,,Kuba, wyspa jak wulkan gorąca
Ola! Eja!
Palm wachlarze rozkłada do słońca
Słońce do niej uśmiecha się’’
- Janusz Gniatkowski (1928 – 2011) ,,Piosenka kubańska’’ (fragment)
Santeria (hiszp. santo – święty) jest afrokaraibską, synkretyczną religią wyznawaną na Kubie. Jej wyznawcy nazywają się santeros. Można porównać ją do takich kultów jak: voodoo 1, szango 2, candomble 3 i rastafarianizm 4. Stanowi mieszankę religii Jorubów z Nigerii, katolicyzmu, europejskiej magii i spirytyzmu. Obrzędy sprawują kapłani zwani babalowo. Santeria nie posiada jednak własnych religijnych. Kult jest wyłącznie oddolny. Santeros otaczają się katolickimi dewocjonaliami i przyjmują sakramenty takie jak chrzest i komunia. Ta religia dawnych niewolników z Afryki, długo była wyznawana potajemnie z powodu represji z strony hiszpańskich władz kolonialnych. Jej wyznawcy nie przejawiają wrogości wobec katolików i wyznawców palo (innej religii kubańskiej). Religia zakazuje im uprawiania czarnej magii (inaczej niż ma to miejsce w voodoo i palo). Wierzą w reinkarnację. Santeros wyróżniają białe szaty i buty oraz ręka Oruli, zielono – bransoletka oznaczająca pierwszy stopień inicjacji. Drugi stopień, tzw. ,,robienie świętego’’ wiąże się z konieczności przestrzegania licznych tabu narzuconych przez bóstwo. Zakazy te dotyczą jedzenia, zdrowia, ubioru, zachowania i życia intymnego. Praktykowane są wróżby (np. ze skorup kokosa). Kontakty z duszami zmarłych nawiązuje się poprzez media (analogia dom opętania przez loa w voodoo). Na cześć świętego drzewa ceiba składa się ofiary ze zwierząt (np. jagniąt, kogutów, gołębi). W szklankach wody przechowuje się dusze przodków.
Panteon liczy ok. 30 oriszów, bóstw Jorubów. Jest to wersja uproszczona w porównaniu z jej afrykańskim pierwowzorem. Maskowanie kultu oriszów nabożeństwem do katolickich świętych stanowiło metodę ochrony własnych tradycji przed Hiszpanami. Przykładowo bogu Changó odpowiada św. Barbara, Yemai – Matka Boska z Regli w Hawanie, Oruli – św. Franciszek z Asyżu, Babalu Aye – św. Łazarz, Elegui – św. Antoni z Padwy, Oszun – Maryja (Najświętsza Panienka Dobroczynności), Jeggui (zwiastunowi śmierci) – św. Erazm, Ochosi – św. Cecylia, Alludze – św. Łukasz, Osainowi – św. Cyryl, zaś Ibeji – święci Kosma i Damian. Oya jest utożsamiana ze św. Anną z Efezu i św. Klarą z Asyżu, zaś Ogun - ze św. Piotrem, św. Pawłem, św. Janem Chrzcicielem i św. Michałem Archaniołem.
Przejdźmy teraz do opisu poszczególnych oriszów.
Olofi (Olodumare, Olorun) stoi na czele panteonu jako wszechpotężny deus otiosus, nieingerujący w losy świata.
Ogun – brodaty wojownik z toporem jest bogiem metali, lasów oraz prawodawcą i strażnikiem sprawiedliwości. Jego atrybuty stanowią maczeta, młotek, kilof i łańcuch.
Elegua jest bogiem dróg i przyszłości oraz posłańcem oriszów. Wyobraża się go w postaci dziecka.
Yemaya jest jest boginią morza, rozumu, inteligencji i macierzyństwa.
Changó jest wojowniczym bogiem burzy, ognia i sprawiedliwości. Broni swoich wyznawców przed niebezpieczeństwami. Jego pierwszą żoną była bogini Obba, drugą zaś Oya.
Oya jest boginią wiatrów, zmian życiowych i miejsc pochówku.
Obatala – bóg czystości i sprawiedliwości zawsze ubiera się na biało. Opiekuje się albinosami, zarówno ludźmi jak i zwierzętami.
Ochun – wrażliwa na wszelki przejaw piękna, bogini miłości i seksu jest kochanką Changó oraz patronką Kuby. Jej atrybuty stanowią kolory żółty i złoty oraz bursztyn.
Babalu Aye sprawuje opiekę nad chorymi.
Ochosi jest bogiem myśliwych, wojowników i więźniów.
Osain jest bogiem uzdrawiaczy (curanderos).
Orula – bóg wróżbiarstwa dał tablicę Ife, planszę służącą kapłanom do odczytywania przyszłości.
Ibeji - syn i córka Changó i Ochun są bliźniaczymi bóstwami dzieci, tańca i słodyczy.
Kubańska teoria spiskowa głosi, że Fidel Castro (1926 – 2016) był potajemnym wyznawcą santerii. Wskazują na to takie poszlaki jak brak krwawych prześladowań santerii na Kubie w czasie jego dyktatury. Wsparciem oriszów tłumaczy się takie sukcesy Castro jak obalenie reżimu Fulgencia Batisty (1901 – 1973), odparcie amerykańskiej inwazji w Zatoce Świń 5 oraz przeżycie licznych zamachów zorganizowanych przez CIA. Podczas wizyty w Afryce ubrany na biało Castro jeździł na słoniu. (Przypominam: biel jest obrzędową barwą santerii). Kiedy na przełomie 1999/ 2000 r. za wszelką cenę chciał zatrzymać 5 – letniego Eliana Gonzaleza na Kubie, ponoć utożsamiał go z boskim dzieckiem, Eleguą (Dzieciątkiem Jezus z Atochy). Brakuje twardych dowodów na potwierdzenie tej teorii. Prawdą jest natomiast, że w latach 80 – tych XX wieku Castro zwrócił się w stronę heretyckiej teologii wyzwolenia. W 1998 r. przyjął na Kubie św. Jana Pawła II.
Powyższy tekst ma charakter popularnonaukowy. Jako katolik NIE namawiam do przechodzenia na santerię.
1 Odsyłam do postów: ,,Voodoo’’, ,,Agadża – legendarny król Dahomeju’’, ,,Św. Jan Paweł II i voodoo’’, ,,Loa 22 Os’’, ,,Targi voodoo w Togo’’, ,,Muzeum Historyczne Voodoo’’, ,,Lalki voodoo’’, ,,Voodoo i kanibalizm’’, ,,Ślub z duchem’’ oraz ,,Magia i zombie w kodeksie karnym’’.
2 Odsyłam do postów: ,,Szango’’ i ,,Panteon szango’’.
3 Odsyłam do posta: ,,Afrykańskie kulty w Brazylii’’.
4 Odsyłam do postów: ,,Mitologia rastafarian’’ i ,,Jamajski mit o marihuanie’’.
5 Bardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem porażki Amerykanów i kubańskich, antykomunistycznych emigrantów w 1961 r. były oczywiste błędy w strategii prezydenta Johna F. Kennedy’ego. Niestety żaden z jego współpracowników, ulegając stadnemu myśleniu, nie miał odwagi głośno o nich powiedzieć. W XIX wieku o podobnym przypadku pisał Hans Christian Andersen w baśni ,,Nowe szaty cesarza’’.