Sierść

Sierść ssaków powstała na drodze ewolucji z przekształconych łusek gadów. Niektóre gady ssakokształtne (Therapsida) np. Cynognathus są przedstawiane na rekonstrukcjach z sierścią. Nie 

będący w żadnym pokrewieństwie z ssakami pterozaur Ramforynchus (i nie tylko on jeden) miał futro co upodabniało go do nietoperzy. Zarówno stekowce, wieloguzkowce, pradawne łożyskowce jak i pradawne torbacze były owłosione.

Również i dzisiaj większość ssaków ma sierść. Wyjątkiem są słonie, nosorożce, walenie i syreny. Słonie i nosorożce mają sierść tylko na ogonie tworzącą chwost. Wyjątkiem jest gęsto owłosiony nosorożec sumatrzański.

Futro ssaków służy do ochrony przed szkodliwymi czynnikami atmosferycznymi, pasożytami, a piżmowoły gęsta sierść chroni przed kłami i pazurami drapieżników.

Kolce jeży, tenreków, jeżozwierzy, jeżatek, ursonów i koendu to przekształcona sierść. Podobnie powstały ,,rogi'' nosorożców. Wśród włosów wyróżniamy: wełniste, ościste i puchowe.

Futro gronostajów, norek, lisów, jenotów, szynszyli itd. jest powodem ich zguby ponieważ ludzie zabijają je dla niego. Zwierzęta futerkowe trzymane są na specjalnych fermach w ciasnych klatkach i złych warunkach. Aby futro było gęstsze trzymane są na mrozie. ,,Każdy powinien zrozumieć, że nawet najpiękniejsze futro jest okupione cierpieniem i splamione krwią, iż jest luksusem za cenę śmierci – przekonują obrońcy praw zwierząt'' - ,,Kurier Szczeciński'' z 1998 r.