,,Super Mario Bros.''

W okresie wczesnoszkolnym do moich ulubionych filmów należeli ,,Super Mario Bros.’’ - amerykańsko – brytyjska produkcja science fiction z 1993 r. w reżyserii: Rolanda Joffé (ur. 1945), Deana Semlera (ur. 1943), Annabel Jenkel (ur. 1955) i Rocky’ego Mortona (ur. 1955). Film powstał na podstawie popularnej gry wideo.

Akcja rozgrywa się w latach 90 – tych XX wieku w Brooklynie – jednej z dzielnic Nowego Jorku (USA) i w równoległym świecie zwanym Dinohattanem. Była to pustynna planeta z tylko jednym miastem. Zamieszkiwali ją łudząco podobni do ludzi, lecz jajorodni potomkowie dinozaurów. Ich i nasz świat rozdzieliły się 65 milionów temu w czasie uderzenia meteorytu kończącego kredę, a rozpoczynającego trzeciorzęd.

Jest to nawiązanie do eksperymentu myślowego kanadyjskiego paleontologa Dale’a Russella (ur. 1937). Wymyślił on tzw. dinozauroida, czyli właśnie inteligentnego dinozaura o ludzkich proporcjach ciała. Zdaniem Russella, gdyby nie wymarcie dinozaurów 65 milionów lat temu przodkami dinozauroidów mogłyby stać się troodony charakteryzujące się dużymi mózgami (przy okazji jest to również jedno ze źródeł współczesnej teorii spiskowej o Reptilianach).

 Mieszkańcy Dinohattanu jedli pizzę z ogonem pterodaktyla (tak naprawdę pterodaktyle nie miały ogonów ¹), hot dogi z jaszczurkami i pili trunki z dżdżownicami (dosłownie ,,zalewali robaka’’;). Był to świat, w którym komsostognaty grzebały w śmietnikach jak szczury. Dinozaury mogły być w nim również zwierzątkami domowymi jak uroczy mały allozaur Yoshi, z którym zaprzyjaźniła się porwana księżniczka Daisy. W Dinohattanie panowała monarchia, jednak uzurpator o imieniu Koopa obalił poprzedniego, dobrego władcę i za pomocą dewolucji zamienił go w … grzyba.

Koopa za pomocą maszyn emitujących specjalne promienie potrafił bowiem błyskawicznie przyspieszać, bądź opóźniać ewolucję. Ten drugi proces nazywał się właśnie dewolucją. W jej wyniku powstawały gumbasy – okrutne i głupie dinozauroidy o wielkich cielskach i nieproporcjonalnie małych głowach, noszące bordowe mundury.

Koopa został dyktatorem rządzącym wespół ze spiskującą przeciw niemu królową Leną. Pochodził o samego tyranozaura. Był porównywanym do diabła (symbolika węża z Edenu) okrutnikiem pożerającym swoje pozostające w jajach potomstwo (możliwe jest tu nawiązanie do greckiego mitu o Kronosie połykającym nowo narodzonych bogów Olimpu).

Film opowiada o księżniczce Daisy – córce prawowitego króla Dinohattanu, która została jako jajo przemycona przez matkę do naszego świata. Zaopiekowały się nią zakonnice z nowojorskiego klasztoru św. Teresy. Daisy wyrosła na piękną studentkę paleontologii kierującą pracami wykopaliskowymi na Brooklynie. Była o krok od dokonania ważnego odkrycia skamielin hybrydy dinozaura i człowieka. Niestety przedsiębiorca budowlany Antonio Scapelli za wszelką cenę chciał przeszkodzić w badaniach. Koopa kazał swoim dwóm mało rozgarniętym kuzynom porwać Daisy, bowiem wykorzystać jej nieodłączny naszyjnik z kawałkiem meteorytu do połączenia obu światów i wyniszczenia światów. Poszukując Daisy, porwał i uwięził wiele innych młodych kobiet z Brooklynu. Na szczęście Daisy i inne dziewczyny odzyskały wolność dzięki braciom Mario.

Bracia Mario (starszy) i Luigi (młodszy) Mario byli brooklińskimi hydraulikami pochodzenia włoskiego, którzy wychowali się bez rodziców i klepali biedę. Luigi Mario interesował się zjawiskami paranormalnymi i zakochał się w księżniczce Daisy.

W filmie do dziś podoba mi się wielka jak dinozaur dawka humoru oraz jasny rozdział dobra od zła. Ponadto wykorzystane w nim zostały klasyczne motywy baśniowe jak: księżniczka czy smok (Koopa) porywający dziewice (dziewczyny z Brooklynu :).

1 Ogony posiadały inne gatunki pterozaurów jak np. dimorfodon czy ramforynchus.