Lynxowie

Lynxowie (łac. lynx – ryś), zwani też Rysianami, lub Leśnymi Ludźmi Lynx – byli rasą ludzi z głowami rysiów. Wymyśliłem ich już w klasie trzeciej gimnazjum – wtedy to na zajęciach z Wiedzy o Kulturze (WOK – u ), pani Marleniana ov Voytakistis kazała zrobić fotomontaż z własnej fotografii. Przedstawiłem więc siebie z głową rysia, na tle wspaniałej przyrody Burus w Palanie. Lynxowie zostali spłodzeni przez Borutę i Dziewannę Šumina Mati w erze szóstej. Pierwsza para, nosząca imiona Ryś i Lincja, doznała prześladowań od Latavca – zaprzedanego złu, ostatniego króla Żbiczan. Lynxowie byli rasą istot silnych, zwinnych i wytrzymałych, szlachetnych wobec słabszych od siebie, żyjących z polowań, łowienia ryb, zbieractwa, wypasu reniferów i walki w wojskach najemnych. Czcili najwięcej leśnych Enków – Borutę i Leśną Matkę, oraz ich syna – białego rysia Deneba. Kochali sport i muzykę, miasta budziły w nich wstręt – woleli mieszkać w lasach. Byli świetnymi partyzantami; w erze trzynastej broniąc Analapii odnieśli w lesie zwycięstwo nad samym Aleksandrem Wielkim. Żbiczanie starali się ich wytępić, tak jak biali Indian, czy Aborygenów, przeto Rysianie walczyli o wolność w powstaniach Gerlacha (ów wódz zginął rozsiekany szablami przez ażdachy u stóp góry, nazwanej potem jego imieniem), oraz Uralisława. Ów ostatni zwyciężył i skazał na śmierć Latavca, po czym ogłosił się królem Lynxów. Ci rozpoczęli wielką rzeź swych dotychczasowych prześladowców, aż ostatnie niedobitki Żbiczan przetrwały jedynie na wyspie Man. Tak zaczęła się era siódma. Po oczyszczeniu się z przelanej krwi, król Uralisław zbudował nad jeziorem Ynanska Lykanus, sioło stołeczne o nazwie Ynańsk, którego pierwowzorem było Ińsko w Polsce. Królowie Lynxów mieszkali w drewnianych chatach pośród lasu, zaś ich poddani w szałasach i ziemiankach i byli z tego zadowoleni. Okazałe miasta Żbiczan popadły w ruinę. W pewnym okresie swej historii, Lynxowie sami zaczęli wybierać sobie królów. Era siódma skończyła się zniszczeniem królestwa Lynxów przez nową rasę – Neurów. W ,,Tatrze’’ występują tacy Lynxowie jak: Uszak (jego imię zaczerpnąłem od indiańskiego plemienia Uszaków z ,,Kandyda’’ Woltera; był to zdrajca swej rasy służący Kościejowi, nadzorca kopalni gwiezdników i prześladowca Tatry, zabity przez Lecha III), oraz Wałšanowicze z Burus – pater familias Wałšan, jego żona Łyno, córka – niefortunna wojowniczka Ornieta, która w lodowym pałacu Zimy na jeziorze Lykayuk, wbrew swej woli pracowała jako kucharka, Ornietas Gizilij – rycerz Zimy, zabity w Oxlandzie przez dwa zdradzieckie niedźwiedzie polarne, młody Oziersk, który poległ w bitwie na lodach jeziora Tormaytanus (orski rezun rozpłatał mu głowę toporem), córka Giżyca, syn Gołdap i syn Przerośl. Z owego rodu przetrwali tylko Przerośl i Ornieta, ale i oni zostali w końcu zamordowani przez wojska Kościeja. Imiona owych postaci wywodzą się z nazw geograficznych województwa warmińsko – mazurskiego w Polsce, przy czym imię Oziersk pochodzi od miejscowości w obwodzie kalilingradzkim w Rosji.