca heroicznego zastosowania, olbrzymi wzrost i wrogość wobec Ilji Muromca (kolos chciał go zabić z grobu swoim trzecim oddechem) wskazują na pierwotny chtonizm, później złagodzony m. in. zeufemizowaną wersją nie znanego już właściwego imienia (może tylko pierwszej jego części; por. swiatyj 'święty'; zob. negatywna waloryzacja → góry'' - Andrzej M. Kempiński ,,Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz