Oniricon cz. 178

Śniło mi się, że:

- pojechałem do Rosji gdzie spotkałem pana Rybarenkę z filmu ,,Upiór'',

- na Placu Grunwaldzkim w Szczecinie spotkałem ludzi przebranych za elfy; jedna kobieta chciała mnie zabrać do baru ,,Ali Baba'' na ,,poświęcony kebab'', lecz ja chciałem iść do biblioteki,

- rozmawiałem z Małgorzatą Nawrocką o poście ,,Biała magia w baśni klasycznej'',

- wieczorem w Szczecinie zorganizowano  wielką imprezę dla miłośników steam punka; po ulicach szli przebierańcy, w tym mikołaje na motorach, jechały też walce,

- w ,,Trylogii antymagicznej'' M. Nawrockiej opętany poeta wypowiedział zaklęcie: ,,Dalalabala'', będące magicznym wierszem o zbroi,

- w rozmowie z mormonem określiłem ,,Księgę Mormona'' jako apokryf, a potem kupiłem ją za 10 zł, aby napisać jej recenzję,

- widziałem chodzące po stole jakieś szare zwierzęta lub nawet przedmioty z pajęczymi nogami,

- razem z Janesem ov Calcium oglądałem swoje nigdy nie przeczytane książki znalezione w zakamarkach plecaka; znalazłem wśród nich zbiór nieznanych mi dotąd baśni Antoniego Józefa Glińskiego, które zamierzałem teraz przeczytać,

- spotkałem dziewczynę ubraną w czarną suknię (należała do subkultury gotyckiej), w pierwszej chwili wziąłem ją za Sławomirę, a potem wspólnie wspinaliśmy się na kolorową konstrukcję z metalowych rur; potem myślałem o poślubieniu tej dziewczyny,

- widziałem demoniczne makrauchenie mające trąby zamiast głów i udomowione, karłowate rekiny wielorybie poruszające się na czterech łapach,

- w alternatywnym świecie, w Polsce w czasie Euro 2012 piłkarze grali nago, a jakaś kobieta marzyła, aby im się oddać,

- J. R. R. Tolkien w dzieciństwie obawiał się dotknąć delfina; jego opiekun - ks. Francis Morgan pisał w liście, żeby Tolkien i jego brat nie mówili do biało - niebieskiego delfina jak do człowieka,

- po raz drugi podjąłem studia na Uniwersytecie Szczecińskim, tym razem z zamiarem zgłębiania prawa, jednak tym razem US został opanowany przez nazistów; siedziałem przy jednym stole z Heinrichem Himmlerem i położyłem na stole białego szczeniaka rasy beagle, zachęcając go by zrobił nazistom kupę do jedzenia,

- odwiedziłem Pavlasa ov Vidłara, jego kolegów i koleżanki, szukałem słodyczy w szafce, pomyślałem, że nie jestem Behemotem, bo nie zjadłem ich łapczywie sam,

- byłem dumny, gdy w bibliotece zobaczyłem swoje nazwisko na okładce książki.