Etymologie cz. 4

Dodatek:

Boży Gród (Irenopolis, Jeruszalaim, Hierosolima, Jerozolima) – gród w Ziemi Świętej. Jego nazwa oznacza Miasto Pokoju, co brzmi jak ciężki wyrzut wobec toczących się tam walk między dwoma ludami, wywodzącymi się od dwóch synów Abrahama, z których tak jedni jak i drudzy pozdrawiają się słowem: pokój. Owe miasto, niegdyś jebuzyckie, zdobył izraelski król Dawid i uczynił stolicą swego królestwa. Był to gród stołeczny również za panowania jego syna, cara Salomona Mądrego, który przyjmował na swym dworze Kitavrasa – cara Centaurów i Balkis – Michaldę; królową Saby, a co ważniejsze dokończył budowy wspaniałej świątyni ku czci Jahwe rozpoczętej przez jego ojca. Boży Gród na przestrzeni wieków był zdobywany przez Babilończyków, Persów, Greków i Rzymian, w końcu zaś Arabów i Turków. W czas okupacji rzymskiej, kiedy to na tronie Cezarów zasiadał Tyberiusz, w Bożym Grodzie został ukrzyżowany, lecz po trzech dniach zmartwychwstał nasz Pan, Jezus Chrystus. Jest to teraz święte miasto Żydów, chrześcijan i mahometan.

Carogród (Car – gorod, Bizancjum, Constantinopolis) – największy gród średniowiecznego świata; dawna grecka kolonia Bizancjum, zbudowana po obu stronach cieśniny Bosfor; na brzegu europejskim i azjatyckim. Dni jego chwały zaczęły się, kiedy rzymski cesarz Konstantyn Wielki, przez Słowian zwany ,,carem Kostadinem'', który zakończył prześladowania chrześcijan, przeniósł stolicę na wschód. Imperium Romanum, twór sztuczny, musiało się rozpaść, tak jak wcześniej czy później rozlecą się zapewne Unia Europejska i Rosja. Rozpadało się zatem na część zachodnią ze stolicą w Rzymie i część wschodnią ze stolicą w Carogrodzie. Gdy Rzym upadł pod ciosami mieczy i toporów barbarzyńców, Carogród przetrwał całe tysiąc lat. Miał swoje wzloty i upadki. To z niego święci Cyryl i Metody, oraz inni misjonarze udawali się chrzcić Bołgarów, Moravian i Wielką Ruś. To w Carogrodzie przyjęła chrzest kniahini Olga (Helga), późniejsza święta, co wcześniej z pomocą ptaków spaliła Iskarestień. Jednocześnie Cesarstwo – Drugi Rzym, traciło swe ziemie w walkach z Arabami i Słowianami, sporo też wycierpiało ze strony Wenecji, potajemnie kierowanej przez zbrodniczą organizację Czarnych Gwelfów, którzy zorganizowali haniebną czwartą krucjatę, miast do Ziemi Świętej, wyruszającej plądrować Carogród. Od wschodu nadciągały też hordy Turków, już zaczynające nakładać wielowiekowe jarzmo Słowianom z Ziemicy Południa. Zdobyły one Carogród w Roku Pańskim 1453. Okazały kościół Hagia Sofia, dzieło i powód dumy cesarza Justyniana Wielkiego (,,Salomonie, przewyższyłem cię''!) został zamieniony w meczet. Sic transit gloria mundi.... Dziś jest to Stambuł w Turcji.