Bananowa dziewczyna

,,Na Hawajach istnieje przekaz o dziewczynie, która znalazła dwa banany. Aby je ukryć przed wrogami, położyła je na piersiach, w następstwie czego zaszła w ciążę'' - Władimir Propp ,,Nie tylko bajka''

Kuraki

Kuraki są grupą ptaków grzebiących charakteryzującą się masywną budową ciała i z reguły także silnym dymorfizmem płciowym.

Ich najlepiej znanym przedstawicielem jest kurczak domowy. Jego dziko żyjący przodek, kun bankiwa został udomowiony w Indonezji 2000 lat temu. Dzisiaj kurczaki znane są na całym świecie. Samiec nazywa się kogutem, a samica kurą. Mimo, że wyglądają podobnie, łatwo je odróżnić. Osobniki obydwu płci mają czerwone skórne grzebienie i silnie rozbudowane podgardle. Dziób krótki i prosty. Kura różni się od koguta mniejszymi rozmiarami ciała. Ogon koguta składa się z długich, wygiętych piór. Z tyłu nóg kogut ma kostne wyrostki zwane ostrogami, które występują także u bażantów. Bęben i błony głosowe koguta są silnie rozbudowane, dlatego wydaje dźwięki zwane pianiem. Kurczaki budzą się i zasypiają bardzo wcześnie, stąd wzięło się przysłowie ,,kłaść się/ zasypiać z kurami''. Rano kogut pieje, dlatego był używany jako budzik. W Boże Narodzenie kogutowi dawano w dowód wdzięczności wódkę! Najwięcej z wszelkiego drobiu, kurczaki dostarczają najwięcej mięsa, jaj i pierza. Pisklęta są zagniazdownikami. Pokryte są żółtym puchem. Nie mają ani grzebieni ani tzw. ,,dzwonków''. Oprócz kurczaka w skład drobiu wchodzą jeszcze dwa kuraki: indyk i perliczka.

Indyk domowy i głuszec należą do największych kuraków świata. Osiągają 80 cm długości. Żeby wyjaśnić znaczenie słowa indyk trzeba sięgnąć do historii. Kiedy Kolumb dopłynął do Ameryki (ojczyzny indyka) sądził, że dopłynął do Indii. Dlatego też owe ptaki nazwano indykami. Zostały sprowadzone do Europy z Meksyku w XVI wieku. W USA w Dzień Dziękczynienia mięsa indyka jest tradycyjną potrawą. Korpus indyka jest mocno umięśniony. Głowa i szyja naga. Z przodu głowy zwisa długi, skórny wyrostek.

Perliczki zostały tak nazwane, ponieważ ich szare pióra są upstrzone białymi plamkami. Na głowie mają duży, kostny grzebień. Pochodzą one z Afryki. Jako drób były hodowane w Europie już przez starożytnych Rzymian. W czasach najazdów barbarzyńskich perliczki wyginęły z Europy. W czasach wielkich odkryć geograficznych, ponownie sprowadzili ją Portugalczycy.

Oprócz kurczaka domowego, dymorfizm płciowy charakteryzuje jeszcze wiele innych kuraków. Sylwetką i zarysem ciała samiec i samica bażanta są podobne, ale różnice w upierzeniu są znaczne. Cała bażancica (kura) ma brązowe, maskujące ubarwienie. Tymczasem kogut... Głowa bardzo kolorowa, ciemnozielona, niewielki czubek na głowie kończy się czernią, oczy okolone czerwoną skórą, głowę od reszty upierzenia oddziela biała ,,obroża'', pióra są rdzawe, ogon płowy w czarne paski, na nogach (tak jak u kurczaka) ostrogi. Ojczyzną bażantów jest Gruzja, skąd w XI wieku przywieziono je do Europy jako ptaki ozdobne i trzymano w bażanciarniach. Z czasem bażanty zdziczały. Prowadzą samotny tryb życia. W czasie godów jedynie koguty zbierają się tłumnie, aby walczyć o samice.

Inaczej wyglądają toki głuszca. Cały rok jest on ptakiem płochliwym, ale w czasie toków kogut nie zwraca uwagi na otoczenie i staje się przez to łatwy do upolowania, podobnie jak rajskie ptaki. Kogut wypina pierś i wydaje serię dźwięków, które w języku łowieckim nazywają się szlifowaniem i korkowaniem. Jego upierzenie jest ciemnoniebieskie, niemal czarne z metalicznym połyskiem. Ogon szeroki, rozkładany jak wachlarz. Z dołu gardła broda z piór. Nad oczami skóra czerwona. Kura wygląda dużo skromniej. Upierzenie jest szaro – biało – brązowo – płowe. Nad oczami ledwo widoczne, czerwone brewki. Głuszce żyją w Europie i w Azji. Przez wiele wieków polowano na głuszce (łatwy cel stanowiły szczególnie w czasie toków). Obecnie samice są pod ochroną cały rok, a samce mają ochronę częściową. Wiele głuszców ginie trując się owadami, jagodami, orzechami, nasionami i pędami spryskanymi pestycydami.

Bardzo podobny do głuszca jest cietrzew. Jest on jednak mniejszy, ma czerwone czoło, ogon rozdwojony. Żyje na tych samych obszarach co głuszec. Walczące koguty są bardzo agresywne, skąd pochodzi słowo ,,zacietrzewienie'' oznaczający niezgodę.

W Eurazji pardwa ma szeroki zasięg występowania od Alp po Syberię. W XIX wieku ostatnie niedobitki tego ptaka zniknęły z Polski. Nad oczami pardwa ma płatki czerwonej skóry. Pióra brązowe. Łapy opierzone całe. Zimą upierzenie zmienia barwę na białe, jedynie po cieniu można ją wtedy rozpoznać.

Bardzo pospolitym ptakiem polnym i stepowym jest kuropatwa. Jest najpłodniejszym ptakiem europejskim (w jednym lęgu może być aż 20 piskląt). Pierś rdzawa.

Samce pawi mają długie (do 1 metra) treny, które mają na celu przywabienie samic. Tren jest bardzo kolorowy. Samica jest mniejsza i bez trenu. Pióra na głowie mają kształt wachlarzowato rozłożonych pręcików. Od dawna pawie hodowane były jako ptaki ozdobne (w Indiach tym chętniej, że paw zabija czasem kobry). Pawie żyją w Indiach, na Cejlonie i w Pakistanie.

Nogale zostały tak nazwane z powodu swych masywnych nóg zakończonych dużymi pazurami. Ptaki te żyją w Australii. W okresie lęgowym budują wielkie gniazda z roślin, które fermentując zapewniają ciepło jajom. Niektóre gatunki nogali korzystają w tym celu z sąsiedztwa wulkanów, ale dzieje się to rzadko. Pisklęta od razu zaczynają samodzielne życie. 

Oniricon cz. 237

Śniło mi się, że:

- uczyłem się języka rosyjskiego i uznałem, że jest łatwy tylko pismo jest trudne,

- w Szczecinie spotkałem podróżującego incognito Putina z brodą, wokół którego zgromadziły się dzieci,

- idąc ulicą Szczecina mijałem maszerujących amerykańskich żołnierzy,

- wieczorem szedłem w piżamie przez miasto, aby na ulicy wziąć udział w quizie o Narnii, kiedy tak szedłem jakiś mężczyzna mówił, że mam brzydkie zęby, impreza odbywała się za stołem pełnym książek przeznaczonych na sprzedaż; kobieta zapytała mnie o narnijskie kaczki giwarki, lecz nie znałem odpowiedzi i zniechęcony wróciłem do domu,

- w dżungli spotkali się żołnierze i wojowniczki, którzy walczyli ze sobą za pośrednictwem agresywnych, brazylijskich pszczół i os; owe pszczoły dostały się do Szczecina gdzie atakowały ludzi w jakimś centrum handlowym,

- jakiś internauta umieścił bloga ,,Mitoslavia'' na swojej liście blogów odradzanych, a ja byłem ciekaw, co mu się nie spodobało w mojej twórczości,

- poszedłem z Mamą na lody; usiedliśmy przy stoliku razem z dwoma starszymi Niemcami i dostałem do jedzenia kartki papieru sklejone cienką warstwą lodów śmietankowych; postanowiliśmy więcej tam nie przychodzić,

- na basenie zdjąłem majtki i stanąłem przy ścianie odwrócony do wszystkich tyłem,

- kwękacz (zwierzę ze snu) przypomina świnię karłowatą z głową, skrzydłami i przednimi nogami kaczki krzyżówki (szczegóły wyglądu obmyśliłem na jawie),

- znalazłem w domu czekoladę z orzechami i ją podeptałem, bo byłem na diecie,

- byłem tak zmęczony, że pełznąłem po chodniku w jednej tenisówce na nodze i mówiłem, że umieram, a jakaś młoda aktorka (mogła to być Selena Gomez) odparła: ,,no to umieraj'',

- przez Internet zapytałem Sławomirę w czym nie zgadza się z La Veyem,

- Andrzej Pilipiuk malował graffiti na ścianie meczetu w Kruszynianach,

- istnieje antymuzułmańska bojówka, której symbolem jest twarz Jakuba Wędrowycza,

- Andrzej Pilipiuk postulował na blogu, aby fantaści pisali tylko o aniołach,

- w XIX - wiecznym, francuskim Szczecinie miały miejsca objawienia Maryjne, ja zaś pilnowałem niebieskiego szczeniaka jamnika szorstkowłosego należącego do jakiejś dziewczynki; ów piesek wszedł do salonu fryzjerskiego, a ja za nim i wszyscy dziwili się, że mam psa,

- zobaczyłem czaszki św. św. Cyryla i Metodego,

- Fileas Fogg udał się na dno morza, gdzie oglądał filmy razem z piękną syreną lub rusałką,

- w wieku przedszkolnym miałem czarnego kota o imieniu Czoko, który zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach i po latach zastanawiałem się co się z nim stało.

Morsy

Morsy są najmniej liczną grupą płetwonogich (należy do nich tylko jeden gatunek). Osiągają do 4,5 metra długości. Z pyska wystają dwa długie (do 1 metra długości) ciosy służące do wydłubywania małży z dna morskiego. Skóra jest gruba, szorstka, pomarszczona, koloru od ciemnopomarańczowego do czarnego, naga, jedynie na pysku wystaje gęsty zarost włosów czuciowych. Pod skórą znajduje się gruba warstwa sadła umożliwiającego zachowanie ciepła. Oczy małe i nabiegłe krwią. Ze względu na ogromną siłę nazywany bywa ,,koniem morskim''. Mors zamieszkuje wybrzeża Norwegii, Syberii, Grenlandii, Alaski i Kanady. Młode rodzą się na lądzie i nie mają ciosów. Póki im nie urosną, podróżują na grzbiecie matki. Oprócz dłubania w mule ciosy przydają się też do wybijania przerębli i obrony przed drapieżnikami. Mają zdolności regeneracyjne. Są powodem ich zguby, ponieważ ludzie polują na morsy z ich powodu, a także dla mięsa, skór i sadła. Morsy są pod ochroną. 

Blaszkodziobe

Blaszkodziobe są grupą ptaków charakteryzującą się spłaszczonym dziobem służącym do wygrzebywania z dna pożywienia i ,,blaszkami'' do cedzenia pokarmu. Żyją na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Dzielimy je na kaczki, gęsi i łabędzie.

Kaczki w odróżnieniu od innych blaszkodziobych mają krępą budowę ciała zapewniającą hydrodynamiczny kształt. Jeden gatunek został udomowiony przez człowieka dla mięsa, jaj i pierza. Stracił zdolność do lotu. Jest to kaczka domowa.

