,,’Chciałabym mieć dziecko, białe jak ten śnieg, rumiane jak krew i o włosach czarnych jak heban’. Wkrótce królowa powiła córeczkę, białą jak śnieg, rumianą jak krew i o włosach czarnych jak heban. Nazwano ją Śnieżką. Zaraz po urodzeniu dziecka królowa umarła’’ - Jacob i Wilhelm Grimm ,,Śnieżka’’
W sierpniu 2024 r. obejrzałem po raz drugi amerykańsko – brytyjski film fantasy ,,Królewna Śnieżka i Łowca’’ (ang. ,,Snow White and the Huntsman’’) z 2012 r. w reżyserii Ruperta Sandersa (ur. 1971).
Akcja rozgrywa się w fikcyjnym, quasi – średniowiecznym królestwie, którego mieszkańcy byli chrześcijanami.
Śnieżka (grana przez Kristen Stewart) była piękną, wrażliwą i odważną córką króla Magnusa. W zaczarowanym lesie spotkała białego jelenia, który oddał jej hołd jako przyszłej królowej. W średniowieczu zwierzę to było symbolem Chrystusa, zaczerpniętym z kultury celtyckiej. Przeżyła próbę otrucia jabłkiem. Stanęła na czele powstania i zabiła w walce złą królową.
Królowa Ravenna, piękna i okrutna czarownica była macochą Śnieżki. Zabiła króla Magnusa. W zbrodniach pomagał jej brat, Finn, jedyna osoba, którą kochała. Oboje żyli niegdyś w nędzy. Rządy Ravenny sprowadziły na królestwo nędzę i nieurodzaj. Zamierzała zabić Śnieżkę i wyrwać jej serce, aby zachować własną urodę. Jej imię pochodzi od angielskiego słowa ,,raven’’ (kruk). Otaczała się krukami i potrafiła przybierać ich postać. Ptaki te były atrybutem celtyckich bogiń wojny takich jak Morrigan czy Badb.
Magiczne lustro złej królowej posiadało formę złotej tarczy. Przypuszczam, że twórcy filmu mogli zainspirować się złotą tarczą słowiańskiego boga Jarowita, przechowywaną w jego świątyni w Wołogoszczy (dziś: Wolgast w Niemczech).
Łowca rozpił się po śmierci ukochanej żony, Sary. Królowa powierzyła mu zadanie pochwycenia Śnieżki, zbiegłej do Mrocznego Lasu w zamian za fałszywą obietnicę wskrzeszenia jego żony. Ostatecznie został przyjacielem i obrońcą Śnieżki.
Osiem (sic!) krasnoludów zajmowało się za panowania króla Magnusa poszukiwaniem złota. Później nędza zmusiła ich do zajęcia się rozbojem. Ani wyglądem ani zachowaniem nie przypominały pociesznych krasnoludków Disneya 1. Bardziej przypominają raczej rubaszne krasnoludy z książek Sapkowskiego 2.
Książę William przyjaźnił się ze Śnieżką w dzieciństwie, później zaś został jej sojusznikiem w walce. Jednak to nie on obudził Śnieżkę pocałunkiem, lecz Łowca.
Film oceniam jako bardzo dobry retelling, wolny od wokeizmu, za to z jasnym rozdziałem dobra od zła. W chwili gdy piszę tego posta, wielu ludzi absorbują ideologiczne spory o najnowszy film Disneya o królewnie Śnieżce…
1 Odsyłam do posta: ,,Siedmiu krasnoludków’’.
2 Odsyłam do posta: ,,Geralt i inni’’.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz