,, [...] Już najstarsi pisarze kościelni widzieli w maszcie z przecinającą go w poprzek reją znak krzyża. Chrystus, mocno przywiązany do niego, przeciwstawia się wszystkim niebezpieczeństwom zagrażającym zbawieniu. Niektórzy Ojcowie upatrują w przywiązanym Odyseuszu samego Chrystusa, Ukrzyżowanego, który ratuje nas od zguby. W jednym z kazań św. Maksyma z Turynu (V w.) tak mówi się o tym właśnie znaczeniu:
'Jeśli więc mit opowiada o Odyseuszu, że przywiązanie do masztu uchroniło go od niebezpieczeństw, to o ileż bardziej głosić należy to, co stało się naprawdę, to znaczy o tym, że dzisiaj drzewo krzyża wyrwało z niebezpieczeństwa śmierci cały rodzaj ludzki? Odkąd bowiem Chrystus Pan został przybity do krzyża, odtąd jakby z zatkanymi uszami omijamy niebezpieczne pokusy; nie zatrzymuje nas bowiem zwodniczy głos doczesnego świata ani nie zbaczamy z właściwego kursu życia na zdradliwe rafy rozkoszy. Drzewo życia nie tylko przywraca ojczyźnie przybitego do niego Człowieka, lecz także cień Jego mocy chroni wszystkich zgromadzonych wokół Niego towarzyszy. [...]
Ale nawet jeszcze w średniowieczu mit ten pobrzmiewa w jednym z kazań Honoriusza z Autun:
'Odyseuszem nazywa się mędrca. Bezpieczne przepływa on [obok niebezpieczeństw], jako że lud chrześcijański, prawdziwy mędrzec, nawą Kościoła przemierza morza tego świata. Bojaźnią Bożą przywiązuje się do masztu okrętu, to znaczy do krzyża Chrystusowego; towarzyszom zatyka uszy woskiem, to jest nauką o wcieleniu Chrystusa, aby odwracali swe serca od występków i pożądliwości cielesnej i dążyli do dóbr niebieskich. Ponieważ dusza ich jest zabezpieczona przed siłą żądz zmysłowych, syreny toną w morzu. Oni zaś bez żadnej szkody unikają niebezpieczeństwa i wskutek tego zwycięstwa osiągają radość świętych'. [...]'' - Dorothea Forstner OSB ,,Świat symboliki chrześcijańskiej. Leksykon''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz