Szarańczaki

Szarańczaki są grupą owadów żyjących na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Ich nazwa wzięła się od jednego z ich przedstawicieli – szarańczy.

Szarańcza żyje w Europie Wschodniej, Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie, w Afryce i Ameryce Południowej. Gromadzi się w wielkie chmary, które powodują ogromne straty w płodach rolnych i leśnych. Zostawiają tylko zdrewniałe łodygi. Gdy szarańcza zostanie zaatakowana przez drapieżnika, z gruczołów na karku wydziela piekącą pianę. W Polsce szarańcze nie wyrządzają takich szkód, ponieważ nie mają sprzyjających warunków klimatycznych.

Najwięcej szarańczaków żyje na polach i łąkach. Jeden gatunek prowadzi podziemny tryb życia (turkuć podjadek).

Szarańczakiem prowadzącym synantropijny tryb życia jest świerszcz domowy. Od świerszcza polnego, świerszcz domowy różni się płowym ubarwieniem i dłuższymi czułkami (dłużą one owadom jako narząd dotyku). Żywi się odpadkami spożywczymi i owadami (uprawiają też kanibalizm), ale w odróżnieniu od much nie przenosi zarazków. Tak jak turkuć podjadek lgnie do ciepła, dlatego często ,,odwiedza'' mieszkania poprzez systemy centralnego ogrzewania. Świerszcz domowy często jest hodowany przez dzieci. Trzeba karmić go liśćmi, warzywami, otrębami, owadami i karmą dla ryb (świerszcze domowe nie jedzą sałaty ani owoców cytrusowych).

Szarańczaki wydają pięknie brzmiące dźwięki (nawet w hodowli) w celu zwabienia samicy i przegonienia rywali. Powstają one w ten sposób, że szarańczak pociera odnóża o siebie. Tylne odnóża są wydłużone i składają się jak scyzoryk, dzięki temu owady te potrafią wykonywać długie skoki. Świerszcze mają otwory słuchowe na kolanach.

Największym szarańczakiem świata jest świerszcz weta. Najstarsze skamieliny tego szarańczaka pochodzą sprzed 70 mln lat! Świerszcz weta jest zagrożony wyginięciem. Żyje na Nowej Zelandii.

Pasikoniki i koniki polne zostały tak nazwane ponieważ ich głowa (tak jak głowa szarańczy) przypomina głowę konia. Obydwa owady wyglądają bardzo podobnie, ale pasikonik jest większy, jaśniejszy, jego czułki są tak długie jak całe ciało. W odróżnieniu od konika polnego, pasikonik uzupełnia roślinną dietę owadami. W obornie przed drapieżnikami, koniki polne wypluwają na wroga czarną ciecz.

Szarańczaki są rozdzielnopłciowe i jajorodne. Do składania jaj służy samicy chitynowy wyrostek na odwłoku zwany pokładełkiem. Jaja są składane w ziemi i mają wydłużony kształt. Tak jak skorki, pluskwiaki i szczeciogonki, szarańczaki przechodzą stadium nimfy. Młode szarańczaki odbywają rozwój skokowy. Gdy są już dorosłe, wyrastają im skrzydła.