Oniricon cz. 136

Śniło mi się, że:

- Randolph Carter nazywał się Richard Carter,

- byłem na wakacjach w Słowenii w pensjonacie gdzie przechowywano wizerunki polskich diabłów,

- turecki sprzedawca kebabów finansował uprawy maku w Afganistanie,

- w ,,National Geographic'' pisano o pelikanach brunatnych z Chile, których guano zamienia się w ląd stały,

- w szkole mieliśmy kilka lekcji poświęconych wikingom; pisałem wypracowania o nich i dostałem za nie piątki; potem napisałem niedbałe opowiadanie o wyprawie wikingów do Ameryki Północnej,

- długo spałem, aż obudziła mnie ciocia zamieniona w Morganę Le Fey; jak się obudziłem, ujrzałem księżniczkę zamienioną w kozę,

- proponowałem cioci Ursuli ov Sinitice, że będę publikował jej sny na blogu,

- jakiś człowiek, lub wampir chciał pić olej wypływający ze stygmatów Myrny Nazzour,

- w Odrze pływał nagi, fioletowy chłopiec Xolotlu mający głowę żaby lub ośmiornicy,

- w szkole nie podobało mi się, że Ravialus ov Rikłocic łapał mnie za genitalia,

- spędzałem wakacje w dworku szlacheckim gdzieś w Polsce; spotkałem tam dużo wielkich i groźnych psów, które jednak dały się pogłaskać.

Rola magii w mojej twórczości

,, […] Nie musimy się lękać ani zaklęć, ani czarów, ani uroków, ani innych złych mocy, gdyż jedna kropla Najświętszej Krwi, jedna cząsteczka Najświętszego Ciała zwycięża całe to zło. […]'' - o. Piotr Maria Lenart ,,Chwyć za broń...'' [w]: ,,Rycerz Niepokalanej'' październik 2013.

,,Kaszpirowski rozsiadł się jak basza

‘Ręce, które leczą’! – woła,

Śmieszy, tumani, przestrasza’’.

W mojej mitologii, jak to w literaturze fantasy jest dużo wzmianek o magii. Postaci pozytywne uprawiające magię to: dzik z Jeziora, Światłowida (zaczerpnąłem ją z baśni Antoniego Józefa Glińskiego, gdzie występowała jako matka królewny zaklętej w żabę), książę Siła (zaczerpnąłem go ze ,,Starej baśni’’ Ignacego Józefa Kraszewskiego), Wanda, Libusza i Merlin. Postaci negatywne: Baba, Vidma, Ciota (jest to staropolskie określenie czarownicy, homoseksualista zaś to ,,sodomita’’), Czerwony Wiaczesław Amosow, jego syn Czarny Ładysław Amosow, Smoczycha, Musulus (jego pierwowzorem był litewski czarownik Masiulis z ,,Doliny Issy’’ Czesława Miłosza), Baba Jaga i Mofez. Postaci dynamiczne: królowa Malkieš Lysarayata (jej pierwowzorem była caryca – czarownica z rosyjskiej baśni, która podstępem poślubiła Finista Sokoła Promienistego) i Danika z Vompierska. Wątki antymagiczne zawierają opowiadania: ,,Czarownice’’ (opowiadają min. o pierwszym w dziejach sabacie na szczycie Łysej Góry i o wiecznym potępieniu trzech pierwszych czarownic), ,,Królowa czarownica’’ (najpotężniejsza z czarownic porzuciła magię, zrozumiawszy, że jest to marność) i ,,Słowo Chrystolubca’’ (królowa Wanda uprawiając czary, została opętana, lecz św. Piotr wypędził z niej złego ducha).

Śniło mi się, że:

- istnieje zaklęcie: ,,Galapagosis seculare’’,

- pewna dziewczyna ruszając w obie strony palcami, chciała sobie wyczarować chleb,

- w Puszczy Amazońskiej żył zły szaman potrafiący przybierać postać białego człowieka o czarnych włosach, jaguarundi i kruka,

- pewna dziewczyna ujrzała czarodzieja, który miał dwie twarze.

Kuźma

Kuźma – słowiański czarnoksiężnik z początku ery dwunastej, doradca Gwoździka – króla Nareczników. Był władny podróżować w czasie i przestrzeni. Knuł przeciw herosowi Żmijowi Ognistemu Wilkowi, zazdrosny o królewnę Mesetnicę. Namawiał króla Gwoździka, aby ten obarczał bohatera niebezpiecznymi zadaniami, mającymi pozbawić go życia. Przez jeden z otwartych przez Kuźmę portali w czasie, z ery ósmej przedostało się dwóch złych królów Neurów: Jiwón i Stary Frëc, którzy zagryźli wielu ludzi, aż w końcu zginęli z ręki Tórza – giermka Żmija Ognistego Wilka. Nawet po śmierci króla Gwoździka, ślubie herosa z Mesetnicą i założeniu przez nich Królestwa Sogdiany w Azji, Kuźma nie przestał knuć na ich zgubę. Podróżując w czasie, w 1652 r. sprowadził erotyczne szaleństwo na mieszkańców Korczyna (zażegnane przez ojców bernardynów), zaś w 1812 r. w Moskwie razem z czarnoksiężnikiem Suworowem, zamęczył wziętego do rosyjskiej niewoli Żmija Ognistego Wilka, który pod pseudonimem Wachmistrz Boruta wziął udział w wyprawie Napoleona na carskie imperium, aby wyzwolić Polskę. 

Oniricon cz. 135

Śniło mi się, że:

- pojechałem razem z dwoma polskimi księżmi do Iraku zajętego przez Państwo Islamskie i zobaczyłem tam kolorowo ubrane kobiety jadące samochodem terenowym,

- w jednym z numerów ,,Kwaka'' - przyrodniczego czasopisma czasopisma z lat 90 - tych XX wieku, był reportaż o Parku Narodowym Krugera w RPA, gdzie uznano książki George'a Macdonalda za lepsze od powieści anty - magicznych Małgorzaty Nawrockiej,

- w polskim elementarzu z lat 90 - tych XX wieku był rozdział o Liechtensteinie,

- odwiedził mnie w domu Lucasus ov Galarius,

- w jednym z opowiadań Lovecrafta jakaś kobieta badała kosmicznego potwora podobnego do kota (mógł to być kot z Saturna),

- Andrzej Duda jeździ po Polsce taksówką, a ja uznałem, że jako prezydent powinien mieć limuzynę,

- w okresie międzywojennym Polska graniczyła z Austrią, a granica polsko - słowacka przebiegała na rzece Ziucie,

- w mieście Pacynowie w Polsce, w parkowym jeziorze Szmaragdowe Oczko mieszkał wodnik Szuwarek razem ze swoim kochankiem - potworem z Loch Ness,

- w Eerie Indiana żyje cała kolonia nessie,

- królową rzeki Odry jest rusałka Odrzana, zaś rzeki Ziuty na Słowacji - rusałka Ziuta,

- stolicą Wolnego Miasta Gdańska było miasto Freihof,

- w Pacynowie mieszkają prof. Pimko vel Bladaczka i Ziuta Młodziakówna,

- wracałem wieczorem do domu tramwajem, a moje książki przechowywane w jakimś ośrodku miały dziurawe okładki, było mi przykro z tego powodu, a Babcia mówiła, żebym sprawił sobie nowe,

- w albumie ,,Ciekawostki z życia zwierząt'' pisałem, że myszy żyją zarówno w Licheniu, jak i w Liechtenstenie,

- oglądałem film fabularny o wojnie w Korei,

- Włodzimierz Stanimirski i jego syn Adam zjadali dresiarzy, aż przyjechało do Polski dwóch rosyjskich policjantów uzbrojonych w pistolety, aby ich zastrzelić; jednak Włodzimierz rzucił nożem i wytrącił policjantowi broń, zaś Adam pomodlił się do płanetników, a ci spuścili na drugiego policjanta grad,

