Legendarne miecze

,,Angurvadel miecz Frithjofa (...), płomienny w czasie wojny, a żarzący się matowo w czasie pokoju.

Arondight miecz Lancelota (...). 

Balisarda w Orlandzie szalonym Ariosta słynny miecz wykuty przez czarodziejkę Falerinę w ogrodzie Orgagna; miał moc przecinania nawet substancji zaczarowanych; otrzymał go Ruggiero (...), aby zabić Orlanda [...]

Balmung w Pieśni o Nibelungach miecz Zygfryda wykuty przez Völunda (...). W zawodach o pierwszeństwo Völund rozcina do pasa innego kowala cięciem tak gładkim, że tamten go nie zauważa; dopiero gdy próbuje się poruszyć, rozpada się na dwoje.

Całujmniewzad, fr. Baise mon cul, dwuręczny miecz Gymnastesa z powieści Gargantua i Pantagrul, 4, 41, Rabelais'go.

Colada jeden z mieczów Cyda.

Courtain jeden z mieczów Ogiera (...) Duńczyka, drugim był Sauvigne.

[...] Durand(a), Durandal, Durendal, Durindana magiczny miecz Rolanda (Orlanda), niegdyś używany przez Hektora; w niektórych romansach ofiarowany Rolandowi przez Karola Wielkiego, w innych przez Maugisa [...]

Ekskalibur, Caliburn, miecz króla Artura w cyklu arturiańskim; magiczną siłą utkwiony w skale, mógł zostać z niej wyrwany tylko przez prawowitego króla Anglii. Artur jedyny spośród rycerzy wyciągnął miecz ze skały. W Morte Darthur (ok. 1469) Malory'ego miecz jest podarunkiem dla Artura od Damy Jeziora. W ostatniej bitwie Artur, śmiertelnie ranny, rozkazuje Sir Bediveremu zwrócić Ekskalibur jezioru, Sir Bedivere wrzuca miecz do wody, z której wynurza się ramię w białym złotogłowiu, chwyta miecz za rękojeść i znika w jeziorze [...].

Flamberge, Floberge, jeden z mieczów Karola Wielkiego a. Rinalda a. Maugisa; 'tnący płomienie'.

Glorius miecz Oliviera (...), którym pociął na kawały 9 mieczów wykutych przez Ansiasa, Galasa i Munificana. 

Gram, 'troska', jeden z mieczów Zygfryda a. Odyna.

Haute - claire, 'błyszczący', miecz Oliviera. 

Joyeuse, 'radosny', jeden z mieczów Karola Wielkiego. 

Marveilleuse, 'cudowny', miecz Doona (...) z Moguncji, tak ostry, że oparty ostrzem o kloc drzewa, przecinał go bez użycia siły. 

Mimung mit. skand. magiczny miecz wykuty przez Völunda (...); mieczem tym ślepy Hödur zabił Baldura (...).

Nagelring miecz Dytryka (...) z Bern.

[...] Tizona jeden z ulubionych mieczów Cyda [...]''

- Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''

Czy Mieszko to Mieczysław?

 

,,MIESZKO imię pierwszego księcia Polski powtarza się w dynastii Piastów do XIV w. stale w formie zdrobniałej, a dotąd jego pierw. pełne brzmienie nie jest pewne. Długosz odtworzył je w formie pełnej Miećsław 'mający osiągnąć sławę', Kromer proponuje Miecislao [...] 'który mieczem miał sławy dostąpić'. Tak powstał Mieczysław, potworek typologiczny i słowotórczy, bo nie tworzono imion od nazw broni, a rzeczownikowe pierwsze człony imienia nie kończyły się na - y. Imię Mieczysław nadawano dopiero od pocz. XIX w. (Maria Karplukówna)'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''

 

Józef della Reyna

 ,, [...] Jedną z nich jest piękna legenda o XV - wiecznym kabaliście Józefie della Reyna, który wraz z pięcioma uczniami wyrusza w świat na wędrówkę, aby przepędzić Szatana i otworzyć drogę Wyzwolicielowi. Duchy proroka Eliasza i rabbiego Szymona ben Jochaja, choć przestrzegają przed tą wyprawą, udzielają na koniec błogosławieństwa, a anioł Metatron zaopatruje Józefa w ochronne zaklęcia i zioła. Jednak u końca drogi Szatan i jego żona Lilith napadają na wędrowców w postaci olbrzymich psów. Józef je poskramia; wtedy one skamlą o jadło. Litując się nad nimi, Józef daje im trochę ziół; natychmiast pojawia się cała armia diabłów. Dwaj uczniowie umierają z przerażenia, dwaj popadają w obłęd; tylko Józef z jednym uczniem pozostaje przy zdrowych zmysłach. Mesjasz w niebie płacze, a Eliasz chowa złoty róg zbawienia. Rozlega się głos, który mówi Józefowi, że daremny jest trud tego, kto usiłuje przyspieszyć kroki Odkupiciela'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''

 

Legenda o Marii Antoninie

,,Jeśli nie mają chleba, niech jedzą ciastka [...], powiedzenie o głodujących chłopach fałszywie przypisywane Marii Antoninie. Rousseau wspomina w Wyznaniach, ks. 6 (ok. 1768), że wyraziła się tak ok. 1740, 'pewna księżniczka', Maria Antonina przybyła zaś do Francji w 1770'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''  

Mahomet i góra

 

,,Legenda głosi, że gdy proszono proroka o ukazanie swej nadprzyrodzonej mocy, ten wezwał górę Safa, aby do niego przyszła, a gdy to się nie stało, przypisał ten wynik łasce Allaha, bo gdyby góra usłuchała, przygniotłaby jego i widzów; możliwe jednak, że opowieść ta i pozostałe  po niej przysłowie: 'Nie przyszła góra do Mahometa, Mahomet przyszedł do góry' (które znajdujemy w eseju O śmiałości Francisa Bacona, z 1597), jest wraz ze swym drwiącym morałem, 'Kazał pan, musiał sam', rodem z jakiejś humanistycznej facecji renesansowej'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''

 

Legenda o Mahdim

 

,,Legenda jednak głosi, że Mahdi nie umarł, ale śpi w pieczarze, aby się kiedyś zbudzić i pokonać Szatana'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''

Mohamed Ahmed (1848 - 1885), nazywany przez swoich zwolenników Mahdim, czyli muzułmańskim mesjaszem był czarnym charakterem w powieści Henryka Sienkiewicza ,,W pustyni i w puszczy''. 

Legenda o Kościuszce

 

,,Finis Poloniae! łac. 'Oto koniec Polski!', okrzyk przypisany fałszywie Kościuszce po klęsce pod Maciejowicami przez urzędową 'Südpreussische Zeitung' z 25 X 1794. Fałszowi temu zaprzeczył Kościuszko stanowczo w liście z 12 XI 1803 do Louis Philippe de Ségura. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''