Złota Nastazja

,,Złota Nastazja’’ – fantazja z 2008 roku, opowiadająca o pierwszej królowej Asarmathu (królestwo w fantastycznym świecie Cudomirii, będące odpowiednikiem Polski). Złota Nastazja urodziła się w wenedyjskim Królestwie Samawii, jako córka bogini Mokoszy i boga Światowida. W niemowlęctwie została wykradziona rodzicom przez siły zła i pozbawiona nieśmiertelności, zachowała jednak nadludzką siłę. Gdy nieco dorosła, wszystkie rośliny udzieliły jej swej mocy uzdrawiania, zaś biała gołębica przyniosła jej naszyjnik z siedmioma klejnotami. Nastazja wyrosła na pannę smukłą, wysoką, o długich, czarnych włosach i niebieskich oczach. Stale towarzyszyły jej duchy opiekuńcze w postaci dwóch lampartów (wpływ dajmonów Pullmana). Nosiła suknię ze złotogłowiu, zakładała też naszyjniki z kłów i pazurów zabitych potworów. Władała każdym rodzajem broni, używała też ogromnej, złotej tarczy. Biegała i pływała lepiej od wielu mężczyzn i zwierząt. Na grzbiecie wielkiego, złotego okonia przemierzała wewnętrzne Morze Meockie, potrafiła wspinać się po promieniu Słońca lub Księżyca jak po linie, a od królowej rusałek Ruty nauczyła się zamieniać się w Światło i rozpalać ognisko wzrokiem.

            Tymczasem w naszym świecie, na wakacje do lasu gdzieś w Polsce, będącego często i niepostrzeżenie przekraczaną granicą między naszym światem a Cudomirią,  przyjechał student Jacek Kowalski. Wysłany przez Złotą Nastazję biały ryś zaprowadził jego siostrę do zamku królowej na dnie jeziora. Siostra Jacka Kowalskiego ujrzała Złotą Nastazję na łożu z ognia w skórze tygrysa z Cymbarii, pustoszącego ziemię króla Artusa. Tymczasem Jacek oglądający w toalecie pornografię został przez wężową czarownicę, pod postacią anakondy, zamieniony za karę w lamparta i musiał polować na kobiety (na szczęście nie zjadł siostry). Gdy przekroczył granicę z Cudomirią, Złota Nastazja zdjęła zeń czar i nawet pozwoliła mu na swym rydwanie zaprzężonym w lamparty odbyć lot nad królestwem. Na plaży nad Morzem Sinym, oboje walczyli z potworem Orką. Była to pół – orka, a pół – smok z wielkim okiem na płetwie grzbietowej. Królowej złorzyła hołd księżna Lusse z Atlantydy, która razem z odczarowanym człowiekiem Kozią Głową uczyła dzikich ludzi mowy, pisma, cywilizacji. Lusse spotkała w piwnicy borsuka wielkości hipopotama (postać tę przybrał bóg Isas Masam). Razem z nim udała się do piekieł i wymazała imię ukochanego z Księgi Śmierci. Tymczasem królowa chodziła razem z Jackiem po morzach Sinym i Ciemnym. Opowiedziała Jackowi o swej walce z księciem Danusem, noszącym lamparcią skórę synem króla Pana. Danus nie chciał jej przepuścić, zaś umierając wyznał jej miłość. Z jego krwi powstała rzeka Danu. Jacek słysząc tę historię, mimo, że znajduje się w fantastycznym świecie, nie potrafi uwierzyć. Niedługo potem Nastazja wspólnie z Jackiem znalazła siny kwiat paproci, zwany Perunowym kwiatem. Ukręciła głowę pilnującemu go turowi, który ostrzegał przed niebezpieczeństwem wynikającym z posiadania magicznego kwiatu. Jacek porwał kwiat i uciekł do naszego świata, gdzie narobił sobie kłopotów. Tymczasem królowa za karę za zabicie niewinnego tura została wygnana ,,aż tur ożyje’’. Udała się po Jacka do naszego świata i mu przebaczyła. Następnie oboje wrócili do Cudomirii, aby wskrzesić tura sokiem cudownej brzozy. Innym razem, Nastazja lecąc razem z Jackiem na grzbiecie ptaka dodeona nad Morzem Ciemności ujrzała potwora Krocionoga, w którego paszczy mieściła się Ognista Kraina – Adazja. Nastąpiła walka z potworem, zaś przed śmiercią obroniła ich św. Gospa wezwana przez oba lamparty. Parze bohaterów udało się natomiast dokonać innych czynów. Nastazja wyjęła połknięty Księżyc z trzewi ogromnego wija z jeziora, co pozwoliło jej odzyskać tron. Jacek zaś zabił króla wilków Wulfa, chcącego pojmać królową i odtąd nosił jego skórę, zaś wyjęty z wilczej czaszki rubin powstrzymał inne wilki przed odwetem.

            Nim doszło do ślubu głównych bohaterów, na Asarmath napadł straszliwy Żmij. Był wyższy niż najwyższy budynek, pokrywała go ciemnozielona skóra. Miał jaszczurczy łeb i ogon, oraz ludzkie ręce i nogi o palcach zakończonych orlimi szponami. Przyprowadził ze sobą całą armię straszydeł i ludzi zaprzedanych złu. W wielkiej bitwie pod Bardziewem starły się siły dobra i zła. Po stronie Złotej Nastazji walczył król goryli Tytus Silny z Rajku, car olbrzymów Światogor, plemię stolimów, wielki, dziki, biały kot waździerz, plemiona Wolniczów i Ulanów z Niżu, rycerze z Samawii – bracia Hajduk i Usarz, rycerze stuha, krasnoludki, Corvin – król Złotej Bani (jego pierwowzorem był Maciej Korwin Hunyady, król Węgier z XV wieku), Niedźwiedzie Uszko, junak Atil – Vem ze Złotej Bani (jego pierwowzorem był Józef Bem), biały ze starości car bobrów Plusk, tur pilnujący kwiatu paproci, Amazonki, Wiły, Kolice, plemiona Junaków i Junaczek, król Lingus z wyspy Kalidonu, Centaury, wodnik Wodjanoj, Haj – Urartu z Armanu, Urusłan, Atli – król Hunlandu, Dziadek Mróz, królowa rusałek Ruta i jej mąż, król wodników Jędra, biały niedźwiedź ze zwierzyńca Zimy, oraz bracia Waligóra i Wyrwidąb.

            Po stronie Żmija walczył bawół z Hindu (z jego krwi powstawali wojownicy), Wij (zabijał wzrokiem, a jego powieki były tak ciężkie, że podnoszono je widłami), ród Warchołów, Kościej (przyjechał na czarnym jednorożcu), Drakula (spuścił na przeciwników nawałnicę i ulewę), smok Wołoszyn (zabity przez Waligórę i Wyrwidęba zamienił się w górę w paśmie Wyżu), bazyliszek, Baba Jaga (zginęła lecz przeżyły jej siostry), Purpurowa Orda, Tęczowa Orda, Obr (jego rydwan ciągnęły niewolnice), Ahmed – sułtan Hatystanu (miał w armii słonie, a jego rydwan ciagnęły mantykory; Jacek szturmem zdobył jego namiot, zdobył łupy i wyzwolił niewolnice), królowie wilkołaki: Stary Frëc i Jiwón, wielki mistrz Aranitów – rycerzy jeżdżących na pająkach, demon Marek Błotny, Dżuma, towarzysz Tyfus, Przeklęty Jeździec i Satana – królowa Alanistanu (miała na swe usługi wszystko niszczące koło napędzane demonami). Złota Nastazja pod postacią białej łani odciągnęła napastnikówi sprowadziła w pułapkę nad Morze Meockie, gdzie dmąc w róg wezwała raka Estinusa.

            Po wygranej bitwie, Jacek, który otrzymał nowe imię Iacentius i Złota Nastazja pobrali się. Król Kemetu dał im w prezencie strusia, na którego grzbiecie królowa jeździła. Oboje przyjęli prorokinię, św. Niedzielę, głoszącą wiarę w Isasa Masama. Św. Niedziela opowiadała jak to jej bóg został pod postacią człowieka w bieli złorzony w ofierze na głazie ofiarnym w środku puszczy, lecz potem zmartwychwstały i walczący mieczem Głagołem i tarczą z wizerunkiem winorośli złamał lodowy oścień Marzanny. Lamparty zostały w kraju zastępując króla i królową w wypełnianiu ich obowiązków, podczas gdy ci wypłynęli w celach odkrywczych na położony na Dalekiej Północy ląd Ursa Maior. Wypłynęli żaglowcem ,,Van Gregolandzik’’ , którego kapitanem był mors Morsiński. Królowa poznała białą lisicę Janinę, która opowiedziała jej o znajdującym się na Ursa Maior, zbudowanym z lodu i ciosów mamuta zamku Śmierci, oraz o podwodnym zamku Białego Purtka. Król i królowa odwiedzili lodowy zamek cara Ardiana – Żelaznego Człowieka. Odkryli też cmentarzysko mamutów, po którym przechadzała się Śmierć, lecz z pomocą białego gołąbka opuścili to miejsce. W tym czasie biały niedźwiedź, weteran spod Bardziewa wrócił do swej ojczyzny.

            W czasie drugiej wyprawy, król i królowa spotkali na bezludnej wyspie  królewicza – rozbitka Aleksandra II Gesera. Ten ugościł ich i opowiedział swą historię, po czym umarł opłakiwany przez syna Telchina i żonę, morską nimfę Taię. Ten ostatni poszukiwał nowych ziem i nurkował w morzu. W nocy dusza Aleksandra II Gesera idzie po promieniu Księżyca razem z żoną. Iacentius i Nastazja zabrali Telchina ze sobą.

            W czasie trzeciej wyprawy, król i królowa odwiedzili Królestwo Małp, zaproszeni przez króla Tytusa Silnego. Szympans – czarownik Troglotus Simpanus powitał gości tańcem, śpiewem i sztucznymi ogniami. W czasie uczty przyszły księżniczki – pantery Osna i Kasna, zakochany w nich, władający szablą Kynokefal z Kryszewa, noszący czerwoną chustkę na głowie, królowa hien, lwy, słonie, inne zwierzęta, Murzyni z plemienia Ai – Tap, Amazonki, ród Daktylów, do którego należeli najlepsi kowale, złotnicy, miecznicy i płatnerze, król Wyspy Żmijów – żółtoskóry chłopiec w czerwonym stroju, całujący wszystkich po rękach, oraz szczur podróżnik Tyta. Wszyscy oni uczestniczyli w weselu morskiej królewny Rogatej Gazeli, która przemierzała Gorące Morza na grzbiecie skrzydlatego kangura i potrafiła zamieniać się w gazelę i jej męża Skrzydlatego Delfina, który przybierał postać delfina o srebrnych skrzydłach. Rogata Gazela i Skrzydlaty Delfin zamieszkali na dopiero co stworzonej tropikalnej wyspie Esmelion i otrzymali od bogów i bogiń różne dary, np. Izyda i Ozyrys ofiarowali im kamień filozoficzny. Tymczasem we śnie, Isas Masam jako jednorożec nakazał Złotej Nastazji i Iacentiusowi powrócić, by bronić Asarmathu.

            Z carstwa Czarnoboga powrócił Żmij, prowadząc ze sobą Śmierć, oraz sprowadzonych z naszego świata z XIX i XX wieku, Stiepana Banderę, Jakuba Szelę i Jarosława Stećkę, którzy złorzyli przysięgę na kosę Śmierci. Ich rydwany ciągnęły ogłupione czarami uiniterium, arsinoterium i bronihiterium, zaś Żmij udzielił im niszczycielskich mocy zaklętych w pierścieniach. Telchin ściął mieczem głowy Ukraińców i Polaka, samemu ginąc od kuli. Królowa jako Pani Zwierząt zbuntowała prehistoryczne ssaki, a razem ze swym mężem raniła Żmija – zdawało się, że śmiertelnie (Żmij zapadł się w ziemię, lecz ostatecznie zabił go dopiero Ordan z Brustaborga).

            W ostatniej scenie , król i królowa udają się do Nawi wozem ciągniętym przez dwa lamparty.