- w Szczecinie część chodników należy do Polaków, a część do Rosjan,

- w lesie pisałem na małym listku usprawiedliwienie za czerpanie inspiracji z mitologii teozoficznej,

- w październiku neopoganie obchodzą Dzień Pogaństwa, kiedy to noszą miecze i wieńce na głowach,

- niektórzy ludzie widząc latające spodki wykonują salut rzymski,

- marzyłem o tym, by sklonować czarnego tygrysa szablozębnego z Afryki (jakiś uczony powiedział, że trzeba zrobić to teraz, w ,,nowym średniowieczu'', zanim ludzie zapomną jak się klonuje); razem z Babcią udałem się na miejsce klonowania gdzieś na jakiejś szczecińskiej ulicy, gdzie zdjąłem spodnie i skarpety, po czym położyłem się na brzuchy w jakimś kontenerze, aby można było ze mnie pobrać materiał genetyczny, potem poszedłem gdzieś razem ze szkolną wycieczką, lecz zgubiłem swój czerwony plecak. 

Sydonia von Borck

Sydonia von Borck – Podróżujący w czasie i przestrzeni słowiański heros Żmij Ognisty Wilk w XVI – wiecznym Szczecinie uratował przed spaleniem na stosie Sydonię von Borck i zabrał ją ze sobą w odległą przeszłość (era dwunasta) do słowiańskiego Królestwa Sogdiany w Azji. Przodkowie rzekomej czarownicy pochodzili z fenickiego miasta Sydonu, skąd wywodziło się jej imię. Sydonia potajemnie wyznawała katolicyzm, oficjalnie zakazany w luterańskim państwie Gryfitów. Nie uprawiała magii, choć na ścianie jej domostwa mieszkał leśny stwór Dziw – podobny do wielkiej, kudłatej i ciemnozielonej plamy pleśni. W Sogdianie podróżująca w czasie Sydonia przyczyniła się do przyjęcia chrztu przez królową Mesetnicę, żonę Żmija Ognistego Wilka. 

Legenda o carycy Katarzynie

Katarzyna II była czarownicą i potajemnie brała udział w sabatach na Łysej Górze w Górach Świętokrzyskich, razem z królem pruskim Fryderykiem II i demonem – Czarnym Panem (miał postać człowieka w czarnym płaszczu i białej koszuli, trzymającego cygaro w ognistych ustach), oraz czarownikami – Czerńcem z Warszawy umiejącym chodzić po tęczy i Mlecznej Drodze, oraz z Czechmanem z Pragi, który poruszał się po moście ze strzał. Obaj ci czarownicy zostali otruci przez Fryderyka II, który zabrał ich czaszki do Berlina, aby zrobić z nich magiczne naczynia. Caryca dostawała się na Łysą Górę lecąc nago w karecie ciągniętej przez latające konie – tulpary, aby potem oddawać się rozpuście z potworami  i straszydłami, pożerać żywcem noworodki i knuć przeciwko Polsce. 

Sołocha

Sołocha – ukraińska czarownica z XVII wieku, która razem z inną czarownicą – Vigmą – zaofiarowała pomoc Bohdanowi Chmielnickiemu w walce z Polakami. Chmielnicki udał się do czarownic po przegranej bitwie pod Lwowem kiedy to Polaków bronił św. Jan z Dukli. Czarownice zgodziły się pomóc wodzu Kozaków w zamian za dostarczenie im polskiego dziecka do złożenia w ofierze Czarnobogu. Na to jednak Chmielnicki, mimo całego swego okrucieństwa, się nie zgodził. Rozwścieczona Sołocha poszczuła go demonem Fajermonem, znanym z katowania zwierząt, który miał postać rycerza z płomieniem w miejscu głowy. Chmielnickiego obronił podróżujący w czasie i przestrzeni słowiański heros Żmij Ognisty Wilk, choć niestety nie zdołał odwieść go od walki z Polakami :(.