wtorek, 20 sierpnia 2013

Ordan w Elsynorze i na Hadriatydzie




- w Elsynorze jako barbarzyńca nie został dopuszczony do udziału w olimpiadzie, mimo, że obronił dzieci ludzi osiedlających się w lasach przed wielkimi, czarnymi kogutami z Samawii i zabił Empuzę - córkę Hadesa, która wabiła mężczyzn, jako piękna kobieta, a pożerała jako potwór, czym się nie chwali; jej ojciec Hades chciał się zemścić za śmierć córki i porwał O. do Tartaru, lecz O. pozabijał bijące go biczami z węży i skorpionów Erynie, dźgającego go rozpalonymi widłami w serce potwora Charu – granatowego człowieka o głowie gryfa, zatrutych szponach i ogonie lwa, psa Cerbera i samego Hadesa, w Messentynie słuchał opowieści wyzwolonego niewolnika – bajarza Frigusa o bogu Panie, który chciał posiąść kąpiącą się boginię Dea Syria; w tym celu rozciął sobie podbrzusze nożem z brązu i wylał z niego nasienie, w którym pływały małe wężyki, jednak Dea Syria pozabijała je zaklęciem, w Hyles, O. walczył ze swym sobowtórem Mangesem, który mocą znajdującego się w jaskini miedzianego idola Apolla skakał w przepaści, wyrywał drzewa i napadał na podróżnych, aż został zabity przez O., który zabił również Lamię - pożerającą dzieci, kochankę Zeusa, której Hera wymordowała potomstwo, wybuchła zaraza i razem z Adamasem (walczył z gryfami po stronie Arymaspów) szuka panaceum (ziela w kształcie człowieka) rosnącego na Wyspie Miedzianej, strzeżonej przez smoka Miedzianego Potwora, zawarł braterstwo z herosem Posejdoniosem, rozkazującym wodzie, ów został uwieziony przez wodnika w zalanym wodą tunelu, zaś O. pomógł mu go opuścić, O. dopuszczony do olimpiady w Olimpii - ukrytym w górach grodzie czcicieli Zeusa, którzy co 4 lata urządzali na jego cześć igrzyska sportowe, O. wziął w nich udział i zwyciężył we wszystkich konkurencjach (rzut dyskiem, oszczepem, zapasy, biegi, pływanie, sferomachia, konkurs poetycki), został odznaczony wieńcem laurowym przez królową Olimpias, żonę króla Stenisa



- O. na prośbę króla Minosa broni wyspy Keftiu przed wychodzącym z morza potworem Oulo, czyli Minotaurem o 123 m wys., pożerającym ludzi, walczył również z królem keftijskich wampirów Kathakano, którego rydwan ciągnęły olbrzymie, nagie nietoperze



- na elsynorskiej wyspie Cyrze, O. spotyka Comusa, syna Kirke i Dionizosa, który poczęstował go nektarem, który zamienił go w niedźwiedzia, odczarowany przez Kirke
- na elsynorskiej wyspie Samos, O. zabija złego czarownika Atalikosa, zabijając trzy gołębie z brzucha dzika
- na elsynorskiej wyspie Paros, O. zabija potwora, zabijając trzy śpiewające ptaki wydobyte z brzucha dzika
- na elsynorskiej wyspie Palanthar zabija tyrana Nabisa, który chciał go złożyć w ofierze machinie do tortur, przypominającej kobietę z kolcami w łonie
- na elsynorskiej wyspie Likii (mieszkaly na niej wilki, w które Posejdon zamienił młodzieńców chcących odebrać mu księżniczkę Teofane), O.; wyprosił u niej odczarowanie zalotników



- na elsynowrskiej wyspie Gelike, gdzie rządził król Agapemon, który miał zaczarowaną, białą żyrafę, przysparzającą lodów, O. walczył w obronie wyspy z chcącymi je zatopić czarownicami Locustą (jej rydwan ciągnęły mantykory), Canidią (jej rydwan ciągnęły czarne psy) i Martiną (jej rydwan ciągnęły czarne łabędzie)



- motto: ,,’No dobrze, Perilausie – powiedziałem – skoro jesteś tak pewny swego wynalazku, udowodnij nam to na miejscu: wejdź do środka i naśladuj krzyki dręczonego człowieka, abyśmy przekonali się, czy rzeczywiście usłyszymy tak wspaniałą melodię, jak mówisz’. Perilaus posłuchał. Ledwie znalazł się we wnętrzu, zamknąłem drzwiczki i rozpaliłem ogień. ‘Potraktuj to jako wynagrodzenie za tak wspaniałe dzieło sztuki – powiedziałem – i zagraj nam jako pierwszy tę urzekającą melodię na instrumencie, którego jesteś wynalazcą’! I tak nikczemny barbarzyńca poniósł zasłużoną karę za nieludzkie wykorzystywanie swoich zdolności. Ponieważ jednak tak cenne dzieło nie zasługiwało na skalanie, rozkazałem wyciągnąć go jeszcze żywego i zrzucić ze szczytu skały w przepaść, gdzie legł nie pogrzebany’’ – satyryk Łukoj Samosatik, O. na elsynorskiej wyspie Lucanai zabił tyrana Falarisa, który chciał go spalić wewnątrz spiżowego byka, skonstruowanego przez barbarzyńcę Perilausa z Karos (tyran zabił go jego wynalazkiem)



- piękna Celetina z Cymbarii; dziewica wychowana przez niedźwiedzie, nadludzko silna, towarzyszył jej mleczny brat - niedźwiedź, bohaterskie czyny (na bitwie zabiła herosa Akiła z Elsynoru), dotarli na wyspę Hadriatydę (królestwo założone przez Hadrian - cara), bronią jej przed wielką wroną o trzech głowach, roślinnym potworem Perzem, oraz wojskami króla Alirów Halbana, O. zabija wysłanego przezeń wampira Sampiro w wysokich trzewikach, car Ewander nadaje lenno C., ta karze jego zabójców i zostaje przez Senat - Dumę wybrana królową, broni H. przed wilkołakami, wampirami, brukołakami, Cyklopami i Lajstrygonami, O. zostaje jej rycerzem; walczy na turniejach w imię Tygrysiej Lilii i broni H., spisek Cyklopów i olbrzymów z cesarzem Talji Koman - carem, ten zajmuje H. i więzi C. - karze jej walczyć w cyrku - O. uwalnia ją i burzy cyrk wraz z cesarzem - gladiatorem, zwycięstwo nad najeźdźcami - pomoc Windów i Korutanów, pożegnanie - C. daje O. cenne dary i list dla T. L.



- na wyspie Krač u wybrzeży Hadriatydy, O. ujrzał nocą tańczące wokół ogniska przy blasku Księżyca Wiły Morskie z plemion Maz Morskich i Wodnic, w wiankach z wodnych lilii na głowach, O. mocą poznanego w Domu Mężów zaklęcia nurkuje w Morzu Hadriańskim i zwiedza królestwo Wił, poznaje młodą Janicę, pragnącą zostać wojowniczką, zaprzyjaźnia się z nią, razem zabijają pożerającego morskie Wiły wija morskiego (20 m. dł.)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz