,, [...] Dobrze zachowany fresk Heliosa jako woźnicy, którego otacza błękitna aureola nimbu, znajduje się w katakumbach Św. Piotra i Marcelina (1. połowa IV w.). Wprawdzie Wilpert upatruje w nim tylko personifikację słońca, gdyż obraz ten jest ściśle związany z przedstawieniem Jonasza, który odpoczywając w cieniu krzewu rycynusowego, szuka schronienia przed jego promieniami. Jednak pewne odkrycie dokonane w ostatnich latach podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w obrębie bazyliki watykańskiej jasno dowodzi, że Heliosowi z jego kwadrygą przypisano wyraźnie chrześcijańskie znaczenie: w pobliżu grobu św. Piotra znajduje się mała komora grobowa, którą z racji widocznych zarysów postaci Dobrego Pasterza i Rybaka ludzi należy uznać za chrześcijańską. Strop tej komory zdobi częściowo dobrze zachowana mozaika. Gęste pnącza winnej latorośli, schrystianizowane symbole dionizyjskiego rozumienia szczęścia, otaczają usytuowaną pośrodku sklepienia postać Heliosa z promienistą aureolą mknącego w swoim triumfalnym rydwanie. Chrześcijanie nadali nowe znaczenie wyobrażeniom pogańskim i upatrywali w Heliosie Chrystusa, prawdziwego Boga - Słońca, który kiedyś tych, którzy zasnęli, obudzi do nowego życia i wiecznej światłości'' - Dorothea Forstner OSB ,,Świat symboliki chrześcijańskiej. Leksykon''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz