,,Huizinga, Johan (1872 – 1945), hol. historyk i filozof kultury. W 1905 – 1942 prof. uniwersytetu w Groningen i Lejdzie; 1942 – 45 w areszcie domowym z nakazu hitlerowców. Badał dzieje Indii i kulturę eur., wskazywał podstawowe znaczenie chrześcijaństwa dla formowania się narodów eur., jako suwerennych podmiotów wspólnoty kulturowej kontynentu. Rozważał wpływy zabawy w kulturze różnych epok. Upatrywał kryzys kultury współczesnej w działalności państwa totalitarnego i rozwoju techniki. Autor popularnej i tłumaczonej na wiele języków pracy Jesień średniowiecza (1919, wyd. pol. 1961)’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 25 Suplement Grancille do kongijski konflikt’’
W gimnazjum dobrowolnie sięgnąłem po ,,Jesień średniowiecza’’. Jest to praca historyczna o kulturze zachodnioeuropejskiej w późnym średniowieczu (XIV – XV wiek). W liceum przeczytałem zainspirowaną dziełem Huizingi książką Henryka Samsonowicza ,,Złota jesień polskiego średniowiecza’’.
Po latach pamiętam jak w książce Huizingi wyczytałem, że na późne średniowiecze i wczesną nowożytność przypadało nasilenie wiary w czarownice połączone z ich masowym prześladowanie. Wcześniej otwarcie kwestionowano możliwość lotu na miotle. Wierzono, że niektóre krainy szczególnie obfitują w czarownice. Wśród nich była min. Szkocja. Nawiasem mówiąc do wierzenia tego nawiązywał zarówno William Szekspir w ,,Makbecie’’ jak też Joanne K. Rowling w ,,Harrym Potterze’’ (Hogwart znajdował się właśnie w Szkocji). Moją uwagę przykuła również bardzo mądra anegdota, o chłopie, który narzekał na swoje życie i chciał umrzeć. Kiedy jednak ujrzał Śmierć, przestraszył się jej i zapragnął żyć dalej.
W moim poemacie dygresyjnym ,,Milenium, czyli Nowe Triumfy’’ Jena ov Blackeyova spotkała Johana Huizingę w Armagedonie (odsyłam do posta: ,,Triumf Nauki’’).
