,, [...] szango to ruch afrokatolicko - protestancki. Osiedlająca się na Trynidadzie ludność została sprowadzona nie z Afryki, lecz z innych wysp Antyli (Kuby, Haiti). [...] Bazę dla szango tworzą tradycyjne wierzenia Jorubów, zmieszane z katolicyzmem i protestantyzmem, mówi się też wpływie imigrantów hinduskich i pakistańskich.
Szango, naczelne bóstwo kultu, to znany bóg wojny Jorubów. Jest on siłą zawierającą w sobie kilkanaście bóstw (orisza). Szango jest władcą gromu i świętych bębnów bata, identyfikowanym niezmiennie ze św. Janem Chrzcicielem. Przyjmuje funkcje Najwyższego Boga panteonu. Ma trzy żony: Oya czyli św. Katarzynę lub Filomelę, Oszun - św. Annę i Niger, Aya/ Eralie to Mojżesz lub Jonasz, Ewa - Aiiyakba, w tym panteonie występuje także Osahin - przetworzony Hussein, wnuk Mahometa. Jest też 'hinduistyczne' bóstwo Mahabie. Są też złośliwe i złe stwory: Doktor Stil, doktor Brun, książę Cmentarz, Książę Ciemności. Orisza powinny mieć swoje wizerunki, często jako piorunowe kamienie spadają one z nieba jako dar Szango. Otaczane są szacunkiem, polewane naparem z ziół i skrapiane krwią zwierząt ofiarnych'' - Andrzej Szyjewski ,,Etnologia religii''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz