,, (Troilus and Criseyde, ok. 1385 - 90), poemat Geoffreya Chaucera [...].
Rzecz dzieje się w czasie wojny trojańskiej. Kalchas, kapłan i wieszczek trojański, wie, że Troja upadnie i dlatego przechodzi na stronę oblegających ją Greków, pozostawiając w mieście swoją piękną córkę Krysejdę, młodą wdówkę. Troilus, syn trojańskiego króla Priama, ustępujący pod względem waleczności tylko Hektorowi, widzi ją w świątyni i zakochuje się w niej całą duszą. Pandarus, wuj Krysejdy [...] staje się przemyślnym, kusicielskim, nieodpartym stręczycielem tej pary. Troilus, który dotychczas myślał tylko o walce z Grekami, nie może teraz oderwać myśli od uroków i wdzięków pięknotki. Krysejda, przeczekawszy cierpliwie sześć tysięcy wersów, aż wreszcie nieśmiały wielbiciel wyzna jej swą miłość, odwzajemnia mu ją z seksownym entuzjazmem. Tymczasem jednak Kalchas chce sprowadzić do siebie córkę i aranżuje wymianę jej na Antenora, który dostał się do greckiej niewoli. Krysejda żegna kochanka przysięgając po stokroć, że wróci za dziesięć dni. Kalchas jednak nie zamierza jej pozwolić wrócić do miasta, które czeka zagłada. Na domiar złego Grek Diomedes, który ją przyprowadził z Troi, zaleca się do niej, a ona po niezbyt długim wzbranianiu się, zostaje jego kochanką. Troilus czeka na nią, co dzień wystaje na murach miasta, szukając jej widoku, śle jej rozpaczliwe listy. Wreszcie, zakradłszy się do obozu nieprzyjaciół, słyszy rozmowę kochanków. Wredy w desperacji, rzuca się w wir walki i ginie od włóczni Achillesa. Szekspir podjął ten temat w tragedii Troilus i Kressyda (1602)'' - Władysław Kopaliński ,,Leksykon wątków miłosnych''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz