niedziela, 31 marca 2013

Władca Puszczy


,,Władca Puszczy’’ – fantazja z 2008 roku, opowiadająca o jednym z herosów fantastycznego świata zwanego Cudomirią. W Cudomirii, nad Puszczą Prawdzicką, porastającą tereny późniejszego Asarmathu, ukazała się nowa gwiazda, znak przybycia bohatera co oswobodzi puszczę od Czarnoboga i jego sługi, króla wąpierzy Darbusa. Tymczasem w naszym świecie, dwudziestoletni Polak, Paweł Szumilas udał się do lasu, gdzie zabłądził w czasie burzy i niepostrzeżenie przeniósłwszy się do Cudomirii, natknął się na drewnianą chatę, gdzie mieszkał żmij Beran. Żmij ugościł wędrowca i zapowiedział mu, że zostanie królem. Paweł rozebrał się do naga i natarł swoje rany ziemią, aby czerpać zeń siłę, potem w tym stanie zabił ogromnego wilka Wulfa strzegącego zaczarowanego miecza Korda, upiekł nad ogniskiem i zjadł wilka, po czym ubrał się w jego skórę, na szyję zaś założył wielki rubin z wilczej czaszki. Tak odbyła się jego inicjacja na wojownika. W czasie uczty w chacie żmija, przybyły rusałki z okolicznych stawów i jezior. Podczas święta Kupały, żmij przedstawił leśnym zwierzętom i stworom Pawła jako ich króla. Ten, aby potwierdzić swe prawa musiał stoczyć pojedynek z dzikiem – niedowiarkiem. Darbus dowiedział się o przybyciu bohatera, przez Dziewannę pasowanego na Rycerza Lasu i usiłował go zabić. Paweł wbrew radom żmija, przez ciekawość chciał zobaczyć sabat czarownic, te zaś uśpiły go i wydały na pożarcie Babie Jadze, mieszkającej w domu z kości, który był otoczony kościanym płotem, na którym ludzkie czaszki świeciły oczodołami. Żmij Beran zdołał obronić swego przyjaciela przed zjedzeniem przez Babę Jagę. Paweł ubił liczne potwory służące Darbusowi, takie jak Bawół z Hindu (z jego krwi rodzili się wojownicy), Latająca Głowa, ogromny Malachitowy Smok, chodzący na tylnych łapach, trolle, Frankenstein, sprowadzona z naszego świata z XVII wieku armia Olivera Cromwella uzbrojona w armaty i atakująca pewną wieś, sprowadzony z naszego świata z XVIII wieku Maximillian Robespierre, wszystko co się rusza ścinający na gilotynie, ognisty potwór Dymek, grożący spaleniem puszczy, niedźwiedź demoniczny, groźne demony, zwane niewinnie leśnymi lisami, diatryma Arimaspoktones, Minotaury, Čarty – plemię nagich ludzi o koźlich głowach, Trojan, rzymsy cesarze Komodus i Neron, demoniczne samochody – moskwicz i czajka, prowadzone przez diable ślepia (po jednym w każdym samochodzie), myśliwy Niemierza, zwany Nemrodem, walczący widłami książę Denasov, którego rydwan ciagnęły dziki (jego postać przybrał Harab, Paweł zabił go i uwolnił dziki), szpek – grzyb ludożerca (bohater upiekł go i zjadł), a także wielkie nietoperze i wielki, zębaty wąż.



            Do lasu w naszym świecie przyjechała Joanna – piękna, była dziewczyna Pawła, o długich, czarnych włosach. W czasie burzy natrafiła na stado wilkołaków, które odpędziły jej nowego chłopaka, a ją samą chciały zjeść. Uratował ją Szumilas (nowe imię Pawła), oraz żmij, który zapowiedział jej koronę. Joanna wykąpała się w zaczarowanym źródełku, dającym jej nadludzką siłę i wieczną młodość. Mogła teraz bez szkody nosić ogień na głowie jak menada. Nago zabiła czarną, szablozębną panterę strzegącą z woli Darbusa zaczarowanego łuku, zaś zwierzęta i rusałki złorzyły jej hołd. Potem Szumilas i Joanna przez łoże dostali się na planetę Nową Ziemię, gdzie walczyli z wielkim nietoperzem olitiau, tyranozaurem o trzech głowach, harpagornisem dwugłowym, wielkim pająkiem o skrzydłach czarnego orła i latającą ośmirnicą. Spotkali ludzi pierwotnych i liczne plemiona ludzi z głowami zwierząt. Powrócili na Ziemię przez łoże czczone przez jaskiniowców. Po powrocie do Puszczy Prawdzickiej, Dziewanna nadała Joannie godność Pani Zwierząt, oraz związane z nią zdolność rozumienia ich mowy, pierścień i berło, oraz włócznię o drewnianym grocie. Szumilas i Joanna Dziewicza pobrali się, a ślubu udzielił im kapłan – Centaur. Następnie Dziewanna koronowała ich na króla i królową Puszczy Prawdzickiej. Nowożeńcy w bitwie pod Kołodarem pokonali wojska króla Darbusa złorzone z wąpierzy i strzyg. Darbus został schwytany i zabity. Przebito go osinowym kołem, ucięto mu głowę, którą ułożono między nogami i spalono. Leśny bóg Boruta na cześć zwycięzców zorganizował turniej. Szumilas wszedł na Szklaną Górę i tam został zabity przez południce strzałami z promieni słonecznych. Biały orzeł przynosi jego ciało z góry, a Dziewanna i Joanna ożywiają je za pomocą żywej wody, do której żona bohatera dodała swych łez. Szumilas i Joanna mieli synów Czarnowiła i Mitamira, oraz córki – Miktę i Krysławę. Niedługo potem do Puszczy Prawdzickiej zawitał misjonarz, św. Sysun, od którego nasi bohaterowie przyjęli wiarę w boga Isasa Masama, przedstawianego jako biały, skrzydlaty jeleń, którego chram został wybudowany w chacie żmija. Wiecznie młodzi Szumilas i Joanna, gdy ich dzieci stały się dorosłe i założyły własne rodziny, któregoś dnia odeszli ku Morzu Sinemu i odlecieli rydwanem ciągniętym przez łabędzie.



            Dalej następuje saga o potomkach Szumilasa i Joanny, od których wywodzą się plemiona Wenedów (cudomirski odpowiednik Słowian), które położyły podwaliny pod późniejsze Królestwo Asarmathu.



W tej sadze:

- Czarnowił zabił syna Frankensteina, zaś Mikta jego córkę.
- Mitamir miał syna Chorywa, który przyjaźnił się z tygrysem, któremu wyjął kolec z łapy. Razem zwyciężyli demona Leśnika, który z naszego świata sprowadził i uzbroił czarną wołgę.
- Czarnowił z rusałką Vietnicą miał synów Urocha, Symeona i Asena. Ten ostatni został zabity przez potwornego węża o żelaznych zębach, lecz bracia pomścili go.
- Mikta z leśnym człowiekiem Socimierzem  miała syna Asfratela, który zamieniał się w błękitnego sokoła, oraz córki – Jelenę Prześliczną – pasterkę dzikich zwierząt, Dobravę i Svatavę.
- Krysława z księciem leśnych ludzi Volinem miała córki Rosnę, Mladkę, Śnieżanę i Nevanę. Ilekroć Rosna sławiła Wielkiego Ageja, Isasa Masama, św. Gospę i cały Dwór Niebiański, z jej ust wydobywały się róże. Śnieżana zamieniona w rusałkę służyła  na zamku Zimy. W nagrodę otrzymała dar sprowadzania śniegu i mrozu.
- W Puszczy Prawdzickiej osiedliły się nowe plemiona: Kolice, Łowczynie i Junaczki. Początkowe waśnie ustąpiły zgodzie. Plemiona wojowniczek pomagały tubylcom w obronie przed Dzikimi Elfami Łowcami, polującymi na ludzi dla ich mięsa.
- Pojawia się Lud Anny – Aldonicze, wywodzący się od dziewczyny Anny Nowak z naszego świata. Anna pomogła w walce z plemieniem Jeżan i otrzymała imię Aldona. Miała synów Mezamira i Luba.
- Dengowie odpierali najazd Tęczowej Ordy i Tęczowej Sotni.
- Plemię Leniczów wyniszczyło rasę Kulików (ludzi o głowach tych ptaków), za co zostało wyklęte, a jego drzewo uschło.
- Brusowie wywodzili się od herosa Brusa z Ostrogoth, który walczył z Rumem, Elsynorem, Hatystanem i Talją. Od podboju Rumu odwiodła go rusałka Jelka. Brus został przyjęty do plemienia leśnych ludzi i zabił grobnika – ogromnego wija o głowie wampira.
- Hrybunowicze wywodzili się od Hrybuna, który strzałą zabił wielką żmiję Bajbuzę, ukrytą wśród grzybów.
- Asenicze wywodzili się od Asena, pogromcy Minotaurów, strzyg i wąpierzy.
- Bratunicze wywodzili się od braci Stanisława i Władysława, walczących ze strzygami.
- Giżyce wywodzili się od syna kobiety i lwa, herosa Giży, pogromcy olbrzymów.
- Miedźwiedzice – Mieszkowie wywodzili się się Mieszka Niedźwiedzia, syna kobiety i niedźwiedzia, który bronił ludzi przed wilkołakami.
- Wilczanie wywodzili się od Wilka, herosa wykarmionego przez wilczycę. Jak łatwo się domyśleć mieli zdolność przemiany w wilki.
- Jastrowie wywodzili się od Jastrusa – herosa wykarmionego na Wielkim Dębie przez Jaroga Cara Ptaka. Ich wszystkie kobiety były Paniami Ptaków.
- Początek nowym plemionom dały też siostry Radka, Hodka i Vradka.
- Z ziem późniejszej Bojemy przybyło wenedyjskie plemię Libiczów, wypędzone przez króla nemijskich Markwadów. Libicze zbudowali tajny gród Libicę, zwaną Rożanym Grodem, bo fundamentem były rogi potwora Czudy – Judy.
- Wenedowie bronili Puszczy Prawdzickiej przed Mężożercami (Samojedziami), wspieranymi przez plemię Naradów (odpowiednik neandertalczyków).
- Plemię Gerohów odparło najazd Czarnej Sotni.
- Plemiona Puszczy Prawdzickiej złorzyły hołd królowi Asarmathu, który obiecał ochraniać ich puszczę po wieczne czasy.



            W dodatku do tej nienapisanej powieści, wódz leśnych ludzi Smuga udzielił w swej puszczy schronienia młodemu Tomisławowi Wilhelmowi (jego pierwowzorem był Tomek Wilmowski), który zrąbał kumir cara Mosochu. Smuga uczył go walki, zaś Tomisław Wilhelm skompletował drużynę i wyruszył odszukać ojca. W innej opowieści, rodzina Sewenów z Bożej Łości wylądowała w Puszczy Prawdzickiej latającym statkiem Neurów. Sewenowie opowiedzieli o swych przygodach na Atlantydzie i na Terra Java, oraz zapobiegli bitwie plemiennej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz