,,Według legendy pojawiło się po raz pierwszy w 1021 roku, kiedy w jednej z wsi niemieckich w czasie rezurekcji grupa młodzieży zachowywała się pod kościołem tak głośno, że przeszkadzała księdzu w odprawianiu nabożeństwa. Tańczyli, hałasowali, nie licząc się z czasem i miejscem. Oburzony duchowny miał przekląć ich słowami: 'Bodajeście tak tańczyli przez cały rok'. To spowodowało, że nie jedząc, nie pijąc, tańczyli dalej i nie mogli przerwać swego tańca, dopiero interwencja biskupa miała sprawić, że zostali z tego tańca uwolnieni i zapadli w sen, po którym kilkoro z nich zmarło'' - Tadeusz Brzeziński (red.) ,,Historia medycyny''
Motyw tanecznictwa wykorzystał Hans Christian Andersen w baśni ,,Czerwone buciki''. Jej bohaterką była Karen, dziewczynka odczuwająca przymus tańca w tytułowych bucikach za karę za to, że poszła w nich na bal, zostawiając swoją przybraną matkę umierającą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz