czwartek, 10 maja 2018

,,Dowód'' na istnienie Marsjan






,,Percival Lowell (1855 - 1916), astronom amerykański, uważał, że odkrył sztucznie wykopane kanały na planecie MARS. Podobne obserwacje poczynił włoski astronom Giovanni Schiaparelli (1835 - 1910) w 1877 roku. On jednak twierdził, że pochodzenie kanałów jest naturalne'' - Nick Arnold ,,Monstrrrualna erudycja. Wielka księga quizów''



Matka Keplera







,,Dlaczego starą matkę niemieckiego astronoma Johannesa Keplera (1571 - 1631) aresztowana za czary? [...] W 1610 roku Kepler napisał pierwszą w historii powieść fantastycznonaukową, w której opisał swoją matkę jako czarownicę. Biedną staruszkę uwięziono i grożono jej torturami, jednak Keplerowi udało się na szczęście doprowadzić do jej uwolnienia'' - Nick Arnold ,,Monstrrrualna erudycja. Wielka księga quizów''



Prądem w Nessie







,,We wczesnym okresie stosowania elektryczności przyszło komuś do głowy, żeby pozbyć się za jej pomocą POTWORA z Loch Ness. Chciał podłączyć przewody do wody i zabić biedaka, lecz na szczęście okrutny pomysł pozostał w fazie projektu. Dzięki temu Nessie przeżył'' - Nick Arnold ,,Monstrrrualna erudycja. Wielka księga quizów''

Tapiry


,,Wprowadzony do jego gabinetu, ujrzałem przy biurku za olbrzymim stosem papierów małego człowieka, nieprawdopodobnego krótkowidza, mrużącego oczy za szkłami w złotej oprawie. Żeby wynagrodzić wadę oczu, nos jego wydłużony, obdarzony zmysłem dotyku badał świat zewnętrzny. Organem tym Fulgencjusz Tapir utrzymywał łączność ze sztuką i pięknem’’ - Anatol France ,,Wyspa Pingwinów’’ 1










Literacki Fulgencjusz Tapir był człowiekiem, ale posiadał wiele cech wspólnych z tapirami. Są to nieparzystokopytne spokrewnione z koniowatymi i nosorożcami.









Już w eocenie żyły podobne do nich lofiodonty, prawdopodobnie bytujące w małych stadkach złożonych z samca, kilku samic i młodych. Lofiodonty żyły w wilgotnych lasach pokrywających Europę, znane są ze złóż Geiselstall w Niemczech. Tapiry zasiedliły Amerykę Południową w plejstocenie, 2 mln lat temu. Wyewoluowały w oligocenie (lofiodont nie był prawdziwym tapirem), zaś ich skamieliny znaleziono również w Europie i Ameryce Północnej.









Obecnie dzielą się na cztery gatunki, żyjące w Azji Południowo – Wschodniej (tapir malajski) oraz w Ameryce Środkowej i Południowej (tapir anta, górski i panamski). Rozmiary poszczególnych gatunków: tapir anta (ok. 2 m długości, 1 m wysokości w kłębie), górski (ok. 1,8 m długości, wysokość w kłębie: 70 – 80 cm), malajski (ok. 2,5 m długości, 1,2 m wysokości w kłębie) i tapir panamski (ok. 2,5 m długości i 1,2 m wysokości w kłębie). W porównaniu z innymi nieparzystokopytnymi są to stosunkowo … małe zwierzęta. Mają masywne kadłuby i wydłużone głowy. Pysk tapira kończy mięsista, ruchliwa ,,trąbka’’ - narząd dotyku (podobnie jak u Fulgencjusza Tapira). Podobnie jak ta postać, wzrok również mają słaby, rekompensowany przez węch i dotyk. Tapir malajski otrzymał nazwę ,,tapira czaprakowego’’ z racji wielkiej białej plamy kontrastującej z czarną głową, szyją, kończynami i fragmentami tułowia. Tapir anta jest brązowy z niewielką, ciemniejszą grzywą wzdłuż grzbietu. Najbardziej owłosiony jest tapir górski żyjący w Peru i Kolumbii. Tapira panamskiego wyróżnia sierść ciemnobrązowa sprawiająca wrażenie aksamitnej. Chociaż Arkady Fiedler w ,,Zwierzętach z lasu dziewiczego’’ chwalił miękkie futerko małego oswojonego tapira, są one bardzo odporne na zranienia. Nawet bardzo głębokie rozdarcia skóry goją się dużo łatwiej niż w przypadku człowieka. Tapiry doskonale pływają, oraz niestraszne są im nawet gęste zarośla. W lasach tropikalnych na terenie ich areału spotyka się jakby tunele zdawałoby się - zrobione przez człowieka. Zdarza się, że podróżnicy idą tymi ,,korytarzami’’, które prowadzą ku … jeziorom, rzekom czy bagnom.








Jak wszystkie nieparzystokopytne tapiry są roślinożerne – konsumują trawę, liście i owoce. W zrywaniu tych ostatnich, położonych parę centymetrów za wysoko, pomaga ,,trąbka’’ - oczywiście jej możliwości niewiele znaczą przy ogromnych ,,trąbach’’ słoniowych.








W miocie samica ma jedno lub dwa młode. Samiec nie bierze udziału w opiece nad nimi. Młode tapirki mają ubarwienie maskujące złożone z płowych i jasnobrązowych pasów, czym przypominają nasze warchlaki. Podobnie jak locha, również samica tapira może być niebezpieczna w obronie swojego potomstwa. Wrogowie naturalni tapirów to: jaguary, piranie i kajmany, zaś w przypadku tapirów malajskich – tygrysy. U tych ostatnich (tapirów malajskich) występuje dymorfizm płciowy – samica jest czarna w odróżnienia od ,,czaprakowatego’’ samca.








Dopiero od 130 lat wiemy o istnieniu tapirów panamskich, których areał sięga aż po Meksyk. Tapiry panamskie są zagrożone wyginięciem, podobnie jak konie Przewalskiego i wszystkie gatunki nosorożców.




1 Pod wpływem tego fragmentu miałem sen, w którym tapir noszący na głowie rogi ulepione z masła, rzucał masłem w ludzi i krzyczał na nich: ,,Bestie!’’ Scenę tę umieściłem w swojej powieści fantasy o królowej Tatrze ;).