Słowo ,,gęś'' wzięło się od głosu (gęganie). W odróżnieniu od kaczek, gęsi i łabędzie mają wydłużone szyje. Gęś domowa jest hodowana do tych samych celów co kaczka domowa. Dodatkowo hoduje się je także na tłuszczone wątroby. Długa, metalowa rura wpychana jest przez szyję do żołądka gęsi. To bestialstwo zostało potępione przez rozmaite organizacje ekologiczne.

Łabędzie natomiast mają w okolicach dzioba czarną narośl wypukłą u łabędzia niemego.

Pisklęta są zagniazdownikami. Pokryte są puchem. Kaczki gągoł i drzewica składają jaja w dziuplach, a młode wyskakują zwinięte w kulkę.

Razem z krukowatymi i papugami, blaszkodziobe, a zwłaszcza gęsi są najbardziej inteligentnymi ptakami świata, czego dowiodły min. badania Konrada Gesnera. 

Kotowate

Kotowate są rodziną ssaków drapieżnych, wyróżniających się zaokrągloną czaszką. Żyją na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii i Antarktydy. Pojawiły się w miocenie, ale wcześniej istniały już kotopodobne kreodonty. Musimy jednak pamiętać, że kotami nie były.

Oxyaena żyła w paleocenie. Była łudząco podobna do współczesnych kotowatych.

Od oligocenu do plejstocenu u większości gatunków górne kły wydłużyły się aż do 30 cm długości. Posłużyły one tym drapieżcom do zabijania zwierząt. Utrudniały jednak jedzenie mięsa zmuszając zwierzę do bardzo szerokiego otwierania paszczy. Jeden z ich przedstawicieli, plejstoceński Smilodon fatalis z Ameryki Północnej, zwany potocznie tygrysem szablozębnym, miał krótkie łapy, z czego przednie bardzo grube, kark potężnie umięśniony i gruby. Ogon krótki. Nie wiemy jakiego koloru była jego sierść. Jego szczątki wykopano spod skamieniałej smoły na rancho Lá Brea w Kalifornii (USA). Tak jak wspomniane kreodonty polował na ssaki roślinożerne. Przyczyną wymarcia tych prehistorycznych kotowatych mogły być ich kły, które rosły przez całe życie zwierzęcia. Ich ogromne rozmiary sprawiały, że nie mogąc otwierać pyska dostatecznie szeroko mogły jeść tylko niewielką część upolowanej zdobyczy i musiały częściej polować, a to zachwiało równowagę ekologiczną.

Kotowate współczesne dzielimy na koty małe i duże.

Najlepiej znanym ich przedstawicielem jest kot domowy. W dzień jego źrenice są wąskie, a w nocy rozszerzają się co umożliwia wpadanie do nich nawet niewielkich ilości światła i dobre widzenie. Na pysku rosną nitkowate wąsy czuciowe zwane wibrysami. Służą one kotom do orientowania się w otoczeniu. Łapy zakończone grubą skóra pozbawioną sierści. Owe skrawki skóry zwane są poduszeczkami. Pazury są ostre i (w celu zapobiegnięcia stępieniu) chowane do wnętrza łap poprzez podciągnięcie palców. Poduszeczki i umiejętność chowania pazurów umożliwiają ciche skradanie się. Spadający z dużej wysokości kot wykształcił znakomity sposób lądowania na cztery łapy. Usztywnia ciało i razem z ogonem (istnieją rasy kotów ze szczątkowym ogonem) obraca się na cztery łapy. […] Żywi się gryzoniami, ptakami, rybami. Sprowadzony do Australii poluje na małe torbacze. Istnieje wiele karm dla kotów (…). Przodkiem kota domowego może być kot nubijski. Dachowiec (kot bez rodowodu) zachował instynkt łowny. Niektóre rasowe koty np. kot perski po wielu latach hodowli zatraciły wszelkie zdolności łowieckie. Kot domowy został 2000 lat temu udomowiony przez starożytnych Egipcjan. Czczono je jako poświęcone bogini Bastet. Miało to również pozareligijne znaczenie, ponieważ jak już wspomniałem, kot żywi się gryzoniami. Za zabicie kota groziła kara śmierci. Gdy kot zdychał na znak żałoby golono sobie brwi. Koty były często mumifikowane. Starożytni Grecy zamiast kotów trzymali w domach łasice. W średniowieczu koty były uważane za pomocników diabła. Powodem tego było marcowanie się ich sierści. Masowe rzezie tych zwierząt urządzana na św. Jana. Zastępowano je żenetami. Mimo, że zjawisko marcowania zostało wyjaśnione, niektórzy ludzie uważają bezpodstawnie, że czarne koty przynoszą pecha (w Wielkiej Brytanii i Indiach tak samo uważa się o białych kotach). Sierść kotów domowych może być rozmaicie ubarwiona. Wyjątkiem jest sfinks pozbawiony sierści. Ponoć w 1995 r. w Danii urodził się nawet zielony kociak!

Żbik jak wspomniałem jest bardzo podobny do kota domowego. Żyje w Europie w środowisku leśnym. Od swego udomowionego kuzyna różni się grubszym i bardziej puchatym ogonem. Różnica ta jest bardzo nieuchwytna, tak że czasem wyglądają identycznie. Aby jeszcze bardziej zagmatwać sprawę, żbik może mieć potomstwo z kotem domowym. Dlatego też trudno określić ile żbików czystej krwi żyje w Polsce. Jest pod ochroną. Ma bardzo bogaty jadłospis; żywi się: myszami, szczurami, nornicami, koszatkami, innymi gryzoniami, ptakami, żabami, chrząszczami, kretami, ryjówkami, zajęczakami, czasem porywa się na noworodki saren. Dorosły nie ma wrogów, ale młode mogą zostać zjedzone przez kunę.

Kota nubijskiego klasyfikuje się niekiedy jako podgatunek żbika. W przeciwieństwie do kota domowego ma większą głowę, masywniejsze ciało i pręgowane łapy. Żyje w Afryce Północnej. Żywi się gryzoniami, ptakami, zajęczakami i owadami.

Rysiowate żyją w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Północnej. Wyróżniają się pędzelkami na uszach powstałymi ze sztywnej sierści. Ryś obecnie zamieszkuje Euroazję od Skandynawii po Kamczatkę, Sachalin i Chiny (na Półwyspie Iberyjskim żyje pokrewny gatunek – ryś cętkowany). Dawniej jego areał obejmował również rozległe obszary Europy Zachodniej. Tak jak ryś rudy żyjący w Ameryce Północnej, ma szczątkowy ogon. Znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze. Jest pod ochroną. Zagraża mu wyrąb lasów, niszczenie kryjówek i kłusownictwo. Dlatego człowiek podjął się programu reintrodukcji rysia w Kampinoskim Parku Narodowym. Żywi się: kopytnymi, gryzoniami, zajęczakami, ptakami, rybami. W średniowieczu wierzono, że naszyjnik z jego kłów i pazurów przynosi szczęście.

W odróżnieniu od rysia euroazjatyckiego, cętkowanego i rudego, karakal ma długi ogon. Żyje w Azji Południowo – Zachodniej i w Afryce Północnej. Jego nazwa wzięła się od tureckiego słowa karakal znaczącego czarne ucho. Podobne znaczenie ma też jego nazwa łacińska – Lynx caracal, czyli ryś czarnouchy. Karakal ma nie tylko najdłuższy ogon wśród rysiów, ale i uszy zakończone najdłuższymi pędzelkami. Żyje na stepach, dlatego bywa nazywany rysiem stepowym. Żywi się kopytnymi, zajęczakami, gryzoniami, ptakami, jaszczurkami i owadami. Jest gatunkiem ginącym i chronionym.

W ramach jednego gatunku wyróżniamy dwie odmiany barwne lampartów zwanych również panterami, lub leopardami. Są to odmiany cętkowana i czarna (melanistyczna). Na skórze czarnej odmiany lamparta (czarnej pantery) również widać cętki. Lamparty żyją w Indiach, na Cejlonie, w Birmie (Myanmar), Indonezji, Malezji, Chinach i Afryce. Żyją w lasach i na sawannach, widziano je także na zboczach Kilimandżaro na wysokości 5638 metrów n. p. m. Lampart jest gatunkiem wybitnie synantropijnym, żyje na wsiach i na peryferiach miast. Poluje tam nocą. Żywi się kopytnymi, małpami, wężami, jaszczurkami, zajęczakami, gryzoniami, rybami, żenetami, surykatkami. Jest znakomitym myśliwym. Potrafi godzinami czekać wśród koron drzew, aby w stosownym momencie spaść na przechodzącą zdobycz, przygnieść ją całym ciałem i przegryźć gardło. Jego sierść znakomicie maskuje go wśród traw. Kiedyś masowo mordowano lamparty pod pretekstem ochrony zwierząt gospodarskich i dla futra. Na terenach gdzie wytępiono lamparty, populacja małp wzrosła do zastraszających rozmiarów czyniąc spustoszenie w uprawach rolnych.

Irbis zwany również panterą śnieżną zamieszkuje góry Azji od Himalajów po Ałtaj. Kiedyś żył również na Syberii. Jego grube futro chroni przed mrozem, oraz maskuje na śniegu. Ma ono kolor biały lub szary w czarne cętki, zdarzają się też irbisy brązowe w czarne cętki. Żywi się kopytnymi, ptakami i gryzoniami. Robi czasem zapasy mięsa. Jest gatunkiem ginącym i chronionym, ponieważ ludzie polują na niego dla futra.

Serwal wyróżnia się długimi uszami. Futro cętkowane (w okolicach deszczowych cętki są niewyraźne). Ogon krótki. Żyje w Afryce. Wzwyż potrafi skoczyć do 2 metrów i złapać ptaka w locie. Żywi się owadami, gryzoniami, jaszczurkami, ptakami, atakuje czasem jagnięta i niewielkie antylopy (oribi, dujker). Jest gatunkiem ginącym z powodu polowań dla futra. Wyginął na północy kontynentu. Unika miejsc zaludnionych.

Kot rdzawy jest najmniejszym kotowatym świata. Na szarym futrze ma rdzawe plamki. Żyje w Indiach i na Cejlonie. Żywi się gryzoniami, zajęczakami i ptakami.

Tygrys jest największym kotowatym świata (ponad 3 metry długości). Żyje na Syberii, w Indiach, na Cejlonie, w Indonezji, Malezji i w Birmie. Ma rudą sierść z czarnymi pręgami. Brzuch biały. To ubarwienie ma go maskować wśród zeschłych traw. Żywi się kopytnymi, ptakami, gryzoniami, zajęczakami, rybami; podobnie jak lampart może być groźny dla ludzi i psów. Pożywienie zależy również od regionu np. na Syberii tygrysy jedzą łosie i renifery, podczas gdy w Indiach zdarza im się polować na słonie i bawoły. W niektórych regionach tygrys bywa zwany świniopasem, ponieważ podąża za stadami dzików i w miarę potrzeby zabija parę sztuk. Tygrys jest gatunkiem ginącym.

Taraj po angielsku nazywa się fishing cat, czyli kot rybołowca. Ma szare futro z czarnymi plamkami. Żyje w Azji Południowej i Południowo – Wschodniej. Jest mały, lecz bardzo agresywny, potrafi przepędzić szakala. Żywi się rybami, gryzoniami i żabami. Woli pływać niż chodzić po drzewach.

Manul przypomina wyglądem kota perskiego. Żyje na stepach Azji Środkowej. Żywi się gryzoniami, zajęczakami i ptakami.

Gepard jest najszybszym zwierzęciem świata (110 -112 km / h). Wyglądem przypomina cętkowaną odmianę lamparta, ale różni się:

- mniejszą głową zmniejszającą ciężar ciała,

- dwiema czarnymi pręgami na pysku, tzw. ,,śladami łez'',

- dłuższymi łapami ułatwiającymi bieg.

Ponadto nie ma czarnych gepardów, ale są za to ,,gepardy rex'' o większych cętkach żyjące w lasach. Młode gepardy mają bujną, szarą grzywę, która po pewnym czasie zanika. W odróżnieniu od innych kotowatych, gepard ma tępe, bo nigdy nie chowane pazury, które zapobiegają przewróceniu się podczas biegu i nie umie wspinać się na drzewa (jedynie jego młode to potrafią). Żywi się kopytnymi, gryzoniami i zajęczakami. Żyje w Afryce, Azji Południowej i Południowo – Zachodniej. Na skutek polowań i niszczenia sawann jest gatunkiem ginącym. W Indiach używano oswojonych gepardów do polowań. W średniowieczu tak samo było na południu Europy. Henryk Sienkiewicz w powieści ,,W pustyni i w puszczy'' opisał geparda pod nazwą wobo.

Wyróżniamy dwa podgatunki lwów dzielące się na dalsze odmiany

- afrykański: kapski, somalijski, senegalski, masajski,

- azjatycki: indyjski, perski.

Od dawna uchodzą za groźne dla człowieka, ale tylko lew masajski ich atakuje. Lwy odgrywają duża rolę w kulturze człowieka. W bajkach i baśniach jest królem zwierząt, w mitologii greckiej występuje lew nemejski, lew jest także jednym ze znaków Zodiaku itd. Lew azjatycki jest zagrożony wyginięciem na skutek polowań i genetycznej bezpłodności. […]. Jako jedyne kotowate na świecie, lwy żyją w stadach, w których obowiązuje wyraźny podział obowiązków. Samice polują podczas gdy samce pilnują stada przed konkurentami. U lwów występuje również dymorfizm płciowy. Samiec ma bujną grzywę, przez którą nie może polować, ponieważ jest z daleka widoczny.

Ocelot i margaj są do siebie podobne, ale margaj jest mniejszy. Żyje w Ameryce Południowej, ocelot także w północnej. Obydwa koty wyglądają jak miniaturki lampartów. Futro to jest powodem ich zguby, ponieważ ludzie na nie polują (na jedno futro potrzeba 20 ocelotów). Żywią się gryzoniami, ptakami, żabami i rybami.

Słowo jaguarundi znaczy po indiańsku ,,kot – jaszczur''. Hiszpanie nazwali go ,,leon miquero'', czyli ,,małpi lew''. Jego sierść jest szara, zdarzają się też osobniki czarne lub rude. Żyje w Ameryce Południowej w lasach, na bagnach i na stepach. Żywi się kopytnymi, małpami, gryzoniami, ptakami, żabami, jaszczurkami.

Z wyglądu jaguar przypomina lamparta. Odgrywa dużą rolę w kulturze indiańskiej. Niektóre plemiona uznają go za boga lub demona, uważają, że zsyła deszcz, broni świętych miejsc, a nawet, że jest psem czarowników. Jaguar potrafi zmiażdżyć zębami pancerz żółwia. Żywi się kopytnymi, leniwcami, jaszczurkami, ptakami, gryzoniami, żółwiami i rybami. Dawniej zamieszkiwał Nowy Świat od Teksasu do Ziemi Ognistej, obecnie od Meksyku do Patagonii. Jest gatunkiem ginącym.

Puma zamieszkuje Nowy Świat od Gór Skalistych po Andy. Jej sierść jest gładka, co uwydatniło się w nazwie łacińskiej – Felis concolor, czyli kot jednobarwny. Z wyglądu przypomina lwicę, stąd nazwa lew górski. Żywi się kopytnymi, ptakami, gryzoniami, szopami. Jej największym przysmakiem jest krew. Nigdy nie je nieświeżego mięsa.