Kowalik

Kowalik należy do wróblowatych. Mimo podobieństwa do dzięciołów, kowaliki różnią się mniej elastyczną szyją u słabszą czaszką (silne kości czaszki chronią dzięcioła przed wstrząsem mózgu, chociaż jej wytrzymałość też ma granice – pisklęta dzięciołów kłócąc się o pierwszeństwo wylotu nieraz rozbijają sobie nawzajem głowy). Kowaliki są bardzo zwinne, potrafią biegać po pniu przyjmując postawy niebezpieczne dla dzięciołów np. głową w dół. Kowalik żywi się owadami, owocami, nasionami i sokiem drzewnym. Pisklęta mają węższy dziób niż ptaki dorosłe o czym świadczy następujące wydarzenie. Pewien kowalik 27 razy próbował dać jednemu ze swych potomków chrabąszcza majowego. Dopiero przy ostatniej próbie, pisklak dławiąc się, połknął owada. Kowalik ma silnie rozwinięte poczucie terytorializmu. Gnieździ się w dziupli i zmniejsza wejście oblepiając ją błotem proporcjonalnie do rozmiarów swojego ciała, aby inne ptaki nie mogły się dostać. Walczy także z innymi przedstawicielami swego gatunku. Robi to w powietrzu. Atak koncentruje się na karku. Pokrewny gatunek, kowalik skalny żyje na Bałkanach i Bliskim Wschodzie. Jego gniazda budowane na skałach mają kształt dzbanów. ¹

1 Parę razy widziałem kowaliki w szczecińskim Parku Żeromskiego ;).