Mahdi

,,Należy wspomnieć, że bajeczny obraz ukrytego imama wielokrotnie łączono  z eschatologicznym mitem mahdiego, dosłownie 'prowadzącego' (czyli 'tego, który jest prowadzony przez Boga'). Słowo to nie występuje w Koranie i wielu autorów sunnickich określało nim postaci historyczne. Jednakże na wyobraźnię najsilniej oddziaływał jego czar eschatologiczny. Dla niektórych mahdim był Jezus (Isa), ale większość teologów wywodzi go z rodziny Proroka. Dla sunnitów mahdi [...] nie jest nieomylnym Przewodnikiem, jak głoszą szyici; ci ostatni utożsamiali mahdiego z XII imamem.
   Zniknięcie i ponowne pojawienie się mahdiego u końca czasów odegrało istotną rolę w pobożności ludowej i kryzysach millenarystycznych. Dla pewnej sekty (...) mahdim miał być Muhammad Ibn al - Hanafijja, syn Alego i innej jego małżonki niż Fatima. Choć stale pozostaje on przy życiu, spoczywa w grobowcu na górze Radwa; wierni oczekują, że stamtąd powróci. Tak jak we wszystkich tradycjach zbliżanie się końca świata znamionuje zdecydowane zwyrodnienie ludzi oraz szczególne znaki: Kaba zniknie, księgi Koranu staną się niezapisanymi stronicami, ten, kto wymówi imię Allaha, poniesie śmierć itd. Epifania mahdiego zapoczątkuje dla muzułmanów epokę sprawiedliwości i pomyślności, jakiej jeszcze nie było na ziemi. Panowanie mahdiego potrwa pięć, siedem lub dziewięć lat. Oczywiście oczekiwanie na jego przyjście nasila się w czasach klęsk. Wielu przywódców politycznych usiłowało zdobyć władzę (i niejednokrotnie ją zdobywało) ogłaszając się mahdim'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''

Oniricon cz. 513

Śniło mi się, że:

- ktoś mnie spytał czy w roku 2006 odbyt będzie biegaczem czy Europejczykiem,

- mówiłem, że nie da się stworzyć ateistycznej mitologii, a fantazje Lovecrafta i Pullmana to antymitologia,

- przeprowadzałem wywiad z Krzysztofem Dreczkowskim (Mamoru 777), który miał czarne włosy i nosił okulary, powiedział mi, że przed snem czytał dyrektywy dyrektora swojej szkoły,

- przed wyjazdem na wycieczkę chciałem skorzystać z toalety, lecz nie mogłem, bo dokuczał mi mały chłopiec Kevin, który chciał drzeć moje książki oraz łamać długopisy i kredki,

- myśliwy Martinus ov Latax opowiadał mi jak nocą w lesie polował na żółwia greckiego, który zamienił się w żółwia błotnego, a ja mówiłem, że jest on pod ochroną,

- w ,,Ilustrowanej encyklopedii mitów i legend świata'' Arthura Cotherella czytałem o chińskiej księżniczce Mo - Ramie oraz o czarnych helikopterach,

- królowe Wanda i Libusza pojechały na wycieczkę,

- w Internecie znalazłem nową, negatywną recenzję ,,Tatry'', której autor zarzucał mi, że jedną z nazw geograficznych (Flinster Vad) napisałem po holendersku,

- rodzimowiercy krytykowali sakramenty chrztu i bierzmowania,

- według Pauzaniasza Coli w średniowiecznych Niemczech żył polski czarodziej Barabasz mający długie, rude włosy i brodę, oraz ubierający się na szaro,

- Żydzi wytwarzali olej z padliny osłów i z ciał zmarłych, co było powodem pogromów,

- na Nowej Gwinei młodzieniec i dziewczyna wspólnie odprawiali egzorcyzm,

- II RP była państwem komunistycznym, w którym pomijano sprawy Śląska i lekceważono wezwania społeczności międzynarodowej do przestrzegania praw człowieka,

- spotkałem gromadkę dzieci, które na ulicy organizowały marsz ku czci rewolucji, dałem im gigantyczny egzemplarz ,,Encyklopedii Powszechnej Wydawnictwa Gutenberga'', który szedł z nimi w pochodzie, lecz dzieci uznały, że encyklopedia jest zbyt nudna,

- wpadłem na pomysł napisania książki ,,Niesamowite Zakaukazie'' o mitach i legendach Gruzji, Armenii i Azerbejdżanu, oraz ,,Niesamowita Azja Środkowa'' o wierzeniach Kazachstanu, Kirgistanu, Uzbekistanu, Turkmenistanu i Tadżykistanu, chciałem też napisać książki ,,Niesamowita Turcja'' i ,,Niesamowici Cyganie'',

- razem z Pavlasem ov Vidłarem pojechałem na Gibraltar należący do Niemiec, gdzie brytyjscy żołnierze  opiekowali się małpami magotami,

- w Środę Popielcową byłem leniwy, założyłem trampki i jadłem zupę mleczną z jakimiś ziarnami, nie spodobało się to Alexandrusowi ov Cocelaise, który zarzucał mi, że czuję się niegodny uczestnictwa w radości Wielkanocy,

- po zniszczeniu Jedynego Pierścienia elfy i hobbity straciły nieśmiertelność i upodobniły się do kapłanów Eru, zaś smocze jaja stały się zuchwałe,

- jakaś dziewczyna uznała, że w każdej książce fantasy np. o Conanie jest o gwałcie, a tymczasem sama została zgwałcona przez co groziła jej utrata mieszkania,

- mówiłem Janesowi ov Calcium, że czytałem opowiadanie Pilipiuka o Kolumbie, a Janes pytał co takiego Kolumb robił w tym opowiadaniu. 

,,Gęsi Baby - Jagi''

,,Ich mitologizacja poszła w Bułgarii po drodze wytworzenia groźnych navi albo návaci, dzikiego ptactwa piszczącego i napadającego kobiety ciężarne i rodzące [...]’’ - Aleksander Gieysztor ,,Mitologia Słowian’’

Czytając w dzieciństwie antologię rosyjskich baśni ,,Mocarni czarodzieje’’ natrafiłem na utwór ,,Łabędzice’’ (ros. ,,Gusi – lebiedi’’), w którym tytułowe ptaki … porywały małe dzieci (odsyłam do posta: ,,Mocarni czarodzieje’’).

W sierpniu 2019 r. obejrzałem opartą na tej baśni, sowiecką kreskówkę ,,Gęsi Baby Jagi’’ z 1949 r. zrealizowaną przez Iwana Iwanowa – Wano (1900 – 1987) i Aleksandrę Śnieżko – Błocką (1909 – 1980).

Opowiada ona o dwójce dzieci – Marysi i jej młodszym braciszku Jasiu. Ich rodzice wyjechali do miasteczka, zostawiając dzieci w domu. Marysia miała się opiekować bratem, lecz poszła się bawić. Wówczas chłopca porwały łabędzice (gęsi Baby Jagi), zaś dziewczynka postanowiła go odnaleźć.

W łabędzicach porywających dzieci dopatruję się śladu słowiańskich demonów ornitomorficznych (patrz motto niniejszego posta). Służyły Babie Jadze mieszkającej w chatce na kurzej nóżce, która żywiła się mięsem dzieci. W drodze do jej domu, Marysia napotkała mówiące piec, jabłoń i rzekę, które w zamian za przysługi pomogły później dzieciom w ucieczce, oraz mówiącego jeża, który tocząc się zwinięty w kulkę wskazał dziewczynce miejsce pobytu Baby Jagi.

Ostatecznie dzieci wróciły bezpiecznie do domu, a rodzice przynieśli im obiecane lizaki ;).

Boscy przodkowie germańskich królów

,,Większość królów anglosaskich wywodziła swe pochodzenie od Wodena [...]. Suwereni skandynawscy pochodzą od boga Yngve, utożsamianego z Freyem; według Pieśni o Rigu Heimdal (albo Rig) jest przodkiem wszystkich królów (...)'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform'' (przypis)

Chrystianizacja Wodana

,,Nawet po nawróceniu się na chrześcijaństwo genealogia suwerenów - to znaczy ich przynależność do linii Wodana - zachowała decydujące znaczenie.
  Tak jak wszędzie, hierarchia kościelna usiłowała włączyć te wierzenia w świętą historię chrześcijaństwa. Tak więc niektóre genealogie królewskie mieniły Wodana synem Noego urodzonym w Arce, bądź też wywodziły go do jakiejś krewnej Najświętszej Maryi Panny'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''

Legendy o dzieciństwie Mahometa

,,Narodziny i dzieciństwo Proroka dość wcześnie zostały przeobrażone zgodnie z mitologicznym scenariuszem wzorcowych zbawców. Jego matka, będąc przy nadziei, usłyszała głos zapowiadający, iż jej syn będzie panem i prorokiem swego ludu. W chwili jego narodzin jaskrawe światło rozbłysło nad całym świtem (por. narodziny Zaratusztry, Mahaviry, Buddy [...]). Urodził się czysty niczym jagnię, obrzezany i z przeciętą już pępowiną. Zaraz po narodzeniu wziął garść ziemi i spojrzał w niebo. Pewien Żyd z Medyny dowiedział się, że Paraklet przyszedł na świat, i przekazał wieść swym współwyznawcom. Czteroletniego Mahometa dwóch aniołów  rzuciło na ziemię, otworzyło mu pierś, wzięło z serca kroplę czarnej krwi i obmyło mu trzewia stopionym śniegiem przyniesionym w złotej filiżance (...). Mając 12 lat towarzyszył Abu Talibowi z karawaną do Syrii. W Basrze jakiś chrześcijański mnich rozpoznał na ramieniu Mahometa tajemnicze znaki jego prorockiego powołania. [...]'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform'' (przypis). 

Kubaiko

,,U Tatarów ze stepów Sajanu młoda odważna dziewczyna, Kubaiko, schodzi do piekieł, by przynieść stamtąd głowę swego brata, ściętą przez potwora. Po wielu przygodach, ujrzawszy rozmaite tortury będące karą za różne grzechy, Kubaiko staje przed królem piekieł we własnej osobie. Ten pozwala jej zabrać głowę brata pod warunkiem, że przejdzie ona zwycięsko pewną próbę'